ตอนที่ 52 อย่างน้อยหนึ่งชีวิตที่ต้องเสียสละ

-- มุมมองของเอริ --

「ทัตสึยะซามะคงจะไม่เป็นอะไรใช่มั๊ยคะ ?」

ถึงแม้ชั้นจะใช้พลังของเทพธิดาเลซาเรียเพื่อมอบพรคุ้มครองของเทพธิดากับทัตสึยะซามะไปเรียบร้อยแล้ว แต่ชั้นก็ยังคงรู้สึกกังวลใจอยู่ดี เพราะงั้นชั้นจึงได้กล่าวถามเทพธิดาเลซาเรียออกไปอีกครั้งเพื่อยืนยันให้แน่ใจ ว่าวิธีนี้จะสามารถช่วยทัตสึยะซามะเอาไว้ได้จริงๆ

『เธอกังวลมากเกินไปแล้วนะเอริ ทัตสึยะซามะนั้นเป็นชายหนุ่มที่เข้มแข็งที่สุดในเผ่าปีศาจ เป็นราชาในหมู่ราชาของเหล่ามนุษย์ สำหรับผู้ชายอย่างเค้าน่ะ ไม่มีทางที่จะสามารถสูญเสียชีวิตหลังจากได้รับพรคุ้มครองไปหรอก』

เมื่อได้ยินคำตอบจากเทพธิดาเลซาเรียที่ปรากฏร่างออกมา ชั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่เมื่อชั้นหันกลับมามองดูร่างกายของทัตสึยะซามะที่กำลังถูกพลังบางชั่วร้ายอย่างแทรกซึมเข้าไปในร่างกายแล้ว ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนชั้นก็ยังไม่สามารถที่จะสงบใจลงได้สักที

『แต่ถึงขนาดลงทุนวางกับดักที่ส่งผลรุนแรงต่อเผ่าปีศาจ อย่างมนตราคืนชีพอสูรลงไปในร่างกายของเด็กสาวที่ชื่อมากิได้เนี่ย เธโอเนียเองก็คงจะเริ่มรู้ตัวแล้วสินะว่าพวกเราคิดจะทำอะไรกันแน่』

เทพธิดาเลซาเรียพูดออกมาพร้อมๆกับใช้มือทั้งสองข้างล้วงลึกเข้าไปสัมผัสตามส่วนต่างๆภายในร่างกายของมากิซามะเพื่อตรวจสอบดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นภายในร่างกายเธอบ้าง

โดยสำหรับมนตราคืนชีพอสูรที่พูดถึงนั้น มันก็คือเวทมนต์ต้องห้ามที่จะทำการสังเวยวิญญาณของผู้คนเพื่อเรียกเหล่าอสูรเข้ามาสิงสู่ในร่างกายของผู้ที่ถูกสังเวยวิญญาณไป มันเป็นเวทมนต์ต้องห้ามที่สามารถคร่าชีวิตเผ่าปีศาจที่มีพลังมากมายจากภายในร่างกายได้ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น

แต่เนื่องจากในครั้งนี้ชั้นได้ตัดสินใจใช้พลังของเทพธิดาเลซาเรีย เพื่อสร้างเขตแดนแห่งกาลเวลาขึ้นมาแทบจะในทันทีที่เห็นเวทมนต์ต้องห้ามเริ่มทำการโจมตีเข้าใส่ร่างกายของทัตสึยะซามะ

ดังนั้นแม้ในตอนนี้จะมีบางส่วนของมนตราคืนชีพอสูรที่ได้จะเริ่มซึมซับเข้าไปถึงภายในร่างกายของทัตสึยะซามะแล้ว แต่ด้วยพรคุ้มครองของเทพธิดาที่ชั้นพึ่งจะมอบให้กับทัตสึยะซามะไปนั้น โอกาสที่ทัตสึยะซามะจะถูกมนตราคืนชีพอสูรกลืนกินและถูกสังเวยวิญญาณไปนั้นจึงเรียกได้ว่ามีน้อยมาก

「ผู้ที่วางแผนทำเรื่องนี้ไม่ใช่จักรพรรดิเลคซิอุสผู้ถือครองบันทึกของอดีตผู้กล้าหรือคะ ?」

เนื่องจากข้อมูลสำคัญส่วนใหญ่ที่พวกเราได้รับมาจากหน่วยข่าวกรองและพวกสายลับของจักรวรรดิที่พวกเราจับตัวมาได้ทั้งหมดล้วนแล้วแต่พุ่งเป้าไปที่จักรพรรดิเลคซิอุสโดยตรง ดังนั้นชั้นจึงรู้สึกสงสัยในเรื่องนี้เล็กน้อย

