ตอนที่ 18 ฟิลิเน่กำลังแย่แล้วค่ะ

 

ช่วงเช้ามืดของวันที่ 30 เดือน 8 ศักราชเอลติซปีที่ 837

-- มุมมองของฟิลิเน่ --                                                        

                                                        

「อุว๊า วะ วะ ว๊า สะ สาย แล้ว........อ่ะเร๊ะ!....ห้องที่ไม่คุ้นเคย....」

เมื่อฟิลิเน่รู้สึกตัวและมอบไปรอบๆ ฟิลิเน่นอนอยู่บนเตียงที่อบอุ่นและสุดแสนจะนุ่มนิ่ม มันเป็นเตียงที่ดูหรูหราและงดงามเกินกว่าจะเป็นเตียงของเด็กกำพร้า.....

ใช่แล้วล่ะค่ะ ใช่แล้ว!! ตอนนี้ฟิลิเน่ไม่ได้อยู่ที่หอพักเด็กกำพร้าในโรงเรียนหลวงสเตรเชียแล้วนี่นา!!! ใช่แล้วล่ะค่ะ!!! ฟิลิเน่นั้นถูกฟลอร่าซามะรับมาเป็นเมดส่วนตัวตั้งแต่เมื่อวาน.....

เมื่อวานมีพวกเมดมากมายในหอพักแห่งนี้จัดงานเลี้ยงตอนรับ แล้วฟิลิเน่ก็ทานอาหารและขนมมากมายจนอิ่ม แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นเพราะดูเหมือนว่าฟิลิเน่จะเผลอหลับไปซะก่อน.....

「ฟะ ฟลอร่าซามะ!!」

แล้วฟิลิเน่ก็สังเกตเห็นเด็กสาวผู้หนึ่งที่กำลังหลับอยู่ใกล้ๆ ซึ่งเธอก็คือฟลอร่าซามะเจ้านายของฟิลิเน่ ฟลอร่าซามะนั้นเป็นเด็กสาวผู้ที่มีใบหน้างดงามและอ่อนโยน ผมของฟลอร่านั้นทั้งสวยและนุ่มลื่นน่าสัมผัส สีผมของฟลอร่าซามะมีสีม่วงอ่อนราวกับดอกเยลเดอร์ที่บานในฤดูใบไม้ผลิ

「อุฟุฟุ อุฟุฟู......ทัตสึยะซาม้า......」      

「อุว๊า ฟลอร่าซามะละเมอด้วยล่ะค่ะ.....」

ฟลอร่าซามะละเมอถึงทัตสึยะซามะด้วยใบหน้าแดงก่ำ ถึงฟิลิเน่จะไม่รู้ว่าฟลอร่าซามะกำลังฝันถึงเรื่องอะไร แต่คิดว่าพวกเค้าทั้งสองคงจะต้องกำลังมีความสุขอยู่แน่ๆเลยล่ะค่ะ

「อ้ะ แย่แล้ว แย่แล้วล่ะค่ะ!!! นี่มันเช้าแล้วนี่นา! ฟิลิเน่ต้องรีบไปทำงานบ้านแล้วค่ะ! ถ้าทำงานเสร็จช้าก็จะต้องถูกงดข้าวเช้า....ฟิลิเน่ไม่อยากถูกงดข้าวเช้าหรอกนะคะ!!!」

ถ้าหากเป็นที่หอพักเด็กกำพร้าล่ะก็ ฟิลิเน่จะต้องไปเตรียมตัวต้มน้ำ แล้วก็นำพวกผักและวัตถุดิบต่างๆที่ใกล้หมดอายุมาเตรียมอาหารเช้า แต่ดูเหมือนว่าคฤหาสน์แห่งนี้จะใช้วัตถุดิบสดใหม่พิเศษในการทำอาหารเช้าแทนล่ะค่ะ ช่างสุดยอดไปเลยจริงๆนะคะคฤหาสน์ของทัตสึยะซามะเนี่ย!!!

