ตอนที่ 40 ไอออน ฮาวล์

ในช่วงบ่ายหลังเวลาเลิกงานของวันที่ 8 เดือน 12 ศักราชเอลติซปีที่ 836

「ขะ ขอฝากตัวด้วยนะคะ ทัตสึยะซามะ」

「อ่า....ฝากตัวด้วยนะโซเฟียจัง」

โซเฟียจังที่นั่งอยู่ข้างผมพูดออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น เธอคือเด็กสาวที่ผมช่วยเอาไว้จาก Minotaurus ในตอนที่ผมไปเมืองเวลล่า และเนื่องจากความผิดพลาดของผมที่ไปพังบ้านของเธอเข้า เธอจึงย้ายมาทำงานและอาศัยอยู่ที่เมืองนี้

โซเฟียจังเป็นเด็กสาวที่มีนิสัยน่ารักและอ่อนโยน เธอมีดวงตาสีเขียวและผมสีฟ้าอ่อนเป็นประกาย เธอมีหน้าอกที่ใหญ่โตจนทำเอาผมแทบจะละสายตาไปจากมันไม่ได้

ถ้าหากเป็นไปได้ล่ะก็ ผมอยากจะเข้าไปนวดคลึงมันซักครั้ง แต่การทำแบบนั้นกับเด็กสาวที่ไม่ได้สนิทกันคงจะเป็นการเสียมารยาทเกินไป พอคิดได้ดังนั้นผมก็พยายามอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้และมุ่งมั่นกับการแข่งขัน

「สวัสดิ์ดีค่าทุกคน!! ในที่สุดการแข่งขันชิงถ้วยเจ้าความเร็วแห่งออร์ธรอสครั้งที่ 1 ที่พวกเราทุกคนรอคอยก็มาถึง ในวันนี้ฮารุกะจังสุดที่รักของทุกคน จะมารับหน้าที่เป็นพิธีกรค่า!!」

「「「เฮ!!! ฮิ้วว!!!」」」

「「ฮารุกะซามะ น่ารักที่สุดเลยค่า!!!!」」

「「หันมาทางนี้หน่อยค่า ฮารุกะซามะ!!!!」」

เสียงเชียร์ดังกึกก้องไปทั่วทั้งเมือง ดูเหมือนว่าฮารุกะจังจะเป็นที่ชื่นชอบมากขึ้นตั้งแต่เธอเริ่มจัดกิจกรรม『แฟชั่นวัยใสสไตล์ฮารุกะ』

ส่วนเหตุผลจริงๆที่พวกเราจัดการแข่งขันนี้ขึ้น ก็เพื่อทดสอบและแสดงให้ทุกคนได้เห็นถึงประสิทธิภาพของยานยนต์ขนส่งหุ้มเกราะความเร็วสูง

ยานยนต์ขนส่งหุ้มเกราะความเร็วสูงนั้นเป็นโครงการที่เจ้าอากิโอะเสนอขึ้นมา หน้าที่ของมันก็ตามชื่อคือยานพาหนะทีมีไว้สำหรับการขนส่งผู้คน จากการติดตั้งเกราะป้องกันการโจมตีทุกรูปแบบจึงทำให้ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกมอนสเตอร์โจมตีในระหว่างเดินทาง

และเนื่องจากชื่อมันยาวมากพวกเราจึงตั้งชื่อให้กับมันใหม่ว่า『ไอออน ฮาวล์』

กฎกติกาสำหรับการแข่งขันนี้ก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไร โดยผู้เข้าแข่งจะแบ่งออกเป็นทีม ทีมละ 2 คน แต่ละทีมจะต้องนำสมบัติที่ซ่อนอยู่ตามจุดต่างๆในแผนที่กลับมาภายในเวลาที่กำหนด ส่วนผู้ชนะก็คือทีมที่นำสมบัติกลับมาได้มากที่สุดนั่นเอง

สำหรับสมาชิกในทีมของผมก็มีผมกับโซเฟียจัง ส่วนเหตุผลที่โซเฟียจังได้มาอยู่ทีมของผมนั้นก็เพราะเธอจับฉลากได้น่ะ ซึ่งก็ดูเหมือนจะมีเด็กสาวจำนวนมากเข้าไปสมัครแย่งชิงตำแหน่งนี้กันเลยทีเดียว

สำหรับผมแล้วการที่มีเด็กสาวมากมายมาชื่นชอบก็รู้สึกดีใจอยู่หรอก แต่ถ้าผมต้องรับมือกับเด็กสาวจำนวนมากขนาดนั้นผมคงจะเอาชีวิตไม่รอดแน่ๆ แต่ในอนาคตถ้าหากร่างกายพร้อมล่ะก็ ผมอยากจะลองทำเรื่องแบบนั้นกับเด็กสาวจำนวนมากดูซักครั้งเหมือนกันล่ะนะ

