ตอนที่ 9 การทำงานของไอเชีย

-- มุมมองของไอเชีย –

ช่วงสายของวันที่ 6 เดือน 1 ศักราชเอลติซปีที่ 837

หลังจากงานเลี้ยงในวันสิ้นปี ชั้นก็ได้เข้ามาช่วยเหลืองานของทัตสึยะซามะ งานหลักของชั้นนั้นคือการตรวจสอบบัญชีรายรับรายจ่าย บัญชีนำเข้าส่งออกสินค้า การสรุปผลและการนำเสนอแผนการจัดการงบประมาณในเดือนถัดไป

สำหรับการจัดการงานเอกสารระดับประเทศในแต่ละเดือนนั้น ตามจริงแล้วควรจะต้องใช้คนจำนวนมาก จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากทัตสึยะซามะจะต้องการคนที่มีความรู้ความสามารถในด้านนี้มาช่วยเหลือ

แต่ทั้งความรู้และความสามารถทั้งหมดที่ชั้นภาคภูมิใจนั้นกลับถูกทำลายลงในเวลาเพียงไม่กี่นาทีหลังจากที่ชั้นได้รู้จักกับเจ้าอุปกรณ์เวทที่มีชื่อว่าคอมพิวเตอร์

เจ้าคอมพิวเตอร์ที่ว่านั้นสามารถทำงานแทนคนจำนวนกว่าร้อยคนได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะเป็นการคำนวณ การจัดเก็บข้อมูล การจัดเรียงข้อมูล การค้นหาข้อมูล หรือแม้แต่การตีพิมพ์รายงานออกมาเป็นเอกสาร มันก็สามารถทำได้ง่ายๆด้วยเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น

「สุดยอดไปเลยนะคะ แค่ไม่กี่วันก็ใช้งานเจ้านี่ได้อย่างเชี่ยวชาญแล้ว ทั้งๆที่ชั้นต้องใช้เวลาเกือบทั้งเดือนแท้ๆ.....」

เนลลี่ซังหนึ่งในเด็กสาวที่ทำงานอยู่ในฝ่ายบัญชีและการเงินพูดขึ้นมาจากด้านหลังของชั้น ภายในห้องทำงานของฝ่ายบัญชีและการเงินในตอนนี้มีเด็กสาวทำงานอยู่ทั้งหมด 7 คน

ต่างกับชั้นที่ถูกทัตสึยะซามะจ้างมาโดยตรง เนลลี่ซังและเด็กสาวคนอื่นส่วนใหญ่นั้น ถูกจ้างผ่านทางกิลด์พ่อค้า และถึงแม้ทุกคนจะพอมีความรู้อยู่บ้าง แต่ก็เรียกได้ว่าเป็นมือใหม่

แล้วถ้าถามว่าทำไมถึงไม่จ้างคนที่มีประสบการณ์สูงมาทำงาน ชั้นก็สามารถตอบกลับไปได้ในทันทีว่ามันเป็นความอ่อนโยนของทัตสึยะซามะ

ทัตสึยะซามะนั้นต้องการจะให้โอกาสเด็กสาวอย่างพวกเราที่มักจะถูกเอาเปรียบจากนายจ้าง การที่พวกเราเป็นเด็กสาวนั้น หากไม่ยอมถูกลวนลามก็มักจะถูกกลั่นแกล้งจนไม่สามารถทำงานต่อไปได้ ดังนั้นพวกเราทุกคนจึงรู้สึกขอบคุณทัตสึยะซามะอย่างมากที่ได้ให้โอกาสพวกเราได้แสดงความสามารถ

เพื่อตอบแทนสิ่งที่ทัตสึยะซามะได้มอบให้นั้น ชั้นเองก็จะขอทุ่มเทอย่างสุดความสามารถเช่นเดียวกัน

「ยังมีอีกหลายเรื่องที่ชั้นต้องเรียนรู้ เพราะงั้นหากมีตรงไหนไม่ถูกต้องล่ะก็ ต้องขอรบกวนด้วยนะคะ เนลลี่ซัง」

「แน่นอนค่ะ ถ้ามีอะไรที่ชั้นพอจะช่วยได้ล่ะก็บอกมาได้เลยค่ะ」

「แหม แหม เนลลี่ซัง คิดจะใช้ไอเชียซังเป็นสะพาน เพื่อให้ได้เข้าไปใกล้ชิดกับทัตสึยะซามะสินะคะ」

ริเอลซังพูดออกมาด้วยใบหน้าซุกซน ริเอลซังนั้นเป็นเด็กสาวที่ฉลาดและรอบคอบ เธอมักจะคอยช่วยเหลือคนอื่นๆเวลาทำอะไรผิดพลาดอยู่เสมอ

