-- มุมมองของรูริโกะ --
ช่วงค่ำของวันที่
20 เดือน 12 ศักราชเอลติซปีที่ 837
ชั้น
มิคาซึกิ รูริโกะ ด้วยคำสั่งโดยตรงจากองค์จักรพรรดิเลคซิอุส
เพราะงั้น ชั้น มากิจัง ซากุระโกะจัง โคโทริจัง และๆพวกลูกน้องฝีมือดีอีกหลายคนจึงต้องออกเดินทางไปยังอาณาจักรออร์ธรอสเพื่อตามหาตัวเจ้าหญิงฟลอร่าที่ถูกลักพาตัวไป
และหาทางนำตัวกลับมาให้ได้แม้จะต้องใช้กำลังบังคับก็ตามที
แต่หากพูดถึงอาณาจักรออร์ธรอสหรืออาณาจักรเวทมนต์แล้วเนี่ย
การจะลักลอบเข้าไปนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยล่ะค่ะ สำหรับสายลับหรือมือสังหารนั้น
หากพวกเขาลุกล้ำเข้าไปยังอาณาเขตเมืองต่างๆของอาณาจักรออร์ธรอสแล้วล่ะก็
พวกเค้าก็จะถูกจับเป็นแทบจะในทันทีเลยล่ะค่ะ
แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนั้นทั้งๆที่พวกสายนั้นไม่เคยถูกพบตัวหรือเคยถูกเห็นหน้ากันมาก่อนงั้นหรือคะ?
ถึงแม้หลายๆคนอาจจะไม่เชื่อ
แต่ด้วยวิศวกรรมเวทมนต์ชั้นสูง พวกเค้าใช้อุปกรณ์เวทในการตรวจสอบผู้คนเข้าเมืองล่ะค่ะ
เพราะงั้นหากมีการซ่อนอาวุธหรือสิ่งของน่าสงสัยล่ะก็
จะโดนจับตัวไปสอบสวนได้ในทันทีเลย
นอกจากนั้นแล้วพวกเค้ายังมีเวทมนต์ที่ทำให้พวกสายลับต้องพูดความจริงอีก
เพราะงั้นการจะโกหกหลอกลวงพวกจอมเวทนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยล่ะค่ะ
นอกจากนั้นเท่าที่ชั้นรู้มานะคะ พวกนั้นยังมีการติดตั้งอุปกรณ์เวท
ที่สามารถมองเห็นภาพและได้ยินเสียงจากผู้คนทั่วเมืองอีกด้วยล่ะค่ะ
แค่คิดก็ทำเอาหนาวสั่นไปทั้งตัวแล้ว
นี่ถ้าหากพวกเราหลงลืมและมีการพูดถึงองค์จักรพรรดิหรือเรื่องราวของภารกิจล่ะก็
เด็กสาวอย่างพวกเราคงจะถูกจับไปปู้ยี้ปู้ยำทั้งวันทั้งคืน และโดดปลอกลอกข้อมูลทั้งหมดจนหุบขาไม่ได้แน่ๆเลยล่ะค่ะ
ยิ่งตัวหัวหน้าของพวกจอมเวทนั้นยิ่งขึ้นชื่อในเรื่องลามกแล้วด้วย
ชั้นเคยได้ยินมาว่าเค้าสามารถที่จะข่มขืนสาวๆกว่าสิบคนในคืนเดียว
แถมยังทำให้ทุกคนกลายเป็นทาสรักทาสสวาทภายในชั่วข้ามคืนได้อีกด้วยนะคะ
น่ากลัวมากเลยล่ะค่ะ
นอกจากนั้นแล้วพวกทหารและอัศวินของอาณาจักรออร์ธรอสก็ยังขึ้นชื่อเรื่องความซื่อสัตย์และความจงรักภักดีเป็นอย่างมากอีกด้วยค่ะ
