ตอนที่ 27 อนาคต

-- มุมมองของบิสเก็ต --

「ที่นี่คือหอพักทหารหญิง และถึงแม้จะเป็นหอพักทหารหญิงแต่มันก็เพียงแค่ชื่อเท่านั้นค่ะ เพราะงั้นถึงแม้จะไม่ได้เข้าร่วมกองทหารรักษาการณ์ก็สามารถเข้าพักที่นี่ได้ตามสบายนะคะ」

ชั้นและทุกคนเดินตามหัวหน้าเมดเอริซังมาจนถึงอาคารแห่งหนึ่งที่ดูสวยงามแปลกตา ความงดงามของอาคารแห่งนี้ทำให้ยูริซังที่อยู่ข้างๆชั้นถึงกับตาโตเมื่อได้ยินว่าจะได้พักอยู่ในที่แบบนี้

มันเป็นอาคารสูง 2 ชั้นที่สร้างด้วยหินสีขาว ส่วนของหลังคานั้นมีสีเขียวเข้มเช่นเดียวกับใบไม้ในป่า มันเป็นหอพักที่ให้ความรู้สึกหรูหราและอบอุ่น 

ทั้งๆที่ชั้นเตรียมใจที่จะมานอนในเต็นท์พักแรมอย่างยากลำบากแท้ๆ แล้วไอ้หอพักหรูหราตรงหน้านี่มันหมายความว่ายังไงกัน

「เอ่อ....สำหรับคนงานแล้ว.....มันไม่ฟุ่มเฟือยเกินไปเหรอคะ….」

ชั้นถามออกไปเพราะต้องการคำยืนยัน ขนาดหอพักของกิลด์ที่ว่ากันว่าเป็นหอพักที่อยู่อย่างสุขสบายยังไม่หรูหราขนาดนี้เลย....

「หอพักแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นให้ดูเรียบง่ายที่สุดแล้วค่ะ ในเดือนหน้าคาดว่าจะทำการสร้างหอพักชั้นดีสำหรับให้ผู้ที่สนใจเช่าย้ายไปอยู่ค่ะ」

กับคำพูดของเอริซังทำให้ชั้นถึงกับตะลึงตัวแข็งทื่อไปพักใหญ่ นี่ยังจะมีหอพักที่สวยกว่านี้ถูกสร้างขึ้นหลังจากนี้ในเดือนหน้าอีกงั้นเรอะ แบบนี้ถ้ามีใครรู้เข้ามีหวังได้อพยพย้ายมาอยู่เมืองนี้กันหมดทั้งทวีปแน่ๆ ชั้นรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมากับความคิดที่ผลุดขึ้นมาในหัว

「เข้าใจแล้วค่ะ ถ้างั้นก็ให้เอาของไปเก็บได้เลยสินะคะ」

หลังจากได้สติกลับคืนมาชั้นก็แบกสัมภาระและเดินเข้าไปภายในอาคาร

「หอพักชายจะอยู่ทางด้านนั้น ตามพวกเธอไปได้เลยนะคะ」

「ตามมาเลยค่ะ เนี๊ยว!!」

กลุ่มของพวกผู้ชายนั้นถูกเมดสาวมนุษย์สัตว์สองคนนำทางไป ที่หอพักทหารชายก็เป็นอาคารหินรูปแบบเดียวกันซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลมากนัก

หอพักแห่งนี้มีทั้งหมด 40 ห้อง แบ่งออกเป็นชั้นละ 20 ห้อง แต่หญิงสาวที่จะมาทำงานนั้นมีทั้งหมด 77 คนรวมพวกชั้นด้วยก็เป็น 79 คน นั่นทำให้พวกเราต้องจับคู่กันเพื่อทำการแชร์ห้อง

แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด เพราะโดยปกติพวกที่ไปเข้าทำงานในบ้านของพวกขุนนางยังต้องอยู่กันห้องละ 4-6 คน ดังนั้นการที่ได้อยู่ห้องละ 2 คนแบบนี้จึงนับว่าโชคดีกว่ามากนัก

