-- มุมมองของชิซึกุ --
「อ่า....ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ชั้นชื่อ
มาเอคาวะ ชิซึกุ ค่ะ」
ชั้นแนะนำตัวกลับไป
「นัตสึยูกิ คาโอริ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ มิรันด้าซัง」
คาโอริจังจับชายกระโปรงและย่อตัวลงทักทายอย่างสง่างาม...
ถึงจะเห็นมาแล้วหลายครั้งแล้ว แต่ทุกๆครั้งมันก็ช่างเป็นท่วงท่าที่สง่างามจริงๆ
สำหรับเธอแล้วมันคงจะเป็นหนึ่งในความภูมิใจเลยล่ะมั้ง
และเพราะความสง่างามของเธอทำให้ผู้คนรอบข้างที่กำลังวุ่นวายในตอนนี้ถึงกลับต้องหยุดมือและหันมาแอบมองเธอ
「พวกเธอเป็นลูกขุนนางสินะ
แล้วมีจะยื่นคำร้องอะไรงั้นเหรอ....อ่ะ ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอกหรอกนะจ้ะ
แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยล่ะก็บอกพี่สาวคนนี้มาได้เลย」
มิรันด้าซังพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจ
ดูจากท่าทางแล้วเธอก็คงจะไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
「อ่า....คือ ไม่ได้มายื่นคำร้องหรอกค่ะ
พอดีว่าพวกเราพึ่งจะมาถึงเมืองนี้เมื่อเช้าก็เลยออกมาเดินเล่นกันน่ะค่ะ」
「เดินเล่น!!.....อ่ะโทษทีนะ」
มิรันด้าตะโกนออกมาด้วยท่าทางตกใจ
「ถึงชั้นจะไม่รู้ว่าครอบครัวของพวกเธอมาทำอะไรกัน
แต่เมืองเวลล่าในตอนนี้น่ะอันตรายมาก พวกกองทัพของมอนสเตอร์บุกเข้ามาโจมตีทุกวัน
แล้วก็ไม่ใช่แค่มอนสเตอร์ทั่วไปอย่าง Goblin นะ เมื่อตอนเช้าน่ะมีมอนสเตอร์ระดับสูงอย่าง Minotaurus บุกมาด้วย」
มิรันด้าซังหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ
「เพราะงั้นนะ นี่เป็นแค่คำแนะนำ
แต่รีบไปบอกครอบครัวของพวกเธอให้รีบหนีไปเมืองอื่นโดยเร็วจะดีกว่านะ」
มิรันด้าซังพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง
「เอ่อ....แล้วทางมิรันด้าซังไม่หนีไปเหรอคะ」
「ชั้นน่ะเป็นนักผจญภัย
ถึงอยากจะหนีก็คงทำไม่ได้หรอก」
มิรันด้าซังถอนหายใจก่อนจะตอบกลับมา
「เอ๋.....งั้นเหรอคะ」
「อ่ะ...อ้า ไม่ต้องห่วงๆ
ชั้นไม่คิดว่าจะแพ้ให้กับพวกมอนสเตอร์ง่ายๆอยู่แล้ว」
「ใช่แล้วล่ะ ยัยนี่น่ะแข็งแรงจะตายไป
ขนาดพวกผู้ชายยังสู้ไม่ไหวเลยน้า」
หญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาแทรกการสนทนาของพวกเรา
เธอเป็นหญิงสาวหุ่นดีที่ใส่ชุดเกราะหนัง ที่ด้านหลังของเธอสะพายคันธนูขนาดใหญ่
「อ้าว เตรียมตัวเสร็จแล้วเหรอ มินิท」
「เรียบร้อยแล้วล่ะ คันธนูถูกซ่อนเรียบร้อย ลูกธนูเหล็กก็เตรียมเอาไว้เพียบ จะ Minotaurus
หรือตัวอะไรชั้นก็จะฆ่าพวกมันให้เรียบเลย」
หญิงสาวที่ชื่อมินิทพูดออกมาด้วยสีหน้าดูสบายๆ
「ปืงงงงงง----ปืงงงงงง----!!!」
ในจังหวะนั้นเองที่มีเสียงแตรสัญญาณดังขึ้น
มันเป็นเสียงที่ทำให้ทุกคนแตกตื่น
เผล่านักผจญภัยที่นั่งอยู่ด้านในกิลด์ต่างพากันลุกขึ้นและเก็บข้าวของเพื่อเตรียมตัวออกไปต่อสู้
「ชิซึกุซามะ คาโอริซามะ แตรสัญญาณอพยพค่ะ….......ฮ่า....」
เมื่อได้ยินเสียงสัญญาณ
คลอเดียจังก็รีบวิ่งเข้ามาชั้นด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ
「ชิซึกุซัง เอายังไงกันดีคะ」
ไอริจังกับไอโกะซังที่กำลังดูของอยู่อีกร้านหนึ่งใกล้ๆกันรีบวิ่งมาหาชั้น
「ถ้าหากพวกมอนสเตอร์บุกมาล่ะก็ พี่ชายจะต้องรีบไปที่กำแพงเมืองแน่
เพราะงั้นพวกเราก็ควรจะรีบไปช่วยป้องกันกำแพงเมืองด้วย 」
ชั้นพูดขึ้นมาและสบตากับทุกคน
「เข้าใจแล้วค่ะ ฆ่าพวกสวะทิ้งให้หมดสินะคะ」
ไอโกะซังพูดออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ถึงแม้คำพูดของเธอมันจะฟังดูน่ากลัวก็ตามที
