ตอนที่ 1 เลโลเชีย

ตอนที่ 1 เลโลเชีย

-- มุมมองของทัตสึยะ --

「ที่นี่คืออาณาเขตแห่งพระเจ้างั้นเหรอ........ไม่สิ.......เรื่องที่ผมอยากรู้มากที่สุดในตอนนี้ก็คือเธอเป็นใครกันแน่? เธอคือเอริจังที่ผมรู้จักงั้นเหรอ หรือเธอเป็นคนอื่นที่หน้าตาเหมือนกัน ?」

ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกสงสัยในเรื่องอาณาเขตแห่งพระเจ้าที่เธอพูดออกมา แต่สิ่งที่กำลังใจคาผมมากที่สุดในตอนนี้ก็คือตัวตนที่แท้จริงของเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า เธอคือเอริจังตัวจริงงั้นเหรอ ? นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะยืนยัน

「อ๊ะร่ะ ทัตสึยะซามะสงสัยในตัวของชั้นงั้นหรือคะ ?  ตัวชั้นมีอะไรแตกต่างไปจากเอริจังที่คุณรู้จักงั้นหรือคะ ?」

เด็กสาวผมสีเงินตรงหน้าพูดออกมาด้วยรอยยิ้มซุกซนพร้อมกับยื่นมือข้างหนึ่งของเธออกมาสัมผัสใบหน้าของผมช้าๆอย่างอ่อนโยน ความอบอุ่นจากฝ่ามือของเธอนั้นเริ่มที่จะส่งผ่านไปถึงจิตใจของผมช้าๆ กลิ่นหอมจากร่างกายของเธอที่คล้ายคลึงกับเอริจังนั้นให้ความรู้สึกน่าหวนหาเป็นอย่างมาก

แต่ถึงแม้รอยยิ้มและท่าทางที่ชอบกลั่นแกล้งผมแบบนี้ของเธอนั้นจะคล้ายกันกับเอริจังมากสักแค่ไหน แต่ผมก็ยังคงรู้สึกว่าเธอนั้นมีบางสิ่งที่แตกต่างออกไปจากเอริจังที่ผมรู้จักอยู่ดี

「นั่นสินะ ถ้าจะให้บอกตรงๆก็คงจะเป็นบรรยากาศรอบตัวของเธอ....นอกจากนั้นแล้วก็คงจะเป็นรูปร่างและสัดส่วนของเธอที่ดูจะเย้ายวนกว่าเอริจังพอสมควรล่ะมั้งนะ」

ถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยได้มีโอกาสได้เห็นหรือสัมผัสร่างเปลือยของเอริจังตรงๆ แต่ผมก็ได้แอบดูเวลาเอริจังอาบน้ำแต่งตัวผ่านทางกล้องรักษาความปลอดภัยที่ติดตั้งเอาไว้ทุกซอกทุกมุมภายในคฤหาสน์อยู่เสมอ เพราะงั้นผมจึงมีความมั่นใจมากเลยว่ารูปร่างและสัดส่วนของเด็กสาวผมสีเงินที่อยู่ตรงหน้าของผมคนนี้นั้นแตกต่างไปจากเอริจังที่ผมรู้จัก

「อ๊ะร่ะ ถึงขนาดจดจำสัดส่วนของตัวชั้นได้แบบนี้เนี่ย สมกับที่เป็นทัตสึยะซามะเลยนะคะ....แต่ก็นั่นสินะคะ....ถ้าถามว่าชั้นเป็นคนเดียวกันกับเอริจังที่ทัตสึยะซามะรู้จักหรือไม่ก็คงต้องตอบว่าไม่....แต่ตัวชั้นเองก็ไม่ใช่เอริจังตัวปลอม ชั้นน่ะไม่ใช่คนอื่นที่ปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ให้เหมือนกันกับเอริจังหรอกนะคะ」

หลังจากได้ยินคำพูดของผม เด็กสาวที่เหมือนกันกับเอริจังก็ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มแสนอ่อนโยนพร้อมๆกับจูงมือผมไปนั่งลงยังโซฟาอ่อนนุ่มตัวหนึ่งก่อนที่เธอจะโน้มตัวลงมาซบไปบนหน้าอกของผม

สำหรับการกระทำของเธอนั้น แน่นอนว่าผมไม่ได้มีความคิดที่จะขัดขืนเธอเลยสักนิด ซึ่งนั่นก็เป็นเพราะถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่เอริจังที่ผมรู้จัก แต่ในเมื่อผมไม่ได้รู้สึกถึงจิตมุ่งร้ายจากการกระทำของเธอ ผมจึงไม่มีความคิดที่จะปฏิเสธการเข้าหาอย่างเย้ายวนของเธอ

