ตอนที่ 36 รายงานประจำเดือน

วันที่ 1 เดือน 12 ศักราชเอลติซปีที่ 836

หลังจัดการเรื่องเงินเดือนของทุกคนเรียบร้อยแล้ว ผมก็กลับมายังห้องของแผนกบัญชีและการเงิน และเนื่องจากเคย์โกะจังกับมายุจังติดงานอื่นอยู่ ภายในห้องตอนนี้จึงมีเพียงผมและมาเรียจังอยู่ด้วยกันแค่สองคน

「ช็อคโกแลตร้อนค่ะนายท่าน.......อ๊ะ!!」

ในขณะที่มาเรียจังนำถ้วยช็อคโกแลตร้อนวางตรงหน้า ผมก็คว้าตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอดและประทับริมฝีปากลงบนแก้มของเธอเบาๆ

หลังอยู่ร่วมกันมาหลายวัน ผมก็รู้สึกได้เลยว่าผิวพรรณของเธอเนียนนุ่มขึ้นเป็นทวีคูณ มาเรียจังที่ได้ฮารุกะจังช่วยดูแลเป็นพิเศษนั้นไม่ใช่เพียงแค่ผิวพรรณแต่เรือนผมของเธอก็ดูมีน้ำมีนวลนุ่มสลวยมากขึ้นด้วย

「ทำงานให้เสร็จก่อนสิคะ......」

มาเรียจังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเขินอาย ใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอนั้นน่ารักอย่างบอกไม่ถูก แต่เนื่องจากผมต้องรีบจัดการกองเอกสารตรงหน้าให้เสร็จ จึงต้องอดทนเอาไว้ก่อน

「ต้องทำงานก่อนสินะ......」

งานของผมในบ่ายวันนี้คือการตรวจสอบความคืบหน้าและจัดการงบประมาณของโครงการต่างๆประจำเดือนนี้ให้เหมาะสม

『โครงการผลิตครีมและแยมจากผลไมต่างโลก』

ผู้คนในจักรวรรดินั้นส่วนใหญ่จะดำรงชีวิตอยู่ด้วยขนมปัง แต่เนื่องจากขาดแคลนเครื่องเทศน์และน้ำตาลจึงทำให้ขนมปังของพวกเค้านั้นไร้รสชาติ

ด้วยเหตุนี้ผมจึงให้คาโอริจังและเด็กสาวอีกหลายคนช่วยกันคิดค้นวิธีการแปรรูปวัตถุดิบและผลไม้ต่างๆที่หาได้ในโลกนี้ออกมาเป็นครีมและแยมเพื่อการส่งออกขายในอนาคต

หากดูผลตอบรับจากบรรดาผู้คนที่มาทำงานที่นี่แล้วล่ะก็ บอกได้เลยว่าครีมและแยมที่ใช้ทาขนมปังก่อนจะรับประทานนั้นเป็นที่ชื่นชอบอย่างมาก จนในบางครั้งถึงกับต้องจัดคิวเพื่อแบ่งให้เท่ากันเลยทีเดียว

สำหรับโครงการนี้คาโอริที่เป็นผู้รับผิดชอบได้ทำการผลิตครีมและแยมจากวัตถุดิบและผลไม้ในโลกนี้ออกมาได้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากทำการทดลองอีกไม่นานก็คงสามารถผลิตและส่งออกไปขายยังเมืองเวลล่าได้

『รายงานร้านกาแฟ』

สำหรับร้านกาแฟนั้นจะตั้งอยู่ในโซนร้านค้าซึ่งอยู่ใกล้กับอาคารสำนักงาน ในเวลานี้เป็นร้านกาแฟเป็นร้านอาหารเพียงร้านเดียวที่ทำการเปิดขายอยู่ในเมืองแห่งนี้

