อาหารเช้าที่คาโอริจังและเด็กสาวคนอื่นๆช่วยกันทำคือแซนด์วิช เหตุผลที่เป็นแซนด์วิชนั้นนอกจากสามารถตระเตรียมเป็นจำนวนมากได้ง่ายก็คือวันหมดอายุ
ขนมปังที่พวกเราขนขึ้นมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตนั้นใกล้จะหมดอายุแล้ว
เพราะเหตุนั้นดูเหมือนว่าพวกเราจะต้องกินแซนด์วิชไปอีกหลายมื้อ
ตามจริงต่อให้ต้องกินแซนด์วิชไปตลอดทั้งเดือนผมก็ไม่บ่นหรอก
ในสถานการณ์แบบนี้แค่มีกินผมว่าก็ดีมากแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้นดูเหมือนคาโอริจังจะใส่ใจเรื่องสารอาหารที่พวกเราควรจะได้รับมากพอดู
เอาเถอะปล่อยให้เธอจัดการไปก็แล้วกัน
「อร่อยสุดยอดเลยนะคาโอริจัง
สมกับที่ชิซึกุคุยไว้เลย」
ผมกำลังทานอาหารเช้าร่วมกันกับคาโอริจังและเด็กสาวหลายคนในร้านกาแฟที่ผมมาคุยกับพวกเซลฟีน่าจังเมื่อวาน
เหตุผลที่เป็นที่นี่นั้นส่วนหนึ่งก็เพราะทำความสะอาดได้ง่าย
「ถ้าไม่พอล่ะก็บอกได้นะคะ」
คาโอริจังใช้ริมฝีปากเล็กๆของเธอค่อยๆทานทีละนิดอย่างสุภาพ
และเพราะมัวแต่แอบมองเธออยู่เลยทำให้ซอสเลอะซะได้
「ถ้าอยากจะแอบดูชั้นล่ะก็ เมื่อไหร่ก็ยินดีนะคะ」
ในขณะที่ผมกำลังจะหยิบกระดาษทิชชู่ก็ถูกคาโอริจังตัดหน้าซะก่อน
คาโอริจังใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอเช็ดปากและแก้มที่เลอะของผมอย่างอ่อนโยน
นี่ถ้าหากว่าผมไม่ได้มีแฟนอยู่แล้วคงจะต้องหลงเสน่ห์เธอเป็นแน่
แต่ถึงจะพูดไปแบบนั้นผมก็ไม่คิดจะปฏิเสธความหวังดีของเธอ
การที่ถูกเด็กสาวสวยอย่างเธอมาเช็ดปากให้เนี่ยมันเป็นความฝันของผู้ชายทุกคนใช่ไหมล่ะ
หลังจากทานอาหารเสร็จผมก็มาเตรียมพร้อมอยู่ที่บริเวณประตูทางออกของห้าง
กลุ่มของเซลฟีน่านั้นดูเหมือนว่าจะเตรียมตัวพร้อมแล้ว
ในครั้งนี้ดูเหมือนพวกอัศวินจะใช้วิธีเดินเท้าแทน นกเจลโล่ทั้ง 13
ตัวถูกใช้ในการขนสัมภาระของพวกทหารรับจ้างที่เข้ามาโจมตี
「พวกเราจะไปกันยังไงเหรอคะ」
ชิซึกุที่เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยเข้ามาสมทบที่ประตูทางออก
การเดินทางในครั้งนี้พวกเราจะไปกัน 2 ปาร์ตี้
นั่นก็คือปาร์ตี้ของผมและชิซึกุ ในตอนแรกผมกะว่าจะไปกันแค่ 6 คน
แค่เฉพาะปาร์ตี้ของผมเท่านั้น
เพียงแต่ว่าชิซึกุและอีกหลายๆคนอยากจะไปเที่ยวเมืองในต่างโลกด้วยน่ะสิ
ถ้าหากได้เที่ยวอย่างสนุกสนานในโลกแห่งนี้มันก็เป็นเรื่องที่ดีใช่ไหมล่ะ
อีกอย่างพวกเธอน่ะเหนื่อยกันมามากแล้ว ไหนจะเรื่องการต่อสู้ติดต่อกันมาหลายวัน
เมื่อคืนเองพวกเธอก็ช่วยกันจัดงานเลี้ยงเพื่อผม เพราะงั้นผมก็เลยกะว่าจะให้พวกเธอได้พักผ่อนและเที่ยวสนุกสนานกันบ้าง
สุดท้ายเลยตกลงกันว่าจะไปกันทั้งหมด 10 คน
ปาร์ตี้ของผมก็จะมียูเมะจัง ฮารุกะจัง เคย์โกะจัง และมายุจัง ส่วนปาร์ตี้ของชิซึกุก็มีคาโอริจัง
ไอริจัง ไอโกะจัง และยูกะจัง
สำหรับยูกะจังนั้นเธอเป็นเด็กสาวที่สามารถใช้เวทมนต์น้ำแข็งเป็นวงกว้างได้
เพราะงั้นการเดินทางในคราวนี้ต่อให้เจอกองทัพมอนสเตอร์ผมก็คิดว่าพวกเราน่าจะสามารถจัดการได้สบายๆ
「พี่ให้ฮารุกะจังไปจัดการอยู่
แต่เด๋วคงจะมาแล้วล่ะ」
ถ้าหากเดินทางกันด้วยเท้าล่ะก็กว่าจะถึงเนี่ยคงจะเสียเวลาน่าดู
เพราะงั้นผมจึงจะใช้ประโยชน์จากสกิลของฮารุกะจัง นั่นก็คือ Dimension Home สกิลนี้จะสามารถเปิดประตูมิติเพื่อนำสิ่งของหรือสิ่งมีชีวิตต่างๆ
เข้าไปอยู่ภายในห้องที่ถูกเวทมนต์สร้างขึ้นได้
เวลาภายในห้องนั้นจะเหมือนกับด้านนอก ซึ่งพอฮารุกะจังเดินไปไหนห้องว่างมิตินี้ก็จะติดตามเธอไปด้วย
มันช่างเป็นเวทมนต์ที่สะดวกในการเคลื่อนย้ายคนจำนวนมากซะจริง
และเพราะเหตุนั้นผมเลยให้ฮารุกะจังและไอริจังรวมถึงเด็กสาวอีกหลายคนไปช่วยกันเตรียม
การเตรียมที่ว่านั้นคือเตรียมเฟอร์นิเจอร์และของใช้ที่จำเป็นต่างๆภายในห้องว่างมิติ
เนื่องจากเรามีพวกลูกขุนนางอยู่ การจะให้พวกเค้ายืนตลอดหรือนั่งพื้นนั้นดูจะไม่เหมาะ
ดังนั้นผมเลยให้พวกเธอช่วยจัดเตรียมพวกโต๊ะเก้าอี้และโซฟาเอาไว้ให้
「ระ เรียบร้อยแล้วค่ะ ทัตสึยะซัง」
หลังจากนั้นไม่นานฮารุกะจังก็มาถึง ชิซึกุยังคงทำหน้าสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้น
「ถ้างั้นก็เหลือแค่ยูเมะสินะ…….ดูเหมือนจะมาพอดีเลยนี่นะ」
ผมแหงนหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า บริเวณปลายฟ้าห่างไกลออกไปนั้น
มีนกตัวใหญ่กำลังบินมา.....ไม่ใช่สิมันเรียกว่ากริฟฟอนต่างหาก
「ขอโทษที่มาช้าค่ะ ทัตสึยะซัง」
ยูเมะจังลงจอดที่ลานกว้างหน้าห้างและวิ่งมาหาผม
นอกจากเธอแล้วยังมีเด็กสาวอีกหลายคนกระโดดลงมาจากหลังกริฟฟอนสองตัวนั้นด้วย ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเสร็จสิ้นการอัพเลเวลกลับมาอย่างปลอดภัย
พวกอัศวินของเซลฟีน่าและพวกทหารรับจ้างที่ถูกมัดอยู่ต่างแตกตื่นกันใหญ่
ดูเหมือนพวกเค้าจะไม่ค่อยได้เจอกับกริฟฟอนล่ะมั้ง
「ชิซึกุพวกเราจะไปกันด้วยเจ้าพวกนั้นน่ะ」
ผมชี้ไปยังกริฟฟอนทั้งสองตัวที่ลานกว้างเพื่อตอบคำถามของน้องสาว
「เอ๋ แต่ว่าพวกเรามีกันตั้งเยอะนี่คะ กริฟฟอนของยูเมะซังมีแค่
2 ตัวเอง」
「เพราะงั้นพี่ก็เลยต้องใช้สกิลของฮารุกะจั.....」
「เข้าใจแล้วค่ะ Dimension Home สินะคะ เป็นอย่างนี้นี่เอง
ยอดไปเลยนะคะ」
ยังไม่ทันพูดจบชิซึกุก็ทำหน้าเข้าใจด้วยแววตาเปล่งประกาย ก็ตามที่เธอพูดกริฟฟอนที่ยูเมะจังเรียกออกมาได้นั้นมีเพียงแค่
2 ตัวเท่านั้น ดังนั้นจึงจำเป็นต้องให้ทุกคนเข้าไปอยู่ในห้องว่างมิติ
และให้ฮารุกะจังขึ้นไปขี่กริฟฟอนเพื่อพาไปยังเมืองเวลล่า
ด้วยวิธีนี้ถึงแม้เมืองเวลล่าจะอยู่ห่างไปเกือบ 40 กิโลเมตร ก็คงใช้เวลาเดินทางไม่นานนัก
「เซลฟีน่า
คือผมอยากจะขอยืมใครซักคนสำหรับนำทางน่ะ」
หลังจากพวกชิซึกุและคนอื่นๆเข้าไปยังห้องว่างมิติเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินเข้าไปหากลุ่มอัศวินและเซลฟีน่า
「เอ่อคือจะไม่เดินทางไปด้วยกันเหรอคะ...」
「อ๊ะ!! โทษทีผมยังไม่ได้อธิบายสินะ」
ผมค่อยๆอธิบายวิธีการเดินทางของพวกเราในครั้งนี้ให้เธอฟัง
「กะ กริฟฟอน.....นี่ชั้นจะ จะต้องขะ
ขึ้นขี่เจ้านี่ งะ งั้นเหรอ คะ」
พออธิบายจบเซลฟีน่าก็พาพวกอัศวิน สัมภาระและพวกทหารรับจ้างที่ถูกจับมัดอยู่เข้าไปยังห้องว่างมิติ
ส่วนตัวแทนสำหรับนำทางนั้นก็คืออัศวินสาวที่ผมเต้นรำด้วยเมื่อคืน
ยัยเซ่อ....โรน่าจังนั่นเอง
เพียงแค่เดินเข้าไปใกล้กริฟฟอนเท่านั้นโรน่าจังก็ตัวสั่นใหญ่
หรือเธอจะกลัวความสูงกันนะ
「ไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า
ถึงจะสูงแค่ก็ไม่มีทางตกลงมาหรอก」
「ชะ ชั้นไม่ได้กลัวนะคะ!!」
โรน่าจังตอบกลับด้วยเสียงอันดัง ถึงเธอจะพูดแบบนั้นแต่ขาเธอกำลังสั่น
ให้ตายสิถ้ากลัวก็บอกตรงๆก็ได้นี่นา
「โทษทีนะยูเมะจัง
ครั้งนี้ผมคงต้องขี่ไปกับยัยอัศวินเซ่อนี่ซะแล้วล่ะ」
ตอนแรกผมกะว่าจะได้สวีทกับยูเมะจังบนหลังกริฟฟอนระหว่างเดินทาง แต่เพราะยัยเซ่อนั่นเลยทำให้ผมต้องเปลี่ยนแผน
「อย่าเผลอไปลวนลามเธอเข้านะคะ」
ยูเมะจังตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนเหมือนเช่นเคย
ด้วยนิสัยของยูเมะจังแล้วต่อให้ผมไปลวนลามเด็กสาวคนอื่นซักกี่คนเธอก็คงจะไม่โกรธ
เพราะงั้นที่เธอพูดเรื่องนี้ออกมาคงจะเป็นเพราะว่า เธอเป็นห่วงในความสัมผัสของพวกเรากับเซลฟีน่าในอนาคตนั่นล่ะ
「ไม่ต้องห่วงนะยูเมะจัง ถ้าจะทำเรื่องอย่างว่าบนฟากฟ้าน่ะ
ผมจะต้องทำกับเธอเป็นคนแรกแน่นอน...」
ผมเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของยูเมะจังเบาๆ
ถึงแม้จะทำอะไรแบบนั้นกันหลายครั้งแล้ว แต่ยูเมะจังก็ยังคงมีทีเขินอายอยู่เสมอ
ให้ตายสิยัยเซ่อโรน่า ที่ทำให้ผมต้องพลาดเรื่องแบบนี้ไปผมจะต้องเอาคืนกับเธอแน่
หลังจากผมกับโรน่าจัง
และยูเมะจังกับฮารุกะจังขึ้นไปขี่หลังกริฟฟอนแล้ว
พวกมันก็เริ่มกางปีกออกและกระโดดขึ้นสู่ฟากฟ้า
「อิย๊า!!!」
โดยไม่สนเสียงร้องของเธอพวกเราก็เริ่มออกเดินทางและมุ่งสู่เมืองเวลล่า
ทิวทัศน์ที่ได้เห็นจากบนหลังกริฟฟอนไปยังด้านล่างนั้น
ไม่ว่าใครหากได้มาต่างโลกก็ต้องอยากลองกันซักครั้ง
ความงดงามของป่าไม้และเนินเขาที่ค่อยๆผ่านสายตาไปนั้นเรียกได้ว่าไร้ที่ติ ถึงจะมีอยู่คนหนึ่งที่ไม่คิดแบบนั้นก็ตาม
โรน่าจังเข้ามากอดผมแน่น ดูเหมือนเธอจะหวาดกลัวความสูงเป็นอย่างมาก
และเพราะเป็นแบบนั้นทำให้แผ่นหลังของผมถูกหน้าอกขนาดพอดีมือของเธอโจมตีเข้าเต็มๆ
ความอ่อนนุ่มของหน้าอกเด็กสาวที่ไม่เคยมีชายใดได้สัมผัสมาก่อนนั้นให้ความรู้สึกดีไม่เบา
ถึงแบบนั้นผมก็ยังไม่ยอมยกโทษให้เธอง่ายๆหรอกนะ
ซักวันนึงผมจะต้องเอาคืนกับเธออย่างสาสม
ผมคิดเรื่องที่จะทำกับเธอหลายๆอย่างเอาไว้ในใจ
หลังจากนั้นประมาณ 20 กว่านาทีพวกเราก็มองเห็นเมืองเวลล่า
เพียงแต่เมืองเวลล่าที่พวกเราเห็นจากบนฟากฟ้านั้น ดูเหมือนกำลังย่ำแย่เพราะถูกมอนสเตอร์จำนวนมากเข้าโจมตีอยู่....
ไอ้ความคิดที่จะให้น้องสาวและเพื่อนๆของเธอได้มาเที่ยวพักผ่อนในเมืองแฟนตาซีต่างโลกนั้นดูเหมือนจะพังทลายลงเสียแล้ว...
ขอบคุณตอนใหม่ครับ
ตอบลบขอบคุณครับ มาไวมาก
ตอบลบ