「ชะ ชั้นไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ!!」

เนลลี่ซังพยายามปฏิเสธ แต่ใบหน้าของเธอนั้นแดงก่ำไปด้วยความเขินอาย บางทีเธอคงจะแอบชอบทัตสึยะซามะอยู่จริงๆ

「จะว่าไปไอเชียซังพักอยู่ในคฤหาสน์ของทัตสึยะซามะสินะคะ น่าอิจฉาจริงๆเลยค่ะ」

ริเอลซังถามออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น สำหรับชั้นแล้ว การที่ได้เข้าพักอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของทัตสึยะซามะนั้นก็เพียงเพราะชั้นเป็นเพื่อนกับท่านหญิงยูฟีน่า เรียกได้ว่าเป็นเพราะโชคดี แค่เพียงเพราะโชคดีเท่านั้น

ทัตสึยะซามะไม่ได้เห็นชั้นเป็นผู้หญิงของเค้า....ตามจริงแล้วชั้นคิดว่าเค้าคงแทบจะไม่ได้สนใจในร่างกายของชั้นเลยด้วยซ้ำ

「เอ๋ เรื่องนั้นมันก็........ใช่......ค่ะ」

「เป็นเรื่องจริงสินะคะ แล้วแบบนี้ไอเชียซังก็.......」

「ปะ เปล่านะคะ! ชั้นกับทัตสึยะซามะไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันหรอกค่ะ」

ชั้นพยายามปฏิเสธออกไป แต่ดูเหมือนพวกเธอจะไม่ค่อยเชื่อนัก และพากันเข้ามารุมถามคำถามต่างๆจากชั้น

ทัตสึยะซามะชอบทานอะไรบ้าง ชอบไปเที่ยวไหนบ้าง ชอบผู้หญิงแบบไหนบ้าง แต่คำถามมากมายเหล่านั้น ชั้นไม่สามารถตอบพวกเธอกลับไปได้เลย

จะว่าไปแล้ว...อาจจะเป็นที่ตัวชั้นเอง

ตัวชั้นนั้นแทบจะไม่รู้เรื่องราวของทัตสึยะซามะเลย ตั้งแต่ได้เข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของทัตสึยะซามะ ชั้นก็เอาแต่ศึกษาและตั้งใจทำงาน กับผู้หญิงที่สนใจแต่เรื่องงานนั้นคงไม่ใช่แบบที่ทัตสึยะซามะชอบ

และอาจจะเพราะแบบนั้นทำให้ทัตสึยะซามะไม่เคยที่จะมาหาชั้นที่ห้องเลยสักครั้ง......ไม่สิ นี่ชั้นกำลังคิดอะไรอยู่กันนะ สิ่งที่ชั้นต้องการน่ะไม่ใช่ความรักเหมือนเด็กสาวทั่วไป แต่คืออนาคตที่มั่งคั่ง อนาคตที่ชั้นและครอบครัวสามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างสุขสบาย......

ไม่สิ หากพูดถึงเรื่องนี้แล้วล่ะก็ บางทีการได้เป็นคนรักของทัตสึยะซามะอาจจะเป็นการสร้างอนาคตให้กับครอบครัวที่ดีกว่าก็เป็นได้

ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็.......นั่นสินะ ถ้ามัวแต่รอมีหวังได้ถูกเด็กสาวคนอื่นแย่งเอาโอกาสเอาไปหมด

ใช่แล้วล่ะคืนนี้ชั้นคงจะต้องเป็นฝ่ายบุก......

「แหม แหม หน้าแดงซะขนาดนี้น่ะ คงกำลังคิดถึงเวลาที่ได้อยู่ทัตสึยะซามะสินะคะ」

「มะ ไม่! ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ ชั้นน่ะ......ไม่เคยจะเป็นที่สนใจของทัตสึยะซามะเลย.....」

หลังจากนั้นชั้นก็โดนพวกเธอแซวและสอบถามในหลายๆเรื่อง ทัตสึยะซามะนั้นเป็นที่ชื่นชอบของเด็กสาวทุกคนในเมืองสเตรเชียแห่งนี้ ด้วยความอ่อนโยนของเค้าที่ไม่เคยรังเกียจใครแม้พวกเธอจะเป็นเพียงทาส

เพราะความอ่อนโยนของเค้าทำให้เด็กสาวมากมายต่างใฝ่ฝัน ถึงแม้การจะได้เป็นคู่หมั้นของทัตสึยะซามะนั้นจะเป็นเรื่องยาก แต่พวกเธอก็ยังคงเฝ้าใฝ่ฝัน