แต่ในตอนนี้ฟิลิเน่เป็นเมดส่วนตัวค่ะ เพราะงั้นฟิลิเน่จึงไม่ต้องไปเตรียมอาหารเช้าแต่ก็ต้องคอยดูแลรับใช้ฟลอร่าซามะซึ่งเป็นเจ้านายแทน ดังนั้นก่อนที่ฟลอร่าซามะจะตื่น ฟิลิเน่คิดว่าจะทำความสะอาดห้อง แล้วก็เตรียมเสื้อผ้าสำหรับวันนี้ให้ฟลอร่าเปลี่ยนล่ะค่ะ!!

แต่ห้องที่ฟิลิเน่อยู่ในตอนนี้มันดูสะอาดเอามากๆเลยนะคะ...แล้วแบบนี้ฟิลิเน่จะทำความสะอาดยังไงดีล่ะค่ะเนี่ย.....

「นึกออกแล้ว!!! ก่อนอื่นก็ต้องตามหาคุณขี้ฝุ่นก่อนสินะคะ」

ฟิลิเน่มองไปทั่วห้อง แล้วก็ออกค้นหาคุณขี้ฝุ่นตามซอกมุมต่างๆค่ะ แต่ทั้งใต้โต๊ะ โซฟา หรือแม้แต่ภายในตู้เสื้อผ้า ฟิลิเน่ก็ไม่เจอคุณขี้ฝุ่นเลยล่ะค่ะ

「ใช่แล้วล่ะ ต้องขอบหน้าต่างสินะคะ คุณขี้ฝุ่นคงจะไปซ่อนอยู่ที่ขอบหน้าต่างแน่ๆเลยค่ะ」

เมื่อคิดได้ดังนั้น ฟิลิเน่ก็รีบไปเปิดหน้าต่าง แล้วก็พยายามค้นหาคุณขี้ฝุ่นโดยเอานิ้วแตะไปยังตามขอบหน้าต่างๆทุกด้าน

「คุณขี้ฝุ่นอยู่ไหนเอ่ย? คุณขี้ฝุ่นซ่อนอยู่ตรงนี้รึเปล่าค๊า?」

แต่ไม่ว่าจะเปิดหน้าต่างไปกี่บาน ฟิลิเน่ก็หาคุณขี้ฝุ่นไม่เจอเลยล่ะค่ะ ทำยังไงดีล่ะคะเนี่ย!!! แบบนี้ฟิลิเน่ต้องถูกงดข้าวเช้าแน่เลยล่ะค่ะ!!!

「แย่แล้วล่ะค่ะ ฟิลิเน่กำลังวิกฤตแล้ว ฟิลิเน่ต้องถูกงดข้าวเช้า......」

เมื่อคิดว่าต้องถูกงดข้าวเช้า ฟิลิเน่ก็รู้สึกเศร้ามากๆเลยล่ะค่ะ.....

และในตอนนั้นเอง ฟิลิเน่ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านเข้ามาในร่างกายของฟิลิเน่

「อะร๊า ทำหน้าเศร้าเชียว เป็นอะไรงั้นเหรอจ๊ะ」  

「ฟิลิเน่หาคุณขี้ฝุ่นไม่เจอเลยค่ะ ฟิลิเน่เป็นเด็กไร้ประโยชน์ ฟิลิเน่ต้องถูกลงโทษ ฟิลิเน่จะไม่ได้ทานข้าวเช้าใช่มั๊ยคะ.....ฮึก.....ฮือออ.....」

ไม่รู้เพราะอะไร แต่พอฟิลิเน่ถูกฟลอร่าซามะโอบกอด น้ำตาของฟิลิเน่มันก็ค่อยๆไหลรินออกมา

และพอเห็นฟิลิเน่เป็นแบบนี้ ฟลอร่าซามะก็กอดฟิลิเน่แน่นขึ้น ฟลอร่าซามะค่อยๆปลอบโยนฟิลิเน่ด้วยอ้อมแขนที่แสนจะอบอุ่น จากนั้นฟลอร่าซามะจึงได้ถามถึงเหตุผล ฟิลิเน่จึงเล่าเรื่องในสมัยตอนที่ยังอยู่ที่หอพักเด็กกำพร้าของโรงเรียนหลวงสเตรเชียให้กับฟลอร่าซามะฟัง

