ตอนที่ 17 การต่อสู้ ณ เมืองเวลล่า บทที่ 8

หลังจาก Minotaurus ที่อยู่ด้านนอกกำแพงทั้งหมดถูกแช่แข็ง ผมก็รีบสั่งการต่อในทันที

「ฮารุกะจัง มายุจัง ยูกะจัง ฝากจัดการที่เหลือให้เรียบร้อยด้วยนะ」

「เอ๋!! ทัตสึยะซังจะไปทำเรื่องลามกตอนนี้เลยเหรอคะ!!.....โอ๊ย!!」

ผมเขกหัวฮารุกะจังไปทีหนึ่ง ถึงมันจะฟังดูไร้สาระแต่คำพูดของเธอก็ทำให้ทุกคนยิ้มออกมา บางทีฮารุกะจังอาจจะไม่รู้ตัว แต่หลายๆครั้งนั้นก็เป็นเธอที่ช่วยทำให้ความกดดันของทุกๆคนลดลง

「มีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการนิดหน่อยน่ะ ไม่ต้องห่วงนะ เด๋วผมจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด」

「ขะ เข้าใจแล้วค่ะ ให้เป็นหน้าที่ท่านฮารุกะคนนี้เอง แล้วจะเก็บเนื้ออร่อยๆมาฝากนะคะ」

ฮารุกะจังตอบกลับมาด้วยสีหน้าเบิกบาน ก็สมกับเป็นเธอล่ะนะ

「ชั้นเองก็ไม่ยอมแพ้หรอกค่ะ!!」

มายุจังตอบกลับมาด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เอาเถอะ การออกไปสู้ด้วยกำลังใจเต็มเปี่ยมแบบนี้ก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน

「ยูกะจังก็ด้วย ฝากด้วยนะ」

「นู๋จะพยายามให้ดีที่สุดเลยค่ะ!!」

จากนั้นผมก็รีบวิ่งไปหายูเมะจังกับเคย์โกะจังที่กำลังคุ้มกันเซลฟีน่าอยู่ที่กำแพงอีกฝั่งในทันที

「เคย์โกะจัง อัพสกิล Search เป็นเลเวล 7 ที」

「เอ๋!! ตะ ตอนนี้เลยเหรอคะ!?」

เคย์โกะจังแสดงสีหน้าตกใจออกมา ผมพยักหน้าให้เธอพร้อมกับส่งถุงคริสตันที่เหลืออยู่ให้ การจะอัพสกิลเป็นเลเวล 7 นั้นต้องใช้ 96 Token มันจึงเสียเวลาค่อนข้างนาน

「ยูเมะจัง โรน่าจัง เซลฟีน่า ผมมีเรื่องจะคุยด้วย ช่วยตามมาทางนี้ที」

จากนั้นผมก็รีบเดินไปหากลุ่มของเซลฟีน่าที่กำลังเฝ้าดูสถานการณ์การต่อสู้ด้านนอกกำแพงอยู่ และเรียกพวกเธอออกมาในทันที

「เรื่องด่วนเหรอคะ ทัตสึยะซามะ」

เซลฟีน่าถามออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง ผมพยักหน้าตอบและรีบพาพวกเธอไปยังจุดที่คนอื่นไม่น่าจะได้ยิน

「ฟังแล้วก็อย่าแตกตื่นไปล่ะ ผมน่ะคิดว่า....ไม่สิจะต้องมีอยู่แน่ ในเมืองนี้น่ะต้องมีสายลับของศัตรูหลบซ่อนอยู่แน่ และผมก็คิดว่าสายลับพวกนั้นน่าจะทำอะไรบางอย่าง ซึ่งมันจะต้องเกี่ยวข้องกับการที่กองทัพมอนสเตอร์บุกมาโจมตีเมืองในช่วงนี้แน่ๆ」

「นั่นสินะคะ ชั้นเองก็ไม่คิดว่าการบุกโจมตีของกองทัพมอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องแบบนี้จะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่ถึงอย่างนั้น การจะหาตัวสายลับจากคนหลายพันคนในเมืองก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ」

เซลฟีน่าฟังที่ผมพูดอย่างตั้งใจและแสดงความคิดเห็นของเธอออกมา จริงอยู่สำหรับคนพวกเธอแล้วการจะหาตัวสายลับนั้นเป็นเรื่องที่ยาก กะไปกล่าวหาใครมั่วๆ หรือเข้าไปรื้อค้นภายในบ้านของทุกคนในเมืองก็เป็นไปไม่ได้

