ตอนที่ 13 เปิดฉากสงครามกลางมหาสมุทร

 
3 เดือนหลังจากวันที่ทัตสึยะหลับไป วันที่ 17 เดือน 4 ศักราชเอลติซปีที่ 838

-- มุมมองของชิซึกุ --

ชั้นและเพื่อนๆ รวมถึงบรรดาหัวหน้ากองทหารของกองทัพเรือแห่งอาณาจักรออร์ธรอสทุกนายได้มารวมตัวกันที่สะพานเดินเรือของเรือบัญชาการ โดยเจ้าเรือบัญชาการลำใหญ่โตสุดอลังการนี้มีชื่อเรียกว่า 『ป้อมปราการเคลื่อนที่ทางทะเล เทียแมท Seafortess Tiamat』

สำหรับขนาดของเรือลำนี้นั้นมีความยาวรวมแล้วมากกว่า 5 กิโลเมตร มีห้องพักโดยสารที่สามารถบรรจุผู้โดยสารได้มากถึง 50,000 คน นอกจากนั้นแล้วภายในก็ยังมีทั้งโรงงานผลิตอาวุธ โรงงานซ่อมเรือ มีทั้งลานจอดเรือรบและเรือดำน้ำ เรียกได้ว่าเป็นป้อมปราการเคลื่อนที่ทางทะเลที่ทั้งใหญ่และล้ำสมัย จนแม้แต่ตัวชั้นเองก็ยังไม่สามารถจินตการถึงภาพของเจ้าเรือลำนี้ออกได้เลย

「แต่เจ้าเรือป้อมปราการลำนี้มันก็สุดยอดไปเลยจริงๆนะคะ ชั้นเองก็นึกไม่ถึงเลยจริงๆว่าทัตสึยะซังจะแอบสั่งให้สร้างของแบบนี้เอาไว้ก่อนหน้าแล้ว」

「นั่นสินะคะ ทั้งที่วันๆเห็นเอาแต่เล่นสนุกกับพวกเด็กสาวน่ารักๆแท้ๆ ไม่รู้ว่าทัตสึยะซังเอาเวลาช่วงไหนไปออกแบบและสร้างของแบบนี้จริงๆเลยนะคะ」

「พี่ชายเป็นพวกชอบเรือรบน่ะค่ะ สมัยก่อนตอนที่คิดค้นและประกอบโมเดลเรือรบลำใหม่ได้ก็มักนำมาเซอร์ไพรส์ให้ดูอยู่บ่อยๆ ถึงแม้ว่าภายนอกจะดูเหมือนเป็นพวกขี้เกียจและก็เจ้าชู้ก็เถอะ แต่พี่ชายก็เป็นคนที่พวกเราสามารถพึ่งพาได้เสมอนะคะ」

ชั้นตอบมายุจังและชิโฮะซังกลับไปด้วยรอยยิ้มเล็กๆ การคิดค้นรูปแบบเรือรบใหม่ๆนั้นเป็นหนึ่งในงานอดิเรกที่พี่ชายของชั้นชอบทำมาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่พี่จะแอบไปสร้างเรือรบอะไรแบบนี้เอาไว้โดยไม่บอกใคร แต่การที่สามารถสร้างเรือตามแบบที่พี่คิดออกมาให้ใช้งานได้จริงเนี่ย คงต้องชื่นชมในความพยายามของเอริจังและทีมวิศวกรของอาณาจักรเราจริงๆ

「อ๊ะร่ะ ดูเหมือนเจ้านักบวชสวะโสโครกพวกนั้นจะเอาอุปกรณ์เวทของพวกเราไปใช้งานนะคะ」

ไอโกะซังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาในระหว่างมองดูไปที่จอภาพขนาดใหญ่ซึ่งกำลังแสดงภาพของพวกนักบวชจากศาสนจักรและกองทัพทหารเรือพันมิตรแห่งจักรวรรดิเอลติซ ถึงแม้ว่าไอ้เจ้านักบวชพวกนั้นจะยังไม่ได้ทำอะไรกับพวกเราโดยตรง แต่ความชั่วช้าที่พวกมันได้ทำมาตลอดนั้นได้ทำให้ไอโกะซังรู้สึกไม่พอใจพวกมันเป็นอย่างมาก