「ห้องนี้ถูกทำความสะอาดด้วยอุปกรณ์เวทพิเศษ เพราะงั้นคงจะไม่มีคุณขี้ฝุ่นเข้ามาง่ายๆหรอกนะจ๊ะ แต่ถึงแบบนั้นก็ยังมีงานอีกหลายอย่างที่อยากจะให้ฟิลิเน่ช่วยทำ เอาเป็นว่าก่อนอื่น ฟิลิเน่ช่วยเลือกชุดเมดของวันนี้ให้หน่อยได้มั๊ยจ๊ะ」          

ฟลอร่าซามะพูดพร้อมกับลูบหัวฟิลิเน่อย่างอ่อนโยน ถึงแม้จะไม่มีงานทำความสะอาด แต่ฟิลิเน่ก็ยังคงเป็นที่ต้องการล่ะค่ะ!!! ดีใจจังเลยค่ะ ดูเหมือนฟิลิเน่จะได้ทานอาหารเช้า แล้วก็จะมีขนมหวานให้ด้วยล่ะค่ะ ฟลอร่าซามะสุดยอดไปเลย ฟิลิเน่รักฟลอร่าซามะที่สุดเลยล่ะค่ะ!!

「ขอบคุณค่ะฟลอร่าซามะ! ฟิลิเน่จะ ฟิลิเน่จะไปเลือกชุดเมดที่สวยที่สุดให้ฟลอร่าซามะใส่นะคะ」

หลังจากที่ฟิลิเน่เตรียมชุดเมดสำหรับเปลี่ยนให้กับฟลอร่าซามะเรียบร้อยแล้ว ฟิลิเน่กับฟลอร่าซามะก็ไปล้างหน้าและแต่งตัวพร้อมกันค่ะ ฟลอร่าซามะยังช่วยฟิลิเน่แต่งตัวจากนั้นก็ยังหวีผมและทำทรงผมให้ด้วยล่ะค่ะ

อ่ะเร๊ะ มันควรจะเป็นหน้าที่ของฟิลิเน่ไม่ใช่เหรอคะ แต่ฟลอร่าซามะบอกว่าอยากจะช่วยให้ฟิลิเน่แต่งตัวสวยๆล่ะค่ะ ฟลอร่าซามะใจดีมากเลยล่ะค่ะ!!!

เพราะว่าฟิลิเน่จะไม่มีห้องส่วนตัว เพราะงั้นหลังจากนี้พวกเราก็จะต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ดังนั้นฟลอร่าซามะจึงจะเป็นเหมือนกับพี่สาวและคอยช่วยดูแลฟิลิเน่ ดีใจมากเลยล่ะค่ะ ไม่คิดเลยว่าฟิลิเน่จะได้มีพี่สาวที่ทั้งสวยและใจดีแบบนี้เลยนะคะ ฟิลิเน่รักฟลอร่าซามะที่สุดเลยค่ะ!!!

หลังจากที่แต่งตัวกันเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็จะไปทานอาหารเช้ากันค่ะ แต่แทนที่จะเป็นในห้องอาหาร ดูเหมือนว่าในช่วงเช้าของวันนี้พวกเราจะไปทานอาหารเช้ากันที่บริเวณสวนกลางหอพัก

ถ้าหากเป็นที่หอพักเด็กกำพร้าล่ะก็ บริเวณสวนด้านนอกในช่วงเช้านั้นจะถูกใช้เป็นสนามสำหรับใช้ฝึกซ้อมการต่อสู้ให้กับพวกเด็กกำพร้าที่ต้องการจะเป็นนักผจญภัยหรือเข้าร่วมกับกองทัพ แต่เนื่องจากที่คฤหาสน์แห่งนี้มีอาคารสำหรับฝึกซ้อมพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นด้วยเวทมนต์แยกออกไปต่างหาก พวกท่านจอมเวทนี่สุดยอดเลยจริงๆค่ะ

นอกจากนั้นที่สวนกลางหอพักแห่งนี้ยังสวยงามมากๆอีกด้วยนะคะ!!! ที่มีทั้งต้นไม้และดอกไม้สวยงามบานอยู่เต็มไปหมดเลย และยังมีคุณริทสึกับคุณโมฟุริวิ่งเล่นกันไปมาด้วยล่ะค่ะ 

นอกจากนั้นก็มีคุณเมดอีกหลายคนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานในระหว่างทานอาหารเช้าไปด้วย คุณเมดบางคนก็กำลังให้อาหารพวกโมฟุริ บางคนก็นำคุณโมฟุริมาวางไว้บนหัวล่ะค่ะ อุว๊า แล้วแบบนั้นผมจะไม่พันกันยุ่งไปหมดเหรอคะ......

