ตอนที่ 11 บุกยึดปราสาทเซเลสเชีย บทที่ 2

-- มุมมองของทัตสึยะ --           

                                                                        

「ฟราราปร๊างง!!!」

ในระหว่างที่ผมกำลังมีความสุขกับอัลฟินอยู่นั้น ที่ด้านนอกก็ได้เกิดเสียงดังขึ้นพร้อมกับแรงลมมหาศาลที่พัดพาเศษซากของประตูไม้บานใหญ่เข้ามาภายใน

มาเรียจังที่เฝ้าอยู่บริเวณประตูกระโดดหลบเศษประตูที่พุ่งเข้าใส่อย่างไม่ยากเย็นนัก ทั้งผ้าม่าน พรมและข้าวของหลายอย่างที่อยู่ภายในห้องถูกพัดปลิวกระเด็นไปคนละทิศละทาง

「ทัตสึยะซามะ!!」

ฟลอร่าที่คอยดูแลพวกเมดอยู่ลุกขึ้นมาปกป้องผมพร้อมกับเล็ง BeaterII ไปทางประตูเพื่อเตรียมพร้อม ทั้งๆที่พึ่งจะฝึกได้เพียงแค่ 3 วัน แต่ฟลอร่าก็ทำหน้าที่ของเธอในฐานะหน่วยเมดติดอาวุธได้ดีกว่าที่ผมคิดมากเลยทีเดียว

「สมแล้วที่เป็นหน่วยเมดติดอาวุธที่เลื่องชื่อของอาณาจักรเวทมนต์ การลอบโจมตีของชั้นดูจะไม่ได้ผลอะไรเลยสินะคะ」

หญิงสาววัยกลางคนในชุดราชองค์รักษ์ก้าวเข้ามาภายในห้องด้วยท่าทีเรียบเฉย เธอมองไปรอบๆห้องอย่างระมัดระวังด้วยสายตาคมกริบ จากจังหวะการก้าวเท้าที่ไร้ช่องโหว่ของเธอแสดงให้เห็นว่าเป็นคนที่มีฝีมือมากเลยทีเดียว

「อัลฟินซามะ!! ปลอดภัยหรือเปล่าคะ」「....นะ..นี่แกเป็นใครกัน....ทะ..ทำอะไรกับอัลฟินซามะ!!!」「อัลฟินซามะ!! พวกเรามาช่วยแล้วนะคะ!!!」「รีบออกห่างจากเจ้านั่นเลยนะคะ อัลฟินซามะ!!」

นอกจากนั้นแล้วก็ยังมีราชองค์รักษ์สาวอีกหลายคนตามหลังเธอเข้ามา แต่ดูแล้วพวกเธอเทียบกับราชองค์รักษ์สาวที่เข้ามาเป็นคนแรกไม่ได้เลยสักนิด และพอพวกเธอมองเห็นผมและอัลฟินที่เปลือยกายกันอยู่บนเตียง พวกเธอก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธแค้นก่อนจะชักดาบและวิ่งเข้ามาทางผมในทันที

「ชั้นคงปล่อยไปพวกคุณเข้าใกล้ทัตสึยะซามะไม่ได้หรอกนะคะ!!」

「ชั้นคงปล่อยไปพวกคุณเข้าใกล้นายท่านไม่ได้หรอกนะคะ!!」

จังหวะเดียวกันกับที่ฟลอร่าเหนี่ยวไก BeaterII เพื่อเปิดฉากโจมตี มาเรียจังเองก็ใช้โซ่มายาเข้าผูกรัดและปิดผนึกการเคลื่อนไหวของเหล่าราชองค์รักษ์สาวทั้งหลายที่วิ่งมาทางผม

เพียงแค่ชั่วพริบตา ราชองค์รักษ์สาวเกือบ 10 คนก็ถูกจัดการ พวกเธอทุกคนล้มลงไปกับพื้น บ้างก็หมดสติไปเพราะกระสุนช็อคจาก Beater บ้างก็ถูกโซ่มายาบีบรัดจนสลบ

「.....ยอดเลย.....」

อัลฟินที่เห็นพลังการต่อสู้ของพวกเราที่เหนือกว่าอย่างล้นหลามพึมพำออกมาด้วยความตกใจ ฟลอร่าที่เห็นว่าไม่มีกำลังเสริมตามมาเพิ่มแล้วก็รีบนำกุญแจมือเวทออกจากกระเป๋าเวท และเข้าควบคุมตัวเหล่าราชองค์รักษ์สาวพร้อมกับคอยระวังราชองค์รักษ์สาวเพียงคนเดียวที่ยืนจ้องมองมาเรียจังอยู่ไปด้วย

