ตอนที่ 5 การต่อสู้ ณ เมืองเวลล่า บทที่ 2

  

ถึงแม้พวก Minotaurus บางส่วนจะเริ่มหันมาสนใจและวิ่งมาทางพวกเรา แต่จำนวนแค่นั้นยังไม่เพียงพอ ดังนั้นผมจึงให้ยูกะจังทำการโจมตีต่อไป สวมกลุ่ม Minotaurus หลายตัวที่กำลังวิ่งมานั้นเป็นหน้าที่ของ เคย์โกะจังและมายุจังในการหลอกล่อและสกัดพวกมันเอาไว้ก่อน

「Ice Magic: Ice Pike!!」

คมดาบน้ำแข็งจำนวนมากมายโผล่ขึ้นมาจากพื้นดินบริเวณใต้กำแพง ถึงแม้จะเป็น Minotaurus ที่มีผิวหนังแข็งแกร่งแต่พวกมันก็ยังไม่อาจทรงตัวอยู่ได้เมื่อถูกโจมตีจากด้านล่าง ทุกครั้งที่คมดาบเสียบเข้าที่เท้าหรือก้นของมัน พวกมันจะกรีดร้องและเสียจังหวะล่วงลงสู่พื้นดินในทันที

「Ice Magic: Ice Pike!!」

ยูกะจังยังคงใช้เวทมนต์ระยะไกลของเธอโจมตีอย่างต่อเนื่อง โดยมุ่งเน้นไปที่การสกัดพวก Minotaurus ไม่ให้ปีนขึ้นไปบนกำแพงได้และหลอกล่อพวกมันให้มาโจมตีพวกเราแทน

「Nero Bianco โจมตีพวกที่กำลังปีนกำแพงเลย!!」

ในช่วงที่เวทมนต์ของยูกะจังกำลังคูลดาวน์อยู่นั้น ยูเมะจังก็เริ่มสั่งให้กริฟฟอนทั้งสองตัวเริ่มทำการโจมตีใส่ Minotaurus ที่ยังเหลืออยู่ในทันที

Nero และ Bianco นั้นเป็นชื่อของกริฟฟอนฝาแฝดทั้งสองตัวที่ยูเมะจังตั้งให้ ในตอนแรกผมก็พอเข้าใจอยู่หรอก เพราะถึงจะบอกว่าเป็นฝาแฝดที่ทั้งสองตัวนั้นมีสีขนบริเวณหัวที่แตกต่างกัน เพียงแต่ยูเมะจังดันตั้งชื่อให้สลับกับสีขนของพวกมันซะงั้น

จะว่าไปแล้วตอนที่ตั้งชื่อให้กับ Luna และ Sole เองก็เป็นเช่นเดียวกัน เอาเถอะถ้ายูเมะจังชอบแบบนั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องขัดล่ะนะ

「「กิโฟนนน!!」」

Nero และ Bianco แผดเสียงร้องกู่ก้อง คมดาบสายลมจำนวนมากแหวกอากาศพุ่งเข้าโจมตีใส่ Minotaurus ที่ยังพยายามจะปีนขึ้นไปบนกำแพง ความรุนแรงของคมดาบสายลมนั้นสมกับเป็นพลังของอสูรรับใช้ LV5 พวก Minotaurus บางตัวถึงกับแขนขาดสะบั้นไปเลยทีเดียว

ในตอนนี้ Minotaurus ทั้งหมดที่อยู่นอกกำแพงเมืองนั้นไม่ได้สนใจกำแพงเมืองอีกต่อไป พวกมันหันกลับมาทางพวกเราและส่งเสียงตะโกนร้องด้วยความเคียดแค้นและเจ็บปวด

「「「「มัวววววว!!」」」」

ฝูง Minotaurus ที่กำลังบ้าคลั่งต่างพากันวิ่งเข้ามาหมายจะฆ่าล้างพวกเรา ดวงตาของพวกมันเปล่งประกายสีแดงสดจดจ้องมองเหยื่อไม่ละสายตา

「ฮารุกะจัง!」

「ในที่สุดก็ถึงตาท่านฮารุกะคนนี้.....」

「รีบไปเร็วเข้า!」

ผมไม่ปล่อยให้ฮารุกะจังพูดจบและสั่งให้เธอรีบออกไป ถึงแม้พวกเราจะจึงกองกำลังหลักของ Minotaurus ออกห่างจากเมืองมาได้แล้ว แต่ก็ยังมีพวกมันอีกจำนวนมากกำลังต่อสู้ตะลุมบอนกับอัศวินบนกำแพงเมือง หรือบางทีด้านในเมืองเองก็อาจจะมีพวกมันหลุดเข้าไปบ้างแล้วก็ได้