「อะร๊า ฟลอร่าซัง ฟิลิเน่จังก็ด้วย กำลังจะทานอาหารเช้ากันหรือคะ?」      

ในระหว่างที่ฟิลิเน่กำลังมองดูรอบๆ เด็กสาวผมสีแดงที่สวยมากๆคนหนึ่งหันมาถามพวกเราด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  เนื่องจากเธอไม่ได้สวมชุดเมด ฟิลิเน่จึงไม่แน่ใจว่าเธอนั้นเป็นคุณเมดหรือเปล่า แถมเธอยังเอาเท้าของเธอแช่ไว้ในน้ำอีกด้วย ดูแล้วเป็นเด็กสาวที่ลึกลับจริงๆเลยล่ะค่ะ

เธอเป็นใครกันแน่น๊า? ทำไมถึงได้รู้ชื่อของฟิลิเน่กันน๊า? หรือว่าเธอจะเป็นหัวหน้าของหอพัก? ยะ แย่แล้วล่ะค่ะ แบบนี้แย่ๆแน่ๆเลย ถ้าไปทำให้เธอโกรธเข้าล่ะก็ ฟิลิเน่ต้องถูกสั่งให้งดทานอาหารตลอดทั้งวันแน่ๆเลยล่ะค่ะ!!

「อรุณสวัสดิ์ค่ะมาเรียซามะ พวกเรากำลังจะทานอาหารเช้าน่ะค่ะ」   

「อะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ มาเรียซามะ ฟะ ฟิลิเน่จะตั้งใจทำงาน พะ เพราะงั้นอย่าให้ฟิลิเน่งดอาหารเลยนะคะ」                             

ฟลอร่าซามะรีบกล่าวทักทายออกไป ฟิลิเน่เองก็รีบกล่าวทักทายตามออกไปในทันที

「อุฟุฟุ ชั้นไม่ใจร้ายกับเด็กน่ารักๆแบบนี้หรอกค่ะ」      

เธอตอบกลับมาพร้อมกับกระดิกนิ้วแปลกๆ จากนั้นพวกเมดหลายคนก็รีบนำตะกร้าใส่อาหารออกมาเสริฟให้กันเต็มเลยล่ะค่ะ อุว๊า!! เธอเป็นหัวหน้าหอพักไม่ผิดแน่ๆเลยล่ะค่ะ!!!

หลังจากนั้นคุณหัวหน้าหอพักก็ให้ฟิลิเน่และฟลอร่าซามะนั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน จากนั้นเธอก็สอนและเล่าเรื่องต่างๆให้พวกเราฟังอีกด้วย โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับคฤหาสน์หลังนี้ สิ่งที่ไม่ควรทำ สถานที่ที่ไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว คุณหัวหน้าหอพักยังบอกให้ระวังคุณหมาป่าเข้ามาจู่โจมกลางดึกด้วยล่ะค่ะ

อ่ะเร๊ะ? ที่คฤหาสน์นี้มีคุณหมาป่าด้วยงั้นเหรอคะ น่ากลัวมากเลยค่ะ ฟิลิเน่กลัวจังเลยค่ะ แบบนี้ฟิลิเน่ไม่กล้าออกไปเข้าห้องน้ำกลางดึกแน่ๆเลยล่ะค่ะ

「วันนี้เป็นวันสิ้นเดือนแล้วก็เป็นวันหยุดของชั้น เพราะงั้นชั้นจะพาฟลอร่าซังแล้วก็ฟิลิเน่จังไปแนะนำตัวที่กิลด์เมดเองก็แล้วกันค่ะ」                