ดังนั้นการติดสินบนจึงไม่ช่วยอะไรด้วยเช่นกัน เรียกได้ว่าเป็นนรกสำหรับพวกสายลับหรือคนที่คิดจะลักลอบเข้าไปทำภารกิจอย่างพวกเราที่สุดเลยล่ะค่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นเหล่าเทพธิดาก็ยังคงไม่ลืมในความพยายามของพวกเราล่ะค่ะ
นั่นก็เพราะในครั้งนี้ทางอาณาจักรออร์ธรอสได้มีการจัดงานเทศกาลครั้งใหญ่
ซึ่งเป็นงานเทศกาลที่จะจัดกันยาวติดต่อกันถึง 10 วัน และด้วยชื่อเสียงของพวกจอมเวทและอาณาจักรเวทมนต์แล้ว
ผู้คนจะต้องหลั่งไหลเข้าไปมากแน่ๆ
เพราะงั้นพวกเราจึงคิดว่ามันเป็นโอกาสดีที่จะแทรกซึมเข้าไปพร้อมกับผู้คนธรรมดาเหล่านั้น
เพราะยังไงพวกเค้าก็คงไม่สามารถตรวจสอบเหล่านักท่องเที่ยว ที่เข้าไปในประเทศพร้อมกันหลายแสนคนได้ง่ายๆใช่มั๊ยล่ะคะ
「ชั้นเองก็อยากไปที่อาณาจักรเวทมนต์มานานแล้วนะคะ
ไม่นึกเลยว่าจะได้มีโอกาสไปที่นั่นฟรีๆแบบนี้ โชคดีจริงเลย ว่างั้นมั๊ยคะโคโทริซัง?」
「นั่นสิน๊า ไม่นึกเลยว่าจะมีการจัดงานเทศกาลครั้งใหญ่แบบนี้
แถมยังเปิดให้ผู้คนทั่วไปสามารถเดินทางไปยังอาณาจักรเวทมนต์ด้วยเรือเหาะหรูหราแบบนี้ได้ฟรีๆอีกด้วย
พวกจอมเวทที่ว่านั่นคงจะต้องรวยน่าดูเลยน๊า แบบนี้ถ้าเจอตัวล่ะก็
ชั้นจะต้องจับมาทำเป็นสามีให้ได้เลย.....คิคิคิ」
ซากุระโกะจังกับโคโทริจังที่นั่งอยู่บนโซฟาหรูหราตัวยาวด้านตรงข้ามกับชั้นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางตื่นเต้น
ทั้งสองคนดูสนุกสนานราวกับว่าเป็นนักท่องเที่ยวจริงๆเลยล่ะค่ะ
แล้วก็ไม่ใช่แค่ค่าเดินทางเท่านั้นนะคะที่ฟรี
เพราะในระหว่างที่พวกเราอยู่บนเรือเหาะลำใหญ่โตลำนี้ พวกเราสามารถที่จะดื่มเครื่องดื่มที่ชื่อว่าน้ำอัดลม
ชา กาแฟ รวมถึงพวกขนมปังกรอบและคุกกี้หลากหลายชนิดได้ฟรีๆอีกด้วย
ขนาดมาเห็นด้วยตาตัวเอง ชั้นยังไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าของที่ดูหรูหราแบบนี้จะแจกจ่ายให้ผู้โดยสารทุกคนได้ดื่มและทานกันฟรีๆ
ถ้าหากเป็นในจักรวรรดิเอลติซล่ะก็
ของพวกนี้คงจะมีแต่พวกขุนนางเท่านั้นล่ะค่ะที่จะได้ทานน่ะ
「ไม่มีทางที่พวกนั้นจะดีไปกว่าองค์....นายท่านได้หรอกค่ะ」
มากิจังที่นั่งอยู่ข้างๆชั้นพูดออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจนัก
สำหรับการเดินทางในครั้งนี้นั้น มากิจังได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าของพวกเราเหมือนดังเช่นเคย