「เพราะเจ้าพวกนักบวชลามกนั่นไม่มีคนที่สามารถใช้เวทมายาได้ก็เลยต้องหันมาพึ่งพาอุปกรณ์เวท แต่ไอ้เจ้าอุปกรณ์สร้างภาพโฮโรแกรมขนาดใหญ่นั่นมันสุดยอดๆจริงเลยนะคะ มันแทบจะเทียบได้กับเวทมายาของพวกเราเลยล่ะค่ะ」

「ที่อุปกรณ์เวทนั่นทำได้ก็แค่ขยายภาพบุคคลขึ้นมาเป็นโฮโลแกรมเท่านั่นล่ะค่ะ เพราะงั้นหากนำไปเทียบกับเวทมายาของโอลิเวียซังแล้ว ชั้นคิดว่ามันน่าจะห่างชั้นกันมากเลยนะคะ」

「แต่พอมารู้ว่าคนชนะการประมูลอุปกรณ์เวทโฮโรแกรมในงานเทศกาลสเตรเชียไปเป็นไอ้เจ้านักบวชงี่เง่าพวกนั้นเนี่ย มันทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บใจจริงๆเลยล่ะค่ะ」

「เรื่องนั้นก็ช่วยไม่ได้จริงๆล่ะคะเอลิซาเบธซัง ก็เจ้าพวกนั้นมีทรัพย์สินที่ไปขูดขีดและหลอกลวงผู้คนเก็บสะสมเอาไว้มากกว่าใครนี่นา」

ถึงแม้ว่าจะมีผู้คนที่ร่ำรวยมากมายมาเข้าร่วมในการประมูลที่จัดขึ้นในงานเทศกาลสเตรเชีย แต่หากนำไปเทียบกับทรัพย์สินของศาสนจักรที่ร่ำรวยมายาวนานแล้วล่ะก็ ไม่ว่ายังไงก็คงเรียกได้ว่าสู้ยากจริงๆ แต่การที่ได้มารู้ว่าเอลิซาเบธซังเองก็เข้าไปร่วมการประมูลด้วยเนี่ย มันทำให้ชั้นรู้สึกแปลกใจมาก นี่เธอคิดจะเอาอุปกรณ์เวทโฮโรแกรมนั่นไปทำอะไรกันแน่นะ

『ในนามของโป๊ปแห่งศาสนจักร สาวกผู้มีความศรัทธาต่อท่านเทพธิดาเธโอเนีย วันนี้ข้าขอประกาศให้เพื่อนพ้องมนุษย์ผู้ทรงเกียรติทุกคนได้รับรู้ หลังจากที่ทางศาสนจักรได้ส่งตัวผู้เชี่ยวชาญเข้าไปทำการตรวจสอบหาข้อเท็จจริงจากเรื่องราวในเหตุการณ์การปรากฏตัวของเทพธิดาเซฟฟรานที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว

ผลที่ได้นั้นก็คือเรื่องทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นการหลวงหลอกผู้คนทั้งโลก ไอ้เจ้าจอมเวทชั่วร้ายพวกนั้นมันได้สร้างภาพปลอมของท่านเทพธิดาขึ้นมาด้วยเวทมายาของเผ่าโลลิเทียและอุปกรณ์เวทแบบเดียวกันกับที่ข้ากำลังใช้อยู่นี้ เพราะงั้นแล้วกองทัพของพวกเราที่ได้รับการอวยพรจากท่านเทพธิดาเธโอเนียจึงไม่มีทางที่จะพ่ายแพ้ให้กับพวกมันอย่างแน่นอน!!』

『『『『โอ้ววว!!』』』』

แม้ว่าตำแหน่งกองทัพเรือของพวกศาสนจักรนั้นจะอยู่ห่างจากพวกเราไปมากกว่า 20 กิโลเมตร แต่เสียงตะโกนของกองทหารที่มีจำนวนมากกว่าแสนคนนั้นกลับได้ยินก้องมาจนถึงบริเวณที่พวกเราอยู่ ไม่แน่ว่าบางทีเจ้าพวกนั้นอาจจะใช้อุปกรณ์เวทขยายเสียงที่ซื้อไปจากอาณาจักรเราก็เป็นได้

