ตอนที่ 24 งานเทศกาลสเตรเชีย บทที่ 3

ย้อนกลับไปในช่วงก่อนเที่ยงของวันที่ 21 เดือน 12 ศักราชเอลติซปีที่ 837 ก่อนที่ทัตสึยะจะเดินทางไปยังโรงเรียนหลวงสเตรเชียเพื่อชมการแสดงของอเดลและเหล่านักเรียนสาขาต่างๆ

-- มุมมองของรูริโกะ --                            

หลังจากที่พวกเราตัดสินใจแยกย้ายกันออกไปเพื่อหาข้อมูล และถึงแม้พวกเราจะแยกย้ายกันไป แต่ในความจริงนั้น พวกเราทุกคนก็ยังคงมีพวกลูกน้องส่วนตัวอีกสองถึงสามคนติดตามไป แน่นอนว่าพวกเราจะไม่ติดต่อกับลูกน้องโดยตรง ซึ่งนั่นก็เพื่อไม่ให้ผู้อื่นรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขานั่นล่ะค่ะ

ตัวชั้นที่ต้องการจะไปเข้าชมงานประกวดน้องเมดยอดนิยมก็ลงไปที่ชั้นใต้ดินของโรงแรม เพราะที่ชั้นใต้ดินของโรมแห่งนี้นั้นจะมีทางเดินเชื่อมต่อไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับผู้คนที่ต้องการจะการเดินทางด้วยพาหนะเวทมนต์

และไอ้การที่โรงแรมแห่งนี้ถึงขนาดลงทุนทำทางเดินเพื่อเชื่อมลงไปยังใต้ดิน เพื่อความสะดวกสบายในการเดินทางของลูกค้าขนาดนี้เนี่ย มันก็ช่างเป็นเรื่องสุดยอดจริงๆเลยนะคะ

「ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ดูจะสวยงามไปหมดเลยจริงๆนะคะ....เมืองสเตรเชียแห่งนี้เนี่ย....」

ชั้นพึมพำออกมาด้วยความประทับใจ เพราะตลอดทางเดินที่ชั้นเดินผ่านนั้น ทุกที่ล้วนแต่มีการตกแต่งประดับประดาด้วยสิ่งของหลากหลายสีสัน มีคนแต่งตัวเป็นชายแก่ในชุดสีแดงที่คอยแจกลูกกวาดให้กับพวกเด็กๆ ทั้งๆที่ตัวชั้นเองก็อยากได้เหมือนกันแท้ๆ ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากจริงๆเลยค่ะ

นอกจากนั้นก็ยังมีเด็กสาวที่แต่งตัวคล้ายกับกวางมากมายหลายคนมาคอยแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวและกิจกรรมต่างๆที่จะจัดขึ้นภายในเมือง พวกเธอยังให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้ร่วมบันทึกภาพร่วมกับพวกเธออีกด้วย แต่ที่สำคัญก็คือ พวกเธอนั้นน่ารักสุดยอดไปเลยล่ะค่ะ!!

สำหรับเจ้าพาหนะเวทมนต์ที่ชื่อรถไฟใต้ดินเองก็ยังถูกตกแต่งอย่างสวยงามไม่แพ้บริเวณรอบๆสถานีเช่นเดียวกัน แล้วก็ไม่ใช่เพียงแค่ด้านนอกนะคะ เพราะภายในตัวรถไฟใต้ดินเองก็มีการติดรูปสวยๆและลวดลายต่างๆไว้มากมายด้วย

ทั้งบริเวณขอบหน้าต่างไปจนถึงเบาะที่นั่ง บริเวณใต้ที่นั่งและที่ราวจับหรือแม้แต่ที่เพดานเองก็มีเช่นเดียว ชั้นสามารถบอกได้เลยว่า ผู้ที่คอยดูแลเรื่องการตกแต่งของสถานที่แห่งนี้ จะต้องเป็นคนที่มีความละเอียดอ่อนและประณีตมากเลยล่ะค่ะ

