ตอนที่ 27 งานเทศกาลสเตรเชีย บทที่ 5

ช่วงสายของวันที่ 22 เดือน 12 ศักราชเอลติซปีที่ 837

-- มุมมองของฮารุกะ --                           

「เบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่ออออแล้วอ่ะ!!!」

เนื่องจากความน่าเบื่อจนแทบจะทนไม่ไหว ชั้นจึงส่งเสียงบ่นออกมาพร้อมทั้งดิ้นทุรนทุรายไปด้วย แต่ถึงแม้จะบ่นหรือกลิ้งไปมาสักกี่รอบ ทุกคนที่อยู่รอบๆตัวชั้นในตอนนี้ก็ไม่มีใครเลยที่จะหันมาสนใจแม้แต่คนเดียว.....

นี่มันจะน่าเบื่อเกินไปแล้วนะ!! ทำไมชั้นถึงจะต้องมาคอยนั่งตรวจเอกสารคำร้องขอจัดกิจกรรมทั้งๆที่งานเทศกาลมันได้เริ่มขึ้นไปแล้วด้วยล่ะเนี่ย!! วันนี้น่ะ!! มันควรจะเป็นวันที่ชั้น ท่านจอมเวทฮารุกะสุดสวยคนนี้ได้ออกไปเฉิดฉายอยู่ท่ามกลางงานเทศกาลแสนสนุกร่วมกับเพื่อนๆสิ!!

ทั้งๆที่มันควรจะเป็นวันที่สนุกสนานแท้ๆ แต่ทำไมงานในส่วนของชั้นมันถึงได้เพิ่มขึ้นไม่หยุดหย่อนเลยล่ะเนี่ย!! ทั้งๆที่ชั้นอุส่าเลือกที่จะมาเป็นหัวหน้าฝ่ายกิจกรรมที่ควรจะต้องจะมีงานเพิ่มเข้ามาน้อยที่สุดแล้วแท้ๆเชียวนะ!!!

เพราะหากพูดถึงการตรวจสอบเอกสารเพื่ออนุมัติโครงการและกิจกรรมต่างๆนั้น มันก็ควรจะต้องเสร็จสิ้นไปก่อนที่จะงานเทศกาลจะเริ่มแล้วสิ!! แต่ทั้งๆที่มันควรจะเป็นแบบนั้นแท้ๆ ในความจริงกับแตกต่างกันไปโดยสิ้นเชิงเลยอ่ะ!!

นั่นก็เพราะมีเจ้าพวกบ้าที่เขียนรายละเอียดของโครงการเสร็จช้า จึงทำให้เอกสารพึ่งจะถูกส่งมาถึงมือชั้นเมื่อเช้า และยังมีเจ้าพวกขุนนางงี่เง่าจากต่างประเทศที่พึ่งจะเดินทางมาถึง จึงทำให้เอกสารถูกส่งมาล่าช้า บางรายดูเหมือนว่าจะยังติดค้างอยู่ที่หน่วยงานตรวจคนเข้าเมืองอยู่เลยอ่ะ!!

นอกจากนั้นก็ยังมีเจ้าพวกไม่ได้เรื่องที่ไม่ยอมรับความเป็นจริงและคิดจะจัดกิจกรรมแปลกๆจึงได้ถูกตีกลับไป แต่ไอ้เจ้าพวกไมได้เรื่องพวกนั้นก็ยังจะดื้อรั้นจะทำต่อ แล้วส่งเอกสารโครงการเหล่านั้นกลับมาขออนุญาตใหม่อีก....เห้อ.....เบื่ออ่ะ!!

「เบื่อแล้วอ่ะ!! เบื่อแล้ว!! ชั้นเบื่อสุดๆแล้วจริงๆน๊า!!!」

แต่ไม่ว่าจะบ่นไปสักกี่หนก็ยังคงไม่มีใครหันมาสนใจชั้นอยู่ดี ซึ่งนั่นก็เป็นเพราะไม่ใช่เพียงแค่ชั้นคนเดียว แต่ทุกๆคนนั้นต่างก็กำลังยุ่งกับเอกสารกองโตที่กองทับถมเป็นภูเขาอยู่ตรงหน้าด้วยกันทั้งนั้น

นี่พวกเธอไม่คิดจะพักเหนื่อยกันบ้างงเลยหรือยังไงกันล่ะเนี่ย!? นี่คิดจะจมอยู่กับกองเอกสารพวกนั้นจนจบงานกันเลยหรือยังไงกันอ่ะ!? แบบนี้ชั้นก็กลายเป็นคนเดียวที่ดูเหมือนพวกไม่ได้เรื่องอ่ะสิ!! แย่ที่สุดเลย!! นี่มันแย่ที่สุดเลยอ่ะ!!