「ไม่ใช่เพียงแค่เอาอุปกรณ์เวทโฮโลแกรมไปใช้เพื่อสร้างภาพ แต่ยังนำมาใช้เป็นหลักฐานในการตอบโต้พวกเรากลับมาได้ด้วยเนี่ย ไอ้เจ้านักบวชพวกนั้นเองก็ดูจะพอมีสมองอยู่บ้างเหมือนกันนะคะ」

「ถึงจะมีเศษขี้เลื่อยในสมองอยู่บ้าง แต่ยังไงพวกสวะโสโครกมันก็ยังเป็นได้เพียงแค่พวกสวะโสโครกเท่านั้นล่ะค่ะ」

กับคำพูดของมายุจังนั้น ไอโกะซังก็ยังคงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเดิม ไม่ว่าเจ้าพวกนั้นจะคิดหรือทำอะไรแบบไหน แต่ในสายตาของไอโกะซังนั้นก็เหมือนการกระทำของพวกนั้นจะไร้ค่าไปหมด ซึ่งก็แน่นอนว่าทั้งตัวชั้นเองและพวกเพื่อนคนอื่นๆรวมถึงเหล่าทหารของพวกเราเองก็ดูจะมีความคิดไม่ต่างไปจากไอโกะซังมากนัก

「แล้วพวกหน่วยเรือดำน้ำล่องหนที่พวกเราส่งไปเพื่อช่วยเหลือพวกทาสเผ่าต่างๆที่ถูกจับขังเอาไว้ที่ใต้ท้องเรือยังจัดการได้ไม่เรียบร้อยอีกงั้นหรือคะ ชิซึกุซัง」

หลังจากที่ชั้นหันไปมองดูข้อมูลรายละเอียดการดำเนินภารกิจของหน่วยเรือดำน้ำล่องหนจากหน้าจอขนาดเล็กหลายหน้าจอที่ติดตั้งอยู่รอบๆเก้าอี้ผู้บัญชาการแล้ว ชั้นก็ตอบคำถามของชิโฮะซังที่กลับไป

「การเข้าช่วยเหลือพวกทาสกำลังได้ดำเนินการไปมากกว่า 90% แล้วค่ะ เนื่องจากจำนวนทหารของพวกเรามีน้อยมากด้วย ดังนั้นแม้จะรีบแค่ไหนก็คาดว่าจะต้องใช้เวลาอีกหลายสิบนาที เพราะงั้นก็ช่วยอดทนฟังเจ้านักบวชงี่เง่าพวกนั้นพูดไปอีกสักพักนะคะ」

เนื่องจากว่าทหารเรือพันมิตรของพวกเราทั้งหมดในตอนนี้มีจำนวนอยู่แค่เพียง 5,000 นายเท่านั้น เพราะงั้นภารกิจช่วยเหลือพวกทาสจากเผ่าต่างๆที่มีจำนวนรวมกันแล้วมากกว่า 20,000 คนนั้นจึงจำเป็นจะต้องใช้เวลาค่อนข้างมาก

「แต่เล่นใช้เรือดำน้ำลักลอบเข้าไปเจาะรูจากใต้ท้องเรือเพื่อทำการช่วยเหลือพวกทาสออกมาก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้นเนี่ย ช่างเป็นแผนการที่ขี้โกงมากๆ สมกับที่เป็นน้องสาวของทัตสึยะซังเลยนะคะ」

「แผนการนี้เองก็เป็นสิ่งที่พี่ทิ้งเอาไว้ให้กับชั้นน่ะค่ะ.....」

ชิโฮะซังพูดชื่นชมแผนการของชั้นออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่ถึงแม้ว่าจะถูกชมก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าภูมิใจเลยสักนิด นั่นก็เพราะแผนการพวกนี้นั้นไม่ใช่แผนการที่ชั้นเป็นคนคิดค้นขึ้น แต่ทั้งนั้นล้วนแล้วแต่เป็นแผนการที่พี่ชายคิดแล้วทิ้งเอาไว้ให้กับชั้นตั้งแต่ก่อนที่สงครามจะเริ่มต้นขึ้นทั้งนั้น

「เป็นเช่นนั้นหรือคะ.... ไม่คิดเลยนะคะว่าพวกเราจะยังคงได้รับการช่วยเหลือจากทัตสึยะซัง ทั้งๆที่เจ้าตัวยังเอาแต่นอนหลับสบายไม่ยอมตื่นขึ้นมาแท้ๆ」

ชิโฮะซังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหงาๆ เนื่องจากพี่ชายนั้นได้คาดการณ์เกี่ยวกับเรื่องที่ฝ่ายตรงข้ามนั้นจะใช้ตัวประกันเช่นพวกเด็กๆหรือพวกทาสจากเผ่าต่างๆเอาไว้ตั้งแต่ก่อนที่สงครามจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว เพราะงั้นจึงทำให้พี่ชายวางแผนเอาไว้ให้ล่วงหน้าสำหรับเหตุการณ์ต่างๆที่เป็นไปได้สูงว่าจะเกิดขึ้น

「สงครามครั้งนี้เป็นสงครามเพื่อปกป้องและช่วยเหลือผู้คน.....พวกเราสามารถทำสงครามแบบนั้นได้จริงๆด้วยนะคะ.....」

มายุจังพึมพำออกมาเบาๆพร้อมกับไปหันไปมองกลับยังด้านหลังซึ่งเป็นที่ตั้งของอาณาจักรออร์ธรอส กับการแสดงออกของมายุจังนั้นไม่ว่าใครที่เห็นก็สามารถทราบได้ว่าเธอกำลังคิดอะไร นั่นก็เพราะว่าไม่ใช่เพียงแค่มายุจังเท่านั้นที่กำลังนึกย้อนไปถึงภาพของพี่ชาย

「อ๊ะร่ะ ด้านหลังของเจ้านักบวชลามกนั่นมีเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่น่าจะถูกใจทัตสึยะซามะอยู่ด้วยนะคะ」

โอลิเวียซังชี้ให้พวกเราเห็นเด็กสาวน่ารักคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังจากเจ้าโป๊ปนั่น

「ถึงแม้จะอยู่ปะปนรวมกับพวกเศษสวะโสโครก แต่ถ้าหากจับตัวมาล้างทำความสะอาดทุกซอกทุกมุมแล้วล่ะก็ เธอคนนั้นเองก็น่าจะสร้างความพอใจให้กับทัตสึยะซังได้นะคะ」

ส่วนไอโกะซังนั้นเธอก็ยังคงเย็นชากับฝ่ายศัตรูเหมือนเดิม แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น ไอโกะซังก็ยังยอมให้ความร่วมมือในการไว้ชีวิตพวกศัตรูบางคน ซึ่งนั่นก็จะเป็นเฉพาะกับพวกคนที่สามารถสร้างประโยชน์ให้กับพวกเรา หรือไม่ก็ต้องเป็นพวกเด็กสาวน่ารักๆที่น่าจะสามารถสร้างความพึงพอใจให้กับพี่ชายได้เท่านั้น

「ตาดีจริงๆเลยนะคะโอลิเวียซัง ชั้นไม่คิดเลยนะคะว่าจะมีเด็กสาวน่ารักแบบนั้นอยู่กับพวกศาสนจักรเน่าเหม็นแบบนั้นด้วย เรื่องนี้เองก็เป็นเหตุผลสำคัญที่ชิซึกุซังตัดสินใจไม่เปิดฉากยิงถล่มพวกนั้นด้วยปืนใหญ่ทำลายล้างสินะคะ」

「เรื่องนั้นเองก็เป็นเหตุผลหนึ่งค่ะ เพราะหากพี่ชายมารู้ทีหลังว่ามีเด็กสาวน่ารักๆต้องสูญเสียชีวิตไปเพราะอาวุธทำลายล้างของพวกเราล่ะก็ พี่ชายคงจะต้องเสียใจมากแน่ๆ....」

นอกจากเรื่องของพวกทาสเผ่าต่างๆที่ถูกนำมาเป็นตัวประกันแล้ว เรื่องนี้เองก็เป็นอีกเหตุผลสำคัญที่ชั้นไม่คิดจะเปิดฉากโจมตีเข้าใส่กองทัพเรือของฝ่ายศัตรูด้วยอาวุธหนักที่พวกเรามีอยู่ นั่นก็เพราะพวกเราไม่อาจจะทราบได้เลยว่าในกองทัพของศัตรูนั้นมีเด็กสาวน่ารักๆที่น่าจะทำให้พี่ชายพอใจอยู่ที่ไหนบ้าง