「ก่อนจะเริ่มการแข่งขันก็มาดูของรางวัลกันก่อนดีกว่านะค่า!!!」

「「「เฮ!!! ฮิ้วว!!!」」」

เด็กสาวเผ่ามนุษย์แมวสองคนนำรถเข็นที่ใส่ของรางวัลเอาไว้ขึ้นไปบนเวที

「ของรางวัลสำหรับผู้ที่ได้อันดับ 1 ก็คือ ถ้วยรางวัลและเค้กช็อคโกแลตหนัก 20 กิโลที่ทำขึ้นมาด้วยความรักจากคาโอริจังค่า!!!」

「「「คาโอริซามะ!!!」」」

「「「คาโอริซามะ ผมรักคุณ!!!」」」

「ต่อมาก็คือของรางวัลสำหรับผู้ที่ได้อันดับ 2 และ อันดับ 3 ซึ่งมันก็คือ ตุ๊กตาหมีสุดน่ารักที่เย็บขึ้นมาด้วยหัวใจอันแสนบริสุทธิ์ของเอริจังค่า!!!」

「「「เอริซัง น่ารักที่สุดเลย!!!」」」

「「「เอริซังแต่งงานกับผมเถอะคร๊าบบ!!!」」」

「และสุดท้ายคือรางวัลปลอบใจ เสื้อยืดสุดน่ารักที่ออกแบบโดยชิโฮะจังค่า!!!」

「「「ชิโฮะซามะ เพลงที่เล่นวันก่อนเพราะมากเลยค่า!!!」」」

「「「ชิโฮะซามะหันมาทางนี้หน่อยค่า!!!」」」

「ถ้างั้นก็มาเริ่มกันเลยดีกว่า ผู้เข้าแข่งขันพร้อมกันรึยังค่า!!!」

「「「พร้อมแล้ว!!!」」」

「มานับถอยหลังพร้อมกันนะคะ 3......2......1........ออกตัวได้ค่า!!!」

เมื่อได้ยินสัญญาณเริ่มการแข่งขัน ผมและผู้เข้าแข่งขันทั้งหมด 10 ทีมก็เหยียบคันเร่งและพุ่งออกไปด้วยความรวดเร็วในทันที

ผู้เข้าแข่งขันทุกทีมได้เข้าร่วมการทดสอบและฝึกฝนวิธีการบังคับไอออนฮาวล์มาก่อนหน้านี้หลายวันแล้วจึงไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น

และเพื่อให้ผู้ชมได้เห็นประสิทธิภาพของไอออนฮาวล์ได้ชัดเจน บนเวทีในตอนนี้ก็ได้ฉายภาพสดจากกล้องวีดีโอจำนวนมากที่ติดตั้งอยู่ตามจุดต่างๆ รวมถึงยูเมะจังและเด็กสาวอีกคนที่กำลังขี่กริฟฟอนอยู่

「สมบัติที่อยู่ใกล้ที่สุดต้องไปทางไหนนะโซเฟียจัง」

ระหว่างที่ขับมุ่งตรงไปทางทิศตะวันตกผมก็หันไปถามโซเฟียจังที่นั่งอยู่ข้างๆ

「ในป่าทางทิศ 2 นาฬิกา ห่างออกไปประมาณ 700 เมตรค่ะ」

「โยช!! ถ้าใกล้ถึงแล้วเตือนผมด้วยนะ」

ผมหักพวงมาลัยเลี้ยวไปตามทิศทางที่โซเฟียจังบอกมา แน่นอนว่าการที่เธอสามารถบอกทิศทางได้อย่างแม่นยำขนาดนี้นั้น เป็นผลจากการฝึกพิเศษของพวกเราเมื่อวาน

「น่าจะแถวๆนี้นะคะ」

ผมหยุดรถและเปิดหลังคาออก เนื่องจากมีกฎว่าห้ามลงมาจากตัวรถโดยเด็จขาด ดังนั้นพวกเราจึงทำได้แค่ปีนขึ้นไปบนหลังคารถและมองไปยังรอบๆ

และเนื่องจากผมเป็นคนขับ โซเฟียจังจึงต้องรับหน้าที่ในการปีนขึ้นไปด้านบน และเพราะเธอใส่กระโปรงที่ค่อนข้างจะสั้นจึงทำให้ผมเห็นกางเกงชั้นในสีเขียวอ่อนที่ตกแต่งด้วยริบบิ้นน่ารักๆนั่นได้อย่างชัดเจน

ถึงเธอจะไม่ได้ตั้งใจ แต่มันก็ทำให้ผมอยากจะกระโจนเข้าใส่ แล้วถอดกางเกงชั้นในของเธอออกอย่างมาก แต่เนื่องจากยังอยู่ในระหว่างการแข่งขันผมจึงต้องพยายามอดทนเอาไว้

「ทางซ้ายค่ะ ทัตสึยะซามะ ช่วยขยับไปทางซ้ายซัก 2 เมตรค่ะ!!」

เมื่อได้ยินดังนั้นสติผมก็กลับคืนมา ผมรีบถอยรถและขยับไปทางด้านซ้ายตามที่โซเฟียจังบอกมา

แต่เนื่องจากแรงเหวี่ยงของรถทำให้โซเฟียจังทรงตัวได้ไม่ดีนักและพลาดล้มลงมาทับตัวผม และถึงแม้จะเป็นเรื่องบังเอิญแต่ในตอนนี้หน้าอกของโซเฟียก็มาเบียดอยู่ตรงหน้าของผมพอดี