「เยี่ยมยอดจริงๆ ทั้งๆที่อายุน้อยเพียงนี้แต่กลับสามารถใช้เวทมนต์เข้าจับกุมศัตรูได้ในเวลาเพียงชั่วพริบตา ช่างเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับวาระสุดท้ายของชั้นคนนี้แล้วนะคะ」

「เด็กสาวธรรมดาอย่างดิชั้นคงไม่คู่ควรที่จะปลิดชีพอัศวินสาวเลื่องชื่อผู้เป็นเจ้าของสมบัติศักดิ์สิทธิ『เรเปียร์วายุกัมปนาทเลวานทีน Gale Blast Levantine』อย่างท่านหญิง อเลคซิส ลา เวอลิเซีย หรอกค่ะ」

「รู้จักชั้นคนนี้ด้วยรึ ช่างเป็นเกียรติจริงๆ ไม่ทราบว่าพอจะบอกนามให้ชั้นคนนี้ได้ทราบได้ไหมคะ?」

「ดิชั้นมีชื่อว่า มาเรีย เมดระดับออบซิเดียน ผู้บัญชาการหน่วยเมดติดอาวุธแห่งอาณาจักรออร์ธรอส ที่เสียมารยาทไม่แนะนำตัวไปก่อนหน้านี้คงขออภัยด้วย หลังจากนี้เองก็คงต้องขอรบกวนด้วยแล้วนะคะ」

มาเรียจับชายกระโปรงทั้งสองข้างขึ้น ก้าวเท้าไปด้านหลังและย่อตัวลง เธอแนะนำตัวออกไปด้วยน้ำเสียงไพเราะและท่าทีที่สง่างาม

มาเรียจังนั้นนอกจากเป็นผู้บัญชาการหน่วยเมดติดอาวุธของผมแล้ว เธอก็ยังเป็นถึงเมดระดับออบซิเดียน ซึ่งเป็นระดับสูงสุดในบรรดาเมดทั้งหมดแห่งอาณาจักรออร์ธรอส ความสามารถของมาเรียนั้นได้รับการยอมรับในระดับนานาประเทศว่าเป็นเมดที่มีความสามารถยอดเยี่ยมในทุกๆด้าน

แล้วทำไมถึงมีการจัดระดับของพวกเมดขึ้นมางั้นเหรอ ก็นั่นสินะ หากจะให้พูดถึงเหตุผลหลักๆก็คงจะมาจากในช่วงหลังๆมานี้ที่มีเด็กสาวพากันเข้ามาสมัครเป็นเมดในคฤหาสน์ของผมเป็นจำนวนมากไม่เว้นแม้สักวัน และมันยังมีท่าทีว่าจำนวนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆไม่สิ้นสุดอีกต่างหาก

สำหรับตัวผมที่ชื่นชอบเมดสาวมาตั้งแต่สมัยอยู่ที่โลกนั้น การที่ได้มีเมดสาวสวยจำนวนมากมาคอยรับใช้ก็ถือเป็นเรื่องที่ทำให้ผมมีความสุขมาก แต่ถึงจะพูดแบบนั้นมันก็ยังจำเป็นจะต้องมีการกำจัดจำนวน ด้วยจำนวนหน้าที่การงานที่มีอยู่กำจัด การที่ผมจะจ้างเด็กสาวทุกคนที่มาสมัครเข้าทำงานโดยไม่มีที่สิ้นสุดคงเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปได้

ก็เพราะเหตุนั้นเอง เพื่อที่จะแก้ปัญหาดังกล่าวนี้ผมจึงได้จัดตั้งองค์กรที่จะเข้ามาดูแลจัดการทำงานของพวกเมดขึ้น ซึ่งชื่อขององค์กรที่ว่านี้ก็คือ กิลด์เมด โดยเด็กสาวทุกคนที่ต้องการจะทำงานเป็นเมดภายในอาณาจักรออร์ธรอสนั้นจำเป็นจะต้องมาลงทะเบียนกับกิลด์เอาไว้ทั้งหมด