『ความชั่วร้ายลวงหลอกของไอ้พวกจอมเวทไม่ได้มีเพียงแค่นั้น!!! พวกมันนั้นยังได้ทำการสมคบคิดและยังคอยให้ความช่วยเหลืออยู่เบื้องหลังเผ่าพันธุ์แห่งความมืดที่ชั่วร้าย!!! อัศวินศักดิ์สิทธิ์ผู้เป็นตัวแทนแห่งเทพได้สละเลือดเนื้อเข้าไปต่อสู้อย่างกล้าหาญและได้รับการยืนยันกลับมาอย่างชัดเจน!!!』

『ช่างเป็นชั่วร้ายจริงๆ!!! 』『 ไอ้พวกจอมเวทหลอกลวง』『ไอ้พวกชั่วช้า!!! 』『พวกเราจะปล่อยพวกมันไว้ไม่ได้อีกแล้ว!!!』

『ในนามของโป๊ปแห่งศาสนจักร สาวกผู้มีความศรัทธาต่อท่านเทพธิดาเธโอเนีย ตามคำสอนสูงสุดแห่งศาสนจักรผู้กุมชะตของเผ่าพันธุ์มนุษย์ในโลกลอสตาเซีย ข้าขอประกาศสงครามศักดิ์สิทธิ์ต่ออาณาจักรออร์ธรอสและเหล่าพันมิตรที่ไปเข้าร่วมกับเผ่าพันธุ์แห่งความมืดที่ชั่วร้าย ด้วยการรวมพลังของเหล่าผู้มีศรัทธาต่อท่านเทพธิดาเธโอเนีย พวกเราจะต้องสามารถบดขยี้พวกมันให้สิ้นซากได้อย่างแน่นอน!!!』

『『『『โอ้ววว!!!』』』』

「สุดท้ายเจ้านักบวชลามกพวกนั้นก็ใช้ข้ออ้างเดิมๆอีกแล้วนะคะ」

「นั่นสินะคะ ถึงแม้ชั้นจะเข้าใจว่ามีเผ่าวาลาร์ดบางคนได้เคยทำเรื่องเลวร้ายเอาไว้ในอดีต แต่นั่นมันก็แค่เรื่องราวเฉพาะบุคคล มาตัดสินว่าทั้งเผ่าพันธุ์เป็นพวกชั่วร้ายเนี่ย ช่างไร้เหตุผลจริงๆเลยล่ะค่ะ」

มายุจังและชิโฮะซังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ซึ่งชั้นเองก็เห็นด้วยกับทั้งสองคน การกระทำความผิดนั้นถือเป็นเรื่องราวเฉพาะบุคคล เพราะแม้แต่เผ่าพันธุ์มนุษย์เองก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นคนดีกันหมดเสียหน่อย ดังนั้นการกล่าวโทษอีกฝ่ายเพียงแค่มีเผ่าพันธุ์เดียวกันกับผู้กระทำความผิดนั้นจึงถือว่าไร้เหตุผลสุดๆ

『ชิซึกุจัง ภารกิจช่วยเหลือพวกทาสเผ่าต่างๆทั้ง 21,372 ได้เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้วค่ะ 』

แล้วก็เป็นในตอนนั้นเองที่มิฮารุจังได้ส่งข้อความเข้ามาแจ้งเกี่ยวกับเรื่องที่สามารถช่วยพวกทาสเผ่าต่างๆออกมาจากกองทัพเรือของพวกศาสนจักรและเหล่าพันมิตรแห่งจักรวรรดิเอลติซศัตรูได้ทั้งหมดแล้ว

「ภารกิจช่วยเหลือพวกทาสเผ่าต่างได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ในที่สุดก็ถึงเวลาที่พวกเราจะไปเตะก้นไอ้พวกนักบวชงี่เง่าพวกนั้นกันแล้วนะคะ!!!」

「「「「「โอ้!!!」」」」」

「ป้อมปราการเคลื่อนที่ทางทะเลเทียแมทเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด ชาร์จ!!!」

เมื่อได้รับคำสั่งของชั้น เรือบัญชาการเทียแมทของพวกเราก็ได้มุ่งหน้าตรงไปยังใจกลางกองทัพเรือของฝ่ายศัตรูด้วยความเร็วสูงสุด 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งก็แน่นอนว่าผลลัพธ์ในการต่อสู้นั้น ไม่ต้องให้บอกก็น่าจะทราบกันดีอยู่แล้ว