คุณหัวหน้าหอพักพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ดูเหมือนว่าคุณหัวหน้าหอพักจะหยุดงานในวันนี้ เพราะงั้นก็เลยจะพาพวกเราไปเที่ยวที่กิลด์เมดล่ะค่ะ โชคดีมากเลยล่ะค่ะที่คุณหัวหน้าหอพักเป็นคนใจดี เธอยังบอกอีกด้วยว่า ถ้าหากฟิลิเน่ตั้งใจทำงานล่ะก็ ฟิลิเน่จะได้ขนมหวานเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ ดีใจที่สุดเลยล่ะค่ะ

.......ในวันนี้เองคุณหัวหน้าหอพักก็แบ่งขนมเค้กให้ฟิลิเน่ตั้ง 2 ชิ้นด้วยนะคะ

.......ขนมเค้กอร่อยสุดยอดเลยค่ะ ฟิลิเน่รักคุณหัวหน้าหอพักมากเลยค่ะ

ช่วงเช้าของวันที่ 30 เดือน 8 ศักราชเอลติซปีที่ 837

                                  

-- มุมมองคริสติน่า --

หลังจากทานอาหารเช้าภายในห้องรับรองส่วนตัว ชั้นก็มานั่งดื่มชาพร้อมกับฟังรายงานเรื่องต่างๆจากเบลตี้เมดส่วนตัวของชั้น เบลตี้นั้นทำงานรับใช้และติดตามชั้นมาตั้งแต่สมัยพวกเรายังมีอายุได้เพียงแค่ 5 ขวบ เธอจึงเป็นลูกน้องที่ชั้นให้ความไว้วางใจมากที่สุด

「คนของเราถูกปล่อยตัวหมดทุกคนเลยงั้นเหรอ?」       

เมื่อได้ยินรายงานจากเบลตี้ ชั้นก็ถามย้ำไปอีกรอบเพื่อความแน่ใจ

「ใช่แล้วล่ะค่ะ ชั้นได้ไปพบกับทุกคนมาเรียบร้อยแล้ว เพราะงั้นไม่ผิดแน่นอนค่ะ」

สำหรับพวกลูกน้องของชั้นที่มาทำงานหาข่าวด้วยกันยังทวีปแห่งนี้นั้น พวกเค้าทุกคนถูกคนของอาณาจักรออร์ฟีน่ารวบตัวไปทั้งหมด ซึ่งมันก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ชั้นถูกราชินียูฟีเนสควบคุมตัว

และในเมื่อเรื่องที่พวกเราที่เป็นสายลับนั้นเปิดเผยมาออก โดยปกติแล้วพวกเค้าคงจะไม่มีทางปล่อยตัวออกมาอย่างแน่นอน แต่เพียงแค่คืนเดียว หลังจากที่พบกับทัตสึยะซามะ พวกเค้าก็ได้รับคำสั่งให้ปล่อยตัวในทันที นอกจากนั้นทุกๆคนดูเหมือนจะไม่ได้ถูกทรมานเพื่อรีดค้นข้อมูลเลยแม้แต่น้อย

แต่ถึงมันจะเป็นเรื่องที่แปลกมาก ชั้นก็คิดว่าสำหรับอาณาจักรแห่งนี้แล้ว พวกเค้าอาจจะมีเวทมนต์หรืออุปกรณ์เวทบางอย่างที่สามารถดึงเอาข้อมูลสำคัญออกมาโดยที่ไม่จำเป็นต้องใช้การทรมานเลย.....ซึ่งมีความเป็นได้สูงทีเดียว

หลังจากนั้นเบลตี้ก็รายงานเรื่องราวต่างๆที่ได้ขาดหายไปเพราะทุกคนถูกจับกุมตัวให้ฟัง โดยในรายงานนั้น ส่วนสำคัญก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับกองทัพของจักรวรรดิเอลติซและกองทัพพันมิตรจานานาประเทศที่อยู่ใต้อำนาจของจักรวรรดิ

「เลคซิอุสคงคิดจะปิดฉากในการทำสงครามเพียงครั้งเดียว......กองทัพทั้งหมดน่าจะมีจำนวนมากกว่า 5 แสนนายงั้นสินะ.....ส่วนเป้าหมายก็คงจะเป็นที่นี่แน่นอนแล้ว……」   