ซึ่งนั่นก็เป็นเพราะมากิจังเป็นคนโปรดขององค์จักรพรรดิหรือก็คือนายท่านที่เธอพูดถึง
ตัวเธอนั้นมีความรักและจงรักภักดีสูงกว่าผู้กล้าต่างโลกๆคนอื่นๆอยู่มาก
「มากิเนี่ยรักนายท่านมากเลยน๊า แบบนี้ชั้นก็ไม่ต้องห่วงว่าจะถูกสาวสวยอย่างเธอมาแย่งว่าที่สามีแล้วสิน๊า.....คิคิคิ」
「เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ!! ในหัวใจของชั้นมีแต่นายท่านเท่านั้นแหละค่ะ!!」
เมื่อโคโทริจังพูดออกมา
มากิจังก็ตอบรับโดยไม่ลังเล....แต่ถึงจะบ่นนุ่นนี่มากสักแค่ไหน คนที่ทานขนมของอาณาจักรเวทมนต์เข้าไปมากที่สุดก็คือมากิจังเนี่ยแหละค่ะ
ดูเหมือนจะชอบทานเอามากๆเลยด้วย
บางครั้งก็ทานไปร้องไห้ไปด้วยนะคะ แล้วตอนนี้ก็ยังคงทานไม่หยุดเลยล่ะค่ะ.....นี่ถ้าเกิดอ้วนขึ้นมาล่ะก็....องค์จักรพรรดิอาจจะหมดรักเธอไปก็ได้นะคะเนี่ย.....
「เจ้าเรือเหาะลำนี้ก็สุดยอดไปเลยจริงๆนะคะ ขนาดใหญ่โตมาก
ภายในมีชั้นย่อยๆรวมทั้งหมดแล้วมีตั้ง 8 ชั้น สามารถบรรทุกสัมภาระและผู้โดยสารได้ตั้ง
2,000 คน ความเร็วในการเดินทางเองก็น่าเหลือเชื่อ
ไม่คิดเลยว่าจะใช้เวลาแค่เพียงคืนเดียวก็สามารถไปถึงอาณาจักรเวทมนต์ได้แล้วนะคะ」
ซากุระโกะจังพูดออกมาพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่างกระจก
ท้องฟ้ายามราตรีในตอนนี้สวยงามเป็นอย่างมาก ท้องทะเลที่กว้างใหญ่ไพรศาลเองก็มีเสน่ห์งดงามน่าหลงใหล
เรียกได้ว่าเป็นโชคดีมากที่พวกเราได้โต๊ะที่นั่งอยู่บริเวณริมหน้าต่างกระจกแบบนี้เลยล่ะค่ะ
「ในงานเทศกาลครั้งนี้จะมีการเปิดให้คนนอกสามารถเข้าไปชมภายในศูนย์วิจัยเรือเหาะด้วยนะคะ
ถ้าไงพวกเราเองก็น่าจะเข้าไปลองเก็บข้อมูลดูเหมือนกันนะคะ」
ชั้นเปิดดูข้อมูลในหนังสือนำเที่ยวงานเทศกาลสเตรเชียและพูดออกไป
หากคิดกันตามปกติแล้ว การให้คนทั่วไปเข้าไปเยี่ยมชมภายในศูนย์วิจัย ที่อาจจะมีข้อมูลลับเก็บซ่อนไว้นั้นน่าจะเป็นเรื่องที่อันตรายเป็นอย่างมาก
แถมในงานนี้ยังมีผู้คนมากมายหลายแสนคนมาจากหลายประเทศทั่วทุกมุมโลกอีก
ไม่ว่าจะนึกถึงสักกี่ครั้งก็ยังทำให้ชั้นรู้สึกแปลกจริงๆ ทำไมพวกเค้าถึงได้จัดกิจกรรมที่น่าอันตรายต่อประเทศของตัวเองแบบนี้กันแน่นะคะ
หลังจากนั้นพวกเราก็พูดคุยเรื่องเกี่ยวกับเหล่าจอมเวทและข้อมูลในหนังสือนำเที่ยวกับต่อ