「ไม่ใช่เอริจังที่ผมรู้จัก แต่ก็ไม่ใช่เอริจังตัวปลอม.....นี่เธอจะบอกว่าเธอเป็นเอริจังที่มาจากอนาคต หรือไม่ก็มาจากไทม์ไลน์อื่นแบบนั้นสินะ ?」

เนื่องจากมันเป็นเรื่องปกติที่สามารถพบได้ทั่วไปตามนิยายหรือมังงะในญี่ปุ่น แล้วในโลกที่ผมอยู่ใบนี้เองนั้นก็มีเวทมนต์ต้องห้ามอีกมากมายที่ผมไม่รู้จัก ดังนั้นผมจึงไม่รู้สึกแปลกใจเลยหากเอริจังคนนี้จะเป็นเอริจังตัวจริงที่มาจากอนาคตหรือไทม์ไลน์อื่นๆ

「สมกับที่เป็นทัตสึยะซามะ เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำก็สามารถวิเคราะห์เรื่องราวไปได้ถึงขนาดนั้นแล้วสินะคะ.....ในความเป็นจริงมันก็เป็นอะไรที่คล้ายๆกับสิ่งคุณคิดนั่นล่ะนะคะ」

เอริจังพูดพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อของผมจากนั้นเธอก็ค่อยๆใช้มือข้างหนึ่งของเธอค่อยๆลูบไล้ไปยังบริเวณหน้าอกของผมช้าๆอย่างอ่อนโยน ทั้งๆที่ตั้งแต่ได้มาถึงสถานที่นี้ผมก็แทบจะไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแท้ๆ แต่พอได้รับการปลุกเร้าจากเอริจังที่ผมได้แอบหลงรักมาแทบจะตลอดเวลามันก็ทำให้อารมณ์ความรู้สึกของผมเริ่มที่จะตื่นตัวขึ้นมา

「ถ้าหากเธอยังไม่หยุดมือล่ะก็ ผมเองก็จะไม่ยับยั้งความรู้สึกที่มีต่อเธอเอาไว้แล้วเหมือนกันนะ」

เพราะเอริจังนั้นชอบที่จะมากลั่นแกล้งให้ผมรู้สึกมีอารมณ์แต่สุดท้ายก็สามารถหาข้ออ้างหนีไปได้อยู่ตลอด ดังนั้นผมจึงได้ถามกับเอริจังคนนี้ออกไปเพื่อความแน่ใจว่าเธอนั้นต้องการที่จะมีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับผมจริงๆหรือเปล่า

「ถึงแม้ที่เด็กคนนั้นทำลงไปจะเป็นเพราะเธอคิดว่ามันจะเป็นการทำให้ทัตสึยะซามะต้องมาเสียใจทีหลัง แต่พอมาคิดว่าสิ่งที่เด็กคนนั้นทำลงไปนั้นกลับทำให้ทัตสึยะซามะต้องมาอดทนอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ถึงขนาดนี้แล้วเนี่ย มันก็ทำให้ชั้นอยากที่จะจับเด็กคนนั้นมาให้ทัตสึยะซามะลงโทษจริงๆเลยล่ะค่ะ」

เอริจังพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับค่อยๆปลดริบบิ้นที่ผูกอยู่ตรงไหล่ทั้งสองข้างของเธอออกอย่างช้าๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้ชุดเดรสสีขาวหรูหราของเธอค่อยๆร่วงหล่นลงไปจนถึงบริเวณช่วงเอว

และในเมื่อไม่มีชุดเดรสมาปิดกั้นเอาไว้ สิ่งที่ได้ปรากฏให้ผมเห็นนั้นจึงมีเพียงผิวกายที่แสนบริสุทธิ์ของเอริจัง หน้าอกขาวเนียนขนาดพอดีมือแสนเย้ายวนของเธอนั้นช่างงดงามราวกับงานศิลป์ ส่วนสีชมพูตรงบริเวณยอดที่เด้งขึ้นลงเล็กน้อยตามการกระเพื่อมของหน้าอกนั้นก็ช่างเร้าอารมณ์ของผมอย่างรุนแรง และในเมื่อเอริจังยอมทำถึงขนาดแล้ว ผมจึงไม่คิดที่จะอดใจรอและเริ่มลงมือบีบเค้นเคล้าคลึงหน้าอกทั้งสองของเอริจังอย่างหื่นกระหายในทันที