และด้วยจัดการในรูปแบบองค์กรจึงทำให้ผมสามารถที่จะควบคุมความสามารถและคุณภาพในการทำงานของพวกเมดได้สะดวกยิ่งขึ้น โดยหากมีเมดคนไหนที่ยังมีความสามารถไม่เพียงพอก็จะถูกฝึกฝนจากกิลด์โดยตรง แน่นอนว่าในช่วงฝึกฝนพวกเธอก็จะได้รับทั้งที่อยู่อาศัยและอาหารสามมื้อโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

นอกจากนั้นแล้วการที่มีกิลด์คอยควบคุมดูแล ก็ทำให้สามารถที่จะดูแลสภาพของที่อยู่อาศัย รายได้ที่เหมาะสมกับงาน สวัสดิ์การในการทำงาน และยังสามารถคอยสนับสนุนพวกเธอได้อย่างเต็มรูปแบบหากมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นในระหว่างการทำงาน การหางานและเจ้านายให้พวกเธอแต่ละคนก็สามารถทำได้สะดวกและตรงตามที่ลูกค้าต้องการได้มากยิ่งขึ้นด้วย

เมดที่ลงทะเบียนภายในกิลด์เมดนั้นจะถูกแบ่งออกเป็นทั้งหมด 7 ระดับ เมดสาวทุกคนที่ผ่านเกณฑ์และได้รับการยอมรับเป็นสมาชิกของกิลด์โดยสมบูรณ์จะได้รับการเครื่องประดับอัญมณีที่ผมสร้างขึ้นมาติดไว้บนชุดเมด โดยระดับออบซิเดียนซึ่งเป็นระดับสูงสุดนั้น ในปัจจุบันหากรวมมาเรียจังด้วยก็มีอยู่เพียงแค่ 3 คนเท่านั้น

แต่สำหรับรายละเอียดต่างๆของกิลด์เมดนั้นเอาไว้พวกเราค่อยพูดถึงในภายหลัง เพราะนี่ก็เสียเวลามามากแล้ว ผมคงจะปล่อยให้เด็กสาวแสนงดงามอย่างอัลฟินต้องมารอนานกว่านี้ไม่ได้

「ปล่อยเรื่องวุ่นวายทั้งหลายให้เป็นหน้าที่คนอื่น พวกเรามาสนุกกันต่อดีกว่านะ อัลฟินจัง」

「.....ค่ะ.....ท่านจอมเวท....」

ผมเข้าไปกระซิบเบาๆที่ข้างหูของอัลฟินจังและขบกัดใบหูของเธอเบาๆ ถึงแม้จะมีคนมาขัดจังหวะไปบ้าง แต่จะให้ผมปล่อยเด็กสาวที่แสนงดงามอย่างอัลฟินจังต้องมาอารมณ์ค้างครึ่งๆกลางๆแบบนี้คงจะเสียมารยาทมาก

แล้วยังไงมาเรียจังก็ต้องเป็นฝ่ายชนะแน่นอนอยู่แล้ว เพราะงั้นผมจึงไม่ห่วงอะไร และเริ่มปลดปล่อยความใคร่ที่ยังค้างคาอยู่ใส่อัลฟินจังอีกครั้งด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่านและร้อนแรง

-- ฟลอร่า --

อุว๊า!! ทัตสึยะซามะไม่สนใจการต่อสู้ของมาเรียซามะและกลับไปทำเรื่องลามกต่ออีกแล้ว.....การที่สามารถทำเรื่องแบบนั้นในสถานการณ์แบบนี้ได้เนี่ย ชั้นบอกไม่ถูกเลยจริงๆว่าจะเรียกว่าสุดยอดหรือยังไงดีกันนะคะเนี่ย

ถึงแม้จะเคยได้ยินจากเวลน่าว่าทัตสึยะซามะชอบทำเรื่องลามกมากสุดๆในทุกสถานการณ์และทุกสถานที่ก็ตามที แน่นี่มันยิ่งกว่าที่ชั้นคิดเอาไว้อีก.....ไม่สิ นี่มันไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องพวกนั้น

ชั้นใช้มือทั้งสองตบหน้าตัวเองเบาๆสองครั้งเพื่อเรียกสติ ชั้นในตอนนี้คือเมดคนหนึ่งในหน่วยเมดติดอาวุธ ชั้นจะต้องคิดถึงภารกิจเป็นอย่างแรก

และหน้าที่ของชั้นในภารกิจครั้งนี้ก็คือการปกป้องทัตสึยะซามะ คอยเฝ้าระวังรอบๆบริเวณ คอยช่วยสนับสนุนมาเรียซามะ และยังต้องคอยควบคุมดูแลพวกเมดรวมถึงเหล่าราชองค์รักษ์ที่ควบคุมตัวเอาไว้ได้