ชั้นเองก็ไล่อ่านดูรายละเอียดกิจกรรมต่างๆ
สถานที่ท่องเที่ยวและสินค้าต่างๆที่น่าสนใจ
และก็ไม่ใช่เพียงแค่สินค้าจากอาณาจักรเวทมนต์เท่านั้น
เพราะในครั้งนี้จะมีเหล่าพ่อค้าจากหลายประเทศทั่วโลก
มาเปิดร้านขายของกันบนทางเดินตลอดทั่วทั้งถนนสายหลัก
และยังมีการปิดถนนสายหลักให้ผู้คนได้มาเดินซื้อของกันอีก
แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆเลยนะคะ
ยังไงมาพูดถึงตัวอย่างกิจกรรมที่น่าสนใจกันบ้างดีกว่านะคะ
กิจกรรมประกวดน้องเมดยอดนิยมจากิลด์เมด
ภายในกิจกรรมจะมีการเปิดให้โหวตเหล่าน้องเมดที่ชื่นชอบ
มีการวางเดิมพันน้องเมดที่จะชนะในแต่ละรอบ ภายในหนังสือนำเที่ยวมีรายชื่อและตัวอย่างรูปน้องเมดตัวเก็งในแต่ละสายให้ดูกันด้วย
ซึ่งแต่ละคนนั้นเรียกได้ว่าทั้งสวยและน่ารักจริงๆเลยล่ะค่ะ
และสำหรับเหล่าน้องเมดที่เข้ารอบสุดท้ายนั้น
ยังจะมีการเปิดประมูลชุดเมดที่พวกเธอสวมใส่ขึ้นเวทีกันอีกด้วย
แถมยังบอกว่าจะเป็นการถอดและมอบให้กันสดๆบนเวทีอีกด้วย...ฟังดูลามกสมกับเป็นกิจกรรมของพวกจอมเวทเลยจริงนะคะเนี่ย...
นอกจากนั้นก็ยังมีอีกหลายกิจกรรมที่น่าสนใจ
เช่นการประกวดเวทมนต์ประเภทสวยงาม การแข่งขันราชินีนักสู้มือเปล่า การแข่งขันราชาผู้ใช้อาวุธ
การแข่งขันสุดยอดจอมตะกละ การแข่งขันเจลโล่ความเร็วสูง
คอนเสิร์ตของกลุ่มไอดอลจากหลายเผ่าพันธุ์
การแข่งขันขับร้องและการแข่งขันวงดนตรี การแสดงละครต่างๆ
การแข่งขันจับปลาขนาดยักษ์ด้วยมือเปล่า การแข่งปีนภูเขาจำลอง
การแข่งขันแต่งหน้าเค้ก
งานจัดแสดงอุปกรณ์เวทสร้างสรรค์
งานแข่งกีฬาสีของเหล่านักเรียนจากนานาประเทศ งานวัฒนธรรมของโรงเรียนหลวงสเตรเชีย งานประกวดภาพถ่ายและภาพวาด
งานประกวดเจ้าหญิงเจ้าชายแห่งเมืองสเตรเชีย งานแสดงอาวุธเวทยุคใหม่
งานแสดงพาหนะเวทมนต์ร่นล่าสุด
ทุกๆกิจกรรมนั้นฟังดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก
แต่มีกิจกรรมหนึ่งที่ทำให้ชั้นรู้สึกติดใจ นั่นก็คือ
งานแสดงการร่ายรำแบบญี่ปุ่นของเหล่าเด็กสาวแห่งสเตรเชีย.....
เมื่อได้มองดูรูปและอ่านรายละเอียดของกิจกรรมนี้แล้ว
หนังสือนำเที่ยวในมือของชั้นก็เริ่มเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา.......นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชั้นกันแน่นะ....
