ตอนที่ 1 ฟลอร่า ลาลาน่า วอน เอลติซ

-- มุมมองของฟลอร่า --                    

ฟลอร่า ลาลาน่า วอน เอลติซ อดีตเจ้าหญิงอันดับที่ 16 ของราชวงศ์เอลติซ.....

                     

แต่ถึงแม้ผู้คนจะยังคงเรียกตัวชั้นว่าเจ้าหญิง สิ่งที่พวกเค้าปฏิบัติกับชั้นนั้นไม่ได้แตกต่างไปจากสิ่งของเลยแม้แต่น้อย.....

                                    

ตัวชั้นนั้นเกิดมาในราชวงศ์เอลติซ ดังนั้นจึงได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสายเลือดบริสุทธิ์ของผู้ปกครองราชันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบนโลกใบนี้ จักรวรรดิเอลติซนั้นเป็นผู้นำของเผ่าพันธุ์มนุษย์ในสมัยสงครามสิบเผ่าพันธุ์ และในท้ายที่สุดแล้วพวกเราก็สามารถเอาชนะเผ่าพันธุ์อื่นๆและสามารถยึดครองพื้นที่เกินครึ่งของโลกใบนี้มาได้

ด้วยพื้นที่เพาะปลูกมากมายมหาศาล กำลังทหารเองก็มีมากมายหลายแสน อำนาจที่ล้นเหลือของราชวงศ์เอลติซนั้นไม่ว่าใครก็ไม่อาจจะที่กล้ามาต่อกร

แต่ถึงแม้ผู้คนภายนอกจะไม่มีใครกล้าที่จะขัดขืน ภายในราชวงศ์ของเราเองก็ยังเต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงอำนาจ ขุนนางที่เข้าข้างแต่ละฝ่ายต่างก็แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ขึ้นมาอยู่เหนือผู้อื่น ใช้ทุกวิธีไม่ว่าจะเลวร้ายขนาดไหนเพื่อใฝ่หาผลโยชน์เข้าแก่ตัว

สำหรับเรื่องราวทั้งหมดนั้นถึงแม้ชั้นจะรับรู้มันดี แต่ชั้นก็ไม่สามารถที่จะยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรได้ นั่นก็เพราะสิ่งที่เรียกว่าเจ้าหญิงนั้น แท้จริงแล้วพวกเราก็เป็นเพียงแค่เครื่องมือทางการเมือง....ซึ่งหากพวกเราได้คู่ครองที่ดีก็โชคดีไป...แต่หากได้คู่ครองที่ไม่ดีล่ะก็....ชีวิตหลังจากนั้นคงจะเรียกได้ว่าไม่ต่างจากไปนรก....

โชคชะตาของเด็กสาวที่เกิดมาในราชวงศ์เอลติซทุกคนนั้น ได้ถูกกำหนดเอาไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ก่อนที่พวกเราจะลืมตาขึ้นมาดูโลกเสียอีก

พวกเรานั้นเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับหาผลประโยชน์ของพวกขุนนาง หรือไม่ก็เป็นเครื่องมือสำหรับระบายความใคร่ให้กับผู้ชายทีได้ตัวพวกเราไปในฐานะรางวัลหรือเชลยสงคราม

ซึ่งหากจะให้เปรียบเทียบดูล่ะก็ พวกเราเองก็คงไม่ต่างไปสินค้าที่สามารถหาซื้อได้หากมีกำลังทรัพย์หรือพลังอำนาจเพียงพอ.....

และก็แน่นอนว่าตัวชั้นเองก็เช่นเดียวกัน ตัวชั้นเองก็คงจะต้องมีโชคชะตาเช่นเดียวกันกับบรรดาเจ้าหญิงองค์อื่นๆของราชวงศ์เอลติซ กับโชคชะตานั้น ตัวชั้นได้เตรียมตัวเตรียมใจที่จะยอมรับมันเสมอมา

......แต่แล้วดูเหมือนชั้นจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป.......

นั่นก็เพราะ โชคชะตาของชั้นได้เริ่มที่จะเปลี่ยนไปแล้วตั้งแต่วันที่พวกท่านจอมเวทได้ช่วยชั้นเอาไว้.........