แต่เนื่องจากผู้คนที่ทำงานอยู่ที่นี่ทุกคนได้รับการแจกจ่ายอาหารอย่างพอเพียง พวกเค้าจึงไม่คิดจะเสียเงินให้กับร้านกาแฟซักเท่าไหร่ ซึ่งแน่นอนว่าผมได้การคาดการเอาไว้แล้ว

เดิมทีร้านกาแฟนั้นถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นสถานที่สำหรับพักผ่อนในยามว่าง รวมถึงการพูดคุยธุรกิจระหว่างพ่อค้าหรือบุคคลภายนอกที่จะค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาในเมืองแห่งนี้

เหตุผลอีกอย่างหนึ่งก็คือ มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นต้นแบบของร้านค้าในรูปแบบบริการตัวเอง ดังนั้นเพื่อให้ผู้คนที่นี่ได้คุ้นเคยกับร้านแบบนี้ จึงจำเป็นต้องมีการลงทุนไปเสียก่อน

『รายงานร้านสะดวกซื้อ』

สำหรับร้านสะดวกซื้อนั้นถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เกิดการหมุนเวียนของเงินที่ได้จ่ายให้กับผู้คนในแต่ละเดือน แตกต่างกับร้านกาแฟที่มีราคาค่อนข้างสูง สิ่งของที่ขายอยู่ในร้านสะดวกซื้อนั้นสามารถหาซื้อได้แม้จะมีเงินในกระเป๋าเพียงไม่กี่รีล

ซึ่งก็เป็นไปตามคาด หลังจากเปิดขายวันแรกมันก็ขายดีจนแทบจะเติมสต็อกสินค้าไม่ทัน

นอกจากซื้อเพื่อกินเองแล้วก็ยังมีผู้คนอีกจำนวนมากต้องการที่จะซื้อของไปฝากครอบครัวของพวกเขาในช่วงวันหยุด ดังนั้นสินค้าประเภทของกินเล่นที่เก็บเอาไว้ได้นานจึงกลายเป็นตัวเลือกอันดับหนึ่ง

สำหรับเรื่องนี้เองก็จะเป็นจุดเริ่มต้นของการผลิตขนมเพื่อส่งออกขายในอนาคตด้วยเช่นกัน

『รายงานสวนสาธารณ』

สำหรับสวนสาธารณที่สร้างขึ้นมาเพื่อใช้พักผ่อนและจัดกิจกรรมก็มีผู้คนสนใจมากทีเดียว บริเวณสวนดอกไม้ภายในสวนสาธารณเองก็มีเด็กสาวมากมายทำอาหารและชวนกันไปปิกนิกกันในช่วงวันหยุด มันเป็นภาพที่มองดูแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างมากเลยทีเดียว

ในรายงานยังมีบอกอีกด้วยว่า เด็กสาวจากเผ่าพันธุ์โลลิเลียหลายคนชอบเข้าไปใช้สวนสาธารณเพื่อแสดงดนตรี แค่เพียงรอยยิ้มของพวกเธอ ผมก็คิดว่าการสร้างมันขึ้นมานั้นคุ้มค่าเกินพอแล้ว

『รายงานการออกแบบตราสัญลักษณ์』

ในตอนนี้พวกเราถูกเรียกว่าท่านจอมเวท แต่การเรียกแบบนั้นผมคิดว่ามันดูคลุมเครือเกินไป ดังนั้นเพื่อให้เป็นที่รู้จักจึงจำเป็นที่จะต้องสร้างชื่อกลุ่มและตราสัญลักษณ์ของพวกเราขึ้นมา

สำหรับตราสัญลักษณ์นี้จะใช้สลักลงในธงของประเทศที่พวกเราจะสร้างขึ้นในอนาคตด้วย เพราะงั้นผมจึงต้องการความคิดเห็นจากทุกๆคน

『ออร์ธรอส』คือชื่อกลุ่มของพวกเรา ซึ่งถูกตั้งขึ้นมาโดยเจ้าอากิโอะ แต่เนื่องจากไม่มีใครคัดค้านจึงได้ใช้ชื่อนี้ และผมเองก็คิดว่าชื่อนี้มันดูเท่ดีเหมือนกัน