ฮารุกะจังทำหน้าเสียใจเล็กน้อยก่อนจะกลับมาร่าเริงในทันที เธอยังคงเป็นสาวน้อยที่ร่าเริงไม่ว่าจะในสถานการณ์ไหน

「ยูกะจังพอผมให้สัญญาณ ก็ใช้ Frost Cloud ทันทีเลยนะ」

「เข้าใจแล้วค่ะ」

หลังจากฮารุกะจังวาปไปยังกำแพงเมืองเพื่อส่งกลุ่มอัศวินของเซลฟีน่ากับและพวกชิซึกุแล้ว ผมก็หันไปสั่งการยูกะจังในทันที

โชคดีที่พวกเรามากัน 2 ปาร์ตี้ ในครั้งนี้จึงสามารถแบ่งกำลังไปช่วยเหลือทางกำแพงเมืองได้ ปาร์ตี้ของชิซึกุในตอนนี้น่ะมีกันเพียงแค่ 4 คน ลำพังพวกเธอทั้ง 4 คนนั้นอาจจะทำอะไรได้ไม่มาก แต่หากรวมกำลังกับกลุ่มอัศวินของเซลฟีน่าที่ได้รับบัพไปแล้วล่ะก็ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นฝันร้ายของพวก Minotaurus เลยทีเดียว

「ตอนนี้ล่ะ!! จัดการเลยยูกะจัง!!」

เมื่อได้ยินคำสั่งของผมยูกะจังก็เริ่มรายเวทมนต์ของเธอในทันที

「Ice Magic: Frost Cloud!!」

ไอเย็นเข้าปกคลุมพื้นที่โดยรอบ เวทมนต์นั้นสามารถบังคับให้มันไม่ส่งผลกับสมาชิกในปาร์ตี้ได้ ดังนั้นพวกเราจึงไม่รู้หนาวเลยแม้แต่น้อย

แต่กับพวก Minotaurus ที่เป็นเป้าหมายแล้วนั้นไม่มีการปราณี พวกมันที่กำลังวิ่งโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเข้ามาติดกับพวกเราอย่างง่ายดาย พื้นที่โดยรอบในขณะนี้เริ่มกลายเป็นลานน้ำแข็ง กับเท้าของ Minotaurus ที่เหยียบย่ำเข้ามาในอาณาเขตเวทมนต์ Frost Cloud เริ่มแข็งตัว

กว่าพวกมันจะรู้สึกตัวก็สายไปเสียแล้ว เมื่อพื้นที่โดยรอบที่เป็นทางลาดถูกทำให้กลายเป็นลานน้ำแข็ง พวกมันส่วนใหญ่จึงไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไป ฝูง Minotaurus ต่างหกล้มกลิ้งไถลไปบนพื้นอย่างไม่เป็นท่า

และเมื่อพวกมันล้มลง พวกมันจึงไม่อาจจะหลีกเลี่ยงการกลายเป็นน้ำแข็งจากเวทมนต์ของยูกะจังได้อีก พวกมันส่วนใหญ่จึงเริ่มจะกลายเป็นวัวแช่แข็ง แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีพวกตัวสีเทาที่ทนทาน

Slivertaurus ถึงแม้กีบเท้าและพื้นจะกลายเป็นน้ำแข็งพวกมันก็ยังคงทรงตัวเอาไว้ได้ และยิ่งกว่านั้นพวกมันยังไม่สนใจพวกพ้องตรงหน้า พวกมันใช้ Minotaurus ที่ล้มลงแทนแท่นเหยียบ และยังคงก้าวเดินมาหาพวกเราอย่างไม่ลดละ

แต่ศัตรูของพวกมันน่ะไม่ได้มีแค่พวกเราที่อยู่ตรงนี้หรอกนะ

「ม...!!」

ยังไม่ทันแม้แต่จะกรีดร้อง หัวของ Slivertaurus ตัวหนึ่งก็ล่วงหล่นลงไปบนพื้น ด้านหลังของมันปรากฏร่างเด็กสาวคนหนึ่ง เธอถือเคียวยาวที่อาบไปด้วยเลือด ใบหน้าของเธอนั้นไม่แสดงอาการอื่นใดนอกจากรอยยิ้ม

「ขอโทษทีค่ะ พอดีอยากลองอาวุธใหม่ ก็เลยเผลอฆ่าเจ้าตัวใหญ่ไปซะแล้ว」

จากนั้นฮารุกะจังก็กลับมารวมกลุ่มกับพวกเราพร้อมพูดขอโทษออกมา

อาวุธใหม่ที่ฮารุกะจังถืออยู่ในมือมีชื่อว่า Grim Reaper มันเป็นเคียวยาวเหมือนกับที่เธอเคยใช้แต่ต่างแตกกันตรงที่มีโซ่โครงกระดูกพันเอาไว้ เป็นอาวุธที่พวกเราได้มาตอนกำจัด King Goblin ลงได้

การที่สามารถตัดหัวของ Slivertaurus ที่ตัวโตและดูแข็งแกร่งลงได้ในครั้งเดียวนั้น อาจจะเป็นเพราะความคมของมันหรือเป็นเพราะ สกิล Scythe LV6 ของเธอก็ได้

ผมล่ะรู้สึกดีใจจริงๆที่มีเธออยู่เคียงข้าง ถ้าหากมีใครเป็นศัตรูกับเธอล่ะก็ผมนึกภาพไม่ออกเลยจริงๆว่าจะเกิดอะไรกับคนเหล่านั้นบ้าง....