นอกจากเรื่องความงดงามแล้ว ก็มีเรื่องแปลกๆอย่างหนึ่ง นั่นก็เพราะทั้งๆที่ได้ขึ้นเจ้าพาหนะเวทมนต์นี้เป็นครั้งแรกแท้ๆ แต่ตัวชั้นกับรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างมาก ซึ่งก็ไม่แน่ว่าบางที พวกเค้าอาจจะตั้งใจทำให้ผู้คนที่ได้มาขึ้นเจ้ารถไฟใต้ดินนี่รู้สึกสบายใจก็เป็นได้ ซึ่งมันก็ช่างเป็นเรื่องที่สุดยอดจริงๆเลยค่ะ

และพอพูดถึงข้อดีอย่างมากมายของเจ้ารถไฟใต้ดินนี่แล้ว มันก็ทำให้ชั้นรู้สึกอิจฉาผู้คนในประเทศนี้อย่างมากเลยล่ะค่ะ

เพราะหากเป็นในจักรวรรดิเอลติซล่ะก็ การที่จะขึ้นพาหนะอย่างรถม้าเพื่อเดินทางภายในตัวเมืองนั้นจะต้องเสียเงินเป็นจำนวนมาก ทั้งๆแบบนั้นก็ยังต้องใช้เวลาที่ยาวนาน แล้วยังทำให้รู้สึกเจ็บก้นเวลาโดยสารอีกด้วยนะคะ

แต่สำหรับผู้คนในเมืองสเตรเชียแห่งนี้ พวกเค้าสามารถขึ้นรถไฟใต้ดินเพื่อเดินทางไปยังสถานที่สำคัญๆต่างภายในตัวเมืองได้ในราคาที่ถูกมาก แถมยังทั้งสะดวกทั้งปลอดภัย และยังรวดเร็วมากอีกด้วย มันช่างเป็นเรื่องที่น่าอิจฉาสุดๆไปเลยจริงๆมั๊ยล่ะค่ะ?

「อุว๊า……!!」

เมื่อเดินขึ้นบันใดเลื่อนออกมาจากสถานีรถใต้ดินกิลด์เมด ชั้นก็ได้อุทานออกมาด้วยความประทับใจอย่างที่สุด

นั่นก็เพราะทางเข้างานนั้นถูกตกแต่งอย่างงดงามอลังการด้วยต้นไม้และดอกไม้หลากหลายสีสันจนกลายเป็นอุโมงค์ดอกไม้ขนาดใหญ่ ความงดงามของอุโมงค์ดอกไม้ที่ราวกับภาพมายา รวมกับกลิ่นที่หอมสดชื่นราวสรวงสวรรค์นี้ ได้ขโมยเอาหัวใจของชั้นไปแล้วล่ะค่ะ!!

「ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่งานประกวดน้องเมดยอดนิยมค่า!! สำหรับผู้ที่ยังไม่มีตั๋วเข้างานกรุณาไปต่อแถวที่ด้านนั้นเพื่อซื้อตั๋วก่อนนะค๊า!」

ตัวชั้นที่กำลังหลงใหลอยู่ในมายาของอุโมงค์ดอกไม้ถูกดึงให้กลับมายังโลกความจริงด้วยน้ำเสียงสดใสร่าเริงของเด็กสาวในชุดเมดคนหนึ่ง เนื่องจากตัวชั้นเองก็ยังไม่มีตั๋วเข้างาน เพราะงั้นชั้นจึงไปต่อแถวตามที่เมดสาวบอก

「ตั๋วเข้างานสำหรับบุคคลทั่วไปราคา 100 รีลค่ะ โดยเราจะมีคูปองสำหรับแลกเครื่องดื่ม คูปองสำหรับร่วมเล่นเกม และตั๋วสำหรับโหวตน้องเมดแถมให้อย่างละ 1 ใบด้วยนะคะ!!」

นอกจากตั๋วสำหรับบุคคลทั่วไปแล้วก็ยังมีตั๋วสำหรับแขกพิเศษด้วย แต่ราคานั้นแพงถึง 5,000 รีลเลยทีเดียว โดยแขกพิเศษนั้นดูเหมือนว่าจะมีเก้าอี้โซฟาหรูหราจัดไว้ให้สำหรับบริเวณหน้าเวทีหลัก นอกจากนั้นแล้วก็ดูเหมือนจะมีกิจกรรมพิเศษร่วมกับน้องเมดอีกหลายอย่างด้วยนะคะ