หลังจากได้ชื่อแล้วผมก็ไปขอให้เด็กสาวที่มีความสามารถทางด้านออกแบบมาช่วยกันออกแบบตราสัญลักษณ์ของพวกเราขึ้นมา

ส่วนคนที่รับผิดชอบในการนำแบบของตราสัญลักษณ์ไปถามกับทุกคนก็คือมายุจัง จากความรวดเร็วในการทำงานของเธอผมคิดว่าคงจะได้ผลสรุปภายในเย็นวันนี้

『โครงการพัฒนายานยนต์ขนส่งหุ้มเกราะความเร็วสูง』

สำหรับผู้ดูแลโครงการนี้คือเอริจัง และเนื่องจากเธอมีงานค่อนข้างเยอะการพัฒนาจึงดูเหมือนจะไปได้ช้า แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังผลิตรุ่นทดลองออกมาได้แล้วถึง 2 คัน

สำหรับยานยนต์ขนส่งหุ้มเกราะนั้นถูกสร้างขึ้นมาโดยการนำเอารถยนต์ที่จอดอยู่บริเวณที่จอดรถมาดัดแปลงเสริมเกราะเหล็กเข้าไป

พื้นที่ภายในถูกขยายออกอย่างมาก กำลังของเครื่องยนต์เองก็ถูกเอริจังปรับแต่งจนทำให้มีสมรรถนะสูง ตัวล้อก็ถูกปรับแต่งจนสามารถวิ่งได้ทุกสภาพพื้นที่ เรียกได้ว่าเป็นผลงานที่ไร้ที่ติ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังควบคุมได้ค่อนข้างยาก และยังป้องกันการพลิกค่ำจากการถูกโจมตีไม่ได้ เพราะงั้นจึงอยู่ในระหว่างการทดสอบเพิ่มเติม

『โครงการพัฒนายุทโธปกรณ์สำหรับต่อต้านอากาศยาน』

สำหรับการพัฒนายุทโธปกรณ์ต่อต้านอากาศยานนั้นยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ

ก็นะ.....การเสนอชื่อให้เจ้าโซวจิเป็นคนดูแลโครงการเนี่ยผมคงจะคิดผิดไปจริงๆล่ะมั้ง.....

『โครงการพัฒนายุทโธปกรณ์สำหรับทหารราบ』

สำหรับพวกทหารรักษาการณ์ในตอนนี้ได้ให้พวกเค้าใช้อาวุธที่พวก Goblin เหลือ เอาไว้ ซึ่งมันก็ถือว่าเพียงพอในระดับหนึ่ง แต่ในอนาคตคงจะต้องมีการติดต่อและสั่งทำให้เป็นเรื่องเป็นราว หรือบางทีผมอาจจะต้องสร้างโรงงานสำหรับผลิตอาวุธและหาจ้างคนที่มีความรู้มาดูแลก็เป็นได้

ส่วนเรื่องของชุดเกราะนั้นได้โอริจังเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมดให้ ในช่วงหลายวันมานี้ไอริจัง ยูเมะจังและฮารุกะจังพากันลงไปล่าวัตถุดิบที่เหมืองร้างแทบตลอดเวลาเพื่อให้มีวัตถุดิบเพียงพอ

และในเมื่อคิดจะสร้างกลุ่มขึ้นมาแล้ว ผมก็เลยจะทำการสร้างเสื้อแจ็คเก็ตให้เข้ากันกับกลุ่มออร์ธรอสของพวกเราขึ้นมาใหม่ด้วย นอกจากเสื้อแจ็คเก็ตชั้นนอกแล้วผมก็คิดจะสร้างชุดด้านในขึ้นมาใหม่ด้วยเช่นกัน