หัวหน้าคณะกรรมการงานเทศกาลสเตรเชียในครั้งนี้นั้นมีอยู่ทั้งหมดด้วยกัน 5 คน ซึ่งคนแรกก็คือคุณน้องสามีสุดที่รักของชั้น ชิซึกุจัง โดยในครั้งนี้ชิซึกุจังได้รับหน้าที่ดูแลด้านสวัสดิการและทรัพยากรบุคคล นั่นจึงทำให้เธอเป็นคนที่ควรจะงานยุ่งมากที่สุด

โดยเหตุผลนั้นก็เพราะในงานเทศกาลครั้งนี้ได้มีการออกนโยบายพิเศษสำหรับการลดหย่อนภาษี นั่นก็คือหากมีการจ้างประชากรของอาณาจักรออร์ธรอสเข้าทำงานในช่วงนี้ล่ะก็ สัดส่วนภาษีรายได้ที่จะต้องจ่ายก็จะลดลงถึง 2 ส่วน

จากนโยบายดังกล่าวนั้น บรรดาพ่อค้าทั้งหลายที่เข้ามาเปิดบูทกิจกรรมและร้านค้าชั่วคราวภายในงานเทศกาลต่างก็พากันส่งคำร้องขอแรงงานในแทบทุกประเภทเข้ามากันไม่หยุดหย่อน และนั่นทำให้ชิซึกุจังถึงกับต้องขอความช่วยเหลือไปยังเมืองอื่นๆให้ส่งแรงงานฝีมือดีเข้ามาช่วย เธอช่างเป็นคุณน้องสามีที่ขยันจริงๆเลยค่ะ!!

หัวหน้าคณะกรรมการคนต่อมาก็คือรัฐมนตรีกระทรวงการคลังคนปัจจุบัน ไอเชียจัง โดยในครั้งนี้เองเธอก็ได้รับแต่งตั้งให้ดูแลด้านการเงิน การตรวจสอบบัญชี และการเก็บภาษีรายได้

และหากดูจากแถบใต้ตาที่ดูคล้ำของเธอแล้ว ชั้นก็คิดว่าเธอคงจะกำลังคร่ำเครียดไม่ต่างไปจากคนอื่นๆเลย เพราะงั้นถึงแม้ชั้นจะไม่ค่อยสนิทกับไอเชียจังสักเท่าไหร่นัก แต่ชั้นก็รู้สึกชื่นชมในความสามารถของเธอมากเลยล่ะค่ะ!!

สำหรับคนต่อมาก็คือเจ้าของร้านเบเกอรี่ชื่อดัง โซเฟียจัง ซึ่งรับหน้าที่ดูแลด้านความปลอดภัยและการแก้ปัญหาภายในพื้นที่ต่างๆ แล้วก็เพราะหน้าที่ของเธอนั้นจะต้องออกไปตรวจตราตามจุดต่างๆและยังต้องคอยไกล่เกลี่ยปัญหาทะเลาะเบาะแว้งอยู่ตลอดเวลา

เพราะเหตุนั้นเองจึงทำให้ชั้นไม่แน่ใจว่างานของเธอจะยุ่งยากมากแค่ไหน แต่ยังไงชั้นก็จะพยายามเอาใจช่วยเธอละกันนะ โซเฟียจัง!!

ส่วนคนสุดท้ายนั้นก็คือหัวหน้ากิลด์พ่อค้าสาขาเมืองสเตรเชีย สาวโสดชื่อดังแห่งเมืองสเตรเชียบิสเก็ตซัง!! โดยสำหรับบิสเก็ตซังนั้นได้รับหน้าที่ดูแลด้านการจัดสันพื้นที่ การก่อสร้าง และการจัดหาวัสดุอุปกรณ์ต่างๆ

เนื่องจากบิสเก็ตซังนั้นเป็นคนกลุ่มๆแรกๆที่เข้ามาทำงานร่วมกับพวกเราที่เมืองสเตรเชียแห่งนี้ ดังนั้นเธอจึงเป็นผู้ที่มีความรู้เรื่องเกี่ยวกับผังเมืองและสถานที่ต่างๆภายในเมืองมากกว่าใครๆ ทั้งชื่อเสียงและผลงานของเธอนั้นเรียกได้ว่าไม่น้อยหน้าพวกเราที่ถูกเรียกว่าจอมเวทเลยล่ะค่ะ!!

