ตอนที่ 31 เอลิเซ่ วิส ดูราเฮมด์

-- มุมมองของเอลิเซ่ --

ชั้น เอลิเซ่ วิส ดูราเฮมด์ บุตรสาวคนรองของดยุดกราเซียและดัชเชสเอลิน่าแห่งตระกูลดูเราเฮมด์

และเนื่องจากท่านแม่ของชั้นเป็นถึงน้องสาวของราชาแห่งอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แอสกรัม จึงทำให้ตระกูลของพวกเราเป็นที่นับหน้าถือตาและมีอำนาจอย่างล้นหลาม ซึ่งถ้าหากเป็นอาณาจักรอื่นๆล่ะก็ ตระกูลของเราคงจะเรียกได้ว่ามีอำนาจรองจากราชาก็ว่าได้

แต่สำหรับอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แอสกรัมนั้น อำนาจในการปกครองกว่าครึ่งจะอยู่ในมือของพวกนักบวชแห่งศาสนจักร แม้แต่ท่านแม่ที่เป็นอดีตเชื้อพระวงศ์เอง หากอยู่ต่อหน้าพวกนักบวชก็ยังคงต้องก้มหัวให้

หลายคนๆอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา นั่นก็เพราะพวกนักบวชนั้นเรียกตัวเองว่าเป็นผู้รับใช้พระเจ้า พวกเค้าจึงควรจะมีฐานะสูงกว่า แต่สำหรับตัวชั้นแล้วนั้น การที่จะต้องมาก้มหัวหรือให้เกรียติกับพวกตาแก่ลามกพวกนั้นเป็นเรื่องที่ทำใจได้ลำบากยิ่งนัก

ทุกครั้งที่ชั้นได้เจอกับนักบวชพวกนั้นน่ะ พวกมันก็เอาแต่จ้องมองมาที่หน้าอกของชั้น ในบางครั้งพวกนั้นก็ถึงกับฉวยโอกาสเข้ามาสัมผัสบริเวณต้นขาของชั้นโดยให้เหตุผลว่าเป็นการขจัดความแปดเปื้อนที่ชั่วร้ายออกจากร่างกาย

กับไอ้เรื่องโกหกพรรณนั้นน่ะ มันใช้หลอกได้แค่กับพวกเด็กสาวชาวบ้านทั่วไปเท่านั้นแหละ แต่ถึงชั้นจะรู้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องหลอกลวง ตัวชั้นที่เป็นเพียงเด็กสาวไร้พลังและยังต้องรักษาชื่อเสียงของตระกูลนั้น คงจะไม่สามารถพูดจาปฏิเสธนักบวชชั้นสูงพวกนั้นออกไปได้

「ที่พูดมานั่น.....เรืองจริงงั้นเหรอเรน่า!!」

แต่แล้วในวันหนึ่ง ชั้นก็ได้ยินเรื่องที่อาจจะทำให้ชั้นมีอำนาจมากพอจะต่อกรกับพวกนักบวชได้

「พวกชาวเมืองและทหารเองก็กำลังพูดถึงเรื่องนี้กันอยู่เลยค่ะ พวกนักบวชเองก็กำลังเตรียมตัวคัดเลือกคนที่จะถูกส่งตัวไปเป็นทูตแล้วด้วย คิดว่าเรื่องนี้คงไม่ผิดแน่ๆค่ะ」

เรน่า เมดส่วนตัวของชั้นตอบกลับมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น แน่นอนว่าหากพูดถึงเรื่องนี้แล้วล่ะก็ ต่อให้เป็นท่านพ่อหรือท่านแม่เองก็คงต้องแสดงอาการตื่นเต้นออกมาเช่นเดียวกัน

「อาณาจักรออร์ธรอส......อาณาจักรแห่งจอมเวท.....อาณาจักรแห่งเวทมนต์ที่ผู้คนต่างพูดถึงกัน......ถ้าได้ไปที่นั่นล่ะก็.......ไม่สิ....ไม่ว่ายังไงชั้นก็จะต้องไปที่นั่นด้วยให้ได้!!!」

