(Virtual reality)
เป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษแล้ว ที่ระบบนี้เสร็จสมบูรณ์ จนกลายเป็นเทคโนโลยีสำคัญที่ขาดไม่ได้ในทางเศรษฐกิจ
เป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษแล้ว ที่ระบบนี้เสร็จสมบูรณ์ จนกลายเป็นเทคโนโลยีสำคัญที่ขาดไม่ได้ในทางเศรษฐกิจ
การเข้าเรียน ก็ทำผ่าน VR ต่อเน็ทจากบ้าน ทำให้ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายสร้างโรงเรียน แล้วก็ไม่ต้องให้เด็กไปเสี่ยงอันตรายที่โรงเรียนด้วย ทำให้โรงเรียนในโลกจริงๆเจ๊งไปหมดแล้ว
เอกสารกระดาษต่างๆ ก็ไม่มีความจำเป็น เพราะถูกระบบออนไลน์เข้ามาแทนที่
หรือการตั้งบริษัท สำนักงานใหญ่ก็สร้างได้โดยการเช่าเซิฟทาง VR ทำให้ประหยัดค่าใช้จ่ายไปได้โข
ระบบ VR ซึ่งเป็นที่ต้องการจึงพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง
แน่นอนว่าวงการเกมก็เช่นกัน เกมมากมายถูกสร้างขึ้น ไม่ว่าจะเกมเด็ก เกมผู้ใหญ่
การเข้าเรียนม.ปลาย มหาลัย เข้าทำงาน ก็สามารถทำได้ที่บ้าน
กินอาหารกลางวันฝีมือแม่ แล้วบ่ายก็ใช้ VR กลับเข้าไปทำงาน
ไม่เปลืองเวลาเดินทาง ใช้เวลาวันๆไปยังงี้ โดยไม่ต้องบ่นอะไร
เน็ตเกมชื่อ อาร์ค เอิร์ท ออนไลน์ 『アーク・アース オンライン』
เกมที่เงียบๆในช่วงต้น พอหลังโคลสเบต้า ก็เริ่มเป็นที่รู้จักกันอย่างเงียบๆ
พอดีมีเวลาว่างจากการทำงาน แล้วก็ได้ไปเจอโฆษณาตัว CM เข้า
CM แบบพิลึกที่ไม่มีภาพ ไม่มีเสียง มีแค่โค้ตของ VR ขึ้นมา 15 วิ
ลองเข้าไปตามโค้ต ก็ขึ้นไตเติลบนหน้าจอขาวๆ
อาร์ค เอิร์ท ออนไลน์
เปิดเบต้าแล้ว
ดาวน์โหลด
หน้าจอดูจืดๆ มีแต่ประโยคแค่เนี้ย
เอาเหอะ จืดๆบังงี้ก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ กดดาวน์โหลด ติดตั้งเกม กดเยส
แบคกราวน์ก็ไม่มี กราฟฟิกกากๆ มีแต่ตัวอักษร ยังงี้จะเล่นยังไงฟะ
แต่เหมือนถูกอะไรบางอย่างดึงดูด อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน มือขวามันกดไปเอง
เกมลงเสร็จใน 15 นาที
พอกดเริ่มเกม CG แบคกราวน์หน้าจอเหมือนกับโลกแห่งความจริงก็โผล่ขึ้นมา
กดเข้าไปที่การสร้างอวาตาร์
แล้ว อาร์ค เอิร์ท ออนไลน์ ก็เริ่มขึ้น
─────────……………… ───────── ..................
4 ปีแล้ว นับแต่อาร์ค เอิร์ท ออนไลน์ เปิดให้บริการ
ไม่ได้มีโฆษณาการตลาดอะไรทั้งนั่นล่ะ แต่ที่เป็นที่รู้จักกันได้ เพราะคำบอกเล่าปากต่อปาก บ้างก็นึกสนุกเข้ามาลองของแปลก
ทำให้ตั้งแต่เปิดเบต้า ก็ดึงดูดผู้เล่นดังๆเข้ามาได้เยอะเลย
เกมแฟนตาซีคลาสสิก แต่ให้เสรีภาพเป็นอย่างมาก
แต่เกมนี้มันมีอะไรแปลกๆอยู่
คือเรื่องการบริหารจัดการ
ใครเป็นคนสร้างก็ไม่รู้ บริหารจัดการกันยังไง เวปอย่างเป็นทางการก็ไม่มี
แต่ถึงจะรวมปัญหานั้นเจ้าไป ก็ยังเป็นเกมที่มีเสน่ห์ เพราะความหลากหลาย
แล้วก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีบั๊คอะไรหนักๆด้วย ยังกะเกมมันเสร็จตั้งนานแล้วเลย ถ้าไม่ไปทำอะไรพิลึกๆก็โอเคล่ะน่า
วันนั้น คากามิ 鑑 ก็เล่นเกมอย่างปกติ
ไปทำเควสจัดการปีศาจที่โผล่ออกมาแถบชายแดนประเทศ ซึ่งมิชชั่นยังงี้ จะทำโดยผู้เล่นที่สังกัดประเทศนั้นๆ
คราวนี้ ก็เป็นหน้าที่ของคากามิ
ขณะมุ่งหน้าสู่ชายแดน ก็ได้ยินเสียงน้องสาวเรียก ได้เวลาข้าวเย็นแล้วสิ
ล็อคเอาท์ไปกินแป๊ปนึง
แล้วก็กลับมา เอาเครื่อง VR สวมหัว
พอจะเริ่มเกม ก็มีเมลล์มาแจ้ง
เปิดดู เนื้อหาแจ้งประมาณว่า ที่ไปเติมเงินลง VR นั้นหมดอายุแล้ว
ราคาพันเยนก็ได้เท่านี้ล่ะ ถ้าอยากต่อ ก็เติม2พันเยน/เดือน
อ่านะ อาร์ค เอิร์ท ออนไลน์ ก็เหมือนเน็ตเกมอื่นๆ ที่มีการเติมเงินซื้อไอเทม
แต่ไม่ใช่ไอเทมจำพวกเกราะหรอก แต่เป็นไอเทมที่ส่งเสริมการเล่น
อย่างไอเทมเปลี่ยนภาพลักษณ์อวาตาร์ กล่องเครื่่องสำอาง『化粧箱』นี่ เป็นของพื้นฐานใช้ปรับแต่งอวาตาร์ที่ทุกคนซื้อไว้ แน่นอน คากามิก็ด้วย
กล่องเครื่่องสำอางราคา 500 เยน มันให้ตัวเลือกที่หลากหลายเวลาปรับแต่ง จึงขายดี
การสร้างตอนต้นอวาตาร์ตอนต้น มีตัวเลือกในนับพัน แต่เมื่อมีกล่องเครื่องสำอาง ก็จะปรับแต่งได้หลายหมื่นแบบ
นี่จึงเป็นกลยุทธ์การรีเซ็ทรูปร่างหน้าตาเสียใหม่ตั้งกะล็อคอินตอนแรก ที่เป็นที่นิยม
คากามิก็ด้วย อวาตาร์ที่สร้าง เป็นจอมเวทเฒ่าผู้ทรงไปด้วยความสง่าผ่าเผย ดูเป็นคนใหญ่คนโต หนวดขาวผมเทา ดูมีสง่าราศี
ชิื่อของอวาตาร์ ก็เอามาจากชื่อผู้ใช้เวทในหนังที่โด่งดัง ซึ่งเป็นเรื่องของการผจญภัย และเกี่ยวกับแหวนเรื่องนึง
ชื่อ ดันบัล์ฟ ダンブルフ *
อาชีพ ผู้อัญเชิญ 召喚術士
แล้วก็เลือกสายเวท ก็ไม่ค่อยรู้อะไรหรอกนะ แต่เอาเวทไฟ 【魔術:火炎】 เป็นหลัก ที่เหลือก็กดส่งๆไป
แต่ทำไมเพิ่มเลเวลเท่าไหร่ก็ไม่มีเวทใหม่อกมาเลย ให้ตายดิ ไม่มีให้ฝึกหัดหรือคำอธิบายเลยเรอะ
อาจจะดูเป็นเกมบ้าๆ แต่มันก็สนุกในแบบของมัน กับการค้นพบอะไรใหม่ๆด้วยตัวเอง แต่ให้ตายสิ ทำไมไม่มีเวทมนต์ใหม่ๆให้เรียนเลยวะ
รึทำอะไรผิดมาตั้งแต่ตอนเซ็ทอัพสร้างตัวละคร
อาชีพผู้อัญเชิญเนี่ย เมื่อจัดการศัตรูจำพวกวิญญาณ (精霊 seirei, แบบเบลดแดนซ์นั่นล่ะ) ก็จะสามารถทำสัญญาเพื่ออัญเชิญมาภายหลังได้
แต่การเรียนรู้ทักษะนี้มันยากเนี่ยสิ ยิ่งข้อมูลตามบอร์ดก็มีกระจึ๋งเดียว
เลยมีเสียงบ่นมากมายจากเหล่าผู้เล่นว่าข้อมูลไม่เพียงพอ
ช่างเป็นระบบเงื่อนไขที่ียุ่งยากจริงๆ
พอได้เป็นกษัตริย์ ก็จะสั่งให้พัฒนาเมือง ตระเตรียมกำลังทหารเพื่อบุกเมืองอื่น ป้องกันเมือง หรือจ้างทหารรับจ้างได้
อิเวนต์มากมายสอดคล้องกันยังงี้ ทำให้ผู้เล่นสนุกไปกับมัน จะบุก จะป้องกัน หรือเป็นทหารรับจ้างก็ได้ แล้วถ้ามีส่วนร่วมในอีเวนต์ใหญ่ๆ ก็จะได้รับการบันทึกชื่อไว้ด้วย
ผู้เล่นที่มีความทะเยอทะยานรวบรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่ง ผู้เล่นที่เป็นนักผจญภัยอิสระ ผู้เล่นที่เป็นพ่อค้า เป็นนักฆ่า บลาๆๆ มันจึงเกิดความหลากหลายอิสระ
ไม่ได้จำกัดแค่นั้นนะ พวกไอเทมต่างๆก็ดื้วย ไม่จำต้องยึดติดกับอาวุธหรืออุปกรณ์ในตำนาน
ผู้เล่นสามารถสร้างของพวกนั้นขึ้นมาเองได้ ใครจะรู้ล่ะ ว่าไอ้ของที่ทำขึ้น อาจกลายมาเป็นสุยอดอาวุธในตำนานชิ้นใหม่ก็เป็นได้
พูดได้ว่า ชีวิตจริงทำอะไรได้ ก็เอาไปทำในเกมได้เหมือนกันนั้่นล่ะ
เคยมีผู้เล่นที่สนุกกับการเป็นช่างตีอาวุธ จนกลายเป็นสุดยอดช่างตีที่โด่งดังไปทั่ว ดาบที่ผลิตขึ้นอันเดียว ขายได้หลายล้านเลย
ถ้าเป็นช่างไม้ช่างฝีมือ จะสร้างตึกสร้างปราสาทก็เอาสิ
เคยมีคนขุดเจอบ่อน้ำพุร้อน ตอนนี้จุดนั้นกลายเป็นเมืองสปา เจริญผิดหูผิดตาเรียบร้อยแล้ว
จะเปิดโรงฝึกสอนนักดาบก็ได้
จะสกิลแบบไหน ก็ใช้ประโยชน์ทำให้ประสบความสำเร็จด้านใดด้านหนึ่งได้ ระบบที่ไม่มีลิมิต ใช้ชีวิตอิสระเผชิญหน้ากับความท้าทาย
เป็นนักกีฬา สร้างกีฬาแบบใหม่ๆขึ้นมา เป็นโจรสลัดออกทะเลตามหาดินแดนใหม่ๆ เป็นตำรวจออกตรวจตราป้องกันอันตราย
เป็นนักวิชาการ รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสกิลของผู้เล่น ได้มามากๆเข้าก็ทำสรุปออกเป็นหนังสือขาย กลายเป็นหนังสือขายดี รวยเละเลย
แน่นอนว่า ท่านดันบัล์ฟ นี่ก็ด้วย เป็นคนดังที่สร้างเทคนิคใหม่ๆขึ้นมา
เทคนิคสำคัญอันหนึ่งที่มาจากการลองผิดลองถูกมานาน เพื่อทดแทนข้อด้อยของนักเวท
มันคือ อาชีพที่สอง セカンドクラス
นอกจากจะเป็นนักอัญเชิญแล้ว คากามิยังพัฒนาฝึกฝนตัวเองให้สามารถต่อสู้ระยะประชิดได้
ยืนหยัดภายใต้น้ำตกเชี่ยวกราก แขวนตัวเองกับต้นไม้ เดินฝ่าพายุโหดกระหน่ำ เป็นต้น จนมาถึงจุดนี้ได้
อ้อ วิธีเรียนเวทน่ะ หลังจากเปิดให้บริการมาเดือนนึงก็ถูกค้นพบว่า มันต้องมีกระดาษที่เขียนวงแหวนเวทด้วย
ปัญหาคือ มันหายากนี่สิ (ย่อหน้านี้งง ดำน้ำตัดตอนมา)
นอกจากกล่องเครื่องสำอางแล้ว ยังมี ทวีปลอย『浮遊大陸』 ซึ่งเป็นไอเทมที่คากามิซื้อมา
มันเป็นพื้นที่กว้างพอๆกับสนามโรงเรียน ราวๆ100 x 100เมตร สำหรับสร้างตึก บ้าน สิ่งก่อสร้าง หรือจะทำทุ่งทำฟาร์มก็ได้
มีประโยชน์มากเนื่องจากมันลอยอยู่บนฟ้าได้ จึงใช้เป็นพาหนะเดินทางได้โดยไม่ต้องสนสภาพพื้น ซึ่งคากามิก็เลือกสร้างบ้านไม้แบบถูกสุดไว้
ทวีปลอย ราคา 2000 เยน บวกกับอีก 500 เยนนี่ เป็นอะไรที่คุ้มค่า ตอนแรก คากามิก็ไม่ได้ซื้อกล่องเครื่องสำอางนี้มาด้วยหรอก แต่แบงค์พันเยนมันเหลือพอดี
ก็ไม่เสียใจเลยที่จ่ายเพิ่มไปอีก 500 เยน เมื่อ 4 ปีก่อน นับว่าคุ้ม
ห้องตีเหล็ก『上級鍛冶場』 ห้องแปรธาตุ『上級錬金室』 ห้องเย็บปัก『上級裁縫部屋』ห้องประดิษฐ์『上級細工部屋』ห้องครัว『上級調理場』ห้องงานไม้『上級木工部屋』
ห้องส่วนตัวชนิดต่างๆพร้อมเครื่องมือเหล่านี้ ราคา 1000 เยน
ทวีปลอย『浮遊大陸』ปราการโกเลม『ゴーレム砦』ทะเลสาบหงส์ขาว『白鳥の湖』บ้านอิฐ『煉瓦の家』แมนชั่นพร้อมพ่อบ้าน『執事の居る屋敷』
แมนชั่นพร้อมเมด『メイドの居る屋敷』ปราสาท『古城』บ้านชนชั้นสูงแบบ A『貴族邸Ａ』บ้านชนชั้นสูงแบบ B『貴族邸Ｂ』บ้านชนชั้นสูงแบบ C『貴族邸Ｃ』
บ้านชนชั้นสูงแบบ D『貴族邸Ｄ』หอคอยวน『螺旋の塔』ทุ่งอุดมสมูรณ์『豊かな畑』 บลาๆๆ ของพวกนี้ 2000 เยน
ราคาของที่แพงกว่าชุดเครื่องสำอาง ก็ประมาณนี้ล่ะ
ถ้ามีไม่ถึง 1000 เยน ก็ซื้อได้แค่ชุดเครื่องสำอาง อืม โลกของผู้ใหญ่นี่ช่างสกปรกโสมมจริง ไอ้พวกหิวเงิน
ปล่อยไว้ยังงี้ เงินที่เหลือพันเยนใน VR ก็หมดอายุ จะกลายเป็น 0
คากามิล็อคอินเข้าไป เตรียมทำภารกิจ แล้วก็เปิดเมนูไอเทม ซื้อชุดเครื่องสำอางไว้ด้วย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ดีกว่าปล่อยให้เงินหมดอายุไปเปล่าๆ
ก็ใช้ชุดเครื่องสำอางมาตั้ง 4 ปี กล่องแบบเดิมๆที่น่าคิดถึงมาอยู่ในมือคากามิ น่าคิดถึงจริงนะ
ตอนเปิดเบต้า ตัวเลือกปรับแต่งมันยังไม่เยอะเท่าตอนนี้สินะ ทำให้สร้างได้ตามใจแบบตอนนี้ไม่ได้ คิดถึงผมสีน้ำตาลมอสตอนนั้นจริงๆ
ตอนนี้มันมีตัวเลือกให้มากกว่าตอนเพิ่งเริ่มให้บริการตั้ง 10 เท่า ครั้งนั้นน่ะ ได้เห็นสรรพคุณปุ๊บ ก็รีบซื้อมาเลย
แล้วก็ปรับแต่งส่วนหน้าซะเท่ จนเป็น ดันบัล์ฟ อย่างทุกวันนี้
ส่วนอื่นนอกจากหัว ไม่ได้แคร์เท่าไหร่ ช่างมันปะไรสิ หน้าดีๆก็พอแล้ว ส่วนลำตัวช่างมัน เอาให้เหมือนคนเป็นพอ
พอมาคราวนี้ คากามิก็ใช้ชุดเครื่องสำอาง เปิดเมนูสร้างอวาตาร์อย่างเมื่อ 4 ปี ก่อน
มีหลายพาร์ทให้เลือกเลย อย่าง「活発」กระตือรือร้น「控え目」ถ่อมตัว「強気」รั้น「弱気」หยาบคาย
หรืออย่าง ลึกลับ「ミステリアス」สง่าผ่าเผย「荘厳」หดหู่「陰気」ร่าเริง「陽気」เป็นต้น เสิร์จหาได้หมดล่ะ อยากได้แบบไหนล่ะ
คากามิมองดูอวาตาร์ตัวเอง มันก็เข้าท่าดีอยู่แล้ว ดันบัล์ฟ ยังงี้ล่ะ
แต่คนที่ควบคุมอยู่เบื้องหลัง ไม่ใช่ยังงี้หรอกนะ
จ้องไปที่เพศ
ผู้ชาย
อวาตาร์จะมีแสดงเพศเอาไว้
มันก็ทำออกมาสมกับเป็นผู้ชายดีนี่
เอ แล้วถ้าเป็นผู้หญิงจะเป็นยังไงน้า
ถ้าลองกดเปลี่ยนเพศ ดันบัล์ฟ ก็กลายเป็นผู้หญิง
มันน่าอายแบบแปลกๆแฮะ ยิ่งเกมเหมือนจริงด้วยแล้ว
ลองกดพาร์ทอื่นดูเล่นๆซิ อย่าง "รั้น" เนี่ย มันจะโชว์ผิวมากไหมนะ
นี่เวลาผ่านไปนานแค่ไหนกับการจินตนาการสาวในฝัน
ดูซิ ได้ออกมาซะสวยเชียว
น้องสาวเรียกให้กินข้าวเช้าแล้ว
ลองเช็คเวลาดู โอ้โห เก้าโมงเช้าแล้วนี่หว่า เอาเหอะ วันนี้วันอาทิตย์ ไม่เป็นไรหรอก
แล้วคากามิก็ถูกความง่วงจู่โจม
พยายามจะกดปุ่มล็อคเอาท์ปิดไป แต่ก็เพลียจนทำไม่ไหว หลับไปซะแล้ว
เออจริงสิ หลับไปก่อนล็อคเอาท์นี่หว่า
จำได้ลางๆ โดนเรียกให้กินข้าว แต่ง่วงม่อยหลับไปก่อน
ตื่นขึ้นมาเผชิญกับท้องฟ้าสีคราม
ไม่รู้ว่านอนไปนานแค่ไหน กี่ชั่วโมงกัน
แต่ถ้าถึงขนาดหลังจากโดนฝ่ามือโดยคุณน้องมายุ 麻由 ก็ยังไม่ตื่น แปลว่านี่หลับลึกจริงๆนั่นล่ะ
ตื่นขึ้นมาจากความง่วงงัน
มองไปรอบข้าง ก็เจอป่ารายล้อม
ดอกไม้อะไรไม่รู้กระจายอยู่ทั่ว ไล่ไปถึงภูเขาใหญ่นั่น
แล้วที่ภูเขา ก็ยังมีหอคอยส่องแสงสีเงินอยู่
ฉากคุ้นเคยที่อยู่ต่อหน้า ยังกะเกม
ขณะยืนอยู่บนทุ่งหญ้าสบายๆนี่ ก็จัดระเบียบคำถามที่ค้างคาใจ
แรกสุดเลย เราน่าจะอยู่ในสภาพที่เรียกว่า หลับไหล ภายในเกม
สภาพที่อวาตาร์ในเกมจะไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เนื่องจากผู้ควบคุมหลับอยู่
แล้วตอนนี้ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาเรื่องนั้น เพราะตื่นขึ้นแล้ว
ปัญหาน่ะ อยู่ที่ระบบสินะ
ระบบเกม VR พวกเนี้ย พอหลับไป มันก็จะปิดอัตโนมัติ ตัดพลังงาน
ไอ้หอคอยตรงนั้น มัน หอคอยสีเงิน 『銀の連塔』
ซึ่งเป็นหนึ่งในฐานปฏิบัติการทั้งเก้า ไม่ผิดแน่
อา คิดถึงจังเลยน้า ที่ตรงนั้นน่ะ
เรื่องนั้นเอาไปก่อน
อีกอย่างนึง ที่สำคัญมาก...
กลิ่นล่ะ
ทุกครั้งที่สายลมโบกพัด ก็ได้กลิ่นหญ้าสดใหม่มาตามสายลม
ถึง VR เทคโนโลยีจะพัฒนาก้าวไกลไปมาก แต่มันก็ยังไม่ถึงขั้นจำลองกลิ่น จำลองรสได้นี่นา
แล้วนี่ทำไม ถึงได้กลิ่นชัดเจนยังงี้ล่ะเนี่ย
ดึงหญ้าที่เท้าขึ้นมาเคี้ยวดู
ความขมกระจายเต็มปาก
แหวะ ถุย ถุย พ่นน้ำลายคายรสห่วยๆนี่ออกมา
ไม่รู้พวกสัตว์กินพืชมันกระเดือกลงไปได้ไงกัน
จะว่าไป ทางนั้นก็มีตัวอะไรถือมีดอยู่ด้วย
ตัวเตี้ยๆ หน้าสีน้ำเงิน จมูกยาว หูยืด
ไม่ใช่หน้าซีดนะเออ สีน้ำเงินแบบจริงๆเลย แบบหนึ่งในสามแม่สีเลย
อ้า ยังงี้นี่เอง
นึกได้ถึงภารกิจที่จะต้องจัดการปีศาจแถบชายแดน
ภารกิจทำความสะอาดง่ายๆ
เจ้าพวกนี้ ก๊อบลิน 『ゴブリン』 ศัตรูคลาสสิกที่โผล่มาให้พวกมือใหม่จัดการไงล่ะ
สำหรับเรา ไม่ใช่คู่มือร้อก
มองไปที่ศัตรู
【召喚術:ダークナイト】
[ศาสตร์อัญเชิญ: The
Dark Knight]
ศาสตร์อัญเชิญที่ได้เรียนรู้มาตั้งแต่แรก เรียกวิญญาณชุดเกราะ ซึ่งเป็นศาสตร์อันโปรดเลย
ศาสตร์อัญเชิญที่ได้เรียนรู้มาตั้งแต่แรก เรียกวิญญาณชุดเกราะ ซึ่งเป็นศาสตร์อันโปรดเลย
ศาสตร์อัญเชิญเนี่ย เป็นวิชาที่เรียกวิญญาณตามธรรมชาติ หรือวิญญาณประดิษฐ์ที่มนุษย์ทำขึ้นมา เพื่อใช้งาน
พวกวิญญาณเฉพาะบางอย่าง อาจจะเรียกยาก แต่พวกวิญญาณในสิ่งประดิษฐ์เยี่ยงนี้ เรียกใช้ได้ง่ายมาก
อย่างเช่น ดาร์คไนท์เนี่ย เป็นการเรียกวิญญาณของทหารในชุดเกราะ ที่เน่าเปื่อยตายไปในสนามรบมารับใช้
วิญญาณในชุดเกราะ ที่ถูกอัญเชิญมาเพื่อการต่อสู้ นี่ล่ะ ดาร์คไนท์
ส่วนถ้าเป็นวิญญาณชุดเกราะ ที่เรียกมาเพื่อการปกป้อง ก็จะเป็น โฮลี่ไนท์ 『ホーリーナイト』
วิญญาณชุดเกราะเป็นศาสตร์ชั้นสามัญธรรมดา แต่สำหรับดาร์คไนท์นี้ ได้ผ่านการใช้งานต่อเนื่องมาจนกลายเป็นศาสตร์ระดับสูง
อัศวินร่างใหญ่โผล่ขึ้นมาจากรูที่พื้นหญ้า
เกราะสีดําทมิฬเต็มยศ ที่ให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก
เพลิงดำซึ่งเป็นเอฟเฟคประกอบจากระบบเกมลุกโชย
อัศวินไร้หน้า มีเพียงตาสีแดงส่องประกายออกมาจากความมืด
ถ้าโผล่ขึ้นมายามค่ำคืนในตรอกแคบๆ คงทำคนกรีดร้องวิ่งหนีได้เลยล่ะ
ก๊อบลินหยุดชะจักที่จู่ๆอัศวินปริศนาก็ปรากฏขึ้น แล้วส่งเสียงร้องเพื่อขู่อีกฝ่าย
จุดนี้มีอะไรแปลกๆ
ปกติก๊อบลินไม่น่าเป็นแบบนี้
ปกติมันเป็นแค่ไอ้ตัวกระจิ๋วที่หาญกล้าอย่างโง่ๆ
แต่นี่กลับสัมผัสได้ถึงความกลัวของมันอย่างชัดเจน
แต่ใครจะสนล่ะ ดาร์คไนท์ได้รับคำสั่งให้กวาดล้างแล้ว
และแน่นอนว่ามันก็ถูกสังหารในพริบตา
สายลมจากการเหวี่ยงคมดาบสีดำ ทำให้ก๊อบลินห้าหกตัวกลายเป็นเนื้อสับในพริบตา
ก๊อบลินที่ทำเสียงขู่ เริ่มแตกพ่ายเผ่นหนีอย่างสิ้นหวัง
ดาร์คไนท์ยังคงปฏิบัติหน้าที่กวาดล้างอย่างไม่ไว้หน้า ทำให้ทั้งหมดกลายเป็นศพ
ในเวลาแค่สองหรือสามนาที
พื้นหญ้าก็นองไปด้วยเลือดปีศาจ จุดนี้กลายเป็นสถานที่การสังหารหมู่
ศพก๊อบลินนับร้อยกระจัดกระจายไปทั่ว
ทั้งกลิ่น แล้วก็พฤติกรรมของก๊อบลินยังงี้
ยังกับว่า……
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
ไอ้สิ่งนั้นสินะ……
เกมอัพเดทเป็นเวอร์ชั่น 3
โกหกน่า ไม่อยากจะเชื่อ นี่มันไปไกลล้ำหน้าโลกถึงขั้นจำลองกลิ่น ผลิตรสได้แล้วเรอะ
โคตรจะโอเวอร์เทคโนโลยี ก้าวไกลล้ำหน้า นี่เอามาใช้กับเกมก่อนใครจะดีเรอะเนี่ย
AEO (Arc Earth online)
ล้ำหน้าจริงๆ เหนือความคาดหมายสุดๆ
ที่มันไม่ปิด ตัดไฟไประหว่างหลับ เพราะผลกระทบจากการอัพเดทเกมงั้นสินะ
ถ้าคิดยังงี้ ก็น่าเชื่อได้ล่ะ
เชื่อว่ายังงั้น แล้วก็มองไปทางป่า
มีอะไรบางอย่าง กำลังมาทางนี้
ด้วยผลของอาชีพที่สอง ผู้ใช้คาถา 仙術士 ซึ่งมี รับรู้ชีพภาพ 【生体感知】 ทำให้รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตกำลังเข้ามาใกล้
เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นมิตรหรือศัตรู
ใกล้เข้ามาแล้ว จำนวนราวๆ 50
กองกำลังหนุนพวกก๊อบลินรึ
ดาร์คไนท์ยืนประจำพร้อมรบอยู่เงียบๆ ศพที่นอนกองอยู่นับร้อยก็เงียบเช่นกัน
ถ้าเป็นก๊อบลิน 50 ตัว ก็คงเป็น กลุ่มหอกปีศาจน้อย 『小鬼槍槍団』 ที่ขึ้นชื่อสินะ
ไม่เป็นปัญหา สำหรับหนึ่งในเก้ายอดนักปราชญ์ผู้นี้
เสียงฝีเท้าเข้าใกล้มาเรื่อยๆ
ฝีเท้าที่ย่ำก้าวอย่างเป็นระเบียบ
ถ้าเป็นฝูงก๊อบลิน คงไม่เคลื่อนทัพอย่างงี้ แปลว่าคงจะไม่ใช่ก๊อบลิน
ดังนั้นเลยให้ดาร์คไนท์ถอยไปก่อน
รอดูว่าอะไรจะโผล่ออกมาจากป่า
พวกอัศวินนั่นเอง
สังเกตจากโล่ ซึ่งมีตราของประเทศนี้ อัศวินของประเทศอัลไคต์ 『アルカイト王国』 แห่งนี้นี่เอง
นักรบเวทมนต์แห่งอัลไคต์
สวมเกราะติดโล่มาพร้อมเพรียงเชียว
ชุดเกราะสะท้อนแสงเหมือนกระจก กับโล่พลังป้องกันสูงสำหรับป้องกันลมหายใจของปีศาจ
กองกำลังหัวกะทิของอัลไคต์ แต่ไม่รู้ทำไมมาอยู่แถวชายแดนนี้กันได้
คนที่อยู่ตรงกลาง ท่าทางจะเป็นหัวหน้า ก็เดินตรงมาด้วยท่าทีเหมือนจะมีคำถาม
ผมซอยสั้นสีเทาขาว
หน้ามีแผลเป็นแสดงถึงความเก๋า
สวมผ้าคลุมสีแดงทับเกราะ แสดงถึงความเป็นหัวหน้า
ก็เท่ดี แต่ไม่เท่าดัลบัล์ฟหรอกนะ
"ช่างรุนแรงอะไรเยี่ยงนี้.....ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย.......คุณหนูเห็นเหตุการณ์อะไรบ้างไหม?"
........................?
........................,
หัวหน้าจ้องมาทางนี้ กับคำพูดแปลกๆ
ลองหันไปมองรอบข้าง ก็มองไม่เห็นใครอื่นแล้ว
นี่คุณหัวหน้าเค้าเป็นคนเห็นผี พูดกับวิญญาณอยู่รึไงฟะ
ปัญหาคือ เจ้าพวกนี้ไม่น่าจะมองเห็นวิญญาณได้นี่สิ
อาชีพบางอย่าง อาจเห็นวิญญาณได้ แต่นั่นไม่ใช่อาชีพสายนักรบ 戦士
แล้วนักรบเวท 魔法騎士 ล่ะ
ก็แหงล่ะ สายนักรบอะดิ
แล้วก็คงไม่มีวิญญาณหน้าไหน ที่นักรบจะเห็น แต่ดันรอดพ้นสายตาของท่านนักปราชญ์ดันบัล์ฟผู้นี้ไปได้หรอก
"คุณหนูมาทำอะไรอย่ตรงนี้ล่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ปลอดภัยแล้วล่ะ"
หัวหน้าทหารก้มตัวลงมา พูดด้วยท่าทีอ่อนโยน
"ปลอดภัยหายห่วงแน่นอน พวกเรา อัศวินเวทมนต์แห่งอัลไคต์มาถึงแล้ว"
..................!
?
(อะไร……นะ……？)
ยังจ้องอีกฝ่ายแบบงงๆ
ดันบัล์ฟน่ะ สูงถึง １９０ เชียวนะเห้ย
แกก้มตัวลงมาทำทียังกะปลอบเด็กยังงี้ อภัยให้ไม่ได้
แถมทำไมไอ้ทหารนี่มันสูงชิบเป๋งเลยฟะ
นี่แกเป็นยักษ์เหรอฟะเห้ย
ดัลบัล์ฟผู้นี้ว่าสูงแล้วนะ แต่ตัวแกนี่บะเอ้งเลยฟ่ะ
แล้วที่เรียกว่าคุณหนูนี่มันอะไรกันฟะ พูดกะข้าเรอะ ดัลบัล์ฟยอดคนผู้นี้เนี่ยนะ
จ้องกลับอย่างไม่เกรงกลัว แล้วก็ปัดมือที่อีกฝ่ายลูบหัว
"คุณหนูบ้าบออะไรกัน.......ข้าน่ะ.....ข้า"
เห้ย เสียงแปลกๆที่ไม่คุ้นเคยนี่มันอะไรกัน
เสียงยังกับสาวน้อย
แถวนี้ก็ไม่สาวน้อยนี่หว่า แล้วเสียงมันมาจากที่ไหนฟะ
"คุณหนูจ๋า อย่าอารมณ์บูดไปเลย เอ้านี่ ดื่มน้ำแก้กระหายคลายอารมณ์ร้อนก่อน"
หัวหน้าพูดจาเหมือนโอ๋เด็กสาวอีกแล้ว แล้วก็ส่งภาชนะบรรจุน้ำให้ ท่าทางเป็นห่วงจากใจจริง
นี่ จะเล่นตลกมากไปแล้วนะเฟ้ย คุณหนูอะไรกันฟะ
ลดระดับสายตาลงมา
เห็นเกราะของหัวหน้า
"อะ........"
เสียงน่ารักนี่อีกแล้ว
โกหกใช่มั้ย
ภาพที่สะท้อนจาก เกราะกระจก 鏡明鎧 ซึ่งเป็นเกราะของนักรบเวทมนต์แห่งอัลไคต์
เกราะสะท้อนแสงเงาวับที่ใช้เป็นกระจกได้
ภาพร่างของตัวเอง
ขยับซ้ายขวาดูแล้ว ใช่เลย ภาพสะท้อนตัวเองแหงแซะ
สาวน้อย
ภาพสะท้อนสาวน้อย ไม่ผิดแน่ ไม่ใช่แค่การเลียนแบบขยับตาม แต่เป็นภาพสะท้อนแน่ๆ
สาวน้อยที่คุ้นเคย
สาวน้อยผมเงิน ซึ่งมีนัยน์ตาสีฟ้าดูอ่อนโยน หน้าตาใสซื่อ จมูกน้อย แก้มแดง
เครื่องสวมใส่ยังคงเป็นแบบดันบัล์ฟ แต่อย่างอื่นมันเปลี่ยนไปหมด
สาวน้อยน่ารักในจิตนาการที่หน้าเหมือนกับตอนใช้เครื่องสำอางปรับแต่งเป๊ะๆ
ทำไมมันถึงเกิดเรื่องยังงี้ขึ้นได้ว้า
พยายามระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนม่อยหลับไป
ระหว่างนั้น เหล่าทหารก็ออกตรวจตราคุ้มกันรอบๆข้างเด็กสาวว่ายังคงมีอันตรายอะไรหรือไม่ ซึ่งก็ไม่พบอะไรเลยนอกจากเศษซากของการสังหารหมู่
ยังไม่อยากจะเชื่อตาตัวเอง นี่กลายมาเป็นสาวน้อยที่สร้างขึ้นใตอนนั้นซะแล้ว
หมายความว่าไงกันเนี่ย? พยายามนึกหาสาเหตุ แต่ก็ไม่รู้อะไรทั้งนั้น
เอางี้ กดยกเลิก ล็อคเอาท์โลด
ก็ม่อยหลับไปก่อนกดตกลงนี่นา ถ้ากดยกเลิกมันก็คงทัน
นี่มันอะไรกันฟะเนี่ยกำลังจะไปข้าวเช้าแท้ๆ ดันมีเรื่องยังงี้
คากามิแตะที่สร้อยข้อมูลเพื่อเปิดสเตตัสขึ้นมา
ข้อมูลต่างๆของอวาตาร์ก็เด้งขึ้นมา
ชื่อ ดันบัล์ฟ กันดาดอร์ 名前 ダンブルフ・ガンダドア
อาชีพ ผู้อัญเชิญ / ผู้ใช้คาถา クラス 召喚術士 / 仙術士
สังกัด อาณาจักรอัลไคต์ 所属 アルカイト王国
ฐาน หอคอยสีเงิน (อัญเชิญ) 拠点 銀の連塔|(召喚術)
ＨＰ １２１０ / １２１０
ＭＰ ４３９０ / ４３９０
แรง 力 ５ ＋ ２０
พลังกาย 体力 ６ ＋ １５
พลังเวท 魔力 ５１＋ １０
เทคนิค 技力 ７ ＋ １５
ความคล่อง 敏捷 ６ ＋ ３７
ก็ไม่มีปัญหาอะไร เท่าที่เห็นนะ
ยังคงเป็นสเตตัสแบบดันบัล์ฟคนเดิม ที่ใช้มา 4 ปีแล้ว
ตัวเลขค่าสเตตัสมันอาจจะดูต่ำ แต่จริงๆแล้วถือว่าเยอะเลยนะ แค่เพิ่มขึ้น 1 ก็เยอะแล้ว
อย่างผู้ชายโตเต็มวัยตามปกติ จะมีแรง 4 ดังนั้นถ้ามีแรงซัก 8 ก็แรงเยอะกว่าคนปกติ 2 เท่าเลยล่ะ
พวกสายอาชีพนักรบ ถ้าใครมีแรงซัก 10 ก็ถือว่าเป็นผู้มีความสามารถพอตัวเชียวล่ะ
แต่เมื่อเลื่อนไปที่สเตตัสหน้าต่อไป ก็ต้องเผชิญกับความสิ้นหวัง
หัว รัดเกล้าหินแสงจันทร์ 頭 月影石のサークレット Circlet of head moonlight stone
คอ สร้อยคอมัลลุนซูเปอร์ Z 首 マルルンのネックレス スーパーＺ
ตัว เสื้อคลุมนักปราชญ์ (อัญเชิญ) 胴 賢者のローブ(召喚術)
แขน ถุงมือเอนกประสงค์ 腕 万能手袋
ขา เสื้อคลุมนักปราชญ์ (อัญเชิญ) 脚 賢者のローブ(召喚術)
เท้า เปกาซัสบู้ต 足 ペガサスブーツ
นิ้ว แหวนแห่งมาร์ 指 マルスの指輪
เครื่องสวมใส่นี่ก็ไม่มีปัญหา ของสั่งทำเฉพาะที่มีเพียงหนึ่งเดียวของท่านดันบัล์ฟผู้นี้ก็ไม่ได้หายไปไหน แล้วหอคอยสีเงินที่กษัตริย์แห่งอัลไคต์พระราชทานให้เพื่อการสื่อสารก็ยัง อยู่ดี
ปัญหาน่ะ มันอยู่ที่อวาตาร์ที่แสดงนี่สิ
อวาตาร์สาวน้อยที่สร้างขึ้น กลับมาแทนที่อวาตาร์ผู้เฒ่าดันบัล์ฟซะงั้น
นี่มันอะไรกันฟร้าา เตี้ยลงขนาดนี้เชียว เสื้อคลุมนี่ก็ยาวจนคลุมไปถึงขาเลย
ลองตรวจสอบร่างกายดูซิ
ผมสีเงินยาวสลวย หน้าอกแบนราบเอาฝ่ามือปิดมิด ผิวขาวเนียน
ไม่ผิดแน่ ร่างกายมันถูกเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงจากเครื่องสำอาง
ต้องสำรวจให้ละเอียดกว่านี้ซะแล้ว
"เห้ยเห้ย！ เห้ยยยยยยยยย！ ทำบ้าอาร้ายยยย！？"
คุณหัวหน้าทหารเข้ามาบังสาวน้อยซึ่งถอดเสื้อผ้าออกสำรวจตัวเอง แล้วรีบเอาผ้าคลุมแดงในมือมาปิดคลุมอย่างทุลักทุเล เหล่าทหารต่างก็อึ้ง ทึ่ง เสียว เบนหน้าไปตามๆกัน
"คุณหนูเอ้ย ทำอะไรลงป้ายยย เล่นโชว์ผิววับๆแวมๆยังงี้ ยังดี พวกเราเหล่าอัศวินมีเกียรติและความซื่อสัตย์สุจริต ถ้าเป็นคนอื่นล่ะ อันตรายนะเนี่ย"
เคร่งไปมั้ยเนี่ย คากามิคิด ผู้เล่นพวกนี้ สวมบทบาทเป็นอัศวินได้ดีจริงนะ
คนพวกนี้ น่าจะเป็นผู้เล่น ไม่ใช่ NPC (non player character) เพราะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ถ้าเป็น NPC คงนิ่งกว่านี้
ยังไม่อยากจะเชื่อตัวเอง แต่ก็ต้องยอมรับ นี่กดตกลงไปตั้งกะเมื่อไหร่กัน
ผลกระทบจากการอัพเดทเกมเรอะ ขี้โกงนี่หว่า พันเยนหายไปห้าร้อยแล้ว ไอ้พวกผู้ใหญ่ใจเน่าเหม็น
นอกจากผ้าคลุม ส่วนอื่นๆก็เหมือนกัน ดูหลวมโพรกจนแทบจะหลุดออกมาเปลือยอยู่แล้ว เลยต้องจัดเสียใหม่
"สร้อยข้อมือขบวนแห่นั่น คุณหนูเป็นนักผจญภัยเหรอ"
หัวหน้าทหารเห็นสร้อยจึงทักขึ้น
สร้อยข้อมือขบวนแห่อะไรกันหว่า ไม่เห็นจะเคยได้ยิน (操者の腕輪 ไม่รู้จะแปลไงแล้ว?)
หัวหน้าถามมา ก็ไม่รู้ว่าจะแปลกใจอะไร ถ้าเป็นผู้เล่นมันก็ต้องมีกันทุกคนนี่หว่า
เป็นถึงระดับหัวหน้าอัศวิน ก็ไม่น่าจะใช่มือสมัครเล่นแล้วนะ ทำไม noob เงี้ย
"ใช่แล้ว อันตัวเรานี้ เป็นนักผจญภัย"
เสียงที่ตัวเองก็ยังไม่คุ้นเคย เสียงน้อยๆน่ารักแบบอธิบายไม่ถูก
สำเนียงแปลกๆที่ติดมาจากการสวมบทบาทเป็นผู้เฒ่าดันบัล์ฟตั้งแต่ตอนเริ่มเล่นเกม
สำเนียงที่เปี่ยมด้วยความสง่างามผึ่งผายที่คากามิสวมบทบาท RP (role play) อยู่
แน่นอนว่าเมื่อสวมบทบาทมาถึง 4 ปี มันจึงชินกับสำเนียงยังงี้ ถึงจะเปลี่ยนเป็นสาวน้อย แต่อยู่ๆจะให้ปรับสำเนียงก็คงยากอยู่ แต่ก็นะ ไม่ได้อยากปรับสำเนียงให้เป็นแบบอื่นนักหรอก
"งั้นเหรอ คงมาล่าฮอบก๊อบลินสินะ สมกับเป็นนักผจญภัย"
ฮอบก๊อบลิน? ホブゴブリン
ลองหันไปมองดูซิ
เอ คอมันหนักๆ ก็นะ ผมยาวยังงี้แต่ดันใส่ผ้าคลุม ผมมันก็กองอยู่ที่คอสิ เลยจัดท่าทีใหม่ ปล่อยให้มันหลวมๆไว้
แล้วก็ดูศพเละๆของเจ้าพวกนั้นให้ชัดๆ
สายพันธ์ุย่อยของก๊อบลิน แต่มีความแข็งแกร่งกว่าก๊อบลินมาก เชี่ยวชาญการใช้อาวุธพวกเหล็ก และมีตัวสีฟ้าแทนที่จะสีเขียว นี่ล่ะคือฮอบก๊อบลิน
เอาเหอะ สำหรับดันบัล์ฟ จะก๊อบลินหรือฮอบก๊อบลินก็ไม่ต่างกัน
"ไม่เป็นไรหรอกนะ เดี๋ยวเพื่อนเธอก็หาตัวเธอเจอล่ะ"
คุณหัวหน้ายังปลอบโยนให้กำลังใจอย่างดี นี่เอ็งจะสวมบทบาทไปอีกนานไปไหมเนี่ย
"เราไม่มีสหาย เราเดินทางเพียงผู้เดียว"
"อ้าว เดินทางเพียงคนเดียวเหรอจ๊ะ อืมม งั้นเห็นเหล่าคนที่จัดการพวกฮอบก๊อบลินนี่บ้างไหม? ถ้ามีเหล่านักผจญภัยมาช่วยเป็นแรงให้ด้วยก็คงดีหรอก"
มองไปทางไหนล่ะแก ก็อยู่ต่อหน้านี่แล้วไงเล่า เอาเหอะ โชว์ให้ดูเลยเร็วกว่า
"เรานี่แหล่ะ คนผู้นั้น"
ว่าแล้ว ศาสตร์อัญเชิญ ดาร์คไนท์ ก็ทำงาน อัศวินดำปรากฏขึ้นเคียงข้าง
"นะ....นี่มัน！？"
"ตัวอะไรวะเนี่ย！？"
อัศวินทั้งหลายตกใจใหญ่ ชักดาบขึ้นมา
"นี่มัน....หรือว่าวิชาอัญเชิญ?"
"ใช่แล้ว ใช้เจ้านี่ล่ะเก็บกวาด"
หัวหน้าได้ยินสาวน้อย จึงสั่งให้ลูกน้องเก็บดาบ แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย อัศวินดำที่จู่ๆก็โผล่มา
"เจ้านี่มันท่าทางแปลกจริงๆ....ถึงคุณหนูจะอัญเชิญมา แต่ท่าทางเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งน่าดู"
"อืม ก็วิชาโปรดของเรานี่นะ ที่สำคัญกว่านั้น เหตุไฉนนักรบเวทเยี่ยงพวกเจ้าจึงมาที่แถบนี้กันเล่า?"
จะว่าไป เจ้าหัวหน้านี่ก็พูดอะไรแปลกๆ การอัญเชิญวิญญาณระดับต่ำ ไม่น่าจะเป็นอะไรที่หาดูยากนี่นา ทำไมทำเหมือนกับเป็นของแปลกตากัน
แล้วก็ การเอาอัศวินมาเพ่นพานแถวชายแดนอาจทำให้ประเทศเพื่อนบ้านเข้าใจผิดเอาได้ กษัตริย์ของอัลไคต์ก็ไม่ชอบการรุกรานหรือสงครามด้วยสิ
อัศวินควรจะมีบทบาทเชิงรับ ทำการป้องกันประเทศมากกว่า ไม่รู้จะส่งกองกำลังอันมีค่าออกมาทำไม
แต่ไหนแต่ไร ถ้าจะขยับเขยี้อนสั่งการอะไรใหญ่โต มันก็ไม่มีทางที่จะไม่ผ่านหูผ่านตาของผู้เฒ่า エルダー แห่งหอคอยสีเงินอยู่แล้ว
"อ้อ คือมีข้อมูลว่าปีศาจมันมาประชิดชายแดน เลยส่งกองกำลังออกมาปราบปรามน่ะ"
กำราบปีศาจงั้นเหรอ ก็เป็นภารกิจที่กษัตริย์จะมอบหมายให้ผู้เล่นมาจัดการนี่นา เป็นถึงหัวหน้าระดับสูง ทำไมไม่รู้เรื่องพื้นฐานแค่นี้กันนะ
"นักผจญภัยน้อยอย่างคุณหนูอาจจะไม่รู้ เรื่องการต่อสู้กับปีศาจจากฟากฟ้าเมื่อสิบปีก่อน การป้องกันประเทศมิคามิ 三神国 (ไม่รู้ชื่อประเทศ หรือหมายถึงสามเทพประเทศ? ไว้งี้ก่อน ผิดค่อยมาแก้)
ตั้งแต่ตอนนั้น จำนวนปีศาจก็เพิ่มกว่าสองเท่า ท่าทางคราวนี้ก็ด้วย"
"สิบปีที่แล้ว.... งั้นเรอะ?"
"ไม่รู้งั้นสินะ เอาเถอะ ตอนนั้นคุณหนูคงราวๆ 3 ขวบเองมั้ง ก็จำความอะไรไม่ได้หรอก"
สิบปีอะไรกัน ตอนนั้นมันยังไม่มีโคลสเบต้าเลยนะเห้ย
เกม อาร์คเอิร์ทออนไลน์ นี่ เวลาจะไหลไปตามจริง ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีเซ็ตติ้งเบื้องหลังแบบนี้ด้วย
ตัวเกมเริ่มเปิดให้บริการเมื่อ ปีอาร์คที่ 2112 เดือน 9 วันที่ 1
ซึ่งตอนนี้ ผ่านมา 4 ปี นิดๆก็เป็น ปีอาร์คที่ 2116 เดือน 9 วันที่ 14
ลองนับตามปฏิทินแล้ว เรื่องมันก็ไม่มีทางจะเกิดขึ้นได้นี่นา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น