แต่ก็เป็นเพราะเหตุนั้นเองจึงทำให้เธอที่ได้รับความไว้วางใจจากทั้งพวกเราจอมเวท ชาวเมือง และผู้คนจากกิลด์พ่อค้านั้นแทบจะไม่มีเวลาว่างหรือเวลาสำหรับคิดในเรื่องส่วนตัวเหลืออยู่เลย

เพราะงั้นชั้นจึงรู้สึกสงสารเธออยู่นิดๆที่ถูกยัดเยียดงานหนักให้ตลอดเวลาจนทำให้เธอนั้นไม่สามารถจะมีเวลาว่างมาหาแฟนสักที และยิ่งในช่วงงานเทศกาลที่น่าจะมีหนุ่มหล่อมากมายหลั่งไหลเข้ามาจึงนับได้ว่าเป็นโอกาสอันนี้สำหรับบรรดาสาวโสด

แต่ทั้งๆแบบนั้นตัวเธอก็กลับถูกเลือกให้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าคณะกรรมการงานเทศกาลซะงั้นน่ะค่ะ!! ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นโชคชะตาของเธอที่จะต้องใช้ชีวิตเป็นคนโสดไปตลอดก็เป็นไปได้เหมือนกันนะคะเนี่ย.....

และมันก็แน่นอนว่าไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้นที่กำลังยุ่ง เพราะนอกจากพวกเราที่เป็นหัวหน้าฝ่ายต่างๆแล้ว ภายในโถงขนาดใหญ่ที่ถูกใช้เป็นศูนย์บัญชาการแห่งนี้ก็ยังมีพวกเมดและผู้คนอีกมากมายนับไม่ถ้วน

ทุกคนในตอนนี้ก็กำลังยุ่งไปกับงานเอกสารและการติดต่อสื่อสารกับพวกเจ้าหน้าที่สื่อสารด้านต่างๆโดยไม่มีเวลาไปสนใจงานของคนอื่นๆ เอ๋!!?? แบบนี้ถ้าลองคิดดูดีดีแล้วก็หมายความว่า ชั้นสามารถอู้งานได้โดยไม่มีใครสนใจสินะคะ!!?

「.......คนที่เห็นโอกาสอยู่ตรงหน้าแต่ไม่ฉวยเอาไว้ก็มีแค่คนโง่เท่านั้นแหละ......วิชาลับสูตรท่านฮารุกะ.......แอบอู้งานชั้นสูง!!!...........โอ๊ยเจ็บอ่ะ!!!」

แต่ในขณะที่ชั้นกำลังจะใช้วิชาลับเพื่อลอบหนีออกไปจากห้องทำงานนั่นเอง ใครบางคนก็เดินเข้าใกล้ และใช้นิ้วกลางดีดเข้าที่กลางหน้าผากชั้นอย่างรุนแรง....โอ๊ย!!! เจ็บโคตรเลยอ่ะ!!!!

「เจ็บมากเลยอ่ะ!! รุนแรงกับสาวน้อยเกินไปแล้วน๊า คูเซียจัง!!!」

ซึ่งก็มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทัตสึยะซังอนุญาตให้ดีดหน้าผากชั้นได้ เธอก็คือหนึ่งในหัวหน้าเมดประจำคฤหาสน์ คูเซียจัง จากเผ่ากระรอกหางฟู ด้วยหางที่บำรุงด้วยแชมพูและครีมนวดอย่างดีทำให้หางยาวสีน้ำตาลอ่อนของเธอนั้นฟูนุ่มน่าลูบไล้และโมฟุโมฟุเป็นอย่างมาก

「ทัตสึยะซามะสั่งเอาไว้น่ะค่ะ ถ้าฮารุกะซามะคิดจะอู้งานเมื่อไหร่ล่ะก็ ให้ชั้นจัดหนักได้ในทันที แล้วเวลาเห็นฮารุกะซามะเจ็บปวดก็ทำให้ชั้นรู้สึกดีมากด้วย เพราะงั้นจะอู้บ่อยแค่ไหนก็ได้นะคะ」

「โหดร้าย!! นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้วน๊า!! ถ้าชั้นกลายเป็นคนบ้าเพราะถูกเธอดีดหน้าผากบ่อยๆจะทำยังไงกันเล่า!!」

「ถึงตอนนั้นชั้นจะดีดซ้ำจนกว่าจะหายบ้าให้เอง เพราะงั้นไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะ」

กับคำพูดของชั้น คูเซียจังตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มแสนชั่วร้าย นะ!!? นี่มันรอยยิ้มชั่วร้ายที่ทัตสึยะซังมักจะใช้เวลาจ้องมองเหยื่อสาวๆนี่นา น่ากลัวโคตรเลยอ่ะ นี่เธอจะน่ากลัวเกินไปแล้วน๊า!!