ช่วงค่ำของวันที่ 14 เดือน 8 ศักราชเอลติซปีที่ 837

ตัวชั้นนั้นได้ถูกเลคซิอุสซามะผู้เป็นจักรวรรดิองค์ใหม่ของจักรวรรดิมอบให้กับอัศวินนายหนึ่งที่ชื่อว่าเฮลมิเลส ดูเหมือนว่าเค้าจะได้รับตัวชั้นเป็นรางวัลในการช่วยเหลือเอลซิอุสซามะก่อการปฏิวัติจนสำเร็จ....

และในตอนนี้ชั้นก็กำลังถ่างขาเพื่อให้เฮลมิเลสได้สนุกสนานอยู่ภายในห้องนอนของชั้นบนเรือเหาะหลวงของจักรวรรดิ

เนื่องจากเฮลมิเลสได้รับคำสั่งให้มุ่งหน้าไปยังจักรวรรดิเลเรียสเพื่อทำการเจรจาเกี่ยวกับเรื่องการเข้าร่วมเป็นพันธมิตรเพื่อต่อต้านอาณาจักรออร์ธรอส ดังนั้นตัวชั้นที่เป็นสิ่งของเฮลมิเลสจึงต้องติดตามไปด้วย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าร่างกายของชั้นเองก็อาจจะถูกนำไปใช้ในการต่อรองด้วยเช่นเดียวกัน

「อ่าสสส!!! ซิ๊ดดดด!!! สุดยอดเลยเจ้าหญิงฟลอร่า หน้าอกนุ่มๆของท่านก็สุดยอด ยิ่งข้างในของท่านก็ยิ่งสุดยอด ท่านทำให้ข้าเสียวสุดๆไปเลย ไม่ว่าจะกี่ครั้งท่านก็ไม่ทำให้ข้ารู้สึกเบื่อจริงๆ รู้สึกดีสุดๆ อ่าสสส!!!」

เฮลมิเลสปล่อยของเหลวสกปรกเข้ามาภายในร่างกายของชั้นและส่งเสียงครางออกมาด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข แต่ตัวชั้นกลับไม่ได้รู้สึกยินดีหรือมีความสุขไปกับมันเลยแม้แต่นิดเดียว.....

ในคืนนี้เองร่างกายของชั้นก็ยังคงถูกใช้งานเพื่อสนองความใคร่ให้กับเฮลมิเลสเหมือนดังเช่นทุกๆคืน โชคดีหน่อยที่พวกเรากำลังอยู่ในระหว่างการเดินทางไปยังจักรวรรดิเลเรียส จึงทำให้ในคืนนี้มีเพียงเฮลมิเลสเท่านั้น

ถ้าหากเป็นช่วงที่ยังอยู่ในเมืองหลวงของจักรวรรดิล่ะก็ ในบางคืนเฮลมิเลสก็จะพาพวกลูกน้องหรือขุนนางบางคนเข้ามาเล่นสนุกกับร่างกายของชั้นด้วย......

「ขอบคุณ....มากค่ะ」

ชั้นตอบขอบคุณกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สำหรับเครื่องมือที่มีชีวิตอยู่เพียงเพื่อสนองความใคร่อย่างตัวชั้นนั้น คงจะไม่สามารถที่จะตอบกลับไปด้วยความรู้สึกจริงๆที่อยู่ภายในหัวใจได้

ถึงแม้จะรู้สึกรังเกียจ ถึงแม้จะรู้สึกขยะแขยง ก็จำเป็นต้องอดทน โชคชะตาเด็กสาวที่เกิดมาในราชวงศ์เอลติซไม่มีทางที่จะแปรเปลี่ยนไปได้ง่ายๆ

「พวกแก!!!! อ๊ากกก!!! 」「พวกแกเป็นใครวะ อั๊กกก!!!」「ยะ อย่าเข้ามานะโว๊ย อ๊ากกก!!! 」「ไอ้ชั่ว อั๊กกก!!!」

แต่แล้วเรื่องที่ชั้นไม่เคยคิดฝันก็เกิดขึ้น เสียงร้องอวดครวญของบรรดาทหารองค์รักษ์ที่ติดตามมาด้วยบนเรือเหาะดังก้องเข้ามาถึงภายในห้องนอนของชั้น

「เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย เสียงดังอะไรกันวะ!!」

เพราะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เฮลมิเลสจึงรีบลุกออกไปจากร่างกายของชั้น เจ้านั่นแต่งตัวอย่างร้อนรนก่อนรีบวิ่งออกไปด้านนอกเพื่อตรวจดู เรือเหาะของพวกเรากำลังถูกโจมตีอยู่งั้นเหรอ.....

แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมันก็คงไม่เกี่ยวกับชั้น เพราะไม่ว่าพวกเราจะแพ้หรือชนะ ไม่ว่าจะมีใครได้ตัวชั้นไป ยังไงตัวชั้นก็คงไม่พ้นถูกนำไปใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองหรือไม่ก็เครื่องมือในการระบายความใคร่เหมือนดังเช่นทีผ่านมาอยู่ดี

เวลาผ่านไปสักครู่ เสียงอวดครวญจากบริเวณด้านนอกห้องก็ได้หยุดลง หลังจากนั้นไม่นานก็มีเด็กสาวที่แต่งกายด้วยชุดเกราะสีดำและยังมีพวกเมดหน้าตางดงามอีกหลายคนเดินเข้ามาภายในห้อง

「เจ้าหญิงฟลอร่าสินะคะ」

อัศวินสาวในชุดสีเกราะสีดำเอ่ยถามขึ้นมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าที่เธอยิ้มออกมานั้นเป็นเพราะดีใจที่ได้พบกับชั้นหรือเป็นเพราะเรื่องอื่น แต่รอยยิ้มของเธอก็ทำให้ตัวชั้นรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด

「ค่ะ.....ดิชั้น ฟลอร่า ลาลาน่า วอน เอลติซ ในตอนนี้ดิชั้นเป็นเพียงแค่ของรางวัลเท่านั้น เพราะงั้นไม่จำเป็นต้องสุภาพกับดิชั้นหรอกค่ะ......」

ชั้นตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ถึงจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่กับตัวชั้นที่เป็นเพียงอดีตเจ้าหญิง กับตัวชั้นที่ไร้ซึ่งกำลังและอำนาจอย่างชั้นคงไม่มีสิทธิที่จะมาถือตัวในเวลาแบบนี้

「ดิชั้น โรน่า คลอฟอร์ด รองหัวหน้ากองอัศวินที่ 3 แห่งออร์ธรอส ทัตสึยะซามะได้สั่งให้ดิชั้นมาพาตัวเจ้าหญิงฟลอร่ากลับไปยังอาณาจักรออร์........」

「พูดอะไรกันคะโรน่าซัง!!! คนที่เจ้านั่น.....ทัตสึยะซามะสั่งให้มาพาตัวเจ้าหญิงฟลอร่ากลับไปคืนชั้นต่างหากล่ะคะ」

แต่ก่อนที่อัศวินสาวที่ชื่อโรน่า คลอฟอร์ดจะพูดจบ เด็กสาวในชุดเมดคืนหนึ่งก็ได้พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน เธอเป็นเด็กสาวที่ดูสง่างาม รูปร่างผอมบางน่ารัก ผมของเธอมีสีน้ำตาลแดงของเธอเป็นประกายระยิบระยับต้องกับแสงไฟภายในห้อง

「ทะ ท่านหญิงเวลน่า!! คนที่พบตัวเจ้าหญิงฟลอร่าก่อนคือชั้นนะคะ เพราะงั้น....」

「เงียบไปเลยย่ะยัยอัศวินซุ่มซ่าม!!! ขืนปล่อยให้เธอเป็นคนจัดการมีหวังได้เกิดเรื่องอีกแน่ๆ ก็ตามนั้นแหละค่ะเจ้าหญิงฟลอร่า ดิชั้น เวลน่า เฮกไมน์ จะเป็นคนพาท่านกลับไปยังอาณาจักรอร์ธรอสเองนะคะ」

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะพยายามทะเลาะเพื่อแย่งผลงานกัน แต่ก็เพียงแค่พวกเค้าสองคนเท่านั้น

เพราะคนอื่นๆที่ติดตามพวกเค้ามานั้นนิ่งเฉยและไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว ทั้งๆที่ตามปกติแล้วบรรดาลูกน้องของแต่ละฝ่ายควรจะเข้ามาห้ามหรือช่วยเหลือแท้ๆ แถมชั้นยังรู้สึกว่าพวกเค้ามองดูด้วยแววตาอบอุ่นอีกต่างหาก.....