「อ๊ะร่ะ รีบร้อนมากเลยนะคะทัตสึยะซามะ ไม่กลัวว่าที่ชั้นพูดไปทั้งหมดจะเป็นเรื่องหลอกลวงเพื่อให้ประมาทหรือคะ ?」

แต่แล้วในขณะที่ผมกำลังจับไหล่ทั้งสองข้างของเอริจังเพื่อที่จะกดตัวเธอลงไปกับโซฟา เอริจังก็ได้พูดแทรกขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน แต่การที่เธอพูดออกมาด้วยแววตาแสนยั่วยวนพร้อมกับรอยยิ้มซุกซนสุดน่ารักแบบนั้นน่ะ อย่าว่าแต่จะช่วยระงับอารมณ์ของผมเอาไว้ ตรงกันข้าม มันกลับจะกลายเป็นการกระตุ้นอารมณ์ความใคร่ของผมให้พุ่งพล่านมากขึ้นไปเสียมากกว่า.....

「ผมน่ะเป็นผู้ชายประเภทที่ชอบทำให้พวกเด็กสาวนิสัยไม่ดีทั้งหลายมาหลงรัก เพราะงั้นไม่ว่าในตอนนี้เธอจะกำลังคิดเรื่องดีหรือร้าย แต่ผมก็ไม่ลังเลที่จะทำให้เธอกลายมาเป็นของผมหรอกนะ」

「อุฟุฟุ ช่างเป็นคำพูดที่ชวนให้นึกถึงจริงๆเลยนะคะ สมแล้วที่คุณเป็นผู้ชายคนเดียวกันกับที่ชั้นหลงรัก.....จุ๊!!」

ผมพูดตอบเอริจังกลับไปด้วยน้ำเสียงและแววตาที่จริงจังสุดๆ ส่วนเอริจังก็ตอบรับผมกลับมาด้วยรอยยิ้มเล็กๆที่ดูคุ้นเคย แต่แล้วก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรต่อ อยู่ดีดีเอริจังก็เป็นฝ่ายเริ่มเข้ามาจู่โจมก่อน เธอใช้ลิ้นเล็กๆนุ่มๆเลียใส่ริมฝีปากของผมก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นของเธอเข้ามาจู่โจมภายในอย่างเร่าร้อน

พร้อมๆกันกับการแลกลิ้นที่หวานฉ่ำและดูดดื่ม ตัวผมที่ไม่คิดจะน้อยหน้าก็เริ่มใช้มือทั้งสองข้างค่อยๆจู่โจมไปตามส่วนโค้งเว้าทุกซอกทุกมุมบนร่างกายของเธอ จากซอกคอลงไปถึงหน้าอก จากหน้าอกลงไปจนถึงสะโพก ผมชโลมทุกสัดส่วนบนร่างกายของเอริจังด้วยความรู้สึกที่ผมได้อดกลั้นเอาไว้ยาวนานเกินกว่า 1 ปี

「ความรู้สึกต่อชั้นที่ทัตสึยะซามะได้อดกลั้นเอาไว้เนี่ย มีเพียงแค่นิ้วมือเองหรือคะ.....อร๊า.....อ๊ะ...อร๊างง!!」

ไม่ปล่อยให้เอริจังได้พูดจบ ผมก็ได้สอดใส่และเริ่มบรรเลงทำนองแห่งรักอันเร่าร้อนเข้าไปภายในร่างกายที่สุดแสนจะอ่อนโยนและบอบบางของเธออย่างต่อเนื่อง เอริจังเองก็ใช้มือทั้งสองข้างของเธอโอบกอดและลูบไล้ไปที่แผ่นหลังของผม นอกจากนั้นแล้วเธอก็ยังใช้เทคนิคการโยกสะโพกของเธอเพื่อเริ่มตอบรับกับจังหวะรักของผมอย่างร้อนแรงด้วย

บางครั้งก็เป็นการจู่โจมของผม บางครั้งก็เป็นการโต้กลับของเธอ พวกเราทั้งสองคนต่างก็ใช้ทุกกลวิธีเพื่อย้อมร่างกายของอีกฝ่ายด้วยสีสันแห่งความรักที่ได้อดกลั้นเอาไว้อย่างยาวนาน ทุกๆวินาทีที่ผ่านไปนั้นล้วนแล้วแต่เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ยากจะหาสิ่งใดมาเปรียบ พวกเราเชื่อมต่อความรู้สึกถึงกันและกันต่อเนื่องจนทั้งผมและเอริจังต่างก็เริ่มที่จะไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลือ

「ฮ่าส์!.....นี่เอริจัง ผมรู้สึกว่าภายในร่างกายของผมตอนนี้มันบริสุทธิ์สดชื่นขึ้นมาแบบแปลกๆ นี่มันเป็นผลกระทบจากการที่พวกเราอยู่ในอาณาเขตแห่งพระเจ้าที่ว่านี่หรือเปล่านะ?」

หลังจากพักผ่อนจนเวลาผ่านไปได้สักครู่หนึ่ง ผมที่รู้สึกว่าภายในร่ายกายนั้นได้เกิดการเปลี่ยนแปลงแปลกๆขึ้น เพราะงั้นผมจึงได้ถามเอริจังที่นอนเปลือยกายซบอยู่บนหน้าอกของผม พร้อมๆกับลูบไล้ไปตามเส้นผมและแผ่นหลังเนียนนุ่มของเธอไปด้วย

「โดยปกติแล้วอาณาเขตแห่งพระเจ้าก็เป็นสถานที่สำหรับชำระล้างวิญญาณที่สกปรกอยู่แล้ว เพราะงั้นที่ทัตสึยะซามะรู้สึกแบบนั้นก็คงจะเป็นเพราะพลังงานสกปรกที่ปนเปื้อนอยู่ภายในวิญญาณของทัตสึยะซามะได้ถูกขับออกไปน่ะค่ะ....แล้วก็เรื่องแบบนั้นน่ะ.....มันก็ประมาณว่า....」

ถึงแม้ว่าผมจะไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก แต่จากที่ฟังเอริจังอธิบายนั้นก็ดูเหมือนว่าวิญญาณของผมบางส่วนนั้นได้ถูกพลังงานสกปรกจากเวทมนต์ต้องห้ามเข้ามาปนเปื้อน โดยวิธีที่จะชำระล้างการปนเปื้อนนั้นก็มีอยู่หลายวิธี แต่วิธีที่จะช่วยชำระล้างได้เร็วที่สุดนั้นก็คือสิ่งที่ผมได้ทำร่วมกันกับเอริจังไปก่อนหน้านี้

「นั่นก็หมายความว่า.....ที่เธอพยายามยั่วยวนผมก่อนหน้านี้เนี่ย เหตุผลจริงๆนั้นก็เป็นเพราะเธออยากที่จะช่วยชำระล้างวิญญาณของผมให้บริสุทธิ์เร็วที่สุดงั้นเหรอ ?」

ถึงแม้ว่าเด็กสาวผมสีเงินตรงหน้าของผมคนนี้จะเป็นเอริจัง แต่เธอนั้นก็ไม่ใช่เอริจังคนเดียวกันกับที่ผมรู้จัก เพราะงั้นผมจึงไม่แน่ใจว่าการที่เธอยอมมาทำเรื่องอย่างว่ากับนั้น แท้จริงแล้วมันเป็นเพราะเหตุผลนี้หรือเปล่า

「อ๊ะร่ะ จะบอกว่าความรักของชั้นที่มีต่อทัตสึยะซามะนั้นเป็นเพียงของปลอมที่ทำลงไปเพื่อเป้าหมายงั้นหรือคะ ?」

เอริจังตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแบบงอนๆเล็กน้อย ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจ นั่นก็เพราะคำพูดของผมนั้นมันเป็นเหมือนกับการไปดูถูกความรักของเธอที่มีต่อผม แต่ถึงแบบนั้นผมก็รู้สึกคุ้มค่าที่ได้ถามเธอออกไป นั่นก็เพราะสีหน้างอนเล็กน้อยของเอริจังนั้นมันช่างน่ารักจนทำให้ผมอดที่จะแกล้งเธอต่อไม่ได้

「นั่นสินะ....ก็ผมน่ะมันเป็นพวกเชื่อคนยากซะด้วย เพราะงั้นก็คงมีแต่จะต้องให้เธอแสดงออกมามากขึ้นจนกว่าจะทำให้ผมเชื่อได้ว่าความรักของเธอเป็นของจริงแล้วล่ะ!!」

พอพูดจบผมก็คิดว่าจะจับเอริจังที่นอนซบอยู่บนหน้าอกของผมกดลงไปบนโซฟาเพื่อที่จะเริ่มสานความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งต่ออีกครั้ง แต่แล้วผมก็ต้องหยุดความคิดนั้นในทันทีที่ได้ยินคำพูดของเอริจังต่อจากนี้

