ตอนที่ 2 การเดินทางของโรน่า บทที่ 2

-- มุมมองของโรน่า --                      

ช่วงบ่ายของวันที่ 29 เดือน 12 ศักราชเอลติซปีที่ 836

ใช้เวลาเพียงไม่ถึง 2 ชั่วโมง เจ้าพาหนะเวทมนต์ขนาดใหญ่ก็พาพวกเรามาถึงยังที่หมาย

「สุดยอดไปเลยนะคะ! ทั้งๆที่ปกติต้องใช้เวลาถึง 2 วัน แต่พวกเรากลับมาถึงที่นี่ได้ด้วยเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง」

ไอเชียซังพูดออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นในขณะมองออกไปนอกหน้าต่างกระจก เนื่องจากเธอพึ่งเคยขึ้นพาหนะเวทมนต์เป็นครั้งแรก จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะรู้สึกตื่นเต้นกับการเดินทางด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

「หมู่บ้านนี้เองก็เปลี่ยนไปมากเลยนะคะเนี่ย!」

หลังลงมาจากพาหนะเวทมนต์ ไอเชียซังก็พูดออกมาพร้อมมองไปรอบๆ และการที่เธอพูดออกมาแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะหากย้อนกลับไปเมื่อเดือนก่อนล่ะก็ หมู่บ้านแห่งนี้ยังเป็นเพียงแค่หมู่บ้านขนาดใหญ่ธรรมดาๆเท่านั้น

แต่ในตอนนี้จากหมู่บ้านธรรมดาๆได้กลายเป็นเมืองขนาดใหญ่ไปอย่างสมบูรณ์แล้ว  กำแพงเมืองถูกสร้างขึ้นมาใหม่ด้วยหินที่แข็งแกร่งทอดยาวออกไปตลอดแนวแม่น้ำ สะพานที่เคยเป็นเพียงสะพานไม้เก่าๆก็ถูกสร้างขึ้นใหม่เป็นสะพานหินสีขาวที่ดูสวยงาม และถึงแม้จะยังพอเห็นอาคารบ้านเรือนเก่าๆอยู่บ้าง แต่ก็เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีเค้าเดิมเหลืออยู่เลย

ถ้าหากชั้นไม่เคยเจอกับทัตสึยะซามะและพวกท่านจอมเวทคนอื่นๆมาก่อนล่ะก็ ชั้นคงคิดว่าได้มาผิดที่แล้วอย่างแน่นอน

หลังจากยืนยันตัวตนกับทหารรักษาการณ์เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ค่อยๆเดินไปยังปราสาทฟีเรน่าพร้อมกับเที่ยวชมเมืองไปด้วย

ถนนหนทางทุกถูกสร้างขึ้นใหม่ด้วยหินที่ดูแข็งแกร่ง ความกว้างเองก็ถูกออกแบบมาให้พาหนะขนาดใหญ่หลายคันสามารถวิ่งสวนกันไปมาได้ ร้านค้าและแผงลอยมากมายถูกตั้งอยู่ตามหัวมุมถนน

ซึ่งพวกเราเองก็ได้แวะดูตามร้านแผงลอยและทดลองซื้อขนมหลากสีสันมาชิมดูเช่นกัน

「อร่อยมากเลยนะคะ ไม่คิดเลยว่าจะมีขนมรสชาติแบบนี้อยู่ด้วย」

「......คิดว่าคงใช้แยมที่พวกท่านจอมเวทผลิตขึ้นน่ะค่ะ」

ถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจมากนัก แต่ดูเหมือนว่าแยมและวัตถุดิบหลายอย่างที่ผลิตขึ้นจากเมืองสเตรเซียจะถูกส่งมาขายยังเมืองแห่งนี้เป็นที่แรก ด้วยรสชาติที่แปลกใหม่แถมยังเก็บเอาไว้ได้นานจึงทำให้ผู้คนมากมายในเมืองต่างนำมาใช้ประกอบอาหารและสร้างสรรขนมหวานใหม่ๆหลากหลายรูปแบบขึ้นมา