และหากทำการค้นหาอย่างไม่ระวังล่ะก็พวกสายลับก็คงจะรู้ตัวแล้วหนีไป หรืออาจจะฆ่าตัวตายไปซะก่อนก็เป็นได้.....จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ เรื่องการฆ่าตัวตายของหัวหน้าพวกทหารรับจ้างที่มาโจมตีเซลฟีน่าก็เป็นตัวอย่างที่ดี

「เพราะงั้นถึงให้เคย์โกะจังอัพสกิลสินะคะ」

ยูเมะจังที่นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งพูดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว

「ใช่แล้วล่ะ หากเป็นสกิลค้นหาของเคย์โกะจังล่ะก็ ต่อให้พวกนั้นหลบอยู่ใต้ดินก็สามารถหาเจอได้แน่」

「ทัตสึยะซังอัพสกิลเสร็จแล้วค่ะ!!」

หลังอัพสกิลเสร็จเคย์โกะจังรีบวิ่งมา และผมก็ให้เคย์โกะจังเริ่มทำการค้นหาทั่วเมืองในทันที

สกิลค้นหาเลเวล 7 นั้นสามารถค้นหาได้ทั่วทุกพื้นที่ในเมืองเวลล่าแม้จะมีห้องใต้ดินซ่อนอยู่ลึกแค่ไหนก็ตาม นอกจากนั้นยังสามารถระบุชื่อ อายุ เพศ และข้อมูลคร่าวๆของสิ่งมีชีวิตต่างๆที่ปรากฏขึ้นมาในหน้าจอค้นหาได้ด้วย

「เจอแล้วค่ะจุดสีส้ม ตรงนี้ 2 จุด แล้วก็ในห้องใต้ดินอีก 2 จุด.....ไม่สิ.....ดูเหมือนมันจะไม่ใช่ห้องใต้ดินทั่วไป แต่เป็นทางเชื่อมไปยังอุโมงค์ใต้ดินยาวออกไปถึงด้านนอกเมืองด้วยนะคะ」

「เซลฟีน่า เธอต้องเป็นคนตัดสินใจในเรื่องนี้นะ เพราะว่าพวกผมน่ะเป็นแค่คนนอก แถมยังไม่มีหลักฐานอื่นซะด้วย จะให้ไปรับผิดชอบเรื่องพวกนี้คงจะไม่ไหวหรอกนะ」

ได้ฟังที่ผมพูดเซลฟีน่าก็นิ่งเงียบไป สีหน้าของเธอดูค่อนข้างกังวลใจ

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เงยหน้าขึ้นและจ้องมองผมด้วยสายตาจริงจังยิ่งกว่าในตอนแรก

「เข้าใจแล้วค่ะ เรื่องนี้ชั้นจะเป็นคนรับผิดชอบเอง แต่อยากจะขอให้ช่วยซัพพอร์ตในกรณีเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นได้มั๊ยคะ」

「ถ้าแค่นั้นล่ะก็ไม่มีปัญหา ถึงยังไงผมก็มีหนี้ต้องเก็บจากโรน่าจังอยู่แล้ว เพราะงั้นจะเพิ่มเรื่องนี้เข้าไปอีกก็แล้วกัน」

ผมพูดพร้อมกับหันไปยิ้มอย่างชั่วร้ายให้กับเด็กสาวผมสีน้ำทะเลคนนั้น.....

「เอ๋ ชะ ชั้นเหรอคะ!! แต่ ชั้นไม่มีเงินนะคะ!!」

หลังจากตกลงกันได้ เซลฟีน่าก็สั่งอัศวินในสังกัดของตัวเองให้เข้าจับกุมสายลับทั้ง 2 คนที่ปลอมเป็นทหารรักษาการณ์และเฝ้าอยู่บริเวณประตูเมือง

เมื่อถูกอัศวินหลายนายรุมล้อมและถามคำถามที่ตอบไม่ได้ สายลับทั้งสองคนจึงไม่มีทางเลือกและพยายามที่จะฆ่าตัวตาย แต่พวกอัศวินก็ไม่ปล่อยให้พวกนั้นตายได้ง่ายๆ และอัดจนทั้งสองคนนั้นสลบไป

「ดูเหมือนจะง่ายกว่าที่คิดนะคะ」

เคย์โกะจังพูดออกมาด้วยสีหน้าแปลกใจ พอพูดถึงสายลับแล้วเคย์โกะจังดูตื่นเต้นกับเรื่องนี้มาก บางทีเธอเองก็อาจจะคิดว่าพวกสายลับเนี่ยต้องเก่งกาจเหมือนในหนังล่ะมั้ง