「ที่เกิดเรื่องขึ้นเมื่อวานมันไม่ใช่ความผิดของชั้นนะคะ!!!」

「ยังจะกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้อีกเหรอคะ!!! มันก็เธอไม่ใช่เหรอคะที่ไปสะดุดล้มกลางร้านเหล้าแถมยังทำตราอัศวินแห่งออร์ธรอสหล่นจนทำให้ผู้คนในร้านรู้ตัวจริงของพวกเราน่ะ!!! นี่ถ้าไม่ได้พวกลูกน้องของเอริซามะช่วยเอาไว้ล่ะก็ มีหวังพวกเราทั้งหมดได้ถูกกองอัศวินของจักรวรรดิเลเรียสจับกุมตัวไปแล้วนะคะ!!!」

「อูว......เรื่องนั้นมัน.......ตะ...แต่ว่ามันก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้......」

อัศวินสาวโรน่ายังคงพยายามจะอธิบาย แต่เสียงของเธอก็เริ่มเบาลงเรื่อยๆ สุดท้ายเธอคงจะยอมแพ้แล้วล่ะนะ.....

「ไปกันเถอะค่ะเจ้าหญิงฟลอร่า ไม่ต้องไปใส่ใจยัยอัศวินซุ่มซ่ามนั่นหรอกนะคะ」

เมดสาวที่ชื่อเวลน่ายื่นมือมาให้ชั้นและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

「เอ๋...ขะ...เข้าใจแล้ว...ค่ะ」

ชั้นเองก็ตอบกลับไปพร้อมและยื่นมือไปให้กับเวลน่า เธอนั้นได้นำเสื้อคลุมมาสวมให้กับชั้นอย่างอ่อนโยนก่อนที่พวกเราจะเดินออกไปนอกห้อง โดยในระหว่างที่กำลังจะเดินออกไปชั้นก็ได้ยินเสียงพึมพำอย่างเศร้าๆจากอัศวินสาวที่ชื่อโรน่า

「อูววว....ชั้นก็.....ไม่ได้อยากจะเกิดมาซุ่มซ่ามเลยนะคะ......」

ถึงแม้จะยังไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรมากนัก แต่ตัวชั้นนั้นก็ไม่ได้มีทางเลือกอื่น หลังจากนี้ชั้นคงจะถูกพาตัวไปให้กับผู้ชายที่ชื่อทัตสึยะงั้นสินะ......

ตัวชั้นนั้นคงไม่อาจหลีกเลี่ยงโชคชะตาที่จะต้องเป็นเครื่องมือไปได้ แต่ถึงจะเป็นนั้น ถึงจะเป็นอย่างนั้นชั้นก็ยังหวังว่าชายที่ชื่อทัตสึยะคนนั้นจะอ่อนโยนกับชั้นมากกว่าเฮลมิเลสแม้เพียงสักนิด.....

「ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ อาณาจักรออร์ธรอสไม่ปฏิบัติของผู้หญิงเหมือนดังเช่นสิ่งของหรอกค่ะ」

ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงล่ะก็ อาณาจักรออร์ธรอสคงจะเป็นอาณาจักรที่วิเศษไปเลยสินะคะ.....แต่กับเด็กสาวที่เกิดมาในราชวงศ์เอลติซอย่างชั้น....กับเด็กสาวที่ถูกทำผู้ชายหลายคนทำให้สกปรกมาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างชั้นนั้น....กับเด็กสาวแบบนี้พวกเค้าจะยังจะยอมรับชั้นจริงงั้นเหรอคะ.....

「คะ....ค่ะ」

เวลน่าค่อยๆจูงมือชั้นและค่อยๆพาเดินไปอย่างอ่อนโยน ใช้เวลาไม่นานพวกเราก็ขึ้นไปถึงบนดาดฟ้าของเรือเหาะ ที่แห่งนั้นชั้นได้เห็นกับเรือเหาะขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นมาจากเหล็กกำลังเชื่อมต่อกับเรือเหาะของเรา เรือเหาะของอาณาจักรออร์ธรอสนั้นใหญ่ยิ่งกว่าเรือเหาะหลวงของจักรวรรดิของพวกเราหลายเท่า

และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ชั้นไม่เคยที่จะคาดฝันมาก่อน......