「หืม? ว่าไงนะคะ? มีผู้บุกรุก?..........ฮะ ฮารุกะซามะ!! มีผู้บุกรุกได้พังกำแพงเวทมนต์และบุกรุกเข้ามาทางทิศตะวันตกของคฤหาสน์แล้วล่ะค่ะ!!」

แต่ในตอนที่ชั้นกำลังหวาดกลัวรอยยิ้มแสนชั่วร้ายของเธออยู่นั้น คูเซียจังก็ได้รับการติดต่ออะไรบางอย่างเข้ามา และนั่นก็ทำให้รอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายของเธอเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าจริงจังในทันที อ๊า...รอดตายแล้วสิชั้น

และหากดูจากคำพูดของเธอแล้ว ชั้นคิดว่าคงจะมีใครสักคนที่มีความสามารถพอจะทำลายกำแพงชั้นนอกของคฤหาสน์สุดแข็งแกร่งที่สร้างขึ้นด้วยเวทมนต์เข้ามาได้ และนั่นก็หมายว่า ศัตรูในครั้งนี้จะต้องไม่ใช่โจรธรรมดาทั่วไปแน่ๆ

อุว๊า!! ชักตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ ต้องมีเรื่องสนุกๆแน่นอน!! และเมื่อคิดได้ดังนั้น ชั้นก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ จากนั้นจึงหยิบอาวุธ『Scythe of Furiously King เคียวราชันแห่งความเกี้ยวกราด』ออกมาจากห้วงมิติ

「วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าพวกโจรทั้งหลาย ท่านฮารุกะคนนี้จะไปจัดการพวกแกเอง……วะ ว๊าย!...เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย!!」

แต่ก่อนที่ชั้นจะใช้เวทมนต์เพื่อวาปออกไปจัดการกับพวกโจรที่บุกเข้ามา ขาข้างซ้ายของชั้นก็ถูกอะไรบางอย่างฉุดรั้งเอาไว้ ชั้นจึงเสียหลักและเกือบจะสะดุดหกล้มลงไปกับพื้น

「ชิซึกุจัง ใจร้ายอ่ะ!! ทำไมถึงได้ใจร้ายกับภรรยาสุดที่รักของพี่ชายเธอแบบบนี้ล่า!!!」

ชั้นหันไปต่อว่าคนที่มาลอบโจมตีชั้น ซึ่งก็คือน้องสาวของคุณสามีสุดที่รักในทันที แต่เธอกลับไม่สนใจชั้นสักนิด และหันไปสั่งการกับคูเซียจังแทน

「คูเซียซัง สั่งการลงไปให้เปิดระบบรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์ในระดับสูงสุด และแจ้งให้พวกเมดส่วนตัวทุกคนอพยพท่านหญิงของพวกเธอไปที่ห้องหลบภัยพิเศษที่ชั้นใต้ดินในทันที

แล้วก็ช่วยออกคำสั่งไปยังหน่วยเมดติดอาวุธที่ 1 ถึง 5 ที่ไม่มีหน้าที่อื่นให้เตรียมอาวุธและไปเข้าประจำที่ตามแผนรักษาความปลอดภัยพิเศษที่ 1 ส่วนหน่วยที่ 6 ถึง 13 ให้ติดอาวุธหนักและเตรียมพร้อมออกไปโจมตีศัตรูในทันทีด้วยค่ะ!」

「รับทราบ ชั้นจะรีบดำเนินการในทันทีเลยค่ะ!! ชิซึกุซามะ!!」

คูเซียจังตอบรับคำสั่งของชิซึกุจังจากนั้นจึงรีบสั่งการไปยังหน่วยต่างๆในทันที

และเมื่อระบบรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์ในระดับสูงสุดถูกเปิดใช้งาน กำแพงเหล็กหนาพิเศษก็ได้โผล่ขึ้นมาจากใต้ดินและปิดกั้นบริเวณหน้าต่างและตามทางเดินที่จะเชื่อมต่อออกไปด้านนอกเอาไว้ ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งมันก็ให้ความรู้สึกสุดยอดไปเลยนะเนี่ย!! ไอ้ระบบรักษาความปลอดภัยเนี่ย!!

และหลังจากที่ทุกคนเตรียมการพร้อมแล้ว ชั้นและชิซึกุจังก็ได้ออกไปต้อนรับผู้บุกรุกพร้อมกับพวกเมดอีกเกือบ 100 คน

「วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!! ถึงเวลาสนุกกันแล้วนะคะ คุณโจรลามกทั้งหลาย!!!」

ต่อหน้ากลุ่มคนหน้าสงสัยที่ปิดหน้าปิดตาด้วยหน้ากากคาบูกิ ชั้นตะโกนก้องออกไปด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสดชื่น ท่านฮารุกะคนนี้จะแสดงให้เห็นเองว่า จอมเวทเลเวล 79 น่ะแข็งแกร่งแค่ไหน วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า