ช่วงเย็นของวันที่
21 เดือน 12 ศักราชเอลติซปีที่ 837
-- มุมมองของมากิ --
หลังจากที่อาการเจ็บปวดบริเวณหน้าอกดีขึ้น
ชั้นก็ออกไปสำรวจยังรอบๆบริเวณของโรงเรียนหลวงสเตรเชียอีกครั้งเพื่อหาข่าวสาร ซึ่งมันก็เป็นไปตามที่ชั้นคาดเอาไว้
เพราะพวกเด็กนักเรียนทั้งหลายนั้น
ไม่มีใครที่รู้เรื่องราวของเจ้าหญิงฟลอร่าเลยแม้แต่คนเดียว
การจะได้ข้อมูลต้องการตั้งแต่มาถึงในวันแรกนั้นเป็นเรื่องยาก
ชั้นจึงได้ตัดสินใจหาซื้อของฝากและเดินทางกลับ แต่ในตอนที่ชั้นกำลังจะกลับถึงบริเวณที่พักนั้น
โคโทริซังก็ได้ทำการติดต่อเข้ามาผ่านทางอุปกรณ์เวทสื่อสารที่ชื่อว่าสมาร์ทโฟน
『เกิดเรื่องแล้วล่ะมากิ!! รูริโกะถูกพวกที่กิลด์เมดจับตัวไปแล้วน๊า!! 』
เมื่อชั้นได้ยินคำพูดของโคโทริซัง ชั้นก็รู้สึกตกใจมาก
นี่พวกเราพึ่งจะมาถึงที่นี่วันแรกเองนะ
แล้วทำไมรูริโกะถึงได้ถูกจับตัวไปได้ง่ายๆกันล่ะ.....
「ฮะ!? ทำไมรูริโกะถึงถูกจับตัวไปได้ล่ะ? เกิดเรื่องเข้าใจผิดอะไรขึ้นรึเปล่า? พวกนั้นไม่น่าจะรู้จักรูปร่างหน้าตาของพวกเรานี่」
ด้วยความสงสัยชั้นจึงถามโคโทริกลับไปเพื่อความแน่ใจ
เนื่องจากตัวตนของพวกเรานั้นเป็นความลับสูงสุดของจักรวรรดิ
คนที่รู้จักชื่อและหน้าตาของพวกเรานั้น
นอกจากเลคซิอุสซามะแล้วก็มีเพียงพวกขุนนางชั้นสูงเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
ในเวลาที่ออกไปทำภารกิจพวกเราก็จะทำอย่างรอบคอบเป็นอย่างมาก และสำหรับผู้คนที่มีส่วนเกี่ยวข้อกับภารกิจต่างๆนั้น
หลังจากเสร็จภารกิจแล้วพวกเค้าส่วนใหญ่ก็จะถูกกำจัดไปเกือบทั้งหมด
มันจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกคนในกิลด์เมดจะสามารถหาหลักฐานมาชี้ชัดในเรื่องที่พวกเราเป็นสายลับ
หรือเรื่องที่พวกเราเป็นผู้กล้าได้ และยิ่งในวันนี้เป็นวันแรกของงานเทศกาล
ซึ่งมีผู้คนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาจากหลากหลายประเทศด้วยแล้ว ไม่แน่ว่าพวกเค้าอาจจะเข้าใจอะไรผิดก็เป็นได้.....
