ตอนที่ 26 เมืองแห่งจอมเวท

-- มุมมองของบิสเก็ต --

ชั้นบิสเก็ต แม็กกราวด์ ถึงแม้จะไม่ทราบว่าคุณพ่อผู้ให้กำเนิดเป็นใคร แต่คุณแม่ของชั้นก็ได้พร่ำถึงความอบอุ่นของคุณพ่อเสมอมา

ด้วยเงินจำนวนหนึ่งที่คุณพ่อฝากเอาไว้ทำให้ชั้นได้เข้าเรียนการอ่านเขียนและคิดคำนวณเบื้องต้น

หลังจากร่ำเรียนอยู่หลายปีชั้นก็ได้รับการทาบทามให้ร่วมทำงานกับกิลด์พ่อค้าในฐานะพนักงานฝึกหัด

ชั้นมุ่งมั่นทำงานอย่างหนักตั้งแต่อายุเพียง 14 ปี จนตอนนี้เวลาก็ผ่านไปมากว่า 10 ปีแล้ว แต่ไม่ว่าจะพยายามตั้งใจทำงานซักแค่ไหนความก้าวหน้าให้ฐานะพนักงานของกิลด์ก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยแม้แต่น้อย

เฉพาะคนที่มีพรสวรรค์หรือคนที่เส้นสายเท่านั้นถึงจะสามารถก้าวขึ้นเป็นหัวหน้ากิลด์สาขาได้ และนั่นทำให้ชั้นเลิกหวังที่จะก้าวหน้าในสายอาชีพนี้ไปแล้ว

「บิสเก็ตซัง หัวหน้าสาขาเรียกพบค่ะ」

แต่แล้วโชคชะตาของชั้นก็ได้เปลี่ยนไป โอกาสที่เคยเลิกหวังไปแล้วได้มาปรากฏอยู่ตรงหน้าชั้น

「เอ๋! ชะ ดิชั้นเหรอคะ」

ในตอนที่ได้ยินเรื่องนี้ชั้นยังนึกว่าได้ฝันไป คิวรี่ซังหัวหน้ากิลด์พ่อค้าสาขาเมืองเวลล่าได้ร้องขอให้ชั้นไปประจำอยู่ที่เมืองของท่านจอมเวทในฐานะหัวหน้าฝ่ายการจัดการบุคลากรของผู้ที่ทำงานในเมืองแห่งนั้น

เนื่องจากทัตสึยะซามะทำการจ้างงานเป็นจำนวนมาก ดังนั้นเพื่อป้องกันปัญหาต่างๆที่อาจจะเกิดขึ้น ชั้นจึงถูกส่งตัวไปเพื่อประสานงานและคอยเจรจาไกล่เกลี่ยเวลาที่มีปัญหาต่างๆเกิดขึ้น ทั้งนี้ก็เพื่อรักษาผลประโยชน์ให้กับทุกฝ่าย

「ถ้าเจ้าไม่ต้องการจะไปล่ะก็ ข้าจะให้คนอื่นรับหน้าที่นี้แทน.....」

「ปะ ไปค่ะ ดิชั้นจะเป็นคนไปเองค่ะ」

ชั้นรีบตอบรับกลับไปในทันทีก่อนที่คิวรี่ซังจะเปลี่ยนใจ ในครั้งนี้มันอาจจะเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวในชีวิตของชั้นที่จะได้เลื่อนขั้น ถึงแม้จะต้องย้ายไปอยู่เมืองแห่งใหม่ที่พึ่งจะเริ่มก่อสร้างก็ตาม

สำหรับเมืองที่กำลังสร้างขึ้นใหม่นั้นไม่ว่าจะเป็นใครก็คงจะทราบดีว่าความเป็นอยู่ต้องยากลำบาก ไม่ว่าจะที่พักหรือสิ่งอำนวยความสะดวกก็คงจะไม่มี บางทีชั้นอาจจะต้องนอนในเต็นท์ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็นก็เป็นได้

แต่ถึงอย่างนั้นเมืองที่ชั้นกำลังจะไปอยู่ในครั้งนี้ก็มีสิ่งที่หลายๆคนต่างเฝ้าใฝ่ฝันถึงมันอยู่ เวทมนต์ มันคือความน่าหลงใหลที่สมัยทุกคนยังเป็นเด็กต้องเคยได้ฟัง นิทานก่อนนอนและเรื่องเล่าอีกมากมายของเหล่าจอมเวทที่เข้าท้าทายกับมอนสเตอร์และเผ่าพันธุ์ทั้ง 10

ตัวตนอันสูงส่งที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิดบนโลกใบนี้ ถึงแม้จะดั้นด้นเดินทางไปถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิก็ไม่แน่ว่าจะหาตัวได้พบ ชั้นเคยได้ยินมาว่าเหล่าจอมเวทนั้นจะถ่ายทอดวิชาให้กับสมาชิกของราชวงศ์หรือครอบครัวของขุนนางระดับดยุคเท่านั้น

เพราะงั้นถึงแม้ว่าหลังจากนี้จะต้องเจอกับช่วงเวลาที่ยากลำบากแต่การได้ใกล้ชิดกับพวกเขาเหล่านั้นมันก็เป็นยิ่งกว่าโอกาสแห่งความก้าวหน้า

「ถ้างั้นหลังจากนี้ก็ต้องขอรบกวนด้วยนะครับบิสเก็ตซัง ยูริซัง」

การไปในครั้งนี้นอกจากชั้นแล้วก็ยังมีพนักงานรุ่นน้องไฟแรงยูริซังตามไปด้วยอีกหนึ่งคน เธอเป็นหญิงสาวที่ร่าเริง.....ตามจริงอาจจะร่าเริงจนเกินไปก็ว่าได้

「อ่ะ ค....ค่ะ ดิชั้นเองก็จะตั้งใจทำงานและคอยช่วยสนับสนุนทุกเรื่องที่จำเป็น ต้องขอฝากด้วยนะคะ」

「ต้องขอฝากตัวด้วยค่ะ!! 」

หลังจากนั้นชั้นก็ถูกพาเข้าไปยังห้องสีขาวขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นด้วยเวทมนต์แห่งมิติ ภายในห้องนั้นกว้างขวางมากพอจะจุคนหลายร้อยคนได้อย่างสบาย ส่วนรุ่นน้องของชั้นยูริซังได้เข้าไปขอร้องทัตสึยะซามะเพื่อให้ได้ขึ้นขี่หลังสัตว์ในตำนานอย่างกริฟฟอน

「บิสเก็ตซังเชิญทางนี้นะคะ」

เด็กสาวคนหนึ่งเข้ามานำทางชั้นไปยังส่วนลึกสุดของห้อง ที่ตรงนั้นมีโซฟาที่ดูหรูหราและข้าวของเครื่องใช้ที่ดูแปลกตา บางทีมันคงจะเป็นอุปกรณ์เวทชั้นสูงที่พวกท่านจอมเวทใช้กัน

การที่ชั้นถูกเชิญไปนั่งบนโซฟานั้นคงจะเป็นเพราะชั้นมาในฐานะตัวแทนของกิลด์ คนอื่นๆนั้นมีทางเลือกแค่ยืนหรือไม่ก็นั่งที่พื้นเท่านั้น

ท่านจอมเวทสาวหลายคนเข้ามาพูดคุยกับชั้นด้วยท่าทางเป็นกันเอง ถึงแม้จะรู้ดีว่าที่พวกเค้าปฏิบัติกับชั้นอย่างดีแบบนี้เพราะฐานะตัวแทนของกิลด์ แต่ลึกๆแล้วชั้นก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

หลังจากนั่งคุยกับพวกท่านจอมเวทเพียงไม่นานพวกเราก็ได้รับการแจ้งว่าได้เดินทางไปจนถึงที่หมายแล้ว

「เอ๋!! แต่นี่มันพึ่งจะผ่านไปแค่ไม่กี่นาทีเอง......อ่ะ ต้องขอโทษที่เสียมารยาทด้วยค่ะ」

「ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้นะคะบิสเก็ตซัง」

「แต่นี่มันก็เร็วกว่าขามานะ」

「นั่นสิคะยังไม่ถึง 15 นาทีเลย.....」

ไม่ใช่แค่ชั้นแต่พวกท่านจอมเวทเองก็รู้สึกแปลกใจเช่นเดียวกัน

「คงเป็นเพราะเลเวลของอสูรรับใช้เพิ่มขึ้นน่ะค่ะ」

「จริงด้วยสิ พวกเราเก็บคริสตันมาจากเจ้าวัวยักษ์พวกนั้นได้ตั้งเยอะนี่นา」

พวกท่านจอมเวทพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนจะเดินนำออกไปด้านนอกห้อง เลเวล คริสตัน มีคำพูดหลายคำที่ชั้นไม่อาจจะเข้าใจ แต่การจะไปกล่าวถามเรื่องพวกนี้ก็คงไม่ดีนัก ดังนั้นชั้นจึงปล่อยเรืองนี้ผ่านไปและเดินตามออกไปยังด้านนอก

สิ่งได้ที่เห็นเมื่อชั้นออกไปด้านนอกนั้นไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ง่ายนัก

「เมืองแห่งจอมเวท…..」

นี่คงจะเป็นคำพูดที่เหมาะสมที่สุดกับสถานที่แห่งนี้

โกเลมหินตัวสูงกว่า 4 เมตร 2 ตัวยืนขนาบข้างบานประตูทั้งสอง ถึงแม้ชั้นจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญแต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของพวกมัน

ถนนที่สร้างขึ้นจากหินก้อนใหญ่ทอดยาวออกไปไกลจนสุดตา ประตูเมืองขนาดใหญ่ที่ดูแข็งแกร่งและยังมีลวดลายที่ดูงดงามหาใดเปรียบ ความงดงามของมันทำให้ยูริซังถึงกับเอาหน้าเข้าไปถูไถ

 「ถึงดิชั้นจะพอเข้าใจความรู้สึกของคุณแต่ก็กรุณาช่วยสำรวมด้วยนะคะ」

「ขะ ขอโทษค่ะ....หัวหน้า.....」

จากนั้นพวกเราก็ค่อยๆเดินตามพวกท่านจอมเวทไปช้าๆ ใช้เวลาเพียงไม่นานพวกเราก็เริ่มมองเห็นปราสาทที่ดูลึกลับและสิ่งก่อสร้างรูปทรงแปลกๆที่ชั้นไม่อาจจะทราบได้ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรอีกหลายแห่ง

ถึงแม้จะดูแปลกตาแต่ชั้นก็สามารถบอกได้ทันทีว่ามันช่างเป็นสิ่งที่สวยงามยิ่งนัก 「สมกับเป็นท่านจอมเวท」「ท่านจอมเวทสุดยอด」「ปราสาทนั่นสวยกว่าปราสาทของเมืองหลวงอีก」คำพูดมากมายจากผู้คนที่กำลังเดินตามกันมาพรั่งพรูออกมาไม่หยุดตลอดทาง ทุกคนต่างถูกดึงดูดด้วยสิ่งก่อสร้างที่ไม่เคยได้พบเจอมาก่อนในชีวิต

เวลาผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงพวกเราก็เดินมาถึงอาคารแห่งหนึ่ง แต่ดูเหมือนอาคารแห่งนี้จะยังสร้างไม่เสร็จดี เด็กสาวหลายคนกำลังเดินไปเดินมาอยู่ด้านบนของอาคารที่ไร้หลังคา เมื่อเห็นพวกเรามาถึงพวกเธอก็โบกไม้โบกมือให้ บางทีพวกเธอก็อาจจะเป็นจอมเวทเช่นเดียวกัน

「ยินดีต้อนรับกลับค่ะทัตสึยะซามะ」

เด็กสาวในชุดเมดที่มีผมสีเงินยาวสลวยและใบหน้าที่งดงาม เดินนำหน้าเหล่าเมดสาวออกมากล่าวต้อนรับเจ้านายของเธอพึ่งที่จะเดินทางกลับมาถึงด้วยท่าทางที่สง่างาม ความงดงามของเธอนั้นแม้แต่ชั้นที่เป็นผู้หญิงก็ยังรู้สึกหลงใหล

สมกับเป็นหัวหน้าเมดของท่านจอมเวท ทั้งๆที่อายุยังน้อยแต่ท่าทางและการปฏิบัติตัวของเธอนั้นเรียกได้ว่างดงามไร้ที่ติ

「「「「ยินดีต้อนรับกลับ เนี๊ยว!!」」」」

「กลับมาแล้ว ทุกคนสบายดีสินะ 」

ทัตสึยะซามะเดินเข้าไปลูบหัวเมดสาวเผ่ามนุษย์แมวที่ออกมาให้ต้อนรับทุกคน กับพวกเธอที่เป็นทาสเผ่าสัตว์ยังอ่อนโยนด้วยขนาดนั้น ชั้นจึงไม่รู้สึกแปลกใจเลยที่เค้าจะเป็นที่ชื่นชอบของเด็กสาวมากมาย

「ความคืบหน้าของการก่อสร้างเป็นยังไงบ้างนะเอริจัง」

「อาคารหอพักสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่เฟอร์นิเจอร์ยังขนย้ายเข้าไปไม่หมด ส่วนอาคารสำนักงานกำลังก่อสร้างอยู่คาดว่าจะเสร็จภายในคืนนี้ค่ะ」

「เยี่ยมเลย! อ้อ...ทางนี้คือบิสเก็ตซัง กับ ยูริซัง พนักงานของกิลด์พ่อค้า พวกเค้าจะมาอาศัยอยู่พวกพวกเราที่นี่ในฐานะตัวแทนของกิลด์เพื่อให้คะแนะนำในการทำงานและช่วยประสานงานกับผู้คนที่พวกเราจ้างมานะ」

「ยินดีที่ได้รู้จักค่ะบิสเก็ตซัง ยูริซัง ชั้นหัวหน้าเมดของที่นี่ นัตสึยูกิ เอริ หลังจากนี้จะเป็นคนนำทางทุกคนไปยังที่พัก ขอฝากตัวด้วยนะคะ」

หัวหน้าเมดเอริซัง ย่อตัวลงและกล่าวทักทายชั้นด้วยคำพูดสุภาพ ความงดงามของเธอทำให้ชายหนุ่มหลายคนที่อยู่ด้านหลังพากันตกตะลึง

「ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ดิชั้น บิสเก็ต แม็กกราวด์ หลังจากนี้คงจะต้องรบกวนเอริซังให้ช่วยเหลืออีกมาก ขอฝากตัวด้วยนะคะ」

「ดิชั้นยูริ ขอฝากตัวด้วยนะคะ เอริซัง」

โอกาสที่ได้รับมาในครั้งนี้ชั้นจะทำให้ดีที่สุด ชั้นสาบานกับตัวเองในใจก่อนจะเดินตามเอริซังไป