「เด๋วสิพวกเธอ คิดจะทำอะไรกันน่ะ!! ที่กำแพงเมืองมันอันตรายแค่ไหนรู้บ้างมั๊ย!!」
มิรันด้าซังที่อยู่ด้านหลังนั้น
พอเห็นพวกเราตัดสินใจไปที่กำแพงเมือง
「ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ แต่พวกเราน่ะ
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ」
ชั้นตอบมิรันด้าซังกลับไปด้วยสีหน้าจริงจัง เมื่อได้ฟังคำตอบของชั้นมิรันด้าซังก็แสดงสีหน้ายุ่งยากออกมา
「ถึงแม้พวก Minotaurus
จะไม่ได้ฉลาดมากนัก แต่พวกมันน่ะหนังเหนียวแล้วยังลามกมากด้วย
เพราะงั้นถ้ามิรันด้าซังจะออกไปต่อสู้ก็ระวังตัวด้วยนะคะ」
หลังพูดจบชั้นก็หันไปพาคาโอริจังเพื่อขอเวทบัพให้ทันที
「คาโอริจัง!!」
「ไว้ใจได้เลย Time Magic: Haste!!」
คาโอริจังร่ายเวทมนต์กาลเวลาเพื่อเพิ่มความเร็วให้กับทุกๆคน
ร่างกายของชั้นและทุกคนเปล่งประกายสีแดงส้มส่องสว่างออกมาชั่วครู่หนึ่ง
เวทมนต์ Haste
นั้นเป็นเวทมนต์ที่จะช่วยเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนไหวรวมทั้งความเร็วในการโจมตี
เป็นเวทมนต์ใหม่ที่คาโอริจังพึ่งจะใช้ได้หลังอัพเลเวลของ Time Magic ด้วยคริสตันจำนวนมากเมื่อเช้า
「พวกเธอ.....หรือว่า........จอมเวทตามข่าวลือ
อย่างนั้นเหรอ!!」
ชั้นไม่สนใจมิรันด้าซังที่อยู่ด้านหลังและเริ่มออกตัววิ่งไปยังกำแพงเมืองในทันที
ด้วยเวทมนต์ Haste ของคาโอริจัง
ทำให้ชั้นและทุกคนมาถึงกำแพงเมืองได้ในเวลาเพียงไม่กี่นาที
พวก Minotaurus จำนวนมากกำลังพยายามปีนกำแพงเมืองขึ้นมา
พวกทหารและอัศวินช่วยกันแทงหอกและยิงธนูเข้าใส่ แต่ผิวหนังของ Minotaurus
นั้นแข็งแกร่งมาก หากไม่ถูกจุดสำคัญล่ะก็ แทบจะสร้างบาดแผลให้มันไม่ได้เลย
「พวกเราก็เข้าไปช่วยกันเถอะ!!」
ชั้นวิ่งเข้าใส่ Minotaurus ตัวหนึ่งที่ปีนขึ้นมาด้านบนกำแพงแล้ว
พอเจ้า Minotaurus มองเห็นชั้น มันก็ยกค้อนใหญ่ยักษ์ในมือขึ้นและฟาดเข้าใส่ชั้นอย่างสุดแรง
แต่ด้วยเวทบัพของคาโอริจังและไอโกะซัง
จึงทำให้ชั้นมองเห็นการเคลื่อนไหวของมันอย่างชัดเจนและดีดตัวหลบได้อย่างง่ายดาย
「แค่นั้นน่ะ ไม่ได้กินชั้นหรอก!! Plant Magic: Vine Bind」
หนึ่งในเวทมนต์สำหรับจับกุม Vine Bind ของชั้นนั้น เป็นเวทมนต์ที่จะทำให้ศัตรูที่เป็นเป้าหมายถูกเถาวัลย์จากต้นไม้และพืชที่อยู่ใกล้ๆผูกรัดทั้งร่างกาย
และทำให้เป้าหมายไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ดังนั้นพอชั้นใช้เวทมนต์นี้ออกไป
เหล่าเมนเดรกของชั้นก็งอกแส้เถาวัลย์ออกมา และพุ่งตรงเข้าไปฟันรอบร่างกายอันใหญ่โตของเจ้า
Minotaurus เอาไว้ จากนั้นจึงพยายามค่อยๆดึง Minotaurus ที่ถูกมัดให้ล้มลงกับพื้น
「วะ ฮ่า ฮ่า เป็นไงล่ะ
แค่นี้แกก็ขยับไม่ได้แล้ว จงยอมกลายเป็นข้าวหน้าเนื้อแสนอร่อยซะ!!」
แต่แล้วก่อนที่ Minotaurus ตัวนั้นจะล้มลง
มันก็เกิดเรื่องที่ชั้นไม่คาดคิดขึ้น
「มัวววว!!!」
เจ้า Minotaurus
ที่ถูกแส้เถาวัลย์พันอยู่นั้นกลับพยายามดิ้นรน
และในที่สุดมันก็สลัดหลุดออกมาจนได้
พละ
กำลังของมันแตกต่างกับเมื่อตอนเช้าโดยสิ้นเชิง
หากเป็นแบบนี้ล่ะก็ชั้นคงจะต้องใช้มานามากขึ้นเพื่อเพิ่มจำนวนแส้เถาวัลย์
ถึงจะสามารถหยุดมันเอาไว้ได้แต่การทำแบบนั้นถือว่าเป็นการสิ้นเปรืองโดยไร้
ประโยชน์
ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้
มันคงยากเกินไปสำหรับชั้นที่จะลุยเดี่ยว ดังนั้นชั้นจึงถอยกลับไปรวมกลุ่มกับคาโอริจัง
และค่อยๆช่วยกันจัดการพวกมันด้วยการโจมตีประสาน
ขอบคุณครับ
ตอบลบสนุกครับ
ตอบลบ