ไม่สิ....ถึงแม้พวกคนในกิลด์เมดจะไม่รู้จักหน้าตาของพวกเรา
แต่ถ้าหากมีพวกจอมเวทที่เชี่ยวชาญการจับสัญญาณมานาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ล่ะก็.....ชั้นลองนึกย้อนไปถึงจอมเวทหนุ่มคนหนึ่งที่แผ่จิตสังหารเข้าใส่ชั้นที่งานวัฒนธรรมของโรงเรียนหลวงสเตรเชีย
เนื่องจากพวกเราที่เป็นผู้กล้านั้นมีมานาที่เข้มข้นปกคลุมร่างกายอยู่
มันจึงมีความเป็นไปได้ที่อาจจะถูกพบตัวหากพวกจอมเวทเดินเข้ามาใกล้
แต่หากพวกเค้าจะจับกุมพวกเราด้วยเรื่องแค่นี้โดยที่ไม่มีหลักฐานอื่นๆประกอบล่ะก็
ชั้นคิดว่ามันก็ออกจะเกินไปหน่อย เพราะงั้นอาจจะมีเรื่องเข้าใจอะไรผิดกันก็เป็นได้
『หลังจากที่ได้รับรายงาน ชั้นก็ได้ส่งมังกรจิ๋วไปยืนยันเรื่องนี้มาแล้ว
เพราะงั้นไม่ผิดพลาดแน่นอนน๊า
ชั้นเห็นรูริโกะถูกโซ่ตรวจตรึงเอาไว้อย่างแน่นหนาในระหว่างที่พวกเค้าพาตัวเข้าไปยังคฤหาสน์หลังหนึ่งด้วยน๊า
และนอกจากรูริโกะแล้วก็ยังมีลูกน้องของเธอคนหนึ่งที่ถูกจับกุมไปพร้อมกันด้วย ซึ่งก็แน่นอนว่าเค้าคนนั้นก็ได้ฆ่าตัวตายไปแล้ว』
แต่แล้วโคโทริซังก็ได้ทำลายความคิดของชั้นลงไปโดยสิ้นเชิง
เพราะถ้าหากพวกเค้าถึงขนาดจับกุมตัวเอาไว้ด้วยโซ่ตรวนเวทมนต์อย่างแน่นหนาแบบนั้นล่ะก็
นั่นก็มีความเป็นไปได้สูงว่า เรื่องที่รูริโกะเป็นสายลับ
หรือแม้แต่เรื่องที่เป็นผู้กล้าก็อาจจะแตกแล้วก็เป็นไปได้
「เข้าใจแล้วค่ะ! ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็คงไม่มีทางเลือกอื่น
โคโทริซังช่วยแจ้งคำสั่งไปยังทุกคนให้ยกเลิกภารกิจสืบข่าวชั่วคราว และไปรวมตัวกันที่จุดรวมตัวฉุกเฉินที่
3 ในทันทีด้วยค่ะ」
ชั้นออกคำสั่งให้กับโคโทริซังไปจัดการและวางสายลง เพราะในเมื่อเป็นแบบนี้ก็คงจะช่วยไม่ได้
การแยกย้ายกันเพื่ออกสืบข่าวดูจะอันตรายมากเกินไป
และการจะกลับไปที่โรงแรมเองก็อันตรายมากเกินไปเช่นเดียวกัน
ตัวชั้นเองหากอยู่คนเดียวแบบนี้ก็ดูจะไม่ปลอดภัย ชั้นจึงได้ส่งสัญญาณให้กับพวกลูกน้องที่ติดตามอยู่ห่างๆของชั้น
โดยระวังไม่ให้มีอะไรผิดสังเกต จากนั้นพวกเราจึงมุ่งหน้าไปยังจุดรวมตัวฉุกเฉินที่
3 พร้อมๆกันโดยทำตัวให้กลมกลืนไปกับพวกนักท่องเที่ยวกลุ่มๆอื่นๆ
พวกเรามุ่งหน้าไปตามถนนสายหลักที่คับคั่งไปด้วยผู้คนมากมาย
โดยตลอดเส้นทางนั้น พวกเราก็ได้แวะซื้อข้าวของเครื่องใช้ และของทานเล่นหลายอย่าง จากบรรดาร้านค้าแผงลอยหลากหลายรูปแบบ
「สำหรับพี่สาวแสนสวย!!