ถึงแม้มันจะเป็นแค่เพียงความฝันที่อาจจะไม่มีวันเป็นจริง แต่การใฝ่ฝันถึงการได้แต่งงานกับผู้ชายแบบเค้าก็ยังคงเป็นความต้องการของเด็กสาวทุกคน

「ถ้างั้นก็เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ส่วนเรื่องทัตสึยะซามะก็พยายามเข้านะคะ」

พอถึงเวลาเลิกงาน ริเอลซังก็เข้ามาบอกลาชั้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

「ใช่แล้วล่ะค่ะ ไอเชียซังน่ะไม่ได้ด้อยไปกว่าเด็กสาวคนอื่นเลย พยายามเข้านะคะ」

เนลลี่ซังเองก็เช่นกัน ถึงแม้ชั้นจะพึ่งเข้ามาทำงานที่นี่ได้ไม่นานนัก แต่ทุกคนก็ดีกับชั้นมาก นั่นอาจจะเพราะพวกเรามีอะไรคล้ายๆกันจึงทำให้เข้ากันได้ง่าย หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะทัตสึยะซามะ ที่คอยช่วยเชื่อมสายสัมพันธ์ให้กับพวกเราก็เป็นได้

「ถ้าหากมีเรื่องอะไรให้ช่วยก็มาบอกได้เลยนะคะ ชั้นเองก็จะคอยเอาใจช่วยเหมือนกันค่ะ」

「ขะ ขอบคุณมากนะคะ」

ชั้นตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะจัดเก็บข้าวของและออกไปจากห้องของฝ่ายบัญชีและการเงิน

เวลาเลิกงานของผู้คนในเมืองสเตรเชียนั้นแตกต่างจากการทำงานที่เมืองอื่นอย่างมาก ตามปกติแล้วนายจ้างทั่วไปจะต้องการให้บรรดาลูกจ้างทำงานจนกว่าจะถึงเวลาอาหารค่ำ แต่สำหรับเมืองสเตรเชียนั้น พวกเราทุกคนจะเลิกงานกันในเวลาบ่าย 3 โมง

หลังจากนั้นทุกคนจะไปเข้าร่วมกิจกรรมที่ตัวเองสนใจ ไปค้นหาความรู้เพิ่มเติม ไปฝึกฝนวิชาการต่อสู้ หรือไม่ก็ไปเปิดร้านค้าของตัวเองที่ได้ทำการเช่าเอาไว้

ส่วนตัวชั้นนั้นโดยปกติแล้วจะใช้เวลาช่วงบ่ายในการไปศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับการค้าขายตามร้านค้าต่างๆภายในอาคารขนาดใหญ่ที่พวกท่านจอมเวทเรียกมันว่าห้างสรรพสินค้า

ต่างจากเมืองอื่นๆที่เหล่าพ่อค้ามักจะสร้างร้านค้าของตัวเองขึ้นบนที่ดินตามจุดต่างๆของเมือง แต่สำหรับเมืองสเตรเชียนั้นพวกท่านจอมเวทได้มีการสร้างห้างสรรพสินค้าขึ้น

ซึ่งเจ้าห้างสรรพสินค้าที่ว่านี่ก็คืออาคารขนาดใหญ่ที่มีความสูงถึง 4 ชั้น ภายในนั้นจะเปิดให้ผู้คนที่มีความสนใจมาเช่าที่เพื่อเปิดร้านค้าของตัวเองขึ้นมาได้ง่ายๆโดยไม่ต้องมีการลงทุนก่อสร้างหรือตกแต่ง

เป็นแนวคิดแบบใหม่ที่แม้จะดูเรียบง่ายแต่ก็ได้ผลดี เพราะแทนที่บรรดาลูกค้าจะต้องเดินไปเดินมาหลายที่เพื่อหาซื้อของที่ต้องการให้ครบถ้วน ก็กลายเป็นว่าสามารถหาซื้อของครบทุกอย่างได้เพียงแค่มีที่นี่แห่งเดียว

เมื่อมาถึงยังห้างสรรพสินค้า ชั้นก็เดินดูตามร้านเสื้อผ้าเพื่อมองหาชุดเสื้อผ้าที่สวยงามและเหมาะสมกับการบุกเข้าไปหาทัตสึยะซามะในคืนนี้

แต่สุดท้ายแล้วแผนการของชั้นก็พังทลายลงไป นั่นเพราะทัตสึยะซามะติดธุระอยู่ข้างนอกและไม่ได้กลับมาที่คฤหาสน์ในคืนนี้.......