『ถึงแม้ว่าคนที่ลงมือฝังมนตราคืนชีพอสูรลงไปบนร่างกายของมากิจะเป็นเลคซิอุส แต่มันก็ไม่มีทางเลยที่ลำพังตัวเลคซิอุสเพียงคนเดียวจะสามารถทำให้ผลของมันรุนแรงออกมาถึงเพียงนี้ได้ เพราะงั้นผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ตัวจริงจึงต้องเป็นเธโอเนียไม่ผิดแน่』

「ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็หมายความว่า เทพธิดาผู้ทรยศเธโอเนียคิดจะเริ่มทำสงครามศักดิ์สิทธิ์กับพวกเราอย่างจริงจังแล้วสินะคะ ?」

『ไม่ว่าพวกเราจะพยายามปิดบังตัวตนมากแค่ไหน แต่โชคชะตาก็จะต้องนำพาให้พวกเรามาเผชิญหน้ากันในสักวันหนึ่งอยู่ดี เพราะงั้นถึงแม้เรื่องราวมันจะเกิดขึ้นรวดเร็วกว่าที่คาดการณ์เอาไว้ แต่ทางเลือกของพวกเรานั้นก็มีแต่ต้องเดินหน้าต่อไปเท่านั้น』

หากเป็นไปตามโชคชะตาที่เทพธิดาเลซาเรียได้เคยพูดเอาไว้ก่อนนั้น สงครามศักดิ์สิทธิ์ระหว่างพันธมิตรของเผ่าปีศาจและเหล่าสาวกของเทพธิดาผู้ทรยศเธโอเนียจะเริ่มเกิดขึ้นอย่างจริงจังหลังจากที่เผ่าปีศาจได้เดินทางมาถึงยังโลกใบนี้เป็นเวลาทั้งหมด 888 วัน แต่วันนี้เวลาที่ว่านั้นพึ่งจะผ่านไปได้เพียงแค่ประมาณครึ่งหนึ่งเพียงเท่านั้น

『แต่สำหรับเรื่องสงครามศักดิ์สิทธิ์น่ะเอาไว้ก่อน ในตอนนี้สิ่งที่พวกเราจำเป็นจะต้องจัดการเป็นอย่างแรกก็คือเรื่องของมากิที่อยู่ตรงหน้านี้』

พร้อมๆกันกับรอยยิ้มที่แม้ภายนอกจะดูอ่อนโยนแต่กลับให้ความรู้สึกสุดแสนจะกดดัน เทพธิดาเลซาเรียโบกมือขึ้นเล็กน้อยและส่งตัวทัตสึยะซามะไปไว้ที่เบื้องหน้าของยูเมะซามะที่กำลังรักษาพวกเมดที่ได้รับบาดเจ็บในทันที

「พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากการเสียสละชีวิตมากิซามะจริงๆงั้นหรือคะ ?」

ชั้นรีบพูดตัดขึ้นมาก่อนที่เทพธิดาเลซาเรียจะปลดปล่อยมากิซามะออกจากเขตแดนแห่งกาลเวลา เพราะถึงแม้การเสียสละมากิซามะแค่ชีวิตเดียวจะเป็นวิธีที่สะดวกและปลอดภัยกับพวกเรามากที่สุด แต่ยังไงมากิซามะก็ยังเป็นหนึ่งคนสำคัญของทัตสึยะซามะ

『ถ้าหากมีเวลามากพอล่ะก็ การจะหาตัวแทนมาสละชีวิตให้กับมนตราคืนชีพอสูรก็คงจะเป็นไปได้ แต่รอบตัวของพวกเราในตอนนี้มีแต่คนสำคัญที่ไม่สามารถเสียสละไปได้ทั้งนั้นนะ และในตอนนี้พวกเราก็แทบจะไม่มีเวลาเหลือพอที่จะมาคิดหาหนทางอื่นๆอีกแล้วนะ เอริ』

อย่างน้อยหนึ่งชีวิตที่ต้องเสียสละ นั่นคือเงื่อนไขต่ำสุดในการหยุดยั้งมนตราคืนชีพอสูร และหนึ่งชีวิตที่ได้ถูกเทพธิดาเลซาเรียเลือกในครั้งนี้ก็คือมากิซามะ สำหรับเทพธิดาเลซาเรียแล้วนั้น ชีวิตของมากิซามะคงจะไม่ต่างจากชีวิตของมนุษย์ธรรมดาคนอื่นๆสักเท่าไหร่นัก