หลังจากเพลิดเพลินกับความงดงามของตัวเมืองไปได้ชั่วโมงกว่า ชั้นและไอเชียซังก็เดินมาถึงยังปราสาทฟีเรน่าจนได้

เมื่อเห็นพวกเราเดินเข้าไปใกล้ นายทหารท่านหนึ่งก็รีบวิ่งออกมาสอบถาม พวกเราทั้งสองคนจึงมอบจดหมายที่มีตราประทับของท่านหญิงยูฟีน่าให้ พร้อมกับบอกความต้องการในการขอเข้าพบกับท่านหญิง

เพียงแค่เห็นตราประทับบนจดหมาย นายทหารท่านนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปด้านในปราสาทอย่างเร่งรีบ นายทหารส่วนใหญ่ในเมืองตอนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนหนุ่มสาว แต่ถึงแม้จะเป็นคนหนุ่มสาว ชั้นก็ยังรู้สึกได้ถึงความสามารถที่อยู่ในพวกเค้า เห็นทีว่าฝีมือดาบของชั้นในตอนนี้คงจะไม่มีทางสู้ได้ แม่แต่กับทหารใหม่ของอาณาจักรแห่งนี้เสียแล้ว

「เป็นปราสาทที่สวยมากเลยนะคะ ชั้นไม่เคยเห็นปราสาทที่ออกแบบได้งดงามขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ」

ไอเชียซังพูดออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปสัมผัสประตูของปราสาทที่สร้างขึ้นจากเหล็กสีขาว มันเป็นประตูเหล็กที่สลักลวดลายของอัศวินสาวน่ารักและมังกรไร้ปีก หากไม่ใช่เวทมนต์ล่ะก็ การจะสลักลวดลายแบบนี้ลงบนประตูเหล็กขนาดใหญ่คงไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน

ไม่เพียงแค่ประตู แต่จุดต่างบนกำแพง หรือแม้แต่ทางเดินด้านในต่างถูกประดับตกแต่งไปด้วยรูปสลักหินและต้นไม้แปลกๆหลากหลายรูปแบบ

「ทัตสึยะซามะเป็นคนออกแบบและดูแลการก่อสร้างปราสาทแห่งนี้ด้วยตัวเอง บางทีเค้าคงจะไม่อยากให้ท่านหญิงยูฟีน่ารู้สึกน้อยหน้าคู่หมั้นคนอื่นๆล่ะมั่งคะ」

ทัตสึยะซามะเป็นคนที่เอาใจใส่ผู้หญิงที่เค้ารักเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่แปลกหากเค้าจะพยายามยกระดับให้กับท่านหญิงยูฟีน่า

เพราะถึงแม้ท่านหญิงจะเป็นบุตรสาวขุนนางที่มีตำแหน่งเป็นถึงผู้ปกครองอาณาจักร แต่หากเทียบกับยูเมะซามะหรือฮารุกะซามะที่เป็นถึงจอมเวทระดับตำนานแล้วล่ะก็ ท่านหญิงยูฟีน่ายังถือว่ามีฐานะด้อยกว่ามากนัก

「ได้ยินชื่อมาหลายครั้งแล้ว ทัตสึยะซามะเนี่ยเป็นคนยังไงหรือคะ 」

「นั่นสินะคะ......」

กับคำถามของไอเชียซังนั้นชั้นไม่สามารถตอบกลับไปได้ในทันที ทัตสึยะซามะนั้นแม้ภายนอกจะเป็นคนที่ขี้เล่นและร่าเริง แต่หากถึงเวลาขับขันเค้าก็มักจะเปลี่ยนไปเป็นคนจริงจัง และยังมีอีกหลายครั้งที่เค้ามักจะทำในเรื่องที่ชั้นคาดไม่ถึง ชั้นไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าเค้าคิดกำลังอะไรอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ยังคงคิดถึงเค้าอยู่เสมอ....