「ไม่ต้องขอโทษหรอก ยังไงก็ต้องจัดการพวกมันทั้งหมดอยู่แล้ว」

Slivertaurus ตัวอื่นๆนั้นไม่ได้สนใจความตายของเพื่อน พวกมันเริ่มวิ่งเข้ามาและยกค้อนยักษ์ในมือขึ้น พวกมันใช้แรงอันมหาศาลเหวี่ยงค้อนในมือเข้าใส่พวกเราจากด้านล่าง แต่ด้วยความเร็วแค่นั้นกับระยะห่างจากพื้นดินที่ค่อนข้างสูง ทำให้พวกเราสามารถหลบได้อย่างง่ายดาย

「ขว้างอาวุธทิ้งแบบนี้เนี่ยนะ ถึงจะตัวใหญ่แต่ก็โง่จริงๆแฮะ」

「นั่นสินะคะ ถึงจะตัวใหญ่แค่ไหน พวกมันก็เป็นได้แค่อาหารเท่านั้นแหละค่ะ」

ฮารุกะจังที่หลบได้อย่างสบายๆพูดขึ้นมา Slivertaurus ที่ถูกฆ่าตายไปนั้นเริ่มสลายหายไป และสิ่งที่เหลืออยู่ก็คือเนื้อชิ้นยักษ์ 2 ชิ้นกับคริสตันสีแดงอีก 2 เม็ด เห็นทีพวกเราคงจะได้กินเนื้อวัวไปอีกนานเลยทีเดียว

「เนื้อวัวงั้นเหรอ....อืมมนั่นสินะ ถ้าเอากลับไปให้เอริจังทำสเต๊กล่ะก็...」

「เอาไปทำเนื้ออบก็ไม่เลวนะคะ」

「ที่หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นเนี่ย เป็นเพราะกินเนื้ออบอย่างนั้นเหรอ」

ทั้งๆที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้พวกเธอยังคุยเรื่องแบบนี้กันได้อีกเหรอเนี่ย....

「ฮา รุ กะ จาง....」

「ชะ ชั้น ชั้นต้องรีบไปจัดการพวกมัน....」

ยูเมะจังที่ทำหน้าแบบนั้นเรียกได้ว่าน่ากลัวสุดๆ ฮารุกะจังจึงรีบวาปหนีไปในทันที การต่อสู้ดำเนินต่อไปด้วยดี พวก Slivertaurus ที่เหลืออยู่ทั้งหมด 6 ตัวถูกจัดการก่อนเป็นอันดับแรก รวมกับเจ้าตัวแรกแล้วก็ดรอบเนื้อยักษ์มาทั้งหมด 11 ชิ้น

จากนั้นพวกเราก็เริ่มทำการไล่เชือด Minotaurus ที่นอนแข็งขยับไม่ได้อยู่กับพื้นกันทีละตัวๆ ถึงแม้พวกมันบางตัวที่เริ่มเห็นเพื่อนๆถูกฆ่าตายจะเริ่มหลั่งน้ำตาออกมา พวกเราก็ไม่มีใครปราณีแต่อย่างใด สำหรับโลกใบนี้การปราณีศัตรูก็เหมือนกับฆ่าตัวตายนั่นแหละ
         

Minotaurus ที่นอนแข็งอยู่แถวนี้มีมากกว่า 60 ตัว พวกมันแต่ละตัวจะดรอบเนื้อขนาดกลาง 1 หรือ 2 ชิ้น และคริสตันสีม่วง 4 หรือ 8 เม็ด ที่ดรอบเยอะแบบนี้ก็ต้องขอบคุณสกิล Double Item ของมายุจังเช่นเดิม แบบนี้คงจะไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารไปอีกนานเลยทีเดียว

「ฝากตรงนี้ด้วยนะ」

「ดูแลตัวเองด้วยนะคะ」

ยูเมะจังเข้ามากระซิบที่ข้างๆหูของผม พร้อมกับประทับรอยจูบเบาๆที่แก้ม

ไม่รู้ว่าทางชิซึกุตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ดังนั้นผมจึงปล่อยให้พวกยูเมะจัดการตรงนี้ และรีบวิ่งไปยังกำแพงเมืองในทันที