เพราะงั้นหากพวกเราสะท้อนมนตราคืนชีพอสูรให้กลับเข้าไปทำงานภายในร่างกายของมากิซามะ และรีบทำการสังหารเธอเสียก่อนที่อสูรจะสามารถคืนชีพได้อย่างสมบูรณ์แล้วล่ะก็ เรื่องทุกอย่างก็คงะจบลงโดยแทบไม่มีความสูญเสียต่อเผ่าปีศาจและเป้าหมายของพวกเราเลยแม้แต่น้อย

แต่ถึงแม้มันจะเป็นแบบนั้น ทัตสึยะซามะก็คงจะต้องรู้สึกเจ็บปวด ความรู้สึกเจ็บปวดทรมานจากการที่ต้องมาสูญเสียคนรักไปโดยไม่สามารถยื่นมือเข้าไปช่วยเหลืออะไรได้เลยนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถลืมเลือนไปได้ง่ายๆแม้จะใช้เวทมนต์ช่วยฟื้นฟูสภาพจิตใจก็ตามที

ทัตสึยะซามะนั้นเป็นคนสำคัญของทั้งตัวชั้นและคาโอริซามะ เพราะงั้นชั้นจึงอยากจะให้ความสำคัญกับความรู้สึกของทัตสึยะซามะ ชั้นไม่อยากจะต้องมาทนเห็นน้ำตาและใบหน้าที่เจ็บปวดทุกทรมานของเค้า และนั่นก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ชั้นพยายามที่จะรักษาระยะห่างกับเค้าออกมา

ในวันที่เค้าได้รับรู้ความจริงทั้งหมดกับสิ่งที่ชั้นได้ทำลงไป วันที่เค้าได้รับรู้ถึงบาปที่ชั้นได้ทำลงไปตลอดช่วงมาที่ผ่านมานั้นจะต้องมาถึงสักวัน และในวันนั้นก็คงจะเป็นวันที่ชั้นต้องได้รับการลงโทษ มันเป็นวันที่ชีวิตของชั้นจะจบลง

ชั้นนั้นรู้ดีว่าวันนั้นจะต้องมาถึงอย่างแน่นอน เพราะงั้นเพื่อไม่ให้เค้าต้องมารู้สึกลังเลหรือเสียใจกับการสูญเสีย ชั้นจึงได้ปฏิเสธที่จะเป็นคนรักของเค้าทุกครั้ง และเพื่อทดแทนให้กับเค้าในเรื่องนั้น ชั้นจึงได้ตามหาเด็กสาวจำนวนมากมายที่พร้อมจะมอบความรักและคอยอยู่เคียงข้างเค้า

「จะให้ชั้นเป็นคนเสียสละ ให้ชั้นเป็นคนรับมนตราคืนชีพอสูรในครั้งนี้เองจะได้มั๊ยคะ ?」

ในเมื่อสักวันหนึ่งชั้นก็จะต้องจากไป ดังนั้นคงจะไม่เป็นไรหากมันจะเป็นวันนี้ หากมันจำเป็นที่จะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งชีวิตที่ต้องเสียสละในวันนี้ล่ะก็ ชั้นก็อยากจะให้มันเป็นตัวชั้นเอง

ถึงแม้การที่จะต้องมาจากไปอย่างกะทันหันโดยไม่มีโอกาสได้กล่าวคำอำลานั้นจะทำรู้สึกเหงานิดหน่อย แต่ชั้นก็หวังเอาไว้ลึกๆว่า ทัตสึยะซามะ คาโอริซามะ และทุกคนจะยอมยกโทษให้กับสิ่งที่ชั้นได้ทำลงไป

『เอริ นี่เธอเข้าใจในสิ่งที่ได้พูดออกมาหรือเปล่า ตัวเธอที่ได้เสียสละไปมากมายเพื่อความสุขของผู้คนส่วนใหญ่บนโลกใบนี้นั้นไม่ควรที่จะได้รับการตอบแทนด้วยความตายที่ไร้ความหมายแบบนี้หรอกนะ』

เทพธิดาเลซาเรียหันกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ถึงแม้ว่าชั้นจะเป็นเพียงร่างทรงที่ในวันหนึ่งก็ต้องถูกเปลี่ยนให้เป็นคนอื่นมาแทน แต่ทั้งๆแบบนั้นเทพธิดาเลซาเรียก็ยังให้ความสำคัญกับชีวิตของชั้นมากกว่าชีวิตของมากิซามะ

「มากิซามะเป็นเด็กสาวที่มีความสามารถสูง เธอจะต้องสามารถแบกรับหน้าที่ต่อจากชั้นได้เป็นอย่างดีแน่นอนนะคะ」

『ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมเธอถึงได้เลือกที่จะให้ความสำคัญของคนอื่นมากกว่าตัวเองนึกขนาดนั้นกันนะ เอริ』

เทพธิดาเลซาเรียตอบกลับชั้นมาด้วยท่าทางไม่พอใจปนความรู้สึกสงสัย เนื่องจากในเวลาปกติเทพธิดาเลซาเรียจะไม่แสดงสีหน้าหรืออารมณ์ใดๆออกมา นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ชั้นได้เห็นใบหน้าแสดงอารมณ์ของเธอ

『วิญญาณของเธอที่ได้ถูกทำให้ปนเปื้อนโดยพลังของอสูรจะต้องถูกส่งไปยังอาณาเขตแห่งพระเจ้าเพื่อให้เลโลเชียซามะชำระร้างอย่างยาวนานไม่จบไม่สิ้น เพราะงั้นเธออาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมาเกิดในโลกนี้อีก ถึงแบบนั้นเธอก็ยังไม่คิดจะเปลี่ยนใจงั้นสินะ』

「ชั้นไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนใจค่ะ」

ชั้นตอบกลับเทพธิดาเลซาเรียกลับไปด้วยความแน่วแน่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับวิญญาณของชั้น ชั้นก็ยังยืนที่จะเลือกเส้นทางนี้ และในเมื่อเทพธิดาเลซาเรียไม่สามารถที่จะเปลี่ยนใจชั้นได้ สุดท้ายเธอจึงได้ยอมรับในการตัดสินใจของชั้น

สำหรับเทพธิดาเลซาเรียแล้วนั้น เป้าหมายที่ได้รับมอบมาจากพระเจ้าเลโลเชียเป็นสิ่งที่จำเป็นจะต้องให้ความสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง ดังนั้นหากมันเป็นการกระทำที่ไม่ขัดต่อเป้าหมายแล้วล่ะก็ การเสียสละตัวชั้นและไปใช้ร่างของมากิซามะในการทำเป้าหมายต่อให้ไปสำเร็จจึงเป็นเรื่องที่สามารถยอมรับได้ไม่ยาก

「คาโอริซามะ ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาชั้นมีความสุขจริงๆที่ได้คอยติดติดตามรับใช้คาโอริซามะอยู่เสมอ รอยยิ้มและความอ่อนโยนให้คาโอริซามะมอบให้กับทุกคนนั้นเป็นสิ่งที่งดงามมาก เพราะงั้นหลังจากนี้ก็ช่วยสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้กับทุกคนต่อไปด้วยนะคะ และถึงแม้การละทิ้งหน้าที่เมดส่วนตัวที่ชั้นได้เคยคำสาบานเอาไว้จะเป็นเรื่องที่น่าอับอาย แต่ยังไงก็ช่วยยกโทษให้กับชั้นด้วยนะคะ」

ในขณะที่เทพธิดาเลซาเรียกำลังทำการยกเลิกพันธสัญญาผูกวิญญาณเพื่อออกไปจากร่างกายของชั้น ชั้นก็ได้ส่งข้อความสุดท้ายไปที่แหวนสีเงินของคาโอริซามะ และก็แน่นอนว่ากับทัตสึยะซามะเองชั้นก็ได้ทำแบบเดียวกัน....

「ทัตสึยะซามะคะ ถึงแม้ว่าตัวชั้นจะไม่สามารถอยู่เคียงข้างคุณได้ แต่ความรักของชั้นที่ได้มอบให้กับคุณไปนั้นจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ถึงแม้ว่าร่างกายนี้จะต้องสูญสลายไปตามกาลเวลา แต่หัวใจของชั้นจะยังคอยอยู่เคียงข้างคุณเสมอ.....ลาก่อนนะคะ....ผู้ชายเพียงคนเดียวที่ทำให้ชั้นตกหลุมรักซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้ง.....ลาก่อนนะคะ....ทัตสึยะซามะ.....」

หลังจากส่งข้อความพร้อมกับนึกถึงภาพของทัตสึยะซามะที่ชั้นเคยเจอในสมัยยังเด็ก ชั้นก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ถ้าในวันนั้นชั้นเลือกที่จะไปรับใช้ทัตสึยะซามะแทนคาโอริซามะล่ะก็ บางทีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้อาจจะแตกต่างไป...

แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น ชั้นก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจกับเส้นทางที่ได้เลือกไปเลยแม้เพียงสักนิด ทั้งคาโอริซามะและทัตสึยะซามะนั้นล้วนแล้วแต่เป็นคนสำคัญของชั้นกันทั้งคู่ เพราะงั้นก็ขอให้มีความสุขนะคะ....ทั้งสองคน.....