「แค่คิดถึงก็หน้าแดงขนาดนี้ เค้าคงเป็นคนพิเศษสำหรับโรน่าซังสินะคะ」

「เอ๋...อ่ะ ไม่.....อ่ะ..................เค้า........」

แต่ยังไม่ทันได้ตอบคำถาม พวกเราก็ถูกอัศวินสาวคนหนึ่งเข้ามาเรียกเสียก่อน

「ขอโทษที่ให้รอ เชิญทั้งสองท่านตามมาทางนี้เลยค่ะ」

การปล่อยให้ท่านหญิงยูฟีน่าที่ในตอนนี้เป็นถึงผู้ปกครองอาณาจักรรอคงจะไม่ใช่เรื่องดีนัก พวกเราจึงรีบเดินตามอัศวินสาวไปในทันที

แต่ในขณะที่ชั้นกำลังจะเดินตามอัศวินสาวไปนั้น ไอเชียซังก็ได้เข้ามากระซิบที่ข้างๆหูของชั้นเบาๆว่า

「ไว้เสร็จธุระแล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ...........เรื่อง ของ เค้า คนนั้น」

เมื่อได้ยินคำพูดของไอเชียซัง ชั้นก็รู้สึกเขินอายมากขึ้นไปอีก บางทีในตอนนี้ทั่วทั้งร่างกายของชั้นอาจจะกลายเป็นสีแดงไปแล้วก็ได้........

「เสร็จชั้นล่ะ โร น่า จัง!!!!」

และในระหว่างที่กำลังเผลอคิดถึงเรื่องของทัตสึยะซามะอยู่นั้น ชั้นก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง

「วะ ว๊ายยยย!! อย่าทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นสิคะ!!!!」

หน้าอกทั้งสองข้างของชั้นถูกบีบคลึงอย่างแรงจนทำเอายืนไม่ไหวและทรุดลงไปกับพื้น...........คนที่ชอบกระโดดเข้ามาบีบหน้าอกชั้นจากด้านหลังนั้น นอกจากท่านหญิงยูฟีน่าแล้วคงจะไม่มีใครอื่น

「ไอเชียจัง คิดถึงที่สุดเลย!!」

หลังจากเล่นสนุกกับร่างกายชั้นจนพอใจแล้ว ท่านหญิงยูฟีน่าก็ลุกขึ้นและเข้าไปทักทายไอเชียซังด้วยการโอบกอดอย่างอ่อนโยน........ทำไมถึงได้มีแต่ชั้นที่ถูกทำเรื่องแบบนี้กันนะ.....

「ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ ท่านหญิง」

ไอเชียซังเองก็ตอบรับการโอบกอดของท่านหญิงด้วยความอ่อนโยนเช่นเดียวกัน หลังจากทักทายกันเรียบร้อยแล้ว ท่านหญิงยูฟีน่าก็จูงมือพวกเราทั้งสองคนไปยังห้องรับรองแห่งหนึ่ง

ห้องรับรองแห่งนี้ดูแตกต่างจากห้องทั่วไปมาก นั่นก็เพราะภายในห้องแห่งนี้มีอุปกรณ์เวทมนต์แปลกๆที่ชั้นไม่เคยเห็นอยู่เต็มไปหมด

ไม่สิ.....ไม่แน่ว่าบางทีชั้นอาจจะเคยเห็นมันตอนที่อยู่ในปราสาทของทัตสึยะซามะก็เป็นได้ แต่เรื่องนั้นน่ะช่างมันก่อน ในครั้งนี้น่ะชั้นก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อเที่ยวเล่น ทีชั้นเดินทางมาหาท่านหญิงก็เพื่อถามถึงเหตุผล ทำไมชั้นถึงได้ถูกไล่ออกจากการเป็นข้ารับใช้ของท่านหญิงเซลฟีน่ากันแน่ นั่นคือสิ่งที่ชั้นยังคงรู้สึกสงสัยอยู่ตลอดเวลา