แต่ถึงแม้จะฟังดูน่าสนใจมากแค่ไหนก็ตาม ตัวชั้นก็ไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น เพราะงั้นชั้นจึงเลือกที่จะซื้อตั๋วสำหรับบุคคลทั่วไปในราคา 100 รีล เมื่อซื้อตั๋วเสร็จแล้ว ชั้นก็เดินผ่านอุโมงค์ดอกไม้แสนงดงามเพื่อเข้าไปด้านในบริเวณงาน

「อุว๊า……คนเยอะสุดยอดไปเลย...!!」

ด้านในบริเวณพื้นที่จัดงานนั้นจะแบ่งออกเป็นหลายๆโซน เช่นโซนเล่นเกมแข่งกับน้องเมด โซนรับประทานอาหาร โซนเวทีสำหรับการแสดง โซนสำหรับซื้อคูปองตั๋วโหวตและบัตรทายผลสำหรับผู้ชนะในแต่ละรอบ แต่ไม่ว่าจะโซนไหนก็งดงามน่าตื่นเต้นและดูน่าสนใจไปหมดเลยล่ะค่ะ

และเนื่องจากเป็นช่วงใกล้เที่ยง ผู้คนจึงไปรวมกันอยู่บริเวณโซนรับประทานอาหารกันมาก แต่ตัวชั้นนั้นพึ่งจะได้ทานอาหารมาจากโรงแรม ดังนั้นชั้นจึงไปที่โซนเล่นเกมเพื่อทดลองเล่นดูค่ะ

แต่เกมที่พวกเค้านำมาให้เล่นนั้นเรียกได้ว่ายากมากที่จะชนะภายในรอบเดียว ตัวชั้นเองก็แพ้อย่างราบคาบเช่นเดียวกัน น่าเสียดายมากเลยล่ะค่ะ ทั้งๆที่ชั้นอยากจะได้ตุ๊กตาน้องเมดพวกนั้นแท้ๆ คนอื่นๆเองก็ดูจะอยากได้มากเช่นเดียวกันกับชั้น มีบางคนถือตั๋วเล่นเกมมาเป็นบึกใหญ่เลยทีเดียวล่ะค่ะ

หลังจากเล่นเกมเสร็จชั้นก็ไปยังโซนการแสดงซึ่งอยู่ถัดไปจากโซนเล่นเกม และเพียงแค่เดินเข้าไปใกล้ ชั้นก็ได้ยินเสียงเชียร์ดังกึงก้องไปทั่วบริเวณ ผู้คนดูจะสนุกสนานไปกับการเชียร์เหล่าน้องเมดที่ตัวเองชื่นชอบกันเป็นอย่างมากเลยค่ะ

แต่พอได้ยินชื่อน้องเมดที่พวกเค้าตะโกนเรียกกันนั้น.......

「อะร๊า....ดูเหมือนชั้นจะเจอแจ็คพ็อตแล้วนะคะ…..」

ชั้นไม่คิดเลยจริงๆว่าจะมาเจอกับเป้าหมายที่กำลังตามหาง่ายขนาดนี้

「ฟลอร่า!!」「ฟลอร่า!!」「ฟลอร่าจางงง!!」「ฟลอร่าโอเน่ซามะ!!」「ฟลอร่า!!」「ฟลอร่าซามะ!!」「ฟลอร่าจัง!!」「ฟลอร่าซัง!!」

ถึงแม้จะยังไม่ได้ยืนรูปร่างหน้าตาใกล้ๆ แต่ชั้นก็พอจะรู้สึกได้ว่าไม่น่าจะผิดตัวอย่างแน่นอนเลยค่ะ

ชั้นพยายามฝ่าฝูงชนเข้าไปให้ใกล้เวทีที่สุด แล้วชั้นก็ได้มองเห็นเธอ เมดสาวที่กำลังปรากฏตัวอยู่บนเวทีในตอนนี้ เธอมีผมยาวสีม่วงอ่อนปลิวไสว ใบหน้างดงามแลดูน่ารัก เด็กสาวตรงหน้าสวมใส่ชุดเมดเดรสสีม่วง และสวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนที่ถูกประดับประดาไปลวดลายของดอกไม้สีขาวแสนงดงาม