「ถ้าอยากจะพิสูจน์ความรักของชั้นด้วยวิธีแบบนั้นชั้นก็ไม่คิดจะขัดขืนหรอกนะคะ แต่ถ้าหากทำเรื่องแบบนั้นต่อเนื่องมากไปแล้วล่ะก็ เวลาที่ทัตสึยะซามะจะสามารถคงอยู่ในอาณาเขตแห่งพระเจ้านี้ก็จะหมดลงไปอย่างรวดเร็วนะคะ」

「เห.....แล้วถ้าหากเวลาหมดลงไปแล้วล่ะก็ ตัวผมจะเป็นยังไงงั้นเหรอ?」

เพราะถูกเอริจังขัดจังหวะด้วยเรื่องราวจริงจัง ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะหยุดคิดถึงเรื่องอย่างว่าและหันมาตั้งใจฟังเรื่องราวของเธอเสียก่อน ซึ่งมันก็แน่นอนอยู่แล้วใช่มั๊ยล่ะ เพราะหากผมต้องหายไปจากที่นี่โดยที่ยังไม่ทันได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอล่ะก็ ผมคงจะต้องมานึกเสียใจทีหลังแน่

「ตามปกติแล้ว วิญญาณของคนตายที่ถูกชำระล้างแล้วจะต้องถูกส่งไปเกิดใหม่น่ะค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะ เพราะสำหรับทัตสึยะซามะที่เป็นเพียงร่างวิญญาณชั่วคราวแล้ว เมื่อถูกชำระล้างเรียบร้อยก็จะถูกส่งกลับไปยังร่างกายที่โลกเดิมน่ะค่ะ」

เอริจังยื่นมือข้างหนึ่งมาลูบไล้แก้มของผมและพูดออกมา ซึ่งพอได้ยินสิ่งที่เอริจังพูดแล้วก็ทำให้ผมเริ่มจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด นั่นก็เพราะสถานที่แห่งนี้หรือก็คืออาณาเขตแห่งพระเจ้านั้นเป็นสถานที่สำหรับชำระล้างวิญญาณและส่งวิญญาณเหล่านั้นกลับไปเกิดใหม่ แต่เนื่องจากตัวผมนั้นยังไม่ได้ตาย เพราะงั้นผมจึงจะถูกส่งกลับไปยังร่างจริงแทนที่จะถูกส่งไปเกิด

แต่การที่ได้มารู้ว่าจริงๆตัวผมในตอนนี้เป็นเพียงแค่ร่างวิญญาณชั่วคราว ที่ถูกส่งมายังสถานที่แห่งนี้เพื่อชำระล้างนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากเหมือนกัน...เด๋วสิ....ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วเอริจังล่ะ ?

「แล้วเธอล่ะเอริจัง ตัวเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อถูกชำระล้างงั้นเหรอ ? หรือเป็นเพราะตัวเธอไม่ได้เป็นคนของโลกใบนี้ ?」

ผมถามออกไปด้วยความสับสน เพราะหากดูจากการกระทำของเอริจังก่อนหน้านี้แล้วล่ะก็ มันดูเหมือนกับว่าเธอได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายอยู่ที่นี่มากกว่าจะเป็นเพียงวิญญาณที่ชำรอการชะชำล้าง แต่นั่นมันก็อาจจะเป็นเพราะตัวตนของเธอนั้นไม่ใช่คนของโลกใบนี้ก็เป็นไปได้

「ชั้นได้กลายมาเป็นคนของโลกใบนี้แล้วนะคะ ส่วนเรื่องที่ชั้นไม่ได้ถูกชำระล้างนั้นก็เป็นเพราะตัวชั้นนั้นไม่ใช่วิญญาณ.......ตัวตนที่แท้จริงของชั้นนั้นก็คือผู้ปกครองอาณาเขตของพระเจ้าแห่งนี้」

「ผู้ปกครองอาณาเขตแห่งพระเจ้า....」

「ก็ตามที่ทัตสึยะซามะคิดนั่นล่ะค่ะ ตัวชั้นนั้นคือผู้ที่ถูกผู้คนในโลกใบนี้เรียกว่าพระเจ้า เลโลเชีย ยังไงล่ะคะ」

แต่แล้วคำตอบที่เอริจังได้พูดออกมานั้น มันทำให้ผมรู้สึกตกใจมากยิ่งกว่าเรื่องที่ตัวผมเป็นเพียงแค่ร่างวิญญาณก่อนหน้านี้เสียอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเอริจังในอีกโลกหนึ่งกันแน่นะ เห็นทีว่าผมคงจะต้องเริ่มรวบรวมสติและหันมาตั้งใจฟังเรื่องราวทั้งหมดของเอริจังอย่างจริงจังซะแล้วล่ะ