「เอ่อ...คือ....ท่านหญิงคะ......คือ.....」

「รู้แล้วล่ะน่า!! ทำไมชั้นถึงไล่เธอออกใช่มั๊ย ………แย่จริงๆเลย ทั้งๆที่คิดว่าถ้าเป็นเธอคงจะเข้าใจความรู้สึกของชั้นแท้ๆ อ๊ะ!! หรือว่า.......โรน่าจัง เธอยังไม่เคยทำแบบนั้นกับทัตสึยะซามะ.........」

「ดะ เด๋วสิคะ!! พะ พูด เรื่อง อะไร......!!」

「แหมๆ ไม่ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องหรอกน่า」

「ใช่แล้วค่ะโรน่าซัง พวกเราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ไม่มีอะไรต้องอายหรอกนะคะ」

หลังจากนั้นชั้นก็ถูกท่านหญิงยูฟีน่าและไอเชียซังไล่ต้อนจนมุม สุดท้ายก็ต้องเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างชั้นกับทัตสึยะให้พวกเธอฟัง

กว่าจะเล่าเรื่องจบก็เป็นช่วงค่ำแล้ว ดังนั้นพวกเราจึงย้ายไปยังห้องอาหารเพื่อรับประทานอาหารร่วมกัน ภายในห้องอาหารนั้น นอกจากกลุ่มของพวกเราแล้วก็ยังมีเด็กสาวอีกหลายคนที่ถูกท่านหญิงยูฟีน่าเชิญมาพบ

เด็กสาวทุกคนล้วนแล้วแต่มีหน้าตาน่ารัก บางคนก็เรียกได้ว่างดงามหาใครเปรียบได้ยาก ส่วนอาหารที่ถูกนำมาเสริฟนั้นก็เรียกได้มีรสชาติล้ำลึกเกินกว่าที่ชั้นจะสรรหาคำมาอธิบายได้

นอกจากคาโอริซามะแล้ว ชั้นไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครที่สามารถทำอาหารรสชาติแบบนี้ออกมาได้......หรือว่าคนครัวของปราสาทแห่งนี้อาจจะไปร่ำเรียนมาจากคาโอริซามะโดยตรง........นั่นสินะถ้าให้คาโอริซามะช่วยสอนให้ล่ะก็.........

「ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะ ทั้งๆที่เป็นคำเชิญที่สุดแสนจะเอาแต่ใจของชั้น แต่ทุกคนก็ยังตอบรับ……」

หลังมื้ออาหารแสนอร่อยจบลง ท่านหญิงยูฟีน่าก็ลุกขึ้นมาพูดขอบคุณและบอกถึงเหตุผลที่เชิญทุกคนมาหาในครั้งนี้ และเหตุผลของท่านหญิงนั้นก็คือการพาทุกคนไปเข้าร่วมงานเลี้ยงดูตัวในวันพรุ่งนี้

「งานเลี้ยงดูตัว.........แล้วคู่ดูตัวของพวกเราคือใครงั้นเหรอคะ........」

「นั่นสิคะ ถึงพวกเราจะถูกเชิญไปงานเลี้ยงค่อนข้างบ่อย แต่เล่นไม่บอกกันก่อนเลยเนี่ยมีเหตุผลอะไรงั้นเหรอคะ」

ไอเชียซังถามออกไปด้วยความสงสัย เด็กสาวคนอื่นเองก็ดูจะมีท่าทางสงสัยเช่นเดียวกัน

「นั่นสินะคะ ตอนแรกก็คิดว่าจะทำให้ทุกคนประหลาดใจ แต่ในเมื่อเป็นความต้องการของทุกคน ชั้นก็คงจะปิดปังต่อไปไม่ได้ คู่ดูตัวของทุกคนในวันพรุ่งนี้ก็คือผู้ปกครองอาณาจักรออร์รอส หรือก็คือว่าที่สามีอย่างเป็นการของชั้น ทัตสึยะซามะค่ะ」

「「「「เอ๋!!!!!」」」」

เมื่อชื่อของทัตสึยะซามะถูกพูดออกมา เด็กสาวทุกคนรวมทั้งตัวชั้นเองต่างก็ส่งเสียงออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