และเมื่อชั้นได้ลองเปรียบเทียบใบหน้าที่ของเมดสาวที่ชื่อฟลอร่าคนนี้ดู เธอนั้นมีใบหน้าที่คล้ายกับในภาพวาดที่ชั้นได้รับเป็นอย่างมาก นั่นจึงทำให้ชั้นรู้สึกแน่ใจ เธอคนนี้จะต้องเป็นเจ้าหญิงฟลอร่าที่ถูกลักพาตัวมาแน่นอนเลยค่ะ

「ขอบคุณทุกคนที่มาช่วยเชียร์กันนะค๊า!! แล้วก็ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานในกิลด์เมดในครั้งนี้ด้วยนะค๊า!! ในวันพรุ่งนี้เองก็มากันเยอะนะค๊า!!」

หลังจากการแสดการเต้นรำประกอบเพลงของเจ้าหญิงฟลอร่าจบลง ชั้นก็ออกไปจากบริเวณเวทีการแสดงเพื่อทำการติดต่อกับพวกลูกน้อง

「เจอเป้าหมายที่ตามหาแล้ว....จากนี้จะพยายามหาทางเข้าใกล้ตัว....」

คอยระวังคอบข้างและพยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด พูดออกมาเบาๆเพียงแค่ประโยคเดียวในขณะเดินสวนทางกันกับลูกน้องคนหนึ่ง ลูกน้องของชั้นเองก็ทำเช่นเดียวกัน เค้าที่ได้รับข้อความจากชั้นไปนั้น ไม่แม้แต่จะแสดงอาการตอบรับใดๆออกมาแม้แต่น้อย สมกับที่เป็นมืออาชีพเลยล่ะค่ะ

หลังจากที่ลูกน้องของชั้นได้รับข้อความ พวกเค้าก็จะรีบรายงานกลับไปที่ศูนย์บัญชาการ และทำการติดต่อกับพวกมากิจังและคนอื่นๆที่จำเป็นในทันที ดังนั้นก็ปล่อยให้พวกเค้าทำงานของพวกเค้าไป และกลับมาทำงานในส่วนของชั้นต่อ

สำหรับงานของชั้นในตอนนี้คือพยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมให้มากที่สุด จากนั้นก็พยายามหาวิธีที่จะเข้าไปอยู่ใกล้ตัวกับเจ้าหญิงฟลอร่าให้ได้ แล้วทีนี้ก็ค่อยๆหาโอกาสเหมาะๆที่จะลักพาตัวเจ้าหญิงฟลอร่ากลับไป

และถึงแม้วิธีนี้จะทำให้พวกเราต้องเสียเวลาไปมากสักหน่อย แต่โอกาสประสบความสำเร็จนั้นเรียกได้ว่าสูงกว่าการใช้วิธีที่รวดเร็วแต่รุนแรงมาก และถ้าหากมันประสบความสำเร็จล่ะก็ พวกเราก็ยังจะได้ช่องทางในการเข้าหาตัวพวกจอมเวทได้อีกด้วย เรียกว่าปาหินเพียงก้อนเดียวแต่ได้แมวกลับมาถึงสองตัวเลยล่ะค่ะ

แต่การจะเข้าไปใกล้ตัวเจ้าหญิงฟลอร่า ซึ่งน่าจะมีการคุ้มกันที่แน่นหนานั้นก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ และไม่ว่าจะลองคิดดูยังไง ชั้นก็คิดวิธีดีดีไม่ออกเสียที แต่แล้วหลังจากใช้เวลาคิดแล้วคิดอีก และยังเสียเงินเพื่อซื้อเมล่อนโรลไปหลายต่อหลายครั้ง โอกาสก็ได้เข้ามาหาชั้นโดยไม่รู้ตัว

「ประกาศรับสมัครน้องเมดพาร์ทไทม์!! เนื่องด้วยมีลูกค้าจำนวนมาก!! ทางกิลด์เมดนั้นแทบจะรับมือไม่ไหวแล้ว!! หากมีเด็กสาวท่านใดที่อายุมากกว่า 10 ปี และมีความต้องการจะหารายได้พิเศษในช่วงงานเทศกาลครั้งนี้ล่ะก็!! สามารถเข้าไปติดต่อรับการสัมภาษณ์ที่ตึกกิลด์เมดชั้น 3 ได้ทันที!! โดยไม่ต้องเตรียมเอกสารใดๆเลยค่า!!」

ชั้นที่ได้ยินประกาศดังกล่าวก็ตัดสินใจได้ในทันที......ใช่แล้ว!!....แบบนี้แหละต้องไปได้สวยแน่เลยค่ะ!!