ไม่ว่าจะพยายามอดกลั้นและปาดน้ำตาสักกี่ครั้งมันก็ยังไม่ยอมหยุดไหล
ความรู้สึกที่โหยหาที่น่าประหลาดแบบนี้ชั้นไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
ความรู้สึกแสนเจ็บปวดมันไม่สามารถอดกลั้นเอาไว้ได้......นี่ชั้น......
「รูริโกะจัง!!」「รูริโกะ」「รูริโกะซัง!!」
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร.....อยู่ดีดีตัวชั้นก็หมดสติไป.....
--
มุมมองของทัตสึยะ --
ในเวลาเดียวกันกับที่พวกมากิกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานในระหว่างการเดินทางมายังอาณาจักรออร์ธรอส
ทัตสึยะและอากิโอะที่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งกำลังนั่งดื่มไวน์และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
「「「「「โทสสสสส!!」」」」」
ผม
เจ้าหญิงคริสติน่า เจ้าอากิโอะ ริกะจัง และเอล์ฟสาวยูเอส
ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มฉลองสำหรับการกลับมาพบกันอีกครั้ง
「อ่าส์!! รสชาติเยี่ยมไปเลย
พวกเราไม่ได้ดื่มไวน์ด้วยกันตั้งนานแล้วนะเนี่ย ทัตสึ」
「แน่นอนอยู่แล้ว
นี่น่ะเป็นไวน์ชั้นเลิศที่แอบเก็บซ่อนเอาไว้จากร้านประจำของพวกเราในสมัยมัธยมเลยนะ」
จากนั้นผมและเจ้าอากิโอะพูดคุยกันในเรื่องเก่าๆสมัยที่พวกเรายังเรียนอยู่มัธยมปลาย
แน่นอนว่าในระหว่างดื่มและพูดคุยกับเจ้าอากิ ผมก็ไม่ลืมที่จะลวนลามคริสติน่าที่นั่งอยู่ข้างๆผมไปพร้อมกัน
ผมน่ะชอบเวลาที่เธอเมาที่สุดเลยล่ะ
「อร๊า.....ฮึก....ทัตสึยะชาม้า....」
เพราะเวลาที่เธอเมานั้น
เธอจะออดอ้อนคลอเคลียและทำตัวน่ารักสุดๆจนทำเอาผมทนไม่ไหว
ผมดึงคริสติน่าเข้ามาใกล้แล้วก็ประทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากนุ่มๆ แลกลิ้นและยังล้วงมือเข้าไปสัมผัสหน้าอกนุ่มๆด้านในเสื้อของเธอโดยไม่อายเจ้าอากิโอะและสาวๆของมันที่อยู่ใกล้ๆ
ในวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันเปิดงานเทศกาลสเตรเชียแล้ว
เพราะงั้นในขณะนี้พวกหัวหน้าคณะกรรมการงานซึ่งก็คือ ชิซึกุ ฮารุกะจัง ไอเชียจัง
โซเฟียจัง แล้วก็บิสเก็ตซังคงจะกำลังยุ่งสุดๆ
ตัวผมเองในฐานะผู้คิดโครงการนี้ตามจริงแล้วก็ควรจะไปช่วยพวกเธอทำงานด้วยเหมือนกัน
แต่เนื่องจากเจ้าอากิโอะกลับมาถึงในวันนี้พอดี
ผมก็เลยใช้เจ้าอากิโอะเป็นข้ออ้างในการอู้งาน
และส่งมาเรียจังกับเวลน่าไปช่วยทำงานในส่วนของผมแทน