「ใช่แล้วค่ะ แต่จากข้อมูลที่รวบรวมมา ถึงแม้ทางฝ่ายนั้นจะมีจำนวนทหารมากกว่า 5 แสน ดิชั้นก็ไม่คิดว่าทางอาณาจักรออร์ธรอสจะพ่ายแพ้ได้ง่ายๆหรอกค่ะ」     

「เธอจะบอกว่า ชั้นควรจะร่วมมือกับพวกท่านจอมเวทงั้นสินะ」

「ที่คริสติน่าซามะยังคงลังเลอยู่เนี่ย เป็นเพราะไม่อาจจะเชื่อคำพูดของทัตสึยะซามะได้งั้นหรือคะ」                                                       

「ไม่ใช่แบบนั้นหรอก จากที่ชั้นรู้มา ทัตสึยะซามะเป็นคนที่รักษาคำพูดและคำสัญญาที่ให้ไว้กับเด็กสาวทุกคน ดังนั้นชั้นไม่คิดว่าเค้าจะผิดคำพูด หรือคิดจะหลอกใช้ชั้นเพื่อครอบครองจักรวรรดิเอลติซหรอกนะ」                                       

「กลัวจะผิดต่อ ฮาริเบลซามะงั้นหรือคะ?」

「……..ชั้นไม่คิดว่าเค้าจะมาใส่ใจเจ้าหญิงตกอับอย่างชั้นหรอก ถึงพวกเราจะเป็นคู่หมั้นอย่างเป็นทางการ แต่เค้าก็ไม่ได้รักชั้นเพียงคนเดียว แล้วชั้นคิดว่ามันก็เป็นเพียงเรื่องทางการเมืองเท่านั้นแหละ.....」                

「ถ้าไม่คิดจะเสี่ยง ก็ไม่มีทางได้ผลตอบแทนกลับมาหรอกค่ะ ดิชั้นคิดว่าคริสติน่าซามะควรจะเดิมพันทุกอย่างเอาไว้กับทัตสึยะซามะ มันเป็นทางเดียวที่ท่านหญิงจะสามารถแก้แค้นให้กับฝ่าบาทและเอเลมิน่าซามะได้ ส่วนหลังจากนั้นไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม ชั้นคิดว่าทัตสึยะซามะคงจะรีบเข้ามาช่วยในทันทีแน่นอนเลยค่ะ」                  

「ทำไมเธอถึงได้หมั้นใจกับทัตสึยะซามะมากขนาดนั้นกัน เค้าน่ะเป็นศัตรูที่มาแย่งชิงดินแดนของพวกเราไปนะ」                

「ลางสังหรณ์ของหญิงสาวล่ะมั้งคะ......」 

เบลตี้ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มไม่น่าไว้ใจ

เห้อ.....ยังไงชั้นก็คงไม่มีทางเลือกอะไรมากนักอยู่แล้วล่ะนะ......เพื่อความสุขของฟลอร่าด้วย...ชั้นคงจะต้องเดิมพันทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้กับเค้า....สินะ

「คริสติน่าซามะ ทัตสึยะซามะให้มาตามค่ะ!」    

ในขณะที่ชั้นกำลังไต่ตรองเรื่องต่างๆ ก็มีเสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกดังมาจากบริเวณประตูห้อง ในวันนี้ทัตสึยะซามะได้เชิญให้ชั้นไปยังเมืองเนอราเชีย เพื่อไปช่วยกันเตรียมงานแต่งงานให้กับน้องสาวบุญธรรม หรือก็คือท่านไวส์เคานต์หญิงโนเอล

โดยงานในครั้งนี้จะมีเล่าขุนนางมากมายจากนานาประเทศเข้าร่วม มันจึงเป็นโอกาสที่ดีที่ชั้นจะได้ไปติดต่อพูดคุยกับพวกเค้า เพื่อผลประโยชน์ของจักรวรรดิเอลติซในอนาคต

หลังจากนั้น ชั้นก็ได้เดินทางไปยังเมืองเนอราเชียด้วยรถไฟความเร็วสูงพร้อมกันกับทัตสึยะซามะ แต่ทั้งๆที่มีเด็กสาวมากมายติดตามไปด้วยแท้ๆ ทำไมเค้าถึงต้องมานอนหนุนตักชั้นไปตลอดทางด้วยนะ......