「พวกนั้นคงไม่คิดว่าจะถูกเจอตัวล่ะน่ะ ก็เลยโดนจับกุมตัวได้ง่ายๆ」

จากนั้นพวกเราก็ตรงไปยังบ้านหลังหนึ่งที่มีทางเชื่อมกับอุโมงค์ใต้ดิน

เซลฟีน่าสั่งให้พวกอัศวินทำการล้อมบ้านหลังนี้เอาไว้โดยให้เกิดเสียงน้อยที่สุด ถึงอย่างนั้นหากบุกเข้าไปแบบนี้ล่ะก็ พวกนั้นคงจะรู้ตัวและอาจจะหนีไปทันทีด้วยทางลับใต้ดินก็ได้ ผมจึงลองถามยูเมะจังดูว่าพอจะทำอะไรได้บ้างไหม

「ยูเมะจัง อสูรรับใช้ตัวใหม่มันพอจะมีเวทมนต์ หรือสกิลอะไรที่ทำให้พวกที่หลบอยู่ชั้นใต้ดินหยุดเคลื่อนไหวได้บ้างมั๊ย」

「คิดว่าน่าจะทำให้พวกนั้นหลับได้นะคะ ชั้นจะลองดูค่ะ」

อสูรรับใช้จากเวทอัญเชิญเลเวล 7 ของยูเมะจังนั้นคือ Schapen Squad พวกมันเป็นกลุ่มนักรบ 6 ตัวที่หน้าตาคล้ายกับแกะแต่ยืนสองขา แต่ละตัวจะมีสกิลและอาวุธที่ใช้ได้แตกต่างกัน ซึ่งดูเหมือนว่าหนึ่งในนั้นสามารถทำให้ศัตรูหลับได้

「Summon: Schapen Squad!!」

ยูเมะจังอัญเชิญเหล่านักรบแกะออกมา และสั่งให้มันจัดการตามแผนในทันที

หนึ่งในนักรบแกะหยิบขลุ่ยรูปร่างแปลกๆอันหนึ่งออกมาจากขนฟูๆของมันและเริ่มบรรเลงเพลง เสียงเพลงถูกส่งตรงไปยังชั้นใต้ดินของบ้านหลังนี้

「ทั้งสองคนที่อยู่ใต้ดินหลับไปแล้วค่ะ」

เคย์โกะจังจิ้มดูข้อมูลของสายลับทั้งสองคนที่อยู่ใต้ดินผ่านทางสกิลค้นหาของเธอ และมันก็แสดงข้อมูลขึ้นมาให้เห็นว่าคนพวกนั้นติดดีบัพ Sleep อยู่อย่างชัดเจน

ให้ตายสิพวกเธอทุกคนนี่มีแต่สกิลโกงๆกันทั้งนั้นเลยนะ ผมเก็บความอิจฉาเล็กน้อยนี่เอาไว้ในใจ และคิดว่าจะเอาเรื่องทุกอย่างไปลงกับยัยโรน่า.......

ผมเหล่มองไปยังโรน่าจังครู่หนึ่ง ซึ่งเธอก็แสดงอาหารหนาวสั่นออกมาในทันที

จากนั้นพวกเราก็บุกเข้าไปค้นในบ้านหลังนี้และเจอกับหลักฐานหลายอย่าง และหนึ่งในนั้นก็คือผงศิลาอัลกุส

จากข้อมูลของพวกอัศวินที่ผมได้มานั้น ผงศิลาอัลกุสเป็นไอเทมเวทที่ใช้สำหรับเรียกมอนสเตอร์เข้าหา มันเหมาะสำหรับการดึงพวกมอนสเตอร์ให้ออกมาจากที่ซ่อน เพื่อให้ง่ายในการกวาดล้างพวกมัน วิธีใช้นั้นก็เพียงแค่เผา หลังจากเผาแล้วมันจะส่งกลิ่นดึงดูดพวกมอนสเตอร์ แต่มันเป็นกลิ่นที่มนุษย์ไม่สามารถรับรู้ได้จึงยากในการหาตัวผู้ใช้

หลังจากนั้นสายลับทั้งหมดก็ถูกพาตัวไปขังยังคุกใต้ดินของปราสาทเวลล่าเพื่อรอการสอบสวน ในครั้งนี้ผมคิดว่าพวกนั้นคงจะต้องยอมเปิดเผยข้อมูลและเรื่องของผู้บงการออกมาอย่างแน่นอน

เมื่อเสร็จเรื่องแล้วผมก็ให้ยูเมะจังเรียกกริฟฟอนออกมา และพวกเราก็รีบตรงดิ่งกลับไปยังสนามรบในทันที