สำหรับการควบคุมตัวนั้น ถึงแม้กุญแจมือเวทจะสามารถปิดผนึกทั้งการเคลื่อนไหว ทั้งการใช้มานา หรือแม้แต่การส่งเสียงได้ก็ตามที แต่ในสนามรบนั้นเราไม่อาจจะรู้ได้ว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้นบ้าง

ตลอดหลายวันที่ผ่านมาตัวชั้นได้รับการฝึกฝนและสั่งสอนมาแบบนั้น ตัวชั้นที่เป็นคนในหน่วยเมดติดอาวุธจึงต้องมีสมาธิกับหน้าที่ได้รับมอบหมายอยู่ตลอดเวลา และการที่ชั้นมาเข้าร่วมกับหน่วยเมดติดอาวุธก็เป็นสิ่งที่ชั้นได้ตัดสินใจเลือกด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก เพราะงั้นชั้นจึงอยากจะทำออกมาให้ดีที่สุด

「......สุดยอดจริงๆ……ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครสามารถป้องกันเคียวสายลมได้ง่ายๆ.....งั้นลองแบบนี้ล่ะ!!」

อีกด้านหนึ่ง ท่านหญิงอเลคซิสยังคงรุกไล่โจมตีมาเรียซามะด้วยพลังของสมบัติศักดิ์สิทธิ『เรเปียร์วายุกัมปนาทเลวานทีน』เคียวสายลมที่คมกริบเฉือดเฉือนข้าวของและเครื่องเรือนภายในห้องกระจุยกระจายไม่เหลือชิ้นดี

แต่ทั้งๆที่ถูกโจมตีด้วยพลังที่รุนแรงและรวดเร็วแบบนั้น แต่มาเรียซามะกลับสามารถปัดป้องการโจมตีทั้งหมดได้ไม่ยากด้วยการกวัดแกว่งโซ่มายาของเธอไปรอบๆตัวอย่างคล่องแคล่ว เคียวสายลมทั้งหมดก็ถูกทำลายไปอย่างหมดจด ความสามารถของเมดระดับอ๊อบซิเดียนไม่ได้มีเอาไว้โชว์เลยจริงๆ

「ทั้งพลังและความเร็วยังจะเพิ่มขึ้นไปได้อีกสินะคะ แต่ว่านะคะ....เพียงแค่นั้นยังไม่สามารถเทียบได้กับการโจมตีของพวกท่านจอมเวทหรอกค่ะ!!」

ท่านหญิงอเลคซิสรวบรวมมานาแล้วสร้างกระแสลมเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า รอบๆตัวของท่านหญิงอเลคซิสแม้แต่บริเวณพื้นหินใต้เท้าเองก็ยังมีรอยบาดของกระแสลมที่รุนแรงเต็มไปหมด

แต่มาเรียซามะกลับไม่รู้สึกหวาดวิตกเลยแม้แต่น้อย เธอค่อยๆขยับเข้าไปใกล้พร้อมทั้งปัดป้องการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามไปด้วยอย่างเยือกเย็น แน่นอนว่าทางท่านหญิงอเลคซิสเองก็ไม่คิดที่จะประมาทและพยายามที่จะรักษาระห่างเอาไว้

แต่แล้วไม่ทันรู้ตัว มาเรียซามะก็เคลื่อนย้ายอย่างรวดเร็วแล้วไปโผล่บริเวณด้านหลังของท่านอเลคซิส ภาพการเคลื่อนไหวของมาเรียซามะที่รวดเร็วแถมยังทิ้งภาพติดตาเอาไว้นั้น แม้แต่ท่านหญิงอเลคซิสผู้เชียวชาญการต่อสู้ยังเผลอแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา

「ไม่คิดเลยนะคะว่าจะเข้ามาจากมุมอับสายตาได้ทั้งๆที่ต้องคอยตั้งรับการโจมตีไปด้วย ตัวชั้นคงจะล้าหลังไปแล้วจริงๆสินะคะ」

แม้ท่านหญิงอเลคซิสจะสามารถตอบโต้การโจมตีของมาเรียซามะได้ทัน แต่สมบัติศักดิ์สิทธิในมือของเธอก็ได้ถูกโซ่มายาพันธนาการเอาไว้แล้ว