อาณาจักรแห่งเวทมนต์นั้นเป็นอาณาจักรที่พึ่งถูกสร้างขึ้นใหม่เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา แต่ถึงแม้จะถูกสร้างขึ้นมาไม่นาน พวกเค้าก็สามารถแย่งชิงเอาดินแดนส่วนหนึ่งของจักรวรรดิเอลติซไปได้โดยแทบไม่เสียกำลังทหารเลย

จากข่าวลือที่ชั้นได้รับรู้มานั้น ว่ากันว่าทั้งตัวผู้บัญชาการเอง หรือแม้แต่พวกทหารเดินเท้า พวกเค้าทุกคนต่างมีความสามารถในการสู้รบเหนือกว่าบรรดาอัศวินของประเทศใหญ่ๆเสียอีกๆ ไม่เพียงแค่ฝีมือเท่านั้น แต่เหมือนทั้งอาวุธและชุดเกราะของพวกเค้าเองก็ยังเหนือกว่า เรียกได้ว่าสามารถเอาชนะได้แม้อีกฝ่ายจะมีกำลังทหารมากกว่าหลายเท่าก็ตาม

นอกจากเรื่องกำลังทหารที่แข็งแกร่งแล้ว ก็ยังมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับตัวของพวกท่านจอมเวทอีกมากมาย จนในตอนนี้ เรื่องราวที่พวกเค้าได้กระทำก็ได้กลายมาเป็นเรื่องเล่าให้กับพวกเด็กๆของอาณาจักรเราได้ฟังก่อนนอนกันแล้ว แน่นอนว่าตัวชั้นเองก็ชื่นชอบเรื่องราวกับพวกท่านจอมเวทเช่นเดียวกัน

ไม่เพียงแค่เรื่องราวเท่านั้น แต่ทั้งสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับพวกท่านจอมเวท รวมทั้งบรรดาสินค้าของใช้ในชีวิตประจำวันต่างๆ เครื่องปรุงต่างๆ เครื่องเทศหลากหลายชนิด อาหารแปรรูป รวมทั้งยารักษาโรคคุณภาพสูง

สินค้าทุกอย่างที่มาจากอาณาจักรออร์ธรอสล้วนแล้วแต่ได้รับความนิยมสูง จนในตอนนี้แทบจะเข้ามาแทนที่สิ้นค้าจากอาณาจักรอื่นๆที่เคยเป็นคู่ค้าของพวกเราไปเสียหมดแล้วด้วยซ้ำ

แม้แต่ตัวชั้นเองที่เคยใช้แต่ของคุณภาพสูงตลอดมา แต่พอชั้นได้ทดลองใช้สบู่และครีมบำรุงผิวจากออร์ธรอสเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ผลของมันก็ทำให้ตัวชั้นไม่อาจจะกลับไปใช้สินค้าเดิมๆได้อีกแล้ว เรียกได้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมานั้น สมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นสินค้าที่ถูกผลิตมาด้วยอาณาจักรแห่งเวทมนต์อย่างแท้จริง

「เรน่า เธอรีบให้พวกข้ารับใช้ออกไปรวบรวมข่าวสารและความเคลื่อนไหวของพวกนักบวชให้มากที่สุด แล้วก็แจ้งให้บรรดาท่านหญิงที่สามารถไว้ใจได้เตรียมตัวเอาไว้ให้พร้อมด้วย พวกเราจะปล่อยให้โอกาสในครั้งนี้หลุดไปไม่ได้เชียวนะ」

ถ้าหากว่าได้ไปเยือน....ไม่สิ....ชั้นจะต้องทำให้พวกท่านจอมเวทหันมาสนใจในตัวชั้น และถ้าหากสามารถที่จะแต่งงานกับหนึ่งในนั้นได้ล่ะก็.....

ถ้าหากตัวชั้นได้เป็นภรรยาของจอมเวทแห่งอาณาจักรออร์ธรอสที่กำลังจะขึ้นมาเป็นหนึ่งในขั้วอำนาจใหญ่ของโลกนี้แล้วล่ะก็.....