เพราะหากอยากจะเข้าใกล้ตัวเจ้าหญิงฟลอร่าที่ทำงานในกิลด์เมดล่ะก็ หนทางง่ายที่สุดก็คือการไปสมัครเข้าร่วมกับกิลด์เมด ก่อนหน้านี้ชั้นไม่กล้าคิดที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิลด์เมด นั่นก็เพราะกลัวว่าจะถูกพวกเค้าจับได้ในเรื่องที่ตัวชั้นนั้นเป็นสายลับและยังเป็นผู้กล้า.....เพาะถ้าหากถูกจับได้ล่ะก็ แย่แน่ๆเลยนะคะ

แต่ในครั้งนี้เป็นงานพาร์ทไทม์ซึ่งจะตัดสินผ่านสัมภาษณ์โดยตรง แถมยังไม่มีการตรวจเอกสารใดๆอีก ถ้าหากเป็นแบบนี้ล่ะก็ โอกาสที่พวกเค้าจะรู้ตัวเกี่ยวกับเรื่องของชั้นน่าจะต่ำมากแน่ๆค่ะ

และถ้าหากพวกเค้ารู้สึกสงสัยในข้อมูลส่วนตัว ชั้นก็ยังมีไพ่ตายอย่างพรผู้กล้า『โลกแห่งความฝัน』อยู่อีก ดังนั้นจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ชั้นรีบตรงไปที่ตึกสำนักงานของกิลด์เมด ซึ่งเป็นอาคารสูงหลายชั้น เมื่อเข้าไปถึงชั้นก็ขึ้นบันใดเลื่อนไปยังชั้นที่ 3 โดยไม่แวะที่อื่น โอกาสแบบนี้นั้นหายาก และถ้าหากพวกเค้ารับคนครบไปซะก่อนก็คงจะแย่ ดังนั้นชั้นจึงตัดสินใจรีบเข้าไปโดยไม่แวะที่ไหน ไปลุยกันเลย โอ้!!

แต่พอชั้นได้เข้าสัมภาษณ์ กำลังใจเต็มเปี่ยมก่อนหน้านี้ก็หายไปโดยสิ้นเชิง นั่นก็เพราะนี่มันไม่ใช่การสัมภาษณ์ แต่มันกลับกลายเป็นการสอบสวนแทนล่ะค่ะ!! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะคะเนี่ย!!

「จากคำพูดดังกล่าวที่คุณพูดกับผู้ที่เป็นสายลับของจักรวรรดิ『เจอเป้าหมายที่ตามหาแล้ว จากนี้จะพยายามหาทางเข้าใกล้ตัว』มันหมายความว่าอย่างไรกันงั้นหรือคะ?」

เมดสาวผมสีแพลตตินั่มหน้าตาน่ารักที่ดูคล้ายจะเคยเจอกันมาก่อน เธอที่ควรจะเป็นผู้สัมภาษณ์งานของชั้นกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่สายตาของเธอนั้นดูจริงจังเป็นอย่างมาก รอยยิ้มดูแล้วน่ากลัวสุดเลยล่ะค่ะ.....แล้วทำไมพวกเค้าถึงได้ยินคำพูดที่ชั้นพูดออกมาเบาๆแบบนั้นได้กันล่ะคะเนี่ย!!?

「เอ๋....เอ่อคือ.....ค...คือว่า....ชั้นไม่รู้เรื่องอะไรนะคะ.....」

ชั้นพยายามพูดบ่ายเบี่ยงและหลบสายตาของเมดสาวตรงหน้า....วิกฤตแล้วค่ะ!! รูริโกะกำลังวิกฤตแล้ว!!! ทำยังไงดีล่ะเนี่ย ไม่คิดเลยจริงๆว่าการประกาศรับสมัครงานในครั้งนี้จะเป็นกับดัก.....จะติดต่อให้พวกมากิจังมาช่วยก็คงยากด้วยสิ....

ไม่สิ!! ต้องใช้พรผู้กล้า!! ใช่แล้วล่ะค่ะ สำหรับพรผู้กล้า『โลกแห่งความฝัน』ของชั้นนั้น ความสามารถของมันก็คือการทำให้ชั้นเข้าไปแอบดูความฝันของผู้คน และยังเปลี่ยนแปลงความฝันหรือแม้แต่การล้วงข้อมูลส่วนตัวก็ยังทำได้

นอกจากนั้นแล้ว มันก็ยังสามารถทำให้ผู้คนที่อยู่ใกล้ๆหลับสนิทได้อย่างง่ายดายอีกด้วย และถึงแม้มันจะเป็นความสามารถที่ไม่เหมาะกับการต่อสู้ แต่มันก็มีประโยชน์อย่างมากในหลายๆสถานการณ์เลยค่ะ

แต่พอชั้นตัดสินใจที่จะใช้พรแห่งผู้กล้า ร่างกายของชั้นมันก็เริ่มหนักอึ้ง ชั้นฟุบลงไปกับโต๊ะ และสติของชั้นก็เริ่มที่จะเลือนราง.....

「ฟุฟุ....ยาออกฤทธิ์แล้วสินะคะ ไม่นึกเลยจริงๆว่าจะสามารถต้านทานยาสลบสูตรพิเศษของริคคุงได้นานขนาดนี้ สมแล้วที่เป็นผู้กล้าต่างโลกจริงๆนะคะ มิคาซึกิ รูริโกะซัง」

ก่อนที่สติของชั้นจะหายไป....ชั้นก็ได้ยินเด็กสาวตรงหน้าเรียกชื่อที่แท้จริงของชั้น.....ในตอนนั้นเองน้ำตาลของชั้นก็หลั่งไหลออกมา....คา...โอ...ริ....จัง.....

-- มุมมองของทัตสึยะ --

หลังจากบอกพวกยูเมะจังให้ทำหน้าที่ดูงานของพวกเด็กนักเรียนแทน ผมและมาเรียจังก็รีบตรงดิ่งกลับไปยังคฤหาสน์ของผมด้วยเส้นทางลับซึ่งอยู่ใต้ดินของโรงเรียนหลวงสเตรเชีย

「ทัตสึยะซามะ!!」「นายท่าน!!」

และเมื่อมาถึงยังห้องขังที่อยู่ในชั้นใต้ดินของตัวคฤหาสน์ พวกเมดสาวหลายคนที่คอยเฝ้าอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องขังก็ส่งเสียงออกมาด้วยความตระหนก พวกเธอนั้นไม่ใช่เมดในคฤหาสน์ของผม แต่เป็นเมดที่ถูกส่งตัวมาช่วยจากเมืองอื่นๆ เพราะงั้นเพราะงั้นจึงมีท่าทางลนลานเพื่อได้พบกับผม

「ผู้กล้าต่างโลกที่จับตัวมาได้ อยู่ที่นี่สินะ?」

「เอ๋!! ค ค่ะ เธออยู่ด้านในค่ะ คาโอริซามะและฟูมิโกะซามะกำลังสอบสวนเธออยู่ค่ะ!!」

「ขอบใจมากนะ พวกเธอก็ตั้งใจเฝ้าเอาไว้ให้ดีล่ะ」

「ค ค่ะ!! รับทราบค่ะ!!」

จากนั้นผมก็เปิดประตูห้องขัง และเข้าไปด้านใน แต่แล้วนักโทษหรือก็คือผู้กล้าต่างโลกที่ผมได้พบตัวนั้น กลับกลายเป็นคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี...ยิ่งกว่าใคร...

「รูริ....!!!」

รูริ หรือ มิคาซึกิ รูริโกะ เด็กสาวผู้ถูกโซ่ตรวนตรึงร่างกายอยู่เบื้องหน้าของผมในตอนนี้ เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องทางฝ่ายแม่ของผม และเธอนั้นก็ยังเป็นเพื่อนสมัยเด็ก เป็นน้องสาวที่น่ารักน่าทะนุถนอม แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เด็กสาวคนนี้....เป็นรักแรก....ของผม.....