「ขะ ขอโทษค่ะ ทัตสึยะซามะ มะ ไม่เป็นไรนะคะ!!」

หลังจากสนุกกับความนุ่มนิ่มของหน้าอกเธอซักพัก ผมก็ช่วยพยุงตัวเธอขึ้นมา

「ไม่เป็นไรหรอก พวกเราเป็นทีมเดียวกัน ก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว!!」

ผมพยายามฝืนยิ้มและปั้นหน้าหล่อๆตอบกลับไป โซเฟียจังเองก็เป็นสาวแล้ว บางทีเธออาจจะรู้สึกตัวแล้วก็ได้ แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ยังคงเป็นห่วงผมจากใจจริง

「นั่นสินะคะ พวกเรา เป็น....ทีมเดียวกัน…..สินะคะ」

โซเฟียจังยิ้มและพูดกับผมด้วยท่าทีเขินอายเล็กน้อย นั่นสินะพวกเราน่ะเป็นทีมเดียวกัน กับเพื่อนร่วมทีมแล้วผมคงจะเอาแต่คิดเรื่องลามกลับหลังเธอไม่ได้

「ขอโทษครับ ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่จริงๆแล้วผมเอาแต่คิดเรื่องลามกกับเธออยู่ตลอดเลย ต้องขอโทษจริงๆครับ」

ผมก้มหัวลงและพูดขอโทษเธอออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง ถึงแม้จะถูกเธอโกรธก็ไม่เป็นไร ผมไม่อยากจะหลอกลวงเด็กสาวที่คอยเป็นห่วงและเอาใจใส่ผมแบบนี้

「.....ละ ลามก ทัตสึยะซามะกำลังคิดเรื่องลามกกับชั้นเหรอคะ……」

กับคำพูดของผมโซเฟียจังพึมพำออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ถึงจะคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อย แต่ผมคิดว่าเธอคงจะชอบผมอยู่ล่ะนะ

จากนั้นความเงียบก็เริ่มเข้าครอบงำ.......ในฐานะผู้ชายแล้วในสถานการณ์แบบนี้ผมคงต้องเป็นฝ่ายนำล่ะนะ

「.......ถ้าเธอไม่รังเกียจล่ะก็ หลังจบการแข่งขันพวกเราลองไปเดทกันดูมั๊ย.......」

「.....ชะ ชั้นจะพยายามทำให้ดีที่สุดเลยค่ะ ชะ ช่วยพาชั้นไป ดะ เดท......ด้วยเถอะค่ะ」

โซเฟียจังตอบกลับมาด้วยท่าทางเขินอาย ในเมื่อผลออกมาเป็นแบบนี้ผมก็คงต้องลุยให้ถึงที่สุดล่ะนะ

「แต่ถ้าไปเดทกับผมล่ะก็ คืนนี้......ผมจะไม่ปล่อยเธอกลับไปนอนที่ห้องของเธอหรอกนะ......」

ผมเข้าไปกระซิบเบาๆที่ข้างๆหูของโซเฟียจัง และนั่นก็ทำให้ใบหน้าของเธอแดงขึ้นไปมากกว่าเก่าเสียอีก

「.........ค....ค่ะ」

จากนั้นพวกเราก็กลับมามุ่งมั่นกับการหาสมบัติ แต่มันแตกต่างจากตอนแรกนิดหน่อยตรงที่โซเฟียจังเข้ามาซบไหล่ผมแทบจะตลอดการแข่งขัน เนื่องจากกระจกของไอออนฮาวล์ไม่สามารถมองเห็นจากด้านนอกได้ง่ายๆ จึงไม่มีใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านใน

และเนื่องจากเสียเวลาไปมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นจึงทำให้พวกเราได้รับแค่เสื้อยืดเป็นรางวัลปลอบใจ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ไม่เป็นไร เพราะผมได้อย่างอื่นมาแทนแล้วยังไงล่ะ

ในคืนนั้นทั้งผมและโซเฟียจังไม่ได้กลับไปที่ห้อง ผมพาเธอออกไปดื่มไวน์ใต้แสงจันทร์ ณ สวนดอกไม้แห่งหนึ่งที่ผมให้ชิซึกุช่วยสร้างเอาในส่วนลึกของเมือง

ทั้งรสชาติของไวน์และรสชาติของเด็กสาวนั้นช่างล้ำลึกจนหาใดเปรียบ เรือนร่างของเด็กสาวที่ไร้สิ่งใดปิดบังก็งดงามไม่แพ้ดวงดาวที่ทอประกายแสงในยามค่ำคืน หน้าอกที่นุ่มนิ่มของเธอก็ช่วยให้ผมรู้สึกดีเหมือนได้ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า

กับเด็กสาวที่พร้อมจะยอมเป็นผู้หญิงของผมโดยไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนนั้น ผมจะคอยดูแลเธออย่างอ่อนโยนไปตลอดชีวิตเลยล่ะ