นอกจากจะเป็นการเพิ่มอำนาจและความมั่นคงให้กับพวกเราที่อยู่ฝ่ายราชวงศ์และตระกูลดูราเฮมด์แล้ว ตัวชั้นก็จะได้ใช้ชีวิตภายในอาณาจักรเวทมนต์อย่างหรูหรา แถมยังสามารถหลุดจากการที่อาจจะถูกใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง หรือการถูกบังคับให้ไปเป็นเมียน้อยของเจ้าพวกนักบวชลามกพวกนั้นอีกด้วย

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ชั้นก็รีบตรงไปยังห้องทำงานของท่านพ่อเพื่อขอคำปรึกษากับเรื่องนี้ในทันที

「หืมม.....ลูกต้องการติดตามคณะทูตไปยังอาณาจักรออร์ธรอสงั้นรึ」

ท่านพ่อพูดในขณะยกกาแฟขึ้นดื่มด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข ตัวกาแฟเองก็เป็นเครื่องดื่มที่พวกพ่อค้านำเข้ามาจากอาณาจักรออร์ธรอส และถึงแม้ชั้นจะไม่ค่อยชอบรสชาติของกาแฟเท่าใดนัก แต่ดูเหมือนมันจะเป็นที่นิยมสำหรับพวกผู้ใหญ่

「นู๋อยากจะไปเห็นค่ะ อาณาจักรที่ถูกสร้างขึ้นภายในเวลาเพียงไม่กี่เดือน อาณาจักรที่ถูกสร้างขึ้นด้วยเวทมนต์ และก็อยากจะได้เจอกับพวกท่านจอมเวท.....」

ชั้นพูดออกไปด้วยสีหน้าเขินอายเล็กน้อย เพียงเท่านั้นก็น่าจะเพียงพอให้ท่านพ่อเข้าใจในสิ่งที่ชั้นคิดได้

「โฮ่!....ลูกเองก็ถึงวัยนั้นแล้วสินะ แต่ถึงพ่อจะใช้อำนาจในฐานะดยุคเพื่อให้ลูกได้ติดตามพวกนักบวชไปได้ก็ตามที แต่เจ้านักบวชพวกนั้นน่ะไม่ได้โง่หรอกนะ ลูกคิดว่าตัวลูกเองสามารถจะหาโอกาสเข้าพบกับพวกท่านจอมเวทตามลำพังได้งั้นรึ」

「ระ เรื่องนั้น!.........นู๋เข้าใจค่ะว่ามันเป็นเรื่องยาก.....แต่ถึงแม้มันจะยากแค่ไหน.....」

กับสิ่งที่ท่านพ่อพูดนั้นชั้นสามารถเข้าใจมันได้ดี ตัวชั้นน่ะถึงแม้จะได้ชื่อว่าเป็นบุตรสาวของดยุค แต่ก็เป็นเพียงแค่บุตรสาวคนรองเท่านั้น ไม่ว่าความสามารถหรือชื่อเสียงที่โดดเด่นเองก็ไม่มี

แล้วหากพูดถึงการการติดตามนักบวชลากมกพวกนั้นไปด้วยแล้วก็ล่ะ ฐานะของชั้นก็คงไม่แตกต่างไปจากเด็กสาวรับใช้เพียงเท่านั้น แล้วแบบนั้นจะทำให้พวกท่านจอมเวทหันมาสนใจ.......

ไม่สิ.......แค่โอกาสที่จะได้เข้าพบบุคคลสำคัญระดับนั้นก็น่าจะเป็นเรื่องยากแล้ว.......แต่ถึงมันจะเป็นเรื่องยากซักแค่ไหน ชั้นก็อยากจะได้ลงมือทำในสิ่งที่ชั้นพอจะทำได้ดูซักครั้ง......

「ให้ลูกได้ไปเรียนรู้เรื่องของโลกภายนอกบ้างก็ดีเหมือนกันไม่ใช่หรือคะ」

「ทะ ท่านแม่!!」

ในระหว่างที่ชั้นกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องของท่านจอมเวทอยู่นั้น ท่านแม่ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับช่วยเกลี้ยกล่อมท่านพ่อในทันที

「เอาเถอะ ยังไงซักวันพ่อก็ว่าจะให้ลูกได้มีโอกาสไปพบกับคู่ครองที่ลูกสนใจอยู่แล้ว ก็แค่เลื่อนกำหนดการให้เร็วขึ้นมาหน่อยล่ะนะ」