ชั้นและยูริซังเลือกห้องหมายเลข 111 มันเป็นห้องแรกสุดทางขวามือที่อยู่ติดกับทางเข้าอาคาร ที่เลือกห้องนี้ก็เพื่อความสะดวกรวดเร็วเวลามีใครมาตามตัว

ภายในห้องนั้นค่อนข้างกว้างขวาง ด้านหลังห้องมีหน้าต่างบานใหญ่และยังมีประตูสำหรับเปิดออกไปที่บริเวณระเบียงอีกด้วย ด้วยพื้นที่ขนาดนี้ต่อให้อยู่กัน 5-6 คนก็ยังสามารถอยู่ได้อย่างสบาย

「นี่คือกุญแจห้อง ส่วนวิธีใช้ก็ต้องทำแบบนี้นะคะ」

เอริซังกำลังอธิบายวิธีการใช้กุญแจเพื่อล็อคห้อง รูปแบบการใช้งานค่อนข้างจะแตกต่างประตูทั่วไปที่ชั้นรู้จักอย่างมาก ข้อแรกคือตัวกุญแจนั้นเป็นเพียงแผ่นการ์ดบางๆ เอริซังยังบอกอีกว่าในเวลากลางคืนนั้นหากจะเข้าออกหอพักก็จำเป็นต้องใช้กุญแจอันนี้ในการปลดล็อคประตูอีกด้วย

ถึงแม้จะฟังดูยุ่งยากแต่เหมือนมันจะเป็นอุปกรณ์เวทที่สร้างขึ้นเพื่อช่วยในการรักษาความปลอดภัย เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกสามารถบุกเข้ามาได้ง่ายๆ

「หลังจากนี้จะมีพวกเฟอร์นิเจอร์มาส่งที่บริเวณด้านหน้าหอพัก สามารถเลือกใช้ได้ตามสบายเลยนะคะ」

เอริซังโค้งตัวลงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป รู้สึกว่าเธอจะต้องไปสอนเกี่ยวกับวิธีการกุญแจให้กับผู้เข้าอาศัยคนอื่นๆล่ะมั้ง

「สุดยอดเลยนะคะ ไม่นึกเลยว่าจะได้อยู่ในที่หรูหราแบบนี้ หินที่ใช้ทำพื้นนี่ก็เรียบและให้ความรู้สึกดีมากเลยนะคะ」

ยูริซังพูดออกมาในขณะที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้น....ให้ตายสิไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ ชั้นรู้สึกเหนื่อยใจกับพนักงานสาวรุ่นน้อง ถึงแม้เธอจะอายุ 18 ปีแล้วแต่ก็ยังทำตัวเหมือนเด็กสาวไร้เดียงสา

หลังจากนั้นไม่นานชั้นก็ได้ยินเสียงดังมาจากบริเวณด้านนอกหน้าต่าง เมื่อเปิดออกไปดูก็เห็นหญิงสาวหลายคนกำลังเลือกโต๊ะและตู้ไม้กันอย่างสนุกสนาน แต่ที่รู้สึกแปลกใจน่ะก็คือพวกเธอสามารถยกตู้ไม้ใบใหญ่พวกนั้นกันได้อย่างสบาย หรือว่าตู้ไม้พวกนั้นจะใส่เวทมนต์สำหรับลดน้ำหนักเอาไว้งั้นเหรอ......

