ช่วงเย็นของวันที่ 29 เดือน 8 ศักราชเอลติซปีที่ 837
-- มุมมองของฟลอร่า --
และในที่สุดพวกเราก็เดินทางมาถึงยังจุดหมาย
โดยเรือเหาะที่พวกเราโดยสารมานั้นได้ลงไปจอดอยู่ภายในโรงจอดเรือเหาะขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ภายในฐานทัพใต้ดินของอาณาจักรออร์ธรอส
「ถ้างั้นพวกเราก็ไปกันเถอะค่ะ」
เนื่องจากเวลน่าและโรน่านั้นไม่ธุระจึงเดินทางกลับไปก่อนแล้ว
ดังนั้นในครั้งนี้จึงได้อาเน็ตซัง ซึ่งเป็นรองหัวหน้ากองอัศวินที่ 3
เช่นเดียวกับโรน่ามาเป็นคนนำทางให้กับพวกเราแทน
「อุว๊าไอ้นั่นมันคุณบันใดเลื่อนนี่คะ!!! สุดยอดไปเลยค่ะ!! นั่นค่ะ นั่นค่ะ บันใดที่เลื่อนขึ้นเลื่อนลงเองได้สุดยอดไปเลยนะคะ!!! ฟลอร่าซามะ!!」
เมื่อพวกเราเดินออกจากมายังบริเวณดาดฟ้าของเรือเหาะ
ฟิลิเน่ก็ชี้ไปยังบันใดหน้าตาแปลกๆที่โผล่ออกมาเชื่อมกับดาดฟ้าของเรือเหาะด้วยความตื่นเต้น
「เอ่อ.....ไอ้เจ้าบันใดแปลกๆนั่นมันคืออะไรเหรอคะ
อาเน็ตซัง....」
เนื่องจากชั้นเองก็ไม่ทราบ
ดังนั้นจึงหันไปถามอาเน็ตซัง
「มันเป็นอุปกรณ์เวทสำหรับทุ่นแรงในการเดินทางเช่นเดียวกับลิฟต์ที่ถูกติดตั้งเอาไว้บนเรือเหาะ
มีชื่อว่า บันใดเลื่อน น่ะค่ะ」
หลังจากฟังการอธิบายวิธีใช้งานจากอาเน็ตซังเรียบร้อยแล้ว
ชั้นก็ได้ทดลองใช้เจ้าบันใดเลื่อนเป็นครั้งแรก....อุว๊า.....เจ้านี่ดูน่าสนุกมากเลยล่ะค่ะ....น่าเสียดายที่เพียงแค่ครู่เดียวพวกเราก็ขึ้นมาถึงยังด้านบนของบันใดเลื่อนแล้ว
ถ้ามีโอกาสชั้นก็อยากจะลองใช้งานมันอีกครั้ง
ฟิลิเน่เองก็ดูตื่นเต้นกับมันมาก เธอลองเดินขึ้นเดินลงไปมาอยู่ตั้งหลายครั้ง
แต่เนื่องจากพวกเราไม่ได้มาเที่ยวเล่นกัน
ฟิลิเน่จึงยอมออกมาจากบันใดเลื่อนด้วยท่าทางเสียดาย.....
ภายในฐานทัพใต้ดินของอาณาจักรออร์ธรอสนั้นสว่างไสวไปด้วยแสงไฟจากอุปกรณ์เวท
พื้นที่โดยรอบถูกประดับประดาตกแต่งไปด้วยเครื่องเรือนและอุปกรณ์เวทมากมายที่ชั้นไม่เคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน
พวกเมดและเหล่าทหารที่เดินทางกลับมาพร้อมกันกับพวกเราต่างก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง
เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรก ชั้นและฟิลิเน่จึงเดินตามอาเน็ตซังไปโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเรากำลังจะไปที่ไหนกัน
พวกเราใช้เวลาเดินกันประมาณ 20 นาที
ผ่านทั้งห้องทำงานและห้องอื่นๆที่ไม่รู้เอาไว้ใช้ทำอะไรอีกมากมายจนในที่สุดพวกเราก็มาถึงยังลานกว้างที่เต็มไปด้วยผู้คน.....ไม่สิน่าจะเรียกว่าห้องโถงแห่งหนึ่งมากกว่า
「รอตรงนี้สักครู่นะคะ
หลังจากนี้พวกเราจะเดินทางไปยังคฤหาสน์ของทัตสึยะด้วยรถไฟใต้ดินของกองทัพน่ะค่ะ」
「รถไฟใต้ดิน.....เหรอคะ?」
「เจ้ารถไฟใต้ดินนี่มันก็เป็น
พาหนะเวทมนต์รูปแบบหนึ่งน่ะค่ะ เพียงแต่ว่าเจ้านี่จะวิ่งอยู่บนรางพิเศษเท่านั้น มันไม่สามารถนำไปวิ่งบนถนนหรือทางเดินตามป่าเขาได้หรอกนะคะ」
อาเน็ตซังอธิบายให้ชั้นได้ฟังถึงพาหนะเวทมนต์ที่มีชื่อว่า
รถไฟใต้ดิน คร่าวๆ
ดูเหมือนว่าเจ้านี่จะเป็นพาหนะเวทมนต์ที่ผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองสเตรเชียและอาณาจักรออร์ธรอสใช้สำหรับเดินทางภายในเมือง
ซึ่งหากเทียบกับจักรวรรดิเอลติซแล้วก็คงจะเหมือนกับรถเจลโล่สาธารณะ
ที่จะคอยวิ่งรับส่งผู้โดยสารไปตามจุดหมายสำคัญๆต่างๆบริเวณรอบเมืองขนาดใหญ่
เพียงแต่เจ้ารถไฟใต้ดินนี้จะวิ่งอยู่บนรางพิเศษที่ถูกสร้างเอาไว้บริเวณใต้ดินเท่านั้น
ซึ่งนอกจากเจ้ารถไฟใต้ดินที่พวกเรากำลังจะได้ขึ้นกันแล้ว
ก็ดูเหมือนว่าจะมีพาหนะเวทมนต์ที่ทำงานคล้ายๆกันที่เรียกว่ารถไฟความเร็วสูงอยู่อีกด้วย
โดยพวกท่านจอมเวทได้นำพาหนะเวทมนต์ที่ชื่อ รถไฟความเร็วสูง
นั้นมาให้ผู้คนใช้สำหรับการเดินทางไปมาระหว่างเมืองต่างๆ
ด้วยราคาค่าโดยสารขั้นต่ำที่ถูกมาก
แถมยังมีความปลอดภัยและความรวดเร็วที่น่าเหลือเชื่อ จึงทำให้ผู้คนภายในอาณาจักรออร์ธรอสรวมไปถึงอาณาจักรข้างเคียงสามารถที่จะเดินทางไปมาหาสู่กันได้อย่างสะดวกสบาย
ซึ่งเรื่องดังกล่าวนั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ทำให้ชั้นรู้สึกประทับใจสุดๆ
เพราะหากเป็นแบบนี้ล่ะก็ ไม่ว่าผู้คนจะไปทำงานอยู่ไกลแค่ไหน พวกเค้าก็จะสามารถที่จะเดินทางกลับไปหาครอบครัวได้อย่างง่ายดาย
และยิ่งเวลาเจ็บป่วยสาหัสหรือมีเรื่องเร่งด่วนอื่นๆเองก็สามารถจัดการได้ทันท่วงที
เรียกได้ว่าเจ้ารถไฟพวกนี้ถือเป็นพาหนะในฝันของทุกๆคนเลยก็ว่าได้
「อุว๊า คุณรถไฟใต้ดินมาแล้วล่ะค่ะ!! ดูสิคะ ดูสิคะ ฟลอร่าซามะ!!!」
ฟิลิเน่ดึงแขนเสื้อของชั้นและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เธอชี้ไปยังด้านในของกำแพงกระจกใสที่ใช้กั้นเอาไว้เพื่อความปลอดภัย
「เจ้านี่คือรถไฟใต้ดินสินะคะ......เป็นพาหนะเวทมนต์ที่มีรูปร่างแปลกดีนะคะ....」
ชั้นมองไปยังพาหนะเวทมนต์รูปร่างแปลกๆที่มีความยาวมากมายจนไม่สามารถประเมินได้กำลังค่อยๆลดความเร็วลงเพื่อจอดเทียบกับตำแหน่งที่พวกเรากำลังยืนรอกันอยู่
ซึ่งแน่นอนว่าไม่ได้มีแค่พวกเราเท่านั้น แต่เด็กสาวจำนวนมากที่โดยสารเรือเหาะมาพร้อมกันกับพวกเราเองก็กำลังมองดูอย่างตื่นเต้นเช่นเดียวกัน
โดยเจ้าพาหนะเวทมนต์ที่ชื่อรถไฟใต้ดินนั้นจะมีแบ่งออกเป็นหลายห้องโดยสาร
แต่ละห้องโดยสารจะมีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป โดยสำหรับห้องโดยสารห้องแรกสุดนั้นจะเป็นพื้นที่สำหรับพวกท่านจอมเวท
ห้องโดยสารต่อมาก็เป็นของพวกขุนนาง หลังจากนั้นจะเป็นห้องโดยสารสำหรับพวกทหารหรือบุคคลทั่วไปซึ่งพวกเมดอย่างตัวชั้นเองก็รวมอยู่ในนั้นด้วย
พอประตูของรถไฟใต้ดินเปิดออก
ฟิลิเน่ก็รีบกระโดดเข้าไปด้านในอย่างรีบร้อน จากนั้นเธอก็ไปลูบๆคลำตามกระจกรวมทั้งบริเวณเบาะรองและพนักพิงอย่างตื่นเต้น
ความไร้เดียงสาที่เธอแสดงอกกมาทำเอาผู้คนรอบข้างที่เห็นต่างก็พายิ้มออกมา
「วิ่งแล้ว!! อุว๊า วิ่งแล้วค่ะ!! คุณรถไฟใต้ดินวิ่งเร็วมากเลยนะคะฟลอร่าซามะ!!!」
ฟิลิเน่เกาะกระจกหน้าต่างของรถไฟใต้ดินและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเช่นเคย
เธอยังเอาหน้าไปแนบกระจกอีกด้วย มันเป็นโชคดีที่กระจกหน้าต่างถูกทำมาอย่างแข็งแรง
ไม่งั้นเธออาจจะร่วงตกลงไประหว่างทางแล้วก็เป็นได้
「ทั้งๆที่เป็นใต้ดินแท้ๆ แต่ทิวทัศน์ด้านนอกกลับงดงามมากมายเลยนะคะเนี่ย」
「พวกท่านจอมเวทบอกว่า
อยากจะให้ผู้คนได้เพลิดเพลินไปด้วยในระหว่างการเดินทาง
ก็เลยมีการตกแต่งกำแพงและทิวทัศน์รอบนอกให้ดูน่าสนใจ
ช่วงเปลี่ยนฤดูกาลเองก็จะมีการเปลี่ยนแปลงทิวทัศน์พวกนี้ไปพร้อมกันด้วยนะคะ」
หลังจากนั้นอาเน็ตซังก็ยังอธิบายเรื่องราวและประวัติของการก่อสร้างรถไฟใต้ดินให้พวกเราฟังอีกมากมายหลายเรื่อง
ดูเหมือนว่าอาเน็ตซังเองก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่เข้าร่วมโครงการก่อสร้างเจ้ารถไฟใต้ดินนี้ด้วยเช่นกัน
หลังจากเวลาผ่านไปได้ประมาณ 10 นาที
รถไฟใต้ดินก็พาพวกเรามาถึงยังจุดหมายปลายทางซึ่งก็คือสถานีกิลด์เมดสาขาใหญ่
โดยตลอดทางที่ผ่านมานั้น
รถไฟใต้ดินที่พวกเรานั่งมาก็ได้แวะจอดรับส่งผู้คนตามสถานีต่างๆมากมายหลายสถานี โดยสำหรับพวกสาวๆที่ได้ย้ายมาอยู่ที่เมืองสเตรเชียจากงานเลี้ยงดูตัวก่อนหน้านี้จะถูกพาไปส่งยังที่พักหลายแห่งแตกต่างกันไป
「คุณรถไฟใต้ดิน ขอบคุณที่มาส่งฟิลิเน่นะค๊า!!!」
พอพวกเราลงมาจากรถไฟใต้ดิน
ฟิลิเน่ก็โบกมืออำลาพร้อมกับพูดแสดงความขอบคุณออกไปด้วยรอยยิ้ม
และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ผู้คนมากมายหันมายิ้มให้กับเธอด้วยสายตาอบอุ่น...
「ที่นี่เป็นชั้นใต้ดินของกิลด์เมดงั้นหรือคะ ?」
เมื่อพวกเราเดินออกมาจากบริเวณสถานีและเดินขึ้นไปยังด้านบน
ภาพที่ชั้นได้เห็นก็คือร้านค้าและผู้คนมากมายที่กำลังสนุกสนานไปกับการเดินเลือกซื้อของ
ทั้งร้านขายเสื้อผ้า ร้านเครื่องประดับ และร้านอื่นๆที่ชั้นไม่สามารถทำความเข้าใจได้เรียงรายอยู่มากมาย
ชั้นไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมถึงมีร้านค้ามากมายพวกนี้อยู่ในชั้นใต้ดินของกิลด์เมดซึ่งควรจะเป็นสถานที่สำหรับการทำงาน
「ทัตสึยะซามะเคยบอกเอาไว้ว่า
มันจำเป็นที่จะต้องมีสถานที่พักผ่อนเอาไว้สำหรับให้พวกลูกค้าที่ต้องมารอในสถานการณ์ต่างๆ
โดยที่ชั้นใต้ดินทั้งหมดนี่จะเป็นสินค้าทำมือที่พวกเมดทำกันขึ้นมาเอง ด้านบนยังมีร้านอาหาร
ร้านกาแฟ ภัตตาคารและคาราโอเกะที่พวกเมดจะมาคอยต้อนรับลูกค้าด้วยนะคะ
ถึงชั้นจะไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ร้านพวกนี้ก็ได้รับการตอบรับที่ดีมากเลยล่ะค่ะ」
อาเน็ตซังตอบคำถามของชั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะพาพวกเราไปลองเดินดูร้านค้าที่อยู่รอบๆ
หลังจากนั้นสักครู่หนึ่งพวกเราก็ถูกพาขึ้นไปยังทางเดินแปลกๆซึ่งเป็นทางที่จะเชื่อมต่อไปยังพื้นที่ส่วนบุคคล
โดยเส้นทางนี้จะให้ผ่านได้เฉพาะพวกเมดที่เป็นสมาชิกกิลด์ พนักงานกิลด์เมดและผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ของทัตสึยะซามะเพียงเท่านั้น
「อุว๊า!! สวนดอกไม้สวยมากเลยเลยล่ะค่ะ ดูสิคะ!! ฟลอร่าซามะ!!!」
เมื่อขึ้นมาถึงทางเดินบนพื้นดิน
ฟิลิเน่ก็อุทานออกมาด้วยความประทับใจกับภาพอันแสนจะงดงามที่ได้เห็นอยู่ตรงหน้า
สวนดอกไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกประดับประดาตกแต่งไปด้วยดอกไม้งดงามหลากหลายสีสันนั้นดึงดูดสายตาของชั้นเป็นอย่างมาก
เรียกได้ว่าสวนดอกไม้ในปราสาทเอลติซเองก็ยังเทียบไม่ติด
การออกแบบตกแต่งพวกนี้เองก็คงจะเป็นฝีมือของพวกท่านจอมเวทงั้นสินะ....
「เอาไว้ว่างๆแล้วพวกเราค่อยมาเดินเล่นด้วยกันนะ
ฟิลิเน่」
「ขอบคุณค่ะ ฟลอร่าซามะ!!」
ฟิลิเน่พูดพร้อมกับเข้ามากอดชั้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ชั้นเองก็ตอบรับพร้อมกับยื่นมือออกไปลูบหัวฟิลิเน่อย่างอ่อนโยน หลังจากนี้ที่นี่จะเป็นที่อยู่ของพวกเรา
ตัวชั้นเองก็รู้สึกดีมากที่ได้อาศัยอยู่ในสถานที่ที่แสนจะงดงามเช่นนี้
「ที่นี่ก็คือหอพักของฟลอร่าซามะกับฟิลิเน่จังนะคะ
ถึงช่วงแรกอาจจะสับสนสักหน่อย แต่คาดว่าไม่นานก็คงจะชินไปเองล่ะนะคะ」
หลังจากเดินตามอาเน็ตซังไปตามทางเดินที่ถูกล้อมรอบด้วยกระจกใสที่ดูงดงามและหรูหราตลอดเส้นทางไปประมาณ
5 นาที พวกเราก็มาถึงยังหนึ่งในหอพักของเมดประจำคฤหาสน์ของทัตสึยะซามะ และถึงจะบอกว่ามันเป็นหอพักของพวกเมด
แต่หากดูจากเพียงภายนอกแล้วล่ะก็ ชั้นคิดว่ามันเหมือนกับคฤหาสน์ของพวกขุนนางชั้นสูงเสียมากกว่า.....
นั่นก็เพราะว่ามันเป็นหอพักที่ทั้งงดงามและใหญ่โต
ความหรูหราของมันน่าจะเทียบได้กับคฤหาสน์ของพวกดยุคที่ร่ำรวยเสียด้วยซ้ำ
แต่นี่ก็คงจะเรียกได้ว่าสมกับเป็นทัตสึยะซามะแล้วล่ะนะ เพราะทัตสึยะซามะนั้นเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเหล่าเด็กสาวที่คอยติดตามรับใช้ตัวเองมากจนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นอันดับที่
1 ในโลกใบนี้แล้วก็ได้
「「「「ฟลอร่า ฟิลิเน่จัง
ยินดีต้อนรับสู่หอพักเมดชั้นสูงแห่งคฤหาสน์ทัตสึยะซามะ เมล่อนโรล!!!」」」」
เมื่ออาเน็ตซังเคาะประตู
ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกทั้งสองด้าน และจากนั้นก็มีเสียงของอะไรบางอย่างดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงกล่าวต้อนรับของพวกเมดจำนวนมากที่ยืนเข้าแถวอยู่ด้านใน
ที่บอกว่ามีธุระจึงรีบกลับไปกันก่อนเนี่ย......เพื่อมาเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับชั้นกันงั้นหรือคะ
?
ทั้ง เวลน่า โรน่า โรเซ็ตต้า และพวกเพื่อนๆเมดอีกหลายคนที่ได้ต่อสู้และทำงานหลายๆอย่างร่วมกันมาในสงครามกับจักรวรรดิเลเรียสต่างมารออยู่ในที่แห่งนี้กันอย่างพร้อมเพรียง.....
ถึงแม้สำหรับคนอื่นๆมันอาจจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
แต่สำหรับชั้นแล้วนั้น การต้อนรับของเพื่อนๆมากมายที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันทำให้ชั้นรู้สึกดีใจมากจนชั้นไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้...
ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยชั้นเอาไว้.....ขอบคุณมากนะคะ....ทุกคน......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น