ส่วนคนที่จะสร้างชุดด้านในก็คือฮารุกะจัง ที่เป็นเธอก็เพราะว่าเมื่อวานนี้เธอได้สกิล Create Robe มาจาก Skill Crystal ที่ดรอบจากมอนสเตอร์ภายในเหมืองร้าง ในตอนที่ได้สกิลนี้มาเธอถึงกับกระโดดไปมาด้วยความดีใจเลยทีเดียว

ถึงแม้พวกเราจะไม่มีใครสร้างอาวุธได้ แต่ก็เราสามารถสร้างเครื่องป้องกันได้ทุกรูปแบบ ดังนั้นในครั้งนี้ผมจึงคิดจะสร้างเครื่องป้องกันออกมาให้ดีที่สุด

แต่ด้วยความละเอียดอ่อนของสาวๆจึงจำเป็นต้องมีการออกแบบให้ดูน่ารักและเหมาะสมกับพวกเธอ นอกจากนั้นก็ยังต้องมีการสลักตราสัญลักษณ์ของออร์ธรอสลงไปที่เสื้อชั้นนอกด้วย และแน่นอนว่าตราสัญลักษณ์นี้จะถูกสลักลงไปที่ชุดเกราะของกองทหารรักษาการณ์ด้วยเช่นเดียวกัน

เพราะเหตุนั้นผมจึงมอบหมายเรื่องนี้ให้ชิโฮะจังและเด็กสาวอีกหลายคนช่วยกันออกแบบ พวกเธอที่รับงานนี้ไปก็จัดกันเต็มที่ จนสุดท้ายก็ได้ชุดเสื้อคลุมที่ดูน่ารักออกมาทั้งหมด 3 แบบ

สีของเสื้อชั้นนอกจะเป็นสีดำ นั่นก็เพื่อให้เข้ากันกับชุดเกราะสีดำที่ไอริจังสร้างขึ้น ส่วนเสื้อชั้นในที่ฮารุกะจังจะสร้างขึ้นมานั้นมีหลายสีต่างกันไป

และเนื่องจากทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้พร้อมหมดแล้ว ดังนั้นผมจึงส่งข้อความไปนัดทุกคนที่เกี่ยวข้องให้มาช่วยกันสร้างในวันพรุ่งนี้

『โครงการสร้างสนามเทนนิสและสระว่ายน้ำในร่ม』

นี่เป็นเอกสารชุดสุดท้ายของวันนี้ที่ผมต้องตรวจสอบ

สำหรับสนามเทนนิสที่สร้างเสร็จก่อนนั้นได้เปิดให้ทดลองใช้งานกันไปแล้ว ซึ่งก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น

ส่วนสระว่ายน้ำในตอนนี้กำลังอยู่ในระหว่างทดสอบใช้งาน ภายในสระนั้นมีการติดตั้งเครื่องปรับอุณหภูมิเอาไว้เพื่อให้ใช้งานได้ตลอดทั้งปี นอกจากนั้นก็ยังมีการติดตั้งบาร์น้ำและร้านอาหารขนาดเล็กไว้ที่ใกล้ๆสระ การทดสอบจะเสร็จสิ้นภายในสองสามวันนี้ ซึ่งก็อีกไม่นานแล้ว.......

พอพูดถึงสระว่ายน้ำแล้วผมก็นึกไปถึงภาพของยูเมะจังและสาวๆคนอื่นในชุดว่ายน้ำอีกครั้ง แน่นอนว่าในนั้นมีภาพของมาเรียจังที่กำลังใส่ชุดว่ายน้ำทูพีชสุดวาบหวิวรวมอยู่ด้วย

「มาเรียจัง」

「คะ.....นายท่าน.....」

พอคิดถึงภาพแบบนั้นแล้วผมก็อดใจไม่ไหวและอุ้มมาเรียจังไปลองชุดว่ายน้ำทูพีชสุดวาบหวิวที่ได้จิตนาการเอาไว้ในทันที

แต่ไม่รู้ว่าทำไม..........มันถึงไม่จบแค่การลองชุดเฉยๆกันนะ...........