「พวกเราก็จะมัวช้าอยู่ไม่ได้แล้วนะคะ」

ยูริซังพูดออกมาด้วยสีหน้าตื่นเต้นก่อนที่เธอจะรีบวิ่งออกไปจากห้อง

ชั้นเดินตามเธออกไปที่ด้านหน้าหอพัก เฟอร์นิเจอร์ต่างๆมากมายถูกนำมาวางเรียงกันอยู่ มันมีทั้งโต๊ะไม้ตัวใหญ่และเล็ก เก้าอี้รูปร่างแปลกๆหลายแบบ และตู้ไม้อีกหลายขนาด

แต่ในระหว่างที่ชั้นกำลังเลือกดูของเหล่านั้นเอริซังก็ได้เข้ามาหา

「บิสเก็ตซัง มีคำขอโดยตรงมาจากทัตสึยะซามะน่ะค่ะ」

「เอ่อ ไม่ทราบว่าทัตสึยะซามะมีเรื่องอะไรจะให้ชั้นช่วยงั้นหรือคะ」

「ทัตสึยะซามะอยากจะให้บิสเก็ตซังและยูริซัง ได้ทดลองใช้งานเฟอร์นิเจอร์แบบใหม่ที่พวกเราจะส่งออกขายในอนาคตน่ะค่ะ」

กับคำพูดของเอริซังทำให้ชั้นนึกย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อน นอกจากจะเป็นจอมเวทแล้วดูเหมือนทัตสึยะซามะยังจะเป็นพ่อค้าที่เก่งกาจอีกด้วย ในวันนั้นชั้นได้เห็นบางส่วนของเครื่องประดับที่พวกเค้าต้องการจะทำขาย มันเป็นเครื่องประดับหรูหราที่น่าจะมีเพียงพวกราชวงศ์เท่านั้นถึงจะมีโอกาสได้สวมใส่

แต่นั่นมันอาจจะเป็นแค่เพียงส่วนหนึ่งในธุรกิจหลายอย่างของเค้าเท่านั้น และในเมื่อเค้าต้องการจะให้ชั้นได้เป็นคนแรกในการทดสอบสินค้ารุ่นใหม่ มันจึงไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะต้องปฏิเสธ

「ถ้าเป็นเรื่องนั้นก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ」

「ถ้าเช่นนั้นหลังจากนี้ฮารุกะซามะจะนำเฟอร์นิเจอร์มาส่งให้ที่ห้อง ส่วนอาหารกลางวันนั้นสามารถทานได้ตั้งแต่เวลาเที่ยงตรงที่ห้องอาหารของหอพักนะคะ ส่วนเรื่องอื่นๆนอกเหนือจากนั้นมิโฮะซังจะมาติดต่อทีหลัง หรือถ้ามีเรื่องเร่งด่วนก็ไปแจ้งกับเด็กสาวที่หน้าด้านปราสาทได้เลยค่ะ」

หลังพูดจบเอริซังและเหล่าเมดสาวมนุษย์สัตว์ก็เดินจากไป ก่อนจะถึงเวลาอาหารนั้นพวกเรายังพอมีเวลาอีกมาก ดังนั้นชั้นจึงตัดสินใจไปเดินเล่นและทักทายผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองแห่งนี้ ส่วนยูริซังนั้นปล่อยให้เธอสนุกกับการลูบไล้ผนังของอาคารไปก่อน.........

พอชั้นลองเดินสำรวจดูรอบๆ ชั้นก็ได้พบเจอกับท่านจอมเวทสาวหลายคน สิ่งที่พวกเธอกำลังทำอยู่นั้นล้วนเป็นสิ่งที่ชั้นเข้าใจได้ยาก

พวกเธอกำลังสร้างสิ่งต่างๆมากมายเช่น ร้านกาแฟ สนามกีฬา หรือสวนสาธารณ พอได้ลองถามดูพวกเธอก็ตอบกลับมาว่า

「สวนสาธารณนี่สร้างขึ้นมาเพื่อใช้พักผ่อนเพื่อลดความเครียดของผู้คนน่ะค่ะ」

ใช้พักผ่อนเพื่อลดความเครียด มันเป็นคำพูดที่ชั้นไม่ค่อยเข้าใจนัก ดูเหมือนพวกเค้าจะให้ความสำคัญกับความสุขให้การทำงานหรืออะไรแบบนั้น

แค่ได้มีงานทำเนี่ยมันก็ดีแค่ไหนแล้ว ทำไมถึงจะต้องลงทุนทำอะไรมากมายเพื่อให้พนักงานได้มีความสุขอะไรขนาดนั้นด้วยล่ะ

หอพักที่พวกเราอยู่เองก็เช่นเดียวกัน มันไม่ได้มีแค่ห้องพักที่กว้างขวางเท่าเท่านั้น แต่ยังมีห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ติดตั้งอ่างอาบน้ำสำหรับให้คนหลายคนใช้งานได้พร้อมกัน นอกจากนั้นยังมีสบู่ซึ่งเป็นสินค้าราคาแพงมาให้ใช้กันฟรีๆอีกด้วย

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น ภายในห้องอาบน้ำยังมีครีมอะไรอีกหลายอย่างที่เอาไว้สำหรับใช้การบำรุงผิว และยังมีของอีกหลายชิ้นที่ชั้นไม่รู้ว่าเอาไว้ทำอะไร แต่ที่ชั้นรู้ก็คือของทุกอย่างนั้นเป็นของสำหรับขุนนางชั้นสูงที่มีราคาแพง

เพราะงั้นการที่จะให้พนักงานทั่วไปมาใช้ของแบบนี้เนี่ยมันเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ยากเลยจริงๆ

แต่หลังจากที่ได้ลองคิดทบทวนดูดแล้ว บางทีเรื่องนี้อาจจะ.....ไม่สิ.....มันจะต้องเป็นแผนการเพื่อให้พวกเราได้รับรู้ถึงสินค้าสำหรับการส่งออกในอนาคต เช่นเดียวกับเรื่องของเฟอร์นิเจอร์ที่ก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนั้นชั้นก็ยอมรับมันได้และเดินกลับไปยังห้องของชั้น

พอกลับมาถึงห้อง ชั้นก็ได้พบกับเฟอร์นิเจอร์หรูหรามากมาย ที่กลางห้องนั้นโซฟาหรูหราคล้ายกับที่ชั้นได้นั่งตอนอยู่ในห้องที่สร้างจากเวทมนต์ นอกจากนั้นก็ยังมีเตียงที่มีลวดลายน่าดึงดูด ซึ่งบนเตียงในตอนนี้ยูริซังกำลังกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

「หัวหน้าก็มาลองดูสิคะ มันสุดยอดมากเลยนะคะ นอนแล้วจมลงไปทั้งตัวเลยล่ะค่ะ」

เฟอร์นิเจอร์ต่างๆภายในห้องนั้นล้วนเป็นของชั้นสูง มันทั้งสวยงามและชวนให้หลงใหลกระจกเงาที่เห็นใบหน้าของตัวเองได้ชัดยิ่งกว่ากระจกใดๆ โต๊ะที่สามารถมองทะลุลงไปเห็นพื้นด้านล่าง

ทุกอย่างนั้นล้วนแล้วแต่ทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกเพลิดเพลิน หลังจากนี้ชั้นคิดว่าคงจะต้องเขียนรายงานเป็นจำนวนมากเกี่ยวกับความรู้สึกที่ได้ทดลองใช้ของพวกนี้ให้กับทัตสึยะซามะ

「เพื่อช่วยเหลือทัตสึยะซามะให้สามารถขายของพวกนี้ได้ในอนาคต พวกเราคงจะต้องเหนื่อยกันหน่อยนะ」

「แน่นอนค่ะ!! ชั้นจะทำงานให้เต็มที่จนกว่าร่างกายจะแหลกสลายไปเลย」

ชั้นและยูริซังต่างคิดถึงอนาคตที่อยู่ห่างไกลออกไป อนาคตที่ไม่เคยคิดฝัน อนาคตของพวกเราหลังจากนี้จะเป็นยังไงกันนะ.......