และสำหรับพวกเธอที่ตั้งใจทำงานอย่างหนักเพื่อผมแล้ว
ผมก็คิดว่าจะตอบแทนพวกเธอทั้งสองเป็นอย่างดีทีหลังล่ะนะ
「แกไปเจอกับพวกผู้กล้าต่างโลกมาเรอะ ? แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะไอ้พวกผู้กล้าต่างโลกที่ว่าน่ะ」
ตัวผมนั้นมีข้อมูลของพวกผู้กล่าต่างโลกอยู่น้อยมาก
เพราะงั้นผมจึงรู้สึกตกใจมากเมื่อได้ยินว่าเจ้าอากิโอะได้เข้าปะทะแล้วต่อสู้กับพวกนั้นมาแล้ว
「ไอ้เจ้านั่นน่ะถ้าจะบอกว่าเก่งก็คงจะเก่งกว่าคนทั่วไปล่ะนะ
ทักษะการใช้ดาบผสมผสานกับเวทมนต์เองก็ดูชำนาญดี
แต่ที่น่าสนใจก็คือชื่อและหน้าตาของมันคล้ายกับคนญี่ปุ่นมากเลยล่ะ
แต่พอถามเรื่องเกี่ยวกับญี่ปุ่นไป เจ้านั่นกลับตอบมาว่าไม่เคยได้ยินชื่อซะงั้น
บางทีผมอาจจะเข้าใจผิดไปเองก็ได้ล่ะมั้ง」
「ชั้นคิดว่าพวกเค้าอาจจะโดนเวทมนต์บางอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ให้พูดอะไรมากก็ได้นะคะ
เพราะชั้นเองก็คิดว่าเค้าคล้ายกับคนญี่ปุ่นมากเหมือนกันน่ะค่ะ」
ริกะจังที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยแสดงความเห็นออก
「ถ้านายสนใจเรื่องนี้ล่ะก็
ลองหาวิธีทำให้ยัยนั่นพูดดูสิ ทางนี้น่ะไม่ถนัดเรื่องเค้นข้อมูลจากพวกเด็กสาวชั้นสูงซะด้วย」
เจ้าอากิโอะพูดพร้อมกับมองไปยังเด็กสาวแสนสวยคนหนึ่งที่นั่งตาลอยอยู่บนพื้น
เธอมีผมยาวสลวยสีน้ำตาลทอง ริมฝีปากแดงระเรื่อน่าหลงใหล ผิวขาวเนียนผุดผ่องในชุดซีทรูสุดแสนเย้ายวน
เรียกได้ว่าเป็นสาวสวยที่หาได้ยากคนหนึ่ง
แต่สิ่งที่เธอได้กระทำมาจนถึงตอนนี้ไม่เคยมีเรื่องที่ดีเลย
เธอเคยจับพวกเอล์ฟมาทรมานและยังใช้พวกเธอทำงานอย่างหนัก นอกจากนั้นยังมีเรื่องราวเกี่ยวกับการหลอกลวงผู้คนเพื่อผลประโยชน์ด้วยตำแหน่งสตรีศักดิ์สิทธิอีกด้วย
และในเมื่อเจ้าอากิโอะยกเธอให้กับผม
ผมก็จำเป็นจะต้องลงโทษเธอให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำมาในอดีต.....
เพียงแค่ลองคิดดูก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว.....คืนนี้หลังจากทำให้คริสติน่าพอใจแล้ว......คงจะต้องลิ้มลองดูสักหน่อยว่าเด็กสาวคนนี้จะยอมสำนึกผิดได้ไหมล่ะนะ.......หึหึ.....ผมแสยะยิ้มในใจ.....ดื่มไวน์และหันไปมองเธอด้วยสายตาชั่วร้าย
หื่นไม่เลือกที่ สมกับเป็นนายจริงๆ นะ บักทัตเอ๊ย
ตอบลบมันเป็นเรื่องที่แน่นอนที่สุดครับ ฮ่า ฮ่า
ลบว่าแล้วมุมมองเทพทัดนี่แจ่มสุด
ตอบลบเทพทัตของเรายังไม่ถูกลืม
ลบ