ผมแถมแอปเปิลเชื่อมนี่ให้ด้วยเลยครับ!!」
「อุว๊า!! ขอบคุณมากเลยนะคะ!!」
เด็กผู้ชายหน้าตาดีอายุไม่น่าจะเกิน 10
ปีที่ทำงานอยู่ในร้านขายผลไม้เชื่อมพูดออกมาพร้อมกับยื่นผลไม้เชื่อมที่ชื่อแอปเปิลให้กับชั้น
นอกจากนั้นแล้วยังส่งสายตาระยิบระยับท่าทางแก่แดดให้มาอีกด้วย
「เจ้าเด็กลามกนั่น!! เจอครั้งหน้าจะสั่งสอนให้เข็ดเลยคอยดู!!」
「เอาน่าๆ อย่าไปใส่ใจอะไรกับแค่เด็กเลยน่า」
「มากิซามะใจดีเกินไปแล้วนะคะ!! ทั้งๆที่อายุแค่นั้นก็เริ่มลามกกับสาวๆแล้วเนี่ย
ไม่รู้ว่าสั่งสอนกันมายังไงเลยนะคะเนี่ย ไอ้เด็กผู้ชายประเทศนี้!!」
ในระหว่างที่พูดคุยไร้สาระไปกับลูกน้องสาวคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ
ในที่สุดพวกเราก็เดินทางมาถึงยังจุดรวมตัวฉุกเฉินที่ 3 ซึ่งนั่งก็คืออาคารสูงใหญ่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของกิลด์นักผจญภัยสาขาประตูตะวันตกแห่งเมืองสเตรเชียนั่นเอง
โดยเหตุผลที่ทำให้ชั้นตัดสินใจเลือกใช้สถานที่แห่งนี้เป็นจุดนัดรวมตัวนั้น
ก็เพราะกิลด์นักผจญภัยนั้นเป็นถือว่าเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีความเป็นอิสระ
และไม่ขึ้นตรงต่อประเทศใด ซึ่งนั่นทำให้มันกลายเป็นสถานที่ที่มีความปลอดภัยสูงกับพวกเราในตอนนี้เป็นอย่างมาก
แต่ถึงแม้จะบอกว่าเป็นองค์กรอิสระก็ตามที
กิลด์นักผจญภัยแต่ละแห่งก็ยังจะมีการปฏิบัติไปตามนโยบายของแต่ละประเทศ
ดังนั้นถึงแม้จะบอกว่าปลอดภัย
แต่พวกเราก็ยังจำเป็นจะต้องระมัดระวังตัวให้มากเอาไว้อยู่ดี
「ยินดีต้อนรับสู่กิลด์นักผจญภัยสาขาประตูตะวันตกแห่งเมืองสเตรเชีย
ไม่ทราบว่าทุกท่านมีสิ่งใดต้องการให้ช่วยเหลือหรือไม่คะ?」
และเมื่อผ่านประตูเข้าไป
พี่สาวพนักงานต้อนรับหน้าตาดีคนหนึ่งก็พูดออกมาด้วยท่าทางสุภาพเป็นอย่างสูง
ซึ่งเรียกได้ว่าแตกต่างจากกิลด์นักผจญภัยสาขาอื่น
ที่เหล่าพนักงานจะเน้นไปที่ความเป็นกันเองอย่างมาก
「ชั้นได้จองห้องพิเศษเอาไว้แล้ว หมายเลข 4505 ค่ะ」
ชั้นตอบพนักงานพร้อมกับยื่นบัตรกิลด์สีทองไปให้ด้วยรอยยิ้ม
ทางคุณพี่สาวพนักงานต้อนรับนั้นก็รับบัตรกิลด์จากมือชั้นไปด้วยรอยยิ้มเช่นเดียวกัน
และหลังจากที่ทำการยืนยันข้อมูลภายในบัตรกิลด์เรียบร้อยแล้ว
คุณพี่สาวพนักงานต้อนรับก็ได้พาพวกเราไปยังห้องพิเศษตามที่ได้มีการจองเอาไว้
「นี่คือห้องหมายเลข 4505
ถ้ามีอะไรต้องการสอบถามก็สามารถกดปุ่มสีเขียวบนอุปกรณ์เวทที่ประตูด้านในเพื่อเรียกพนักงานได้ทันที
ขอบคุณมากนะคะ」
「ขอบคุณมากเช่นเดียวกันค่ะ」
หลังจากพาพวกเรามาถึงยังห้องพิเศษ
คุณพี่สาวพนักงานต้อนรับก็โค้งตัวให้พร้อมกับกล่าวคำอำลาอย่างสุภาพ พวกเราเองก็กล่าวขอบคุณกลับไปตามมารยาทเช่นเดียวกัน
จากนั้นเธอจึงจากไปด้วยรอยยิ้มงดงามบนใบหน้า
หลังจากรอจนคุณพี่สาวพนักงานต้อนรับลับตาไปแล้ว
ชั้นก็เปิดประตูห้องเพื่อเข้าไปยังด้านใน
พวกลูกน้องของชั้นก่อนจะตามเข้ามาก็ได้ทำการตรวจดูบริเวณโดยรอบเดินทางอย่างละเอียดว่าไม่มีใครกำลังแอบตามพวกเราอยู่
จากนั้นจึงปิดประตูและล็อคห้องอย่างแน่นหนา
「「「「มากิซามะ!!」」」」
เมื่อเข้าไปยังด้านใน พวกลูกน้องของโคโทริซังและซากุระโกะซังก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาหรูหราและหันมากล่าวทักทายชั้นในทันที
「โคโทริซังและซากุระโกะซังก็มาถึงกันแล้วสินะคะ」
「ทั้งสองท่านได้รอมากิซามะอยู่ที่ห้องด้านในแล้วค่ะ」
หลังพูดจบ ลูกน้องของโคโทริซังก็เดินนำทางไปยังหน้าประตูห้องก่อนจะเคาะประตูเบาๆเพื่อแจ้งพวกโคโทริซังว่าพวกเรามาถึงแล้ว
และทำการขออนุญาตเพื่อปิดประตูห้อง
「มากิซัง พวกเรากำลังรออยู่เลย.....」
เมื่อเข้าไปด้านใน
ซากุระโกะซังก็พูดกับของชั้นด้วยน้ำเสียงที่ดูกังวลใจ บนโต๊ะที่ด้านหน้าของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยขวดยาหลากหลายสีสันมากมาย
ดูเหมือนในระหว่างที่รอให้ชั้นมาถึงนั้น
ซากุระโกะซังจะกำลังคิดค้นและทำยาหลากหลายชนิดเพื่อเตรียมเอาไว้
พรแห่งผู้กล้าของซากุระโกะซังนั้นคือ『ราชินีแห่งการปรุงยา』เธอจึงสามารถที่จะปรุงยาที่ส่งผลลัพธ์หลากหลายแบบขึ้นมาได้จากวัตถุดิบต่างๆ
พวกยาสำหรับรักษาบาดแผล
และยาสำหรับเสริมพลังกายต่างๆทีพวกเรานำมาใช้เองก็เป็นผลงานของเธอแทบทั้งหมด
「มาพอดีเลยมากิ มังกรจิ๋วของชั้นที่พยายามเข้าไปสอดแนมในคฤหาสน์ถูกพวกเมดยิงร่วงไปหมดเลย
ทำยังไงกันดีน๊า!!」
โคโทริซังพูดโดยที่ใช้มือปิดตาข้างซ้ายของเธอเอาไว้
ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเธอกำลังใช้ตาข้างนั้นประสานสัมผัสกับอสูรรับใช้ของเธอ
และจากคำพูดของเธอนั้น
ก็ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามส่งอสูรรับใช้เข้าไปภายในคฤหาสน์ของผู้ปกครองอาณาจักรออร์ธรอส
ซึ่งเป็นสถานที่ที่รูริโกะซังถูกจับกุมตัวเอาไว้
และพรแห่งผู้กล้าของโคโทริซังนั้นก็คือ『ผู้อัญเชิญมังกร』ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอสามารถที่จะอัญเชิญอสูรรับใช้ที่มีสายพันธุ์มังกรได้หลากหลายชนิด
ไม่ว่าจะเป็นมังกรขนาดเล็กเพียงไม่กี่เซนติเมตรสำหรับใช้ในการสอดแนม
หรือมังกรที่มีขนาดลำตัวยาวกว่า 50 เมตรสำหรับโดยสาร
นอกจากนั้นโคโทริซังก็ยังสามารถที่จะอัญเชิญพวกมันออกมาได้มากมายไม่จำกัดหากมันอยู่ภายในขอบเขตมานาที่เธอมี
และนั่นก็ทำให้พรแห่งผู้กล้าของเธอนั้น มีพลังเทียบเท่ากับทหารฝีมือดีมากกว่าหนึ่งกองพันเลยทีเดียว
「ซากุระโกะซัง โคโทริซัง ชั้นได้ตัดสินใจแล้วค่ะ
ในวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยง พวกเราจะบุกเข้าไปชิงตัวรูริโกะกลับคืนมา」
ต่อหน้าเพื่อนทั้งสองคนที่กำลังรู้สึกกังวล ชั้นก็ได้บอกในสิ่งที่ชั้นได้ตัดสินใจเอาไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้
ไม่ว่าจะต้องเสี่ยงชีวิต หรือไม่ว่าจะต้องเสียสละพักพวกไปมากแค่ไหน ชั้นก็จะต้องชิงตัวรูริโกะซังกลับมาให้ได้
「ไม่ใช่คืนนี้
แต่เป็นพรุ่งนี้เที่ยงงั้นเหรอคะ?」
「เพราะในช่วงกลางคืนคงจะมีการรักษาความปลอดภัยสูงมากสิน๊า」
กับคำพูดของชั้น ซากุระโกะซังถามย้ำกลับมาเพื่อความแน่ใจ ส่วนโคโทริซังนั้นดูเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่ชั้นคิดเป็นอย่างดี
「ใช่แล้วค่ะ เพราะจากที่ชั้นได้ทราบมานั้น
พวกจอมเวทที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์จะต้องออกไปร่วมงานตามสถานที่ต่างๆภายในเมืองกันทุกคน
ดังนั้นทั้งพวกอัศวินและพวกเมดส่วนใหญ่ก็จะต้องติดตามไปเพื่อคุ้มกัน ชั้นจึงคิดว่าพวกเราน่าจะบุกเข้าไปในช่วงที่จอมเวทพวกนั้นไม่อยู่」
หลังจากนั้น พวกเราก็เริ่มปรึกษาวางแผนและเตรียมการในเรื่องต่างๆที่จำเป็นอย่างเร่งด่วน
ซากุระโกะซังจะทำการเตรียมยาหลากหลายชนิดที่จำเป็นให้กับทุกคน
ส่วนโคโทริซังนั้นจะคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของพวกจอมเวท
ส่วนชั้นจะไปจัดเตรียมสิ่งของและจำนวนคนที่จำเป็น พวกอาวุธที่ถูกห้ามนำเข้ามานั้นคงจะต้องหาสิ่งอื่นมาใช้แทน
ด้วยพรผู้กล้าของชั้นแม้จะเป็นเพียงมีดทำครัวก็สามารถใช้แทนอาวุธได้ดี
ส่วนจำนวนคนที่ไม่พอชั้นก็คิดว่าจะยืมมือจากพวกสายลับของศาสนาจักรซึ่งเป็นพันมิตรของพวกเรา
หลังจากเตรียมการทุกอย่างจนพร้อมและถึงเวลาที่นัดกันไว้ พวกเราก็แยกย้ายไปเป็นหลายกลุ่มเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต
แต่ทุกคนล้วนแล้วแต่มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของผู้ปกครองอาณาจักรออร์ธรอสด้วยไม่หวาดกลัว
ชั้นจะต้องช่วยรูริโกะซังมาจากมือพวกจอมเวทชั่วร้ายพวกนั้นให้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น