「ขะ ขอบคุณค่ะท่านพ่อ!! ขอบคุณค่ะ ท่านแม่!!」

หลังจากได้รับอนุญาต ชั้นก็รีบเข้าไปกอดท่านพ่อและท่านแม่เพื่อแสดงความขอบคุณ ก่อนจะออกจากห้องทำงานของท่านพ่อไปเพื่อทำการเตรียมตัว

「เอลิเซ่ ยังไม่นอนใช่มั๊ยจ๊ะ」

ในช่วงหัวค่ำของวันนั้น ท่านแม่ก็ได้เข้ามาหาชั้นที่ห้อง

「ท่านแม่!.......มีอะไรงั้นเหรอคะ……คงไม่ใช่ว่าท่านพ่อเกิดเปลี่ยนใจ.......」

ชั้นถามออกไปด้วยน้ำเสียงหดหู่ ถ้าหากท่านพ่อเกิดเปลี่ยนใจไม่ยอมให้ชั้นไปที่อาณาจักรออร์ธรอสขึ้นมาล่ะก็......ถ้าเป็นแบบนั้นความฝันของชั้นก็คงต้องพังทลายลง....ไม่สิ...ชั้นจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆอย่างเด็จขาด

「อุฟุฟุ.....ได้เห็นลูกตื่นดีใจออกถึงขนาดนั้น ถ้าพ่อของลูกยังจะมาขัดขวางไม่เข้าเรื่องล่ะก็ แม่จะเป็นคนพาลูกหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วยตัวเองเลยจ้ะ」

ท่านแม่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและดึงตัวชั้นเข้าไปโอบกอด ตลอดมาท่านแม่ก็มักจะคอยเข้าข้างชั้นเสมอมา เป็นท่านแม่ที่แสนจะอ่อนโยน เป็นท่านแม่ที่ชั้นรัก และการที่จะต้องมาแยกจากท่านแม่ไปแบบนี้ก็ทำให้ในหัวใจของชั้นรู้สึกเหงาจนน้ำตาไหลออกมา

「ท่านแม่คะ! นู๋เองก็จะสามารถเป็นภรรยาที่ดีเหมือนดังเช่นท่านแม่ได้ใช่มั๊ยคะ.....」

「ภรรยาที่ดี........นี่ลูกคิดไปไกลถึงขนาดนั้นแล้วหรือจ้ะ ลูกยังไม่เคยได้พบหน้ากับพวกท่านจอมเวทเลยนะจ้ะ」

「พวกท่านจอมเวทต้องเป็นคนที่วิเศษแน่นอนค่ะ นู๋ได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับพวกเค้ามาเยอะเลยนะคะ」

「อุฟุฟุ....ถ้าลูกมั่นใจขนาดนั้นล่ะก็......นั่นสินะ.....ถ้างั้นแม่จะสอนเคล็ดลับในการทำให้พวกผู้ชายติดใจจนไม่มีทางลืมลูกลงไปได้ตลอดชีวิตให้ละกัน」

หลังจากนั้นท่านแม่ก็ค่อยๆสอนชั้นเกี่ยวกับเรื่องของผู้ใหญ่ สิ่งที่ต้องทำในคืนวันแต่งงาน วิธีให้การมัดใจผู้ชาย และเรื่องอื่นๆอีกมากมายที่เด็กสาวอย่างชั้นไม่เคยได้รู้......ด้วยเคล็ดลับของท่านแม่.....ชั้นน่ะ.....จะต้องมัดใจพวกท่านจอมเวทให้ได้......ชั้นน่ะ.......จะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะทำให้พวกเค้าหันมาหลงรักชั้น......

หลังจากนั้นไม่นาน.........วันที่ชั้นรอคอยก็มาถึง........ตัวชั้นและเพื่อนสาวอีกหลายคนที่ไว้ใจได้........พวกเราได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นนักบวชสาวฝึกหัด......และร่วมการเดินทางไปกับพวกนักบวชที่เป็นคณะทูตของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แอสกรัม

ด้วยเรือเหาะหลวงของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แอสกรัม พวกเราจะไปถึงอาณาจักรออร์ธรอสในอีก 7 วันให้หลัง.....