「นายท่านของดิชั้นไม่ต้องการที่จะคร่าชีวิตใครหากไม่มีความจำเป็น เพราะงั้นขอให้ช่วยยอมแพ้จะได้มั๊ยคะ」

มาเรียซามะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไพเราะพร้อมทั้งรอยยิ้มที่อ่อนโยนและงดงาม กับมาเรียซามะที่อยู่ตรงหน้าแล้ว แม้แต่ตัวชั้นเองที่เป็นผู้หญิงเหมือนกับก็ยังต้องหวั่นไหวให้กับพลังของเสน่ห์อันเหลือล้น

「สำหรับผู้แพ้อย่างชั้น คงไม่สามารถปฏิเสธได้อยู่แล้วล่ะ....」

       

「มาเรียโอเน่ซามะ!!!!!!!!!」

                                                                      

แต่ก่อนที่ท่านหญิงอเลคซิสจะปล่อยมือจากอาวุธ เมดสาวผมสีน้ำเงินคนหนึ่งจากหน่วยเมดติดอาวุธก็เข้ามาในห้อง เธอกระโดดเข้าโอบกอดมาเรียซามะด้วยความเร็วที่ชั้นแทบจะมองตามไม่ทันเช่นเดียวกันกับการเคลื่อนไหวของมาเรียซามะเมื่อสักครู่

「มัลต้า ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายทั้งหมดเสร็จแล้วสินะคะ」

「แน่นอนค่ะ นู๋จัดการรวบตัวพวกขุนนางทั้งหมดเอาไว้แล้ว พวกบุตรสาวขุนนางและพวกเมดทั้งหมดในปราสาทเองก็ถูกจับแก้ผ้าและนำไปมัดรวมกันไว้ทั้งหมดแล้วด้วยนะคะ」

ตะ ต้องจับแก้ผ้าด้วยงั้นเหรอคะ!!? ชั้นหันไปมองเหล่าเมดและพวกราชองค์รักษ์หญิงทั้งหลายที่อยู่ใกล้ๆ พวกเธอที่สบตาเข้ากับชั้นต่างก็หน้าซีดลงในทันที....

「ดูเหมือนทุกอย่างจะเรียบร้อยแล้วสินะ มาเรียจัง มัลต้า พวกเธอทำงานได้ดีมากเลยนะ ฟลอร่าเองก็ด้วย ถึงแม้จะเป็นการต่อสู้ครั้งแรกแต่เธอก็ตัดสินใจได้เป็นอย่างดี คุโรโกะก็ด้วยที่ช่วยปกป้องฟลอร่าเอาไว้ ขอบใจมากเลยนะ.......แล้วก็ไอ้เรื่องจับแก้ผ้าอะไรนั่นไม่ต้องหรอกนะ」

ในขณะที่ชั้นกำลังสงสัยอยู่ ทัตสึยะซามะก็พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นมาแต่งตัวก่อนจะเดินไปโอบกอดมาเรียซามะ ลูบหัวช้าๆและกล่าวชมเชยเธอ ส่วนราชินีอัลฟินนั้น ในนอนนี้กำลังนอนหมดสติอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข.....

「ฟิฟี่!!」

คุโรโกะที่เกาะอยู่บนไหล่ของชั้นตอบส่งเสียงตอนรับเจ้านายพร้อมกับกระพือปีกเล็กน้อย แต่สำหรับตัวชั้นนั้น.....

「ตัวชั้นคงยังไม่เหมาะสมที่จะได้รับคำชมหรอกค่ะ…..」

ชั้นพึมพำตอบทัตสึยะซามะกลับไปด้วยน้ำเสียงเบาๆ ใช่แล้วล่ะ เพราะหากเทียบกับการเคลื่อนไหวของมาเรียซามะหรือมัลต้าซังแล้วล่ะก็ ตัวชั้นก็เปรียบได้กับพวกเมดฝึกหัดที่พึ่งจะเริ่มเรียนรู้เพียงเท่านั้น.....หลังจากนี้ชั้นเองก็จะพยายามให้มากขึ้น เพื่อสักวันจะได้ยืดอกตอบรับคำชมนั้นอย่างภาคภูมิใจ

「แล้วเป็นไงบ้าง คงมีเรื่องสำคัญจะรายงานอีกใช่มั๊ย มัลต้า?」

「ค่ะ กองอัศวินที่ 3 ได้ทำการควบคุมตัวเหล่าทหารและบรรดาอัศวินภายในปราสาทเอาไว้ทั้งหมดแล้ว และได้ทำการปิดทางเข้าออกทุกทางเอาไว้แล้วเรียบร้อย ส่วนความเสียหายนั้น......」

มัลต้าซังลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา

「ทั้งหน่วยเมดติดอาวุธและกองอัศวินที่ 3 มีเพียงแค่ผู้บาดบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีผู้เสียชีวิต แต่โรน่าจัง......ดูเหมือนว่าท่านหญิงโรน่าจะสะดุดขาโต๊ะล้มหัวไปกระแทกกับขอบประตูเหล็กแล้วก็เลยสลบไปน่ะค่ะ.....แต่ก็ได้ท่านหญิงเวลน่าใช้เวทรักษาให้แล้ว คาดว่าคงไม่เป็นอะไรแล้วล่ะค่ะ......」

「อุฟุ!!...........」

เมื่อได้ยินรายงานการบาดเจ็บของโรน่า ชั้นก็แทบจะกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่จึงรีบปิดปากเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง........ไม่ได้ๆ.....โรน่าเป็นเพื่อนของชั้น ชั้นจะไปหัวเราะเยาะเธอเวลาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นไม่ได้อย่างเด็จขาด.....ฮ่า....ฮ่า....

มาเรียซามะกับทัตสึยะซามะนั้นเพียงแค่หันไปส่งรอยยิ้มแปลกๆให้กันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะชินชาอยู่แล้วว่าจะต้องเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นกับโรน่า......

「นอกจากนั้นแล้ว........พวกเราพบศพของท่านดยุคคราดิส....และอดีตองค์ราชินีเซริสเต้.....อยู่ภายในห้องของอดีตราชินีน่ะค่ะ.....」

「หืมม!!? พวกเค้าเสียชีวิตก่อนที่พวกเธอจะไปถึงงั้นเหรอ?」

กับรายงานการเสียชีวิตของท่านดยุคคราดิสและอดีตราชินีเซริสเต้นั้น ทัตสึยะแสดงสีหน้าที่แปลกใจเป็นอย่างมาก เท่าที่ชั้นรู้ ทั้งสองคนนั้นเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในจักรวรรดิเลเรียส ดังนั้นการที่พวกเค้าจะมาเสียชีวิตไปโดยไร้สาเหตุนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้

「ใช่แล้วค่ะ ตอนที่พวกเราไปถึง ทั้งสองท่านก็ได้สิ้นใจไปแล้ว ดูเหมือนว่าทั้งสองคนก็จะทะเลาะและต่อสู้กัน สุดท้ายก็เสียชีวิตทั้งคู่เพราะเสียเลือดมากน่ะค่ะ......」

「ขัดแย้งกันในเรื่องการเมืองภายในงั้นเหรอ........ทั้งๆที่ผมจะให้สัญญากับเอลรีสเต้และโซเฟียเอาไว้ว่าจะไม่เอาชีวิตอดีตราชินีเซริสเต้เอาไว้แท้ๆ แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็คงช่วยไม่ได้ รายงานกลับไปยังเมืองป้อมปราการมินิทาริสตามจริงก็แล้วกัน」

ทัตสึยะซามะแสดงสีหน้าเสียใจเล็กน้อย เพราะถึงแม้อดีตราชินีเซริสเต้จะเป็นตัวการในการสังหารอดีตราชินีโซฟีเลสผู้เป็นมารดาของโซเฟียซามะ แต่ดูเหมือนว่าโซเฟียซามะจะไม่อยากเอาชีวิตของเธอ....

「เข้าใจแล้วค่ะ......นอกจากนั้นก็.........พวกเรายังคงหาตัวองค์จักรพรรดิเอเลคเต้ไม่พบ คาดว่าอาจจะหนีไปยังทางลับใต้ดิน จะให้ส่งคนติดตามไปในทันทีมั๊ยคะ?」

「งั้นเหรอ......เข้าใจละ.....ให้ทุกคนรอคำสั่ง อย่าได้ติดตามไปยังทางลับใต้ดินอย่างเด็จขาด...หน่วยสอดแนมก็ด้วย ห้ามลงไปยังทางลับใต้ดินจนกว่าจะมีคำสั่งของผม เข้าใจแล้วนะ」

「รับทราบค่ะ!!」

มัลต้าซังตอบรับพร้อมกับหยิบอุปกรณ์เวทสื่อสารออกมาและเริ่มสั